EP 5 - กลรัก รุ่นพี่สถาปัตย์

"ฟาริน"

"เมาแล้วอ่ะ..ไม่ควรเลย งืออออ"

"เมา? เมาอะไร?"

ลีวายยกแก้วโค้กของฟารินขึ้นดม ก่อนจิบเข้าปาก พบว่ามันขม มีกลิ่นเหล้า ในแก้วนี้คือเหล้าผสมโค้ก ทันทีที่รู้ ลีวายสาดสายตามองเพื่อนร่วมโต๊ะทันที แต่ทุกคนนั่งห่างเข้ากับฟารินหมด

"เฮ้อ..หาเรื่องแล้วมั้ยวะ"ลีวายเอ่ยพรางมองฟาริน

ทั้ง5คนเดินออกมานอกร้านพร้อมกับลีวายที่ประครองฟารินที่เดินไม่ตรงออกมา แน่นอนว่าสภาพนี้เธอขับรถไม่ได้แน่

"ไอ้วาย มึงเปิดกระเป๋าน้องฟารินดิ ว่ากุญแจรถอยู่ไหน"โฟเอ่ยในขระที่ลีวายถอนหายใจเพราะไม่อยากค้นของๆฟาริน แต่ก็หยิบสมาร์ทคีย์ยี่ห้อหรูขึ้นมา

"โห นี่บ้านรวยขนาดไหนวะเนี้ย"เติ้งเอ่ย

"มึงกดดิไอ้วาย คันไหน"

เมื่อลีวายกดปลดสัญญานล็อค รถหรูที่จอดมุมสุดก็มีไฟกระพริบ สุดท้ายลีวายต้องเป็นคนขับ ให้ฟารินนั่งเบาะหน้า ส่วนสามคนต้องอยู่ด้านหลังซึ่งค่อนข้างแคบเพราะรถเป็นแบบคูเป้สองประตู

"เอาไงดีวะเนี้ย"ลีวายเอ่ยพรางมองฟารินที่นอนหลับที่เบาะข้างๆ

"ไปห้องมึงก่อน ตอนนี้กูสามคนจะได้เสียเป็นผัวเมียแล้วเนี้ย"โฟเอ่ย

สุดท้ายลีวายก็ขับรถฟารินมาที่คอนโดของตัวเอง เขาพาเธอขึ้นไปข้างบนพร้อมกับเพื่อนๆ เมื่อไปถึง เขาพาเธอเข้าไปนอนในห้องนอนซึ่งมีห้องเดียว

"พวกกูนอนโซฟาแหละ"โฟเอ่ย

"เออไง จะนั่งกินก็นั่งไป ห้ามใครเดินเข้าห้องนอนกูเด้ดขาด เข้าใจมั้ย"ลีวายเอ่ยในขณะที่ยืนท้าวเอวบอกเพื่อนๆ

"ครับเพื่อน ไม่เข้าครับ แล้วมึงละนอนไหน"เติ้งเอ่ย

"ก็นอนกับพวกมึงไง"

ลีวายเดินเข้าห้อง ก่อนค่อยๆกระชับผ้าห่มให้ฟาริน ก่อนปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องนอนแล้วปิดประตู ชายหนุ่มนั่งลงดื่มกับเพื่อนต่อ ก่อนที่จะคอยมองเป็นระยะๆว่ามีใครแอบเข้าไปในห้องนอนหรือไม่ หรือฟารินเดินออกมามั้ย

"จะว่าไปน้องฟารินที่น่ารักมากเลยนะ ไม่ลองจีบสักหน่อยวะ"ตั้มเอ่ย

"บอกใคร บอกกู?"ลีวาย

"ก็มึงไง หรือให้ไอ้โฟจีบ"ตั้มเอ่ย

"อย่าเสือกเรื่องกูเยอะ จะดื่มก็ดื่มไป เดี๋ยวไล่แม่งกลับหมดเลย"ลีวายเอ่ย

"ของขาดดิ จะแอบเข้าไปนอนกับน้องฟารินดิมึงน่ะ"เติ้งเอ่ย

"กูไม่ได้มีความคิดอุบาทเหมือนพวกมึงหรอก"ลีวาย

"ให้มันจริง อย่าให้กูเห็นนะว่าแอบเข้าไป กูไม่เมานะบอกก่อน"เติ้งเอ่ย

"กูจะคอยดู"ลีวายเอ่ยพรางกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก เติ้งกับตั้มเป็นเพื่อนต่างคณะที่คบกันมาพร้อมโฟทั้งหมดสี่คนตั้งแต่เรียนมัธยม ทำให้แม้เรียนต่างคณะกันก็ยังคงสนิทและนัดเจอกันอยู่บ่อยๆ

"ไอ้วาย กูถามจริงๆ สมมตินะ ว่าน้องฟารินไม่มีแฟน แล้วน้องก็ชอบมึง มึงจะจีบน้องมั้ย"เติ้งเอ่ย

"ทำไมถาม?"

"ไม่รู้ดิ กูเห็นมึงมองน้องมันแปลกๆ"เติ้งเอ่ย

"ไม่รู้ซิ"ลีวายตอบตรงๆ นี่เขาเพิ่งเจอฟารินได้วันเดียว แต่กลับสนิทกันไวขนาดนี้ ทั้งๆที่เขาไม่ได้มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีอะไรแม้แต่น้อย แต่อาจจะเป็นฟารินที่ดูเป็นธรรมชาติเข้ากัยคนง่ายมาอยู่ใกล้ๆเข้ามากกว่า

"คือถ้ามีโอกาสก็จะจีบ"

"ก็กูบอกไม่รู้ มันก็แค่เรื่องสมมติไม่ใช่หรือไง"ลีวายเอ่ย

"ไอ้เวร"

ทั้งหมดนั่งคุยกันไป ดื่มไป โดยที่ในห้องนอนของลีวายมีฟารินนอนหลับสนิทอยู่ที่นั่น ไม่นานหนุ่มๆก็เริ่มพากันเมาไม่น้อย โดยเฉพาะโฟ ที่เมากลิ้งลงนอนกองกับพื้นเรียบร้อย

"ไอ้วาย บุหรี่มั้ย"เติ้งเอ่ยพรางยื่นบุหรี่ให้ลีวานที่ยืนอยู่ข้างๆตรงระเบียง

"ไม่อยากว่ะ"ลีวายเอ่ย

"อะไรวะ แค่น้องฟารินบอกเดี๋ยวปอดดำแค่นี้ มึงเลิกสูบเลย?"

"ปกติกูก็ไม่ได้ติด"

"เออๆ คณะมึงไปรับน้องที่ไหนวะ"เติ้งเอ่ย

"ชุมพร"

"ของกูไปเชียงราย ไอ้ห่าคนละฝั่งเลย"

"ไอ้โฟนู่นตัวต้นคิด"

"แล้วกับลูกแพรละวะ ยังไงกัน สรุปเลิกกันแล้ว?"เติ้งเอ่ย

"อืม"

"ไม่เห็นเศร้านี่หว่า"

"หึ"

ลีวายที่เดินเก็บแก้วเหล้าเพราะเป็นเจ้าของห้องและเป็นคนเดียวที่เมาน้อยสุด เขาเก็บแก้ว เก็บจาน ขวดเหล้าจนเสร็จ หันมาสภาพเพื่อนทั้งสามที่นอนเกลื่อนเหมือนซากศพที่สงครามเพิ่งจบไม่มีผิด

ลีวายเดินเข้าห้องนอน ถอดเสื้อออกอย่างลืมตัว ก่อนจะชะงักเมื่อลืมไปว่าฟารินนอนอยู่ในนี้ แต่เมื่อหันกลับไปมองปรากฏว่าเธอยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง เขาจึงเดินคว้าผ้าเข้าห้องน้ำเงียบๆ ก่อนใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าครึ่งชั่วโมง

ร่างแกร่งที่เดินออกจากห้องน้ำมามีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวต่ำๆ พร้อมผมที่เปียกปอน เพราะตู้เสื้อผ้าดันอยู่ใกล้เตียง ลีวายพยายามเดินอย่างระวังเพื่อไม่ทำให้ฟารินตื่น มือหนาค่อยๆหยิบเสื้อผ้าออกจากตู้อย่างระมัดระวังก่อนจะค่อยๆก้าวเท้าเดินออกห่างเตียงขึ้นเรื่อยๆ

"งืออออ"

ลีวายถึงกับสะดุ้งสุดตัวก่อนรีบหันกลับไปมอง ปรากฏว่าฟารินไม่ได้ตื่น เธอแค่พลิกตัวเท่านั้น ลีวายถอนหายใจก่อนเดินออกจากห้องไปแล้วไปแต่งตัวข้างนอก

ลีวายล้มตัวลงนอนที่โซฟาก่อนมองเพดานห้องนิ่งๆพรางคิดอะไรมากมายไปเรื่อย แต่จู่ๆก็นึกบางอย่างขึ้นได้ เขาหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่เพิ่งได้คืนจากฟารินมา ก่อนเปิดเข้าอัลบั้มรูป ปรากฏว่าฟารินถ่ายรูปมาจำนวนมาก เธอดูจะชอบถ่าบรูปไม่น้อย

มือหนาเลื่อนจอดูรูปแต่ละรูปไปเรื่อยๆ ก่อนอมยิ้มเบาๆ เขาดูจนกระทั่งรูปสุดท้าย ก่อนจะเลื่อนไปเปิดแอพไลน์ขึ้น เลื่อนดูไลน์ที่เข้ามาไม่น้อยในวันนี้ ก่อนจะไปสะดุดตากับไลน์ของใครบางคนที่มีข้อความที่ไมไ่ด้อ่าน ลีวายขมวดคิ้วเพราะฟารินไม่ได้ลบมันออก ทั้งที่เขาสั่งแล้วว่าไลน์ไหนที่เขาไม่ได้เปิดอ่านให้ลบไปให้หมด

เช้า

ฟารินค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นก่อนเบิกตากว้างมองไปรอบๆห้อง ห้องสีเทาดำคุมโทนแบบนี้ มีเสื้อผ้าผู้ชายแบบนี้ ตายแล้ว ที่นี่ไม่ใช่คอนโดเธอ ขาเรียวค่อยๆก้าวลงจากเตียงก่อนค่อยๆโผล่หน้าออกไปมองรอบๆ มันเงียบสนิท และเธอเห็นเพื่อนๆของลีวายนอนเป็นศพเกยตื่นเต็มห้องรับแขก ฟารินค่อยๆก้าวขาข้ามพวกเขาทีละคนเงียบๆ ก่อนจะหยุดอยู่ก่อนถึงประตูห้อง

"ฟู่ววว"

"จะไปไหน"

"ว๊ายยยยยย"

เสียงฟารินร้องตกใจทำเอาเพื่อนๆที่เหมือนศพเกยตื้นของลีวายตกใจลุกขึ้นกันเป็นแถวพรางทำท่าทางจะสู้กับอะไรก็ตามที่เข้าใกล้ทั้งที่สภาพไม่ไหว

"ร้องทำไมดังขนาดนั้น" เสียงเรียกนั้นคือลีวายที่ยืนอยู่ด้านหลัง วันนี้เขาแปลกตานิดหน่อยเพราะเขาใส่ชุดสบายๆกางเกงขาสั้นที่ถึงเข่ากับเสื้อยืดสีพื้นเท่านั้น มันบ่งบอกว่าคงเพิ่งตื่นเหมือนกัน

"พี่ลีวาย แล้ว.งเมื่อคืนรินมาที่นี่ได้ไงคะ"

"พี่พามา ก็เมาขนาดนั้นคุยด้วยก็ไม่รู้เรื่อง ไม่รู้จะไปส่งที่ไหน พี่เลยพามานี่ ไม่ต้องตกใจ เมื่อคืนพวกพี่นอนกันตรงนี้ ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีหรอกครับ"ลีวายเอ่ย

"อ่อ..."

"พวกพี่ตกใจหมดเลย นึกว่าเกิดสงครามกลางเมือง"โฟเอ่ยด้วยใบหน้ายังงัวเงีย

"ขอโทษค่ะ รินตกใจนิดหน่อย"

"ไอ้วาย แก้แฮ็งค์เหมือนเดิม"

โฟเอ่ยพรางพากันอนสลบลงไปตามๆกันทั้งสามคน ลีวายยืนท้าวเอวกุมขมับอย่างหนัก

"พวกพี่เขาเมามากเหรอคะ"

"อืม เมื่อคืนพวกพี่ดื่มกันที่นี่ต่อ ไอ้พวกนี้เมากกลิ้งตั้งแต่เมื่อคืน วันนี้มีเรียนเช้ามั้ย"ลีวายเอ่ย

"ไม่มีค่ะ มีตอนบ่าย"

"งั้นก็อย่าเพิ่งกลับ อยู่กันข้าวด้วยกันก่อน แล้วก้ไปซื้อของเป็นเพื่อนพี่ด้วย"ลีวายเอ่ย

"รินขอล้างหน้าก่อนได้มั้ยคะ"

"อืม เดี๋ยวพี่หยิบผ้าให้"

ลีวายเดินตามฟารินเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเช็ดหน้าผืนเล็กใหม่เอี่ยมออกมาให้พร้อมแปรงสีฟันอันใหม่

"ขอบคุณค่ะ"

"เดี๋ยวพี่นั่งรอข้างนอกนะ"

หลังจากฟารินล้างหน้าจนเสร็จ ก็เดินลงจากคอนโดของลีวาย ก่อนจะเห็นว่าหน้าคอนโดเช้านี้มีของกินขายค่อนข้างเยอะ

"ป้าครับ โจ้ก 5 ถุงครับ"ลีวายเอ่ยสั่งโจ๊กขึ้นโดยที่มีฟารินเดินมาด้วย

"พี่ลีวาย รินไม่ได้เอากระเป๋ามา รินยืมตังค์พี่ก่อนได้มั้ยคะ"ฟารินเอ่ย

"จะกินอะไร"

"รินอยากกินน้ำเต้าหู้ค่ะ"ฟารินเอ่ย

"เดี๋ยวพี่ซื้อให้"

เมื่อซื้อโจ้กเสร็จ ลีวายก็พาฟารินมาซื้อน้ำเต้าหู้ที่เธออยากกินกับปลาท่องโก๋ ฟารินไม่กินของรสจัด เธอจะชอบกินอะไรรสอ่อนๆแบบนี้

หลังซื้อทุกอย่างเสร็จ ทั้งคู่ก็พากันขึ้นมาบนคอนโดก่อนจัดโต๊ะอาหารแล้วปลุกเพื่อนๆที่นอนตายเกลื่อนให้ลุกขึ้น

"อ้าว ป้าเขาใส่ขิงมาเลย กินไม่ได้ใช่มั้ย" ลีวายเอ่ยในขณะที่กำลังเทโจ๊กใส่ชามให้ฟาริน

"รินกินน้ำเต้าหู้อย่างเดียวก็ได้ค่ะ"

"เดี๋ยวพี่ตักออกให้ กินโจ๊กด้วย ร้อนๆจะได้หายแฮ็งค์" ลีวายเอ่ยพรางค่อยๆตักขิงออกจากชามให้ฟาริน

"ดูแลดีอย่างกับเมียเลยมึง"เติ้งเอ่ย

เพล้ง!!! ช้อนในมือลีวายลอยละลิ่วไปหาเติ้งที่นอนเอ่ยอยู่บนโซฟา พาเอาหลบกับแทบไม่ทัน

"ไอ้ห่าวาย เขวี้ยงมาได้"

"หุบปากซะก่อนที่ชามโจ๊กจะลอยไปแทนช้อน"ลีวายเอ่ย

"โหดฉิบ"

ไม่นานชายหนุ่มทั้งหมดก็พากันลากสังขารลุกจากโซฟาแล้วมานั่งกินโจ๊กที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน ฟารินที่นั่งเป่าโจ๊กร้อนๆอยู่ข้างๆลีวายก็ไม่ได้สนใจพี่ๆทั้งสี่คนสักนิด

"ปลาท่องโก๋ โอ๊ย!! อะไรวะไอ้วาย"

ตั้มที่เอื้อมมือจะไปหยิบปลาท่องโก๋ที่ฟารินซื้อมา ซึ่งมันวางอยู่บนโต๊ะ จึงทำให้เขาไม่รู้ว่ามันกินได้หรือไม่ได้

"ของฟาริน"ลีวายเอ่ย

"กินได้ค่ะ รินกินคนเดียวไม่หมดหรอกค่ะ"ฟารินเอ่ย

"เมื่อกี้กินไปครึ่งตัวเองไม่ใช่เหรอ ไหนบอกอยากกิน"ลีวายเอ่ย

"ก็พี่ให้รินกินโจ๊ก ใครจะไปกินทุกอย่างหมดพร้อมกันคะ"ฟารินเอ่ย

"เถียงไม่หยุด"

"โอ๊ยพี่ลีวาย ผมรินยุ่งหมด"

ลีวายยีผมฟารินเล่นอย่างสนุกก่อนจะนั่งกินโจ๊กต่อจนเสร็จ เติ้งเอ่ยถามฟารินว่าไม่กลัวพวกเขาทำไม่ดีหรือยังไงเมื่อคืนเล่นเมาแบบนั้น

"ไม่ทันนึกค่ะ แต่พวกพี่ก็ไม่ได้ทำนี่คะ แสดงว่าพวกพี่ใช้ได้"ฟารินเอ่ย

"แต่ไม่ควรไว้ใจใครแบบนี้นะ ถึงพี่จะเป็นพี่รหัสก็เถอะ"ลีวายเอ่ย

"โอเคคร่าาาา"

ลีวายเดินลงมาส่งฟารินที่รถ เธอต้องกลับบ้านไปอาบน้ำน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปเรียน แต่ก่อนไป ลีวายก็เอ่ยบางอย่างขึ้น

"รูปที่อยู่ในเครื่องพี่ เดี๋ยวตอนไปเรียนค่อยเอานะ ส่งไลนืไปไม่ไหวมันเยอะ ค่อยไปใช้แอร์ดรอปส่ง"ลีวายเอ่ย

"ได้ค่ะ งั้นรินไปนะคะ"

"ปกติขับรถแพงขนาดนี้ไปเรียนเหรอ?"ลีวายเอ่ย

"อ่อ เปล่าค่ะ พอดี..คันนี้รถคุณพ่อค่ะ รินยืมมา"

"อ่อ ขับดีๆนะ เจอกันที่มหาลัย"

"ค่ะ"