EP 6 - กลรัก รุ่นพี่สถาปัตย์

ฟารินขับรถกลับคอนโดตัวเองเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และแน่นอนว่าเจอเอเอฟนอนสลบอยู่ในคอนโดของเธออีกด้วย ท่าทางเมื่อคืนจะเมากลับมา

"เอฟ มานอนอะไรในคอนโดคนอื่นเนี้ย ทำไมไม่กลับบ้าน"

"โวยวายอะไรแต่เช้าเนี้ย กลับบ้านสภาพนี้พ่อฟาดหัวแตกพอดี"เอเอฟเอ่ยพรางรั้งผ้าห่มคลุมตัวเองอีกรอบ

"แล้วทำไมไม่ไปคอนโดตัวเองเล่า"

"เดี๋ยวพ่อตามเจอ จบนะพี่สาว รถจอดคืนให้แล้ว ตอนนี้ขอนอนต่อก่อนอย่ากวน"เอเอฟเอ่ย

"เฮ้อ แล้วไม่ไปโรงเรียนหรือไงเนี้ย"

"ไม่ไป วันนี้โดดเรียนหนึ่งวัน"เอเอฟเอ่ย

"พ่อรู้ขึ้นมา ไม่ช่วยนะ"ฟารินเอ่ย

"เมื่อคืนไม่อยู่บ้าน ไม่กลับคอนโด จะฟ้องพ่อเหมือนกัน"เอเอฟเอ่ย

"ไอ้นี่"

"ไปไหนมา ไปนอนกับแฟนมาหรือไง"

"เปล่าสักหน่อย ไปนอนหอเพื่อนมา หุบปากแล้วนอนไป ก่อนที่จะไม่ให้นอน"

ฟารินเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อนเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาแล้วคว้ากุญแจรถมินิคันเดิมที่ใช้ไปเรียน ขับออกจากคอนโดตอนช่วงเกือบเที่ยง ไม่นานเมื่อมาถึง เธอไม่เห็นลีวายกับโฟที่โต๊ะประจำ คงเพราะยังไม่มาเรียนแน่ๆ เธอนั่งที่โต๊ะนั้นสักพักกะว่าจะรอลีวายมาได้ขอรูปจากเขา แต่จู่ๆก็มีน้ำอัดลมหกใส่เสื้อของเธอเพราะมีคนเดินสะดุดข้างๆ

"ขอโทษค่ะๆๆ ไม่ได้ตั้งใจ" หญิงสาวคนนึงในกลุ่มที่เดินมาเป็นรุ่นพี่ปีสองเอ่ยขึ้น แต่ฟารินรู้ดีว่าเธอจงใจแกล้ง เพราะสีหน้าไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นอุบัติเหตุสักนิด

เธอไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ลุกขึ้นไปห้องน้ำเพื่อล้างรอยเปื้อน โชคดีที่เปื้อนไม่เยอะ ฟารินล้างเสื้อนักศึกษาที่กำลังเปื้อนด้วยน้ำจนมันทะลุเสื้อสีขาวแนบเนื้อ แต่หญิงสาวกลุ่มนั้นก็ยังคงเดินมารังควานเธอ

"พวกพี่ต้องการอะไร?"ฟารินเอ่ย

"เมื่อวานเห็นอยู่กับพี่ลีวายทั้งวัน เกาะเขาเป็นปลิงเลย คิดว่าเขาคงชอบซินะ"

"พี่ลีวาย? รินก็แค่น้องรหัสเขาเฉยๆ"ฟารินเอ่ย

"ตอแหลไปเหรอ ปกติพี่ลีวายไม่ยุ่งกับใคร เข้าถึงยากจะตาย ต่อให้เป็นน้องรหัสก็เถอะ"รุ่นพี่ปีสองเอ่ย

"ทำอะไรกัน"

เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้น ก่อนที่ทั้งหมดจะหันกลับไปเจอลีวายที่ยืนหน้านิ่งบอกบุญไม่รับข้างหลัง

"พี่ลีวาย!!"

"ถ้าเห็นพวกเธอยุ่งกับน้องรหัสฉันอีกรอบ ได้เห็นดีกันแน่"ลีวายเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

เมื่อหญิงสาวพวกนั้นเดินออกไป ลีวายก็ถอนหายใจ ก่อนส่งเสื้อแจ็กเก็ตที่ใส่มาให้ฟาริน

"ใส่ซะ เสื้อถูกน้ำมันบาง"

"ขอบคุณค่ะ แล้วนี่พี่เข้ามาทำไมในห้องน้ำหญิงคะ"

"ก็ตามมาดูไง เมื่อกี้เห็นมีเรื่องที่โต๊ะ กะแล้วเชียว"

ลีวายสบถออกมาก่อนเดินนำหน้าฟารินออกไปข้างนอก ฟารินเองก็เดินตามออกไป ก่อนจะเห็นลีวายเดินไปทางขึ้นตึก

"พี่จะไปเรียนแล้วเหรอคะ เดี๋ยวเย็นรินเอาเสื้อไปคืนนะคะ"

"ตามมา"

"คะ??"

ฟารินเดินตามลีวายขึ้นไปบนตึก ก่อนเดินมาจนสุดทางเดินที่ห้องประชุมคณะซึ่งมีอยู่สองห้อง ห้องนึงเป็นห้องประชุมใหญ่ อีกห้องเป็นห้องที่เหมือนเป็นห้องนั่งทำงานได้ น้อยคนที่จะได้เข้ามาใช้ เพราะส่วนใหญ่จะเป็นปี3หรือปี4ที่มีสิทธิ์เข้าห้องนี้มาใช้เท่านั้น

"เข้ามาซิ"

"ค่ะ"

ฟารินดินเข้าไปก่อนที่ลีวายจะออกมาปิดประตูพรางติดบางอย่างที่หน้าห้องนั่น เธอเดินมองไปรอบๆปรากฏว่ามีทั้งแบบ ทั้งรูปภาพเต็มไปหมด เหมือนกับห้องทำงานย่อมๆ

"หูว ฝีมือใครคะ สวยจัง"

"อันนั้นของพี่ อีกอันของไอ้โฟ"ลีวายเอ่ย

"เก่งจัง"

"ตรงนั้นมีไดร์เป่าผมนะของไอ้โฟมัน ถอดเสื้อนักศึกษาออกมาเป่าซะ แล้วใส่เสื้อพี่รอไปก่อน"

ลีวายเอ่ย

"คะ!! ให้ถอดเสื้อที่นี่เหรอคะ"

"เดี๋ยวพี่ยืนรอหน้าห้อง ใส่เสื้อพี่ไปก่อน เสร็จแล้วเรียกนะ"

ลีวายเดินออกไปยืนพิงประตูรอที่หน้าห้อง ฟารินที่ทำอะไรไม่ถูกก็มองซ้ายมองขวาเพื่อหากล้อง ปรากฏว่าห้องนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด เธอจึงมั่นใจก่อนค่อยๆถอดเสื้อนักศึกษาออก แล้วสวมเสื้อแจ้กเก็ตของลีวายแล้วรูดซิปขึ้น

"เปลี่ยนแล้วค่ะพี่ลีวาย"

ไม่นานเขาก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนส่งไดร์เป่าผมให้ฟารินเป่าเสื้อให้แห้ง เพราะขืนใส่เปียกๆแบบนี้ได้ไม่สบายกันพอดีกว่าจะเรียนเสร็จ

"เป่าซะ เดี๋ยวก็แห้ง"

"ขอบคุณค่ะ"

ฟารินนั่งเป่าเสื้อไปโดยที่มีลีวายนั่งเป็นเพื่อน ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามขึ้น

"พวกนั้นมาหาเรื่องอะไร"

"เขาหาว่ารินไปเกาะพี่เป็นปลิง ชีวิตรินสงสัยไม่สงบสุขแล้วค่ะ"ฟารินเอ่ย

"เรื่องพี่?"

"ใช่ค่ะ เรื่องพี่นั่นแหละ มีพี่รหัสฮอตก็ไม่ได้ ผิดเฉยเลย"ฟารินบ่นอุบอิบ

"ไร้สาระชะมัด"ลีวายเอ่ยสบถออกมา

หลังจากเป่าเสื้อจนแห้ง ฟารินใส่เสื้อนักศึกษาแต่มันยังคงมีคราบ จึงยังสวมเสื้อของลีวายทับเอาไว้ และลีวายเองเป็นคนเดินไปส่งฟารินเข้าห้องเรียน นั่นยิ่งทำให้เป็นเป้าสายตาเข้าไปอีก

ผ่านไปหลายวันก่อนไปรับน้อง วันนี้มีประชุมคณะอีกครั้งเพื่อนัดหมายการไปรับน้องที่ชุมพรในครั้งนี้ ฟารินที่ตื่นเต้นเหมือนกับเด็กๆก็ทำเอาลีวายกดขำและยีผมเธอเล่นในขณะที่เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะของเขาช่วยเช็ครายชื่อ

"พี่ลีวาย รินผมยุ่งหมดแล้วค่ะ"

"เราน่ะ ดีใจอะไรขนาดนั้น แค่ไปรับน้อง?"ลีวายเอ่ย

"รินชอบนี่คะ เราจะมีกิจกรรมโหดๆมั้ยคะ"

"ไม่มีหรอก พวกพี่ไม่นิยมความรุนแรง"ลีวายเอ่ย

"มีสักหน่อยก็คงสนุก"

"ซาดิสม์ไปแล้ว"ลีวายเอ่ยก่อนส่ายหัวและขำเบาๆพรางเดินออกไปพูดบทประชุมต่อจากโฟที่เพิ่งพูดจบ

"ริน พี่ลีวายนี่ยังไงอะ" หลินเอ่น

"ยังไงคือ??"

"สายตาพี่ลีวายที่มองแกนี่ไม่ธรรมดานะ"

"คิดมากไปหรือเปล่าหลิน ไม่มีอะไรหรอก"

"ไม่ได้คิดมากหรอก ถ้าพี่ลีวายเป็นผู้ชายเจ้าชู้ขี้เล่นเหมือนพี่โฟนะ หลินจะไม่คิดอะไรเลย แต่นี่พี่ลีวายไม่ใช่ผู้ชายที่จะเจ๊าะแจ๊ะกับผู้หญิงขนาดนั้นไง แต่ดูเขาเล่นกับแกดิ"หลินเอ่ย

"รินเป็นน้องรหัสเขานะ"

"จ้าาาา แม่คนมองโลกสวยงามมม"หลินเอ่ยแซว สองสาวนั่งคุยกันคิกคักกระทั่งถึงเวลาจับฉลากแบ่งกลุ่มก่อนไปรับน้อง

ฟารินที่เพิ่งจับฉลากมา ก่อนค่อยๆแกะ เอียกซ้ายเอียงขวามองลูกไข่ที่ใส่ฉลากแต่แกะยังไงก้แกะไม่ออก เธอจึงทุบๆมันกับโต๊ะ

"มันจะออกให้มั้ย เอามานี่พี่แกะให้"ลีวายเอ่ยพรางหยิบไข่มาจากมือของฟารินก่อนค่อยๆบีบไปบีบมาราวกับมันแกะยาก

"ได้มั้ยคะพี่ลีวาย"

"อะ ได้แล้ว ลองอ่านฉลากซิ ได้กลุ่มไหน" ลีวายส่งฉลากให้ฟารินก่อนที่จะเก็บลูกไข่อันนั้นใส่กระเป๋าเสื้อ

"รินได้ กลุ่ม1ค่ะ"ฟารินเอ่ย

"อ่อ กลุ่มพี่เอง"ลีวายเอ่ย

"อ้าว จริงเหรอคะ บังเอิญจัง"ฟารินเอ่ย