๘ แค่ละครหรือความรู้สึกจริง (๒)

บุษบามินตรามาในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงขับให้ผิวขาวยิ่งดูเด่นขึ้นไปอีก ผมยาวสลายถูกดัดเป็นลอนแล้วรวบมาไว้ข้างซ้ายมีดอกไม้ประดับอยู่ด้านข้างแซมเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“จะมาไม่เห็นบอกน้องเลย มินงอนแล้วนะ” สาวสวยเดินมาทำหน้าบึ้งใส่พี่ชาย

“ขอโทษนะพี่ลืมบอก แต่เราก็มากับเจ้าพีร์ไง ถึงพี่จะบอกหรือไม่บอกยังไงมินก็มาอยู่แล้ว”

น้องสาวหน้ามุ่ยก่อนจะเดินไปหาพีรยศแล้วยกแขนคล้องทันที

“ถ้าอย่างนั้นเราเข้าไปในงานกันเถอะค่ะ” ด้วยความน้อยใจพี่ชายเลยลากชายหนุ่มที่มาด้วยเข้างานโดยที่ชนวีร์ได้แต่มองตามแล้วส่ายหัวให้กับความช่างงอนของน้องสาว

“ไปกันเถอะขวัญ”

ร่างบางยิ้มรับก่อนจะเดินเข้าไปกับคนข้างกาย เข้ามาภายในงานก็ต้องตกตะลึงเพราะไม่คิดว่าเขาจะพามางานสำคัญขนาดนี้นั้นก็คืองานเลี้ยงของระดับผู้บริหาร ถือเป็นงานใหญ่เพราะมีเพียงแค่ผู้บริหารเท่านั้นที่ได้รับเชิญมางาน ผู้คนจากสังคมไฮโซและธุรกิจต่างเดินทักทายกันไปทั่วงานและเมื่อเธอปรากฏตัวขึ้นพร้อมชนวีร์ดวงตาทุกคู่ก็จ้องมาทางเธอโดยอัตโนมัติ

ชนวีร์เป็นที่รู้จักในวงการธุรกิจ เหล่าไฮโซและดาราเพราะความสามารถที่เก่งแม้จะยังอายุไม่มาก ประกอบกับหน้าตาอันหล่อเหลาจนมีผู้จัดละครหลายเรื่องมาทาบทามแต่เขาก็ปฏิเสธไปเสียทุกครั้งทำให้เขายิ่งดังขึ้นไปอีก มีเหล่าคุณนายหลายคนพาลูกสาวมาทำความรู้จักกับเขาแต่ชนวีร์กลับไม่สนใจใครสักคนและมาวันนี้เขาก็ควงสาวสวยมางานยิ่งสร้างความสนใจใคร่รู้ให้กับคนรอบข้างว่าผู้หญิงที่ยืนข้างกายของเขานั้นเป็นใคร

“อยู่ข้างฉัน เชื่อใจฉันนะ”

คำปลอบประโลมของเขาทำให้เธอหายตื่นเต้นไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะสายตานับร้อยคู่ที่มองมานั้นทำให้เธอก้าวขาแทบไม่ออก

“พี่ขวัญ ไปกับมินดีกว่าค่ะ” น้องสาวที่รู้จักเดินมาเรียกเธอโดยไม่สนใจพี่ชายเลยด้วยซ้ำคงจะเป็นเพราะยังงอนอยู่นั่นเอง

“มิน พี่ขวัญต้องไปกับพี่ก่อน”

“ไม่เอา มินจะให้พี่ขวัญไปกับมิน ไม่ให้อยู่กับพี่หรอก” ว่าแล้วก็จับมือจอมขวัญพาเดินตามเธอไปหากลุ่มเพื่อนสาวโดยที่จอมขวัญก็ได้แต่มองตามเขาอย่างอ้อนวอนเพราะไม่กล้าปฏิเสธน้องสาวคนสนิท

ชนวีร์มองตามแล้วยกยิ้มมุมปาก

“โชคดีแล้วกันนะ”

เพราะคำนวณไว้แล้วว่าอย่างไรวันนี้จอมขวัญก็คงต้องตกเป็นขี้ปากของคนอื่นแน่ เขาจึงพาเธอมา

..มาพบกับสายตาหยามเหยียดอย่างไรเล่า

“ไอ้วีร์แกเห็นน้องมินไหม” พีรยศเดินมาถามเพื่อนเพราะคลาดกันเมื่อตอนที่เขากำลังคุยธุรกิจกับชาวแคนาดา

“ไม่เห็น แกไปคุยกับมิสเตอร์ชินกับฉันหน่อย” ว่าแล้วก็ลากเพื่อนไปทันที

มินตราบุษบาคงอยากจะแกล้งให้เขาห่างจากจอมขวัญแต่เธอคงไม่รู้ว่า นั่นถือเป็นเรื่องดีเพราะเพื่อนของบุษบามินตราแต่ละคนเรื่องเหยียดคนนั้นถนัดนักละ

และก็เป็นอย่างที่ชนวีร์คิดเพราะว่าน้องสาวของเขาพาจอมขวัญมาเชือดชัดๆ

“คุณเป็นแค่พนักงานในบริษัทจริงหรือคะ” มาริษาเพื่อนของบุษบามินตราถามขึ้นก่อนจะมองเธออย่างเหยียดๆ

“เอ่อ ค่ะ” ไม่อยากปฏิเสธความจริงแม้รู้ว่าจะเจอกับอะไร ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเธอก็เคยเจอคนในรูปแบบนี้มาแล้วเพียงแค่รู้ว่าบ้านเธออยู่ต่างจังหวัดก็หัวเราะว่าเธอสวยแต่รูปข้างในกลวงโบ๋ เขาหมายถึงเงินทองโดยไม่ได้คิดว่าสมองของเธอดีกว่าพวกที่บอกว่าตัวเองรวยเสียอีก

“แล้วมาในงานนี้หรือคะ” ยิ่งพูดคนในกลุ่มก็หันไปซุบซิบแล้วมองเธอด้วยสายตาขบขัน

“แล้วทำไม เป็นพนักงานมันผิดตรงไหน” บุษบามินตราที่ทนไม่ไหวเอ่ยขึ้นเสียงดังเพราะความโมโหที่พี่สาวคนสนิทถูกว่าโดยไม่ได้คำนึงเลยสักนิดว่าคนโดยรอบหันมามอง

“พี่ขวัญเป็นคนดี ถึงเขาจะเป็นพนักงานในบริษัทก็ตาม และตอนนี้ พี่ขวัญก็คบกับพี่ชายของฉันอยู่ พวกเธอเลิกว่าพี่สะใภ้ของฉันกันได้แล้ว ไปค่ะ พี่ขวัญ” พูดจบก็จูงมือคนตัวเล็กกว่าออกไปทันที โดยที่ภายในงานต่างก็มอง สองสาวเป็นตาเดียวก่อนจะเกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ถึงความไม่เหมาะสมของจอมขวัญและชนวีร์

จอมขวัญเดินตามบุษบามินตราออกมาข้างนอกงานด้วยใบหน้าหมอง

..เธอไม่คู่ควรกับเขาจริง เธอมันก็แค่ลูกชาวไร่แต่เขาเป็นเจ้าของบริษัทหลายแห่ง มีเงินมากมาย ผู้หญิงดีๆ ที่คู่ควรหลายคนต่างหมายปองเขาแล้วเธอ ล่ะมีอะไรดี

จอมขวัญนั่งลงที่โซฟา พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ บุษบามินตราวางมือลงบนไหล่เล็กแล้วบีบเบาๆ ให้กำลังใจ

“พี่ขวัญอย่าคิดมากเลยนะคะ”

“พี่ไม่เป็นไรค่ะ น้องมินเข้าไปข้างในเถอะ เดี๋ยวเพื่อนรอ”

“แต่ว่า”

“พี่ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” ร่างบางในชุดสีขาวย้ำอีกครั้งบุษบามินตราจึงจำใจพยักหน้ารับแล้วเข้าไปภายในงาน

งานเลี้ยงแบบนี้จอมขวัญไม่เคยชินเลยสักครั้ง เธอรู้สึกอึดอัดเมื่อพยายามต้องเข้าสังคมที่ไม่ใช่ตัวเธอเลยสักนิด

ร่างบางเดินออกมานอกโรงแรมมายังสวนหย่อมเพื่อนั่งสูดอากาศบริสุทธิ์

ภายนอกโรงแรมตอนนี้เงียบสงบเพราะเป็นโรงแรมหรูที่บริเวณรอบไม่มีตึกหรือผับเลย รอบข้างส่วนมากก็จะเป็นร้านค้าเล็กๆ ที่ปิดเนื่องจากเป็นเวลาดึก

จอมขวัญนั่งมองท้องฟ้า ต้นไม้ไปเรื่อยทำใจให้เย็น พยายามไม่คิดอะไรมากทั้งที่จริงเธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะคิดมากพอสมควร

ไม่ใช่ว่าไม่คิดว่าไม่คู่ควรกับเขา บางครั้งที่อยู่คนเดียวจอมขวัญก็คิดเสมอว่าฐานะของเธอกับเขามันต่างกัน สังคมของเธอกับเขาก็ต่างกันมากด้วย อีกอย่างที่เธอยังสงสัยอยู่บ้างก็คงจะเป็นเรื่องที่เขารักเธอได้จริงหรือ เขาลืมเพื่อนเธอแล้วหรือ ในเมื่อสามปีก่อนนั้นสิ่งที่เขาทำกับเธอมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน

“พี่วีร์ รักขวัญจริงๆ ใช่ไหมคะ” เหมือนละเมอเธอพูดออกมาท่ามกลางแสงจันทร์นวลเมื่อมองขึ้นไป อยากรู้ว่าเขารักเธอจริงหรือเปล่าเพราะตอนนี้เธอได้ตกหลุมรักเขาไปอีกครั้งแล้ว แต่จากการกระทำของเขาก็เดาได้ไม่ยากว่าเขาคงรักเธอบ้างแล้วไม่เช่นนั้นเขาจะทำแบบนั้นกับเธอไปทำไม

“อื้อออ”

โดยไม่ทันได้ตั้งตัวปากของเธอถูกปิดด้วยมือใหญ่ที่ใส่ถุงมือสีดำมาจากทางด้านหลัง แรงมหาศาลของมันทำให้ร่างเล็กปลิวไปตามแรงลาก มันพาเธอเดินออกมาจากสวนของโรงแรมอ้อมไปยังด้านหลังที่เป็นลานจอดรถ

จอมขวัญพยายามขัดขืนหัวใจเต้นแรงด้วยความกลัวกับอันตรายที่เกิดขึ้นกับเธอในตอนนี้

“ทำอะไรน่ะ!!” ราวกับเสียงจากสวรรค์สำหรับจอมขวัญ เธอดิ้นแล้วมองไปยังคนที่มาช่วยเธอเอาไว้

พีรยศวิ่งเข้ามาก่อนจะหยุดเมื่อมันเอามีดออกมาแล้วจ่อมาที่คอของเธอ

“อย่าเข้ามา ไม่งั้นผู้หญิงคนนี้ตาย”

ดูจากความคมของมีดแล้วทำให้พีรยศไม่กล้าที่จะทำอะไรผลีผลามแม้ว่าเขาจะเก่งมวยก็ตามเพราะถ้าเขาพลาดมานั่นหมายถึงชีวิตของหญิงคนรักของเพื่อนเขาต้องจบลงเป็นแน่

“ใจเย็นๆ นะ วางมีดลงก่อนแล้วมาคุยกันดีๆ” พยายามต่อรองแต่เหมือน ว่าฝ่ายนั้นจะไม่ยอมปล่อยจอมขวัญเพราะมันยิ่งเลื่อนมีดเข้าไปใกล้ลำคอระหงมากยิ่งขึ้น

พีรยศรีบคิดหาทางออกโดยเร็วแต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรเสียงนกหวีดก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่มีไม่ต่ำกว่าสามคนดังมา

“แม่งเอ้ย!!” คนร้ายสบถเสียงดังแล้วผลักจอมขวัญออกไปก่อนจะวิ่งหนีหายไปโดยเร็วจนคนที่มาใหม่ตามไม่ทัน เป็นคนรักษาความปลอดภัยนั่นเองที่เห็นเหตุการณ์จากกล้องวงจรปิดจึงนำคนจำนวนห้าคนเพื่อมาจับคนร้ายและได้แจ้งตำรวจในการสกัดจับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“คุณขวัญเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” พีรยศตรงเข้ามารับร่างบางไว้ได้ทัน

จอมขวัญหายใจเข้าออกพยายามตั้งสติแม้จะกลัวจับใจ ร่างบางสั่นสะท้านไปหมดก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาทำให้ชายหนุ่มที่ประคองอยู่ต้องรีบปลอบเสียยกใหญ่

“คุณปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่ต้องกลัวนะ ปลอดภัยแล้ว” ร่างสูงเอ่ยบอกเสียงนุ่มแต่ยิ่งทำให้จอมขวัญร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิมอีก

ชีวิตของเธอกำลังถูกปองร้าย มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาสองครั้งแล้วจิตใจดวงน้อยทั้งสับสนและบอบช้ำ

“ขวัญ!” ชายหนุ่มที่มาใหม่เข้ามากอดร่างบางแน่นเมื่อทราบเรื่องจากผู้ดูแลความปลอดภัยหลังจากที่เขาตามหาเธออยู่นาน

พีรยศถอยไปมองเพื่อนที่กอดจอมขวัญเสียแน่น ใบหน้าหล่อหลับตานิ่งเหมือนกับเจ็บปวดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ขวัญไม่เป็นอะไรใช่ไหม รปภ.บอกว่ามีคนร้ายพยายามฆ่า” เสียงเข้มถามสั่นๆ แม้สมองจะสั่งว่าไม่ควรห่วงเธอ

..ถ้าเธอตายไปก็เท่ากับเป็นการชดใช้ให้ทรายทิพย์แล้วไม่ใช่หรือ

แต่ทำไมหัวใจกลับสั่น มันเต้นแรงเมื่อได้ยินว่าเธอโดนทำร้าย ความห่วงใยอาทรมาจากไหนและที่เด่นชัดที่สุดคือความกลัว กลัวว่าอาจจะไม่ได้ยินเสียงหวานและรอยยิ้มนั่นอีก กลัวว่ามันจะหายไปเหมือนที่ทรายทิพย์หายไปจากเขา

ไม่! เขาไม่ได้รักเธอ ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นแค่ฆาตกร!

“ขวัญกลัว กลับนะคะ พี่วีร์พาขวัญกลับนะ”

“ครับ วันนี้นอนบ้านพี่นะ”

พีรยศมองดูเพื่อนแล้วโล่งอกเมื่อเพื่อนของตนพบคนที่รักแล้ว ดูจากแววตาและท่าทางแล้วชนวีร์คงหลงรักจอมขวัญเข้าเต็มเปา แต่ส่วนลึกในใจของพีรยศแล้วเขาว่ามันแปลก ซึ่งเขาเองก็ยังหาไม่เจอว่าอะไรที่มันแปลก

“ฝากบอกมินด้วยว่าฉันกลับก่อน”

พีรยศพยักหน้าแล้วตบบ่าเพื่อน ชนวีร์โอบไหล่บางที่ยังสั่นเดินไปยังรถคันหรูแล้วออกไปทันที

ร่างสูงยืนมองรถเพื่อนที่ขับไปจนลับสายตาก่อนขึ้นไปยังงานเลี้ยงแต่ยังไม่ทันได้เข้างานก็เจอบุษบามินตราเสียก่อน

“มองหาพี่อยู่หรือครับ” เห็นร่างบางยืนชะเง้อคอมองหาอะไรบางอย่างเขาเลยเดินเข้าไปทักใบหน้ายิ้มแย้มอย่างล้อเลียน

“ยังมาทำหน้าเล่นอีกพี่พีร์ พี่ขวัญเป็นอย่างไรบ้างคะ มินได้ข่าวว่าเธอโดนคนร้ายทำร้าย”

สีหน้าร้อนรนนั้นทำให้พีรยศอดรู้สึกไม่ได้ว่ามันแปลก ไม่ได้แปลกตาแต่เขาแปลกใจ

“เอ่อ น้องมินรู้ได้ไงครับ” ถามออกไปตามที่ใจอยากรู้ บุษบามินตรานิ่งไปครู่ก่อนจะบอก

“มินได้ยินที่เขาพูดกันค่ะ”

“เขาไหนครับ มีคนรู้เรื่องเยอะหรือ” จากคำบอกเล่าของบุษบามินตราทำให้พีรยศสงสัย

“ก็ คนดูแลความปลอดภัยไงคะ มินลงไปหาเลยรู้ข่าวแต่เพื่อนมาตามเสียก่อน นี่ก็ว่าจะลงไปหาพอดีเลย”

พีรยศพยักหน้ารับรู้

“ตอนนี้คุณขวัญก็ปลอดภัยแล้วครับ ไอ้วีร์พากลับบ้านแล้ว”

“บ้าน? บ้านพี่ขวัญหรือคะ”

“เปล่าครับ มันพาขวัญกลับบ้านมัน เห็นบอกว่าจะดูแลเอง”

บุษบามินตราพยักหน้าโล่งใจ เมื่อรู้ว่าจอมขวัญอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นเรากลับบ้านกันดีไหมคะ”

“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ กลับกันเถอะ”

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นมินไปลาเพื่อนก่อนนะ” ร่างบางเดินเข้าไปในงาน

พีรยศถอนหายใจออกมาแล้วคิดเรื่องของจอมขวัญ เรื่องนี้อาจจะเป็นคู่แข่งของชนวีร์ที่มาทำร้ายจอมขวัญแต่เขาก็ไม่อยากด่วนสรุป เพราะในใจเขามันแย้ง มันมีอะไรมากกว่านั้นแต่เขาก็คิดไม่ออกว่ามากกว่านั้นมันคือเรื่องอะไร