๖ เมารัก (๒)

“จอมขวัญ ขวัญ ตื่น” เขาเดินเข้าไปปลุกแต่ดูท่าว่าร่างบางจะไม่ยอมตื่นเพราะปัดมือเขาออกแล้วพลิกตัวไปอีกทางหนึ่งราวกับว่าเขารบกวนการนอนของเธอ “ตื่นได้แล้ว”

“อือ ขอเวลาอีกหน่อยนะคะ” สะลึมสะลือพูดแล้วนอนต่อ

ร่างสูงเริ่มหงุดหงิดเมื่อดูแล้วอีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะตื่นทั้งๆ ที่เมื่อกี้มีคนจะเข้ามาทำร้ายเธอแท้ๆ

..ทำไมไม่ดูแลตัวเองบ้างเขาคิดแล้วก็หงุดหงิด ถ้าเธอเป็นอะไรมาคนอื่นจะเป็นอย่างไร

คิดแล้วเข้าก็ชะงัก

..เขาเป็นห่วงเธอหรือคำตอบในหัวตอบว่าไม่ แต่ทำไมความรู้สึกเหมือน กับขัดแย้ง

ชนวีร์สลัดความคิดนั้นออก เสียงโทรศัพท์มือถือมาช่วยให้เขาออกจากความคิดที่ไม่อยากยอมรับเมื่อดูเบอร์ที่โทรเข้ามาก็ตัดสินใจรับ

“ว่าไงคุณวิไล” เลขาของเขานั่นเอง

“คุณวีร์คะ ดิฉันติดต่อขอซื้อที่ทางปายให้แล้วนะคะ เขายื่นคำขาดให้คุณไปคุยเองเพราะจะได้รู้รายละเอียดไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ขายค่ะ”

..น่าโมโหเสียจริง

ร่างสูงจุปากอย่างไม่พอใจแต่ก็ตอบตกลงไปเพราะไม่มีทางเลือกมาก ที่ดินที่เขาอยากได้มันสวยและเหมาะที่จะสร้างบ้านพักหลังเล็กไว้พักผ่อนเพื่อคลายเครียด อีกอย่างคือที่แห่งนั้นน้องทรายบอกว่าอยากได้ เขาจะซื้อเก็บไว้ให้คนที่รัก

ชนวีร์เดินไปเปิดทีวีเพื่อปลุกให้คนที่หลับใหลตื่นและดูเหมือนว่าจะได้ผลเพราะจอมขวัญลืมตาแล้วก็ตกใจลุกนั่งมองเขาตาโตสลับกับมองไปที่ทีวีและระเบียงที่ตอนนี้ประตูเปิดไว้ แทบสิ้นสติว่าเขามาได้อย่างไรแต่นั่นไม่ใช่ข้อสงสัยหลักเพราะเขาก็เคยขึ้นอยู่แล้ว แต่ประเด็นคือเขามาทำไม!

“ไม่ต้องทำท่าขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่ได้ทำมิดีมิร้ายเธอหรอก” ร่างสูงเอ่ยตอบเมื่อเห็นเธอทำท่ากลัว

“แล้วคุณวีร์ ขึ้นมาทำไม” เหมือนหาเสียงตัวเองเพิ่งเจอเธอเลยถามออกไป

“ฉันจะชวนเธอไปเดินเล่นแต่พอดีเห็นโจรขึ้นมาบนห้องเธอ” จากคำบอกเล่านั้นทำให้เธอยิ่งตกใจขึ้นไปอีก ดวงตากลมโตเบิกกว้างจนลูกตาแทบถลนออกมา

“ว่าอย่างไรนะคะ! โจร คุณหมายถึงอะไร”

เรียกได้ว่าเธอแทบจะถลามาหาเขาได้เลย หญิงสาวซึ่งลุกจากเตียงด้วยใบหน้าตื่น

“มีคนขึ้นมาจะทำร้ายเธอ ดีที่ฉันมาเห็นทันและช่วยเธอไว้ได้ ไม่อย่างนั้นป่านนี้เธอก็คงได้ไปเข้าเฝ้ายมบาลแล้ว”

พอเขาพูดจบขาเธอก็อ่อนแรง จอมขวัญนั่งลงที่พื้นราวกับคนหมดแรงเดินมาเป็นร้อยกว่ากิโลเมตร ใจดวงน้อยเต้นระรัวไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับเธอแบบนี้

“ทำไม” เอ่ยได้เพียงเท่านั้นร่างบางก็ร้องไห้ออกมา ทำไมช่วงนี้เธอถึงเจอแต่เรื่องราวแบบนี้เหมือนมีคนจะมาเอาชีวิตเธอตลอดเวลา

..ช่วงเช้าก็เกือบโดนรถชน ช่วงบ่ายก็มีคนร้ายเข้ามาทำร้ายเธอ

“ร้องไห้ทำไม” แล้วเธอก็ได้สัมผัสกับอ้อมกอดที่โหยหา ร่างสูงนั่งลงโอบคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอด น้ำตายังคงไหลลงมาไม่ขาดสายด้วยความกลัว

..เกิดเรื่องร้ายขนาดนี้ขึ้นกับเธอได้อย่างไร เธอไปทำอะไรให้ใครอย่างนั้นหรือ

“ไม่ต้องกลัวนะ ฉันอยู่ตรงนี้” เธอยังคงสะอื้นอยู่ในอกกว้างโดยที่ไม่ได้เงยหน้ามามองคนพูดเลยสักนิด แววตาที่เรียบสนิทของเขาไม่บ่งบอกความรู้สึกราวกับว่าสงสารแต่ก็ไม่มากพอที่จะให้เขาเห็นใจ คำพูดที่ดูหวานหูก็เป็นเพียงแค่ลมปากที่เปล่งออกมาไม่ใช่ออกมาจากใจ

กว่าที่ร่างบางจะสงบก็ใช้เวลานานพอสมควร พอรู้ตัวว่าอยู่ในอ้อมกอดเขานานแล้วจอมขวัญจึงค่อยๆ ผละออกแล้วเช็ดน้ำตา รู้สึกกระดากอายที่กอดเขาเสียนาน

“ขอโทษนะคะ เสื้อคุณเปื้อนหมด”

ชนวีร์ก้มลงมองเสื้อตัวเองที่เปื้อนน้ำตาของเธอเป็นวงกว้าง

“ช่างเถอะ เดี๋ยวก็แห้ง ตอนนี้เธอควรไปอาบน้ำและเตรียมเสื้อผ้าสักสามถึงสี่ชุดเพราะฉันจะพาเธอไปพักที่ปาย ให้เวลาสิบห้านาทีฉันจะลงไปรอข้างล่าง” ไม่รอให้อีกฝ่ายถามอะไรเขาก็เดินออกไประเบียงปีนลงไปด้านล่างทันทีโดยที่พยายามไม่ให้คนเห็น

จอมขวัญที่ยังคงนั่งงงหลังจากที่เขาออกไปก็เริ่มวิ่งวุ่นเตรียมของก่อนลงไปหาเขาข้างล่างใช้เวลาเพียงสิบนาทีเท่านั้น ร่างบางหอบจนตัวโยนด้วยความเร่งรีบ

“ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง” โทรศัพท์ให้เลขาจัดการจองตั๋วเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว เมื่อจอมขวัญขึ้นนั่งบนรถเขาก็ออกด้วยความเร็วทันที

รถช่วงนี้ไม่ติดมากเลยใช้เวลาไม่นานก็ถึงสนามบินที่มีคนพลุกพล่านพอสมควรโดยเฉพาะทัวร์ต่างๆ

“จับมือฉันไว้จะได้ไม่หลง” คนเยอะร่างสูงจึงหันมาบอก มือหนาจับมือบางไว้ในขณะที่เดินเพื่อไปเช็กอิน

จอมขวัญมองมือของเขาที่จับเธอไว้ด้วยหัวใจพองโต เขาเป็นอีกคนที่ทำให้เธอประหลาดใจ เมื่อก่อนร้ายกับเธอเสียจนต้องเก็บไปร้องไห้ทุกคืนแต่ตอนนี้หรือก็ดีแสนดีจนเธอคิดว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในความฝันหรือเปล่า

หลังจากเช็กอินแล้วโหลดกระเป๋า ทั้งสองก็เข้าเกทไปทันที ใช้เวลาไม่นานก็ได้ขึ้นเครื่อง จุดหมายคือเชียงใหม่ก่อนจะต่อรถไปที่ปาย ทั้งหมดใช้เวลาหลายชั่วโมงจนจอมขวัญอ่อนล้าหลับไปตลอดทางโดยที่ชนวีร์บอกว่าเขาจะดูแลเธอเอง

“ถึงแล้ว” เมื่อถึงยังที่หมายร่างสูงก็ปลุกคนข้างกายที่หลับซบไหล่เขาอยู่

จอมขวัญงัวเงียขึ้นมาดูบรรยากาศโดยรอบผ่านกระจกก็ตาโตทันทีเพราะมันสวยมาก แม้จะเป็นช่วงโลว์ซีซั่นและเป็นหน้าฝนก็ตามบรรยากาศโดยรอบที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นทันที ทั้งสองลงจากรถแล้วเดินไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์

“คุณวีร์ขับเป็นแน่นะคะ” เธอถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเมื่อเขาบอกว่าจะขับ ดีที่สัมภาระของทั้งสองมีไม่มากนักเลยไม่ลำบากในการขน

“เป็นสิ ฉันขับเก่งนะ” ว่าแล้วก็ขึ้นรถมอเตอร์ไซค์สตาร์ทให้เธอดูทันที

จอมขวัญมองอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจขึ้นซ้อนเขาไปยังหมู่บ้านที่ชนวีร์ต้องไปติดต่อขอซื้อที่นั่นเอง ขับมาได้สักพักจอมขวัญก็มองบรรยากาศแล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด

ปายเป็นเมืองเล็กที่น่าอยู่ทั้งสภาพแวดล้อมและวิถีชีวิต มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมาบ้างแต่ดูเหมือนจะกลมกลืนไปกับชาวบ้านในพื้นที่และผู้คนในประเทศที่มาท่องเที่ยว

ขับมาได้ไกลพอสมควรก็ถึงหมู่บ้านที่เขาจะต้องการจะมา คือหมู่บ้านทุ่งบาง เป็นหมู่บ้านที่อนุรักษ์ธรรมชาติมีคนหลากหลายชาติพันธุ์อาศัยอยู่ร่วมกันโดยส่วนมากเป็นคนไทยและมีบางบ้านเป็นชาวกะเหรี่ยง ที่เขาเลือกหมู่บ้านนี้เพราะว่ามีต้นไม้และลำธารตรงที่ที่เขาต้องการพอดี

ชนวีร์ขับเข้ามาภายในหมู่บ้านก็เจอป้อมสำหรับตรวจคนเข้าในด่านแรก เขาเจรจาอยู่นานก่อนที่เจ้าของที่จะเดินมาหาจึงได้เข้าไปภายในที่ตอนนี้เป็นเวลาดึกพอสมควร

“คุณน่าจะรอพรุ่งนี้ค่อยมา ขับรถมอเตอร์ไซค์ตอนกลางคืนมันอันตราย” เจ้าของที่บอกด้วยความหวังดี ขึ้นเรือนมาเขาก็หาน้ำมาเสิร์ฟแขก

นายฮุงเป็นชาวบ้านทุ่งบางที่เกิดและโตที่นี่และคิดว่าจะตายที่นี่ด้วย อันที่จริงเขาก็ไม่ได้อยากขายที่แต่พอดีว่ามีความจำเป็นที่ต้องใช้เงินเลยต้องขายแม้จะเสียดายมากแค่ไหนก็ตาม

“ผมรอไม่ไหวเลยมาก่อน” ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาแต่ติดนิ่งขรึมทำให้อีกฝ่ายดูเหมือนจะเกร็งอยู่บ้าง

จอมขวัญรู้ดีจึงยิ้มให้เจ้าของบ้าน

“แล้วนี่คุณกับเมียจะพักไหนล่ะ” คำถามที่ทำเอาทั้งสองมองหน้ากันทันที

“คือไม่ใช่”

“ไม่รู้เหมือนกัน คุณมีที่ให้ผมพักไหม” จอมขวัญกำลังจะปฏิเสธข้อกล่าวหานั้นแต่ชนวีร์กลับแทรกขึ้นมาก่อนทำเอาเธอต้องหันไปมองค้อนเขาแล้วตีที่แขนเบาๆ ไปหนึ่งที

“พักบ้านน้องสาวผมก็ได้ มันไม่อยู่ เชิญทางนี้เลย” นายฮุงเดินนำทั้งสองไปที่บ้านอีกหลังที่อยู่ติดกัน

บ้านพักของคนในชุมชนนี้เป็นบ้านไม้ที่มีชั้นเดียวยกสูงขึ้นจากพื้นดินประมาณสองเมตรบริเวณโดยรอบปลูกต้นไม้ไว้มีบางบ้านปลูกฝิ่นไว้ด้วย

“อยู่ได้ตามสบายเลยนะ พักผ่อนกันก่อนพรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันเรื่องที่ดิน ที่นอนปูนอนได้เลย อ้อ คุณชนวีร์ใช่ไหม” เขาถาม

ร่างสูงก็พยักหน้า

“ผมฮุง คืนนี้ถ้าไม่ง่วงก็มากินเหล้ากับพวกผมได้ ถัดไปอีกสองบ้าน” ว่าจบก็ตบไหล่หนาก่อนเดินออกไปปล่อยให้หนึ่งหญิงหนึ่งชายอยู่ด้วยกัน

จอมขวัญมีท่าทีกระอักกระอ่วนเพราะไม่เคยอยู่กับเขาสองคนในที่แบบนี้ แถมคืนนี้ยังต้องนอนด้วยกันอีกต่างหาก

ทั้งสองเดินสำรวจบ้านที่มีลานสำหรับดูทีวี รับประทานอาหารและทำกิจกรรมต่างๆ มีห้องนอนสองห้องซึ่งทั้งสองก็ไม่กล้าเข้าไปนอนจึงเลือกที่จะนอนตรงลานกว้าง ดีที่นายฮุงเอาที่นอนออกมาไว้ให้แล้วทั้งสองจึงช่วยกันปู

“คุณอาบน้ำนอนไปเลยนะ ผมจะออกไปพูดกับชาวบ้านเสียหน่อย เดี๋ยวกลับมา” หลังจากปูที่นอนเสร็จเขาก็บอกกับเธอ

จอมขวัญพยักหน้าแม้จะไม่อยากให้เขาไปเพราะเธอกลัวก็ตามแต่ก็ไม่กล้าขัด

“คุณวีร์คะ รอขวัญอาบน้ำเสร็จก่อนได้ไหม ขวัญกลัว” เห็นเขาจะเดินออกไปเลยรีบบอก

ร่างสูงหันกลับมาแล้วพยักหน้าเดินมานั่งรอให้จอมขวัญไปอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านนอก

“คุณมาเฝ้าหน้าห้องน้ำด้วยสิคะ”

ถ้าเป็นเวลาปกติเขาคงอาละวาดไปแล้วแต่นี่เขาต้องทำนิ่งเข้าไว้ ชนวีร์จึงเดินตามร่างบางออกไปที่ห้องน้ำซึ่งก่อด้วยอิฐธรรมดา มุงด้วยสังกะสี พอเข้ามาก็เจอกับตุ่มแต่ดีที่มีเครื่องทำน้ำอุ่นทำให้เธอไม่ต้องเผชิญกับน้ำเย็น จอมขวัญจัดการอาบน้ำโดยใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ เธอออกมาด้วยชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาว

“เสร็จแล้วค่ะ”

ชนวีร์มองชุดนอนเธอแล้วขำแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเดินนำเธอเข้ามาในบ้าน จอมขวัญบอกขอบคุณเขา ชายหนุ่มจึงเดินออกไปข้างนอกปล่อยหญิงสาวไว้ในบ้านคนเดียว เธอลอบถอนหายใจออกมาเพราะอยู่ใกล้เขาใจเธอเต้นรัวราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง

..เขามีอิทธิพลกับหัวใจของเธอมากเกินไปแล้ว

วงเหล้าในชนบทเช่นนี้เต็มไปด้วยความสนุกสนาน ชาวบ้านผู้ชายต่างเล่าเรื่องราวของบ้านตัวเองให้กันฟังเหมือนแชร์ความรู้สึกแม้ว่าจะมีผู้ร่วมวงเป็นคนนอกก็ตาม

ชนวีร์นั่งกินเหล้าไปโดยไม่พูดอะไรเขาเพียงแค่ฟังเรื่องที่ตนเองไม่รู้เท่านั้น มีบางคนเล่าเรื่องตลกก็เป็นที่เฮฮากันไป นั่งกินเหล้าจนหมดไปหลายไหและดูเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเป็นเช้าวันใหม่จึงแยกย้ายกันกลับบ้าน ชนวีร์ที่นั่งกินเยอะกว่าใครเพื่อนก็เดินเซกลับมาพร้อมกับนายฮุง พอถึงเรือนก็แยกย้ายกันกลับ

ประตูถูกเปิดออกโดยที่หญิงสาวร่างบางนอนหลับไม่ได้สติ ตอนแรกเธอกะว่าจะรอเขาแต่รอไม่ไหวจึงผล็อยหลับไปเสียก่อน ร่างสูงก้าวเข้ามาด้วยความเมาเขานอนลงข้างเธอก่อนจะกอดร่างกายที่หอมกรุ่นแถมยังอุ่นไว้

“อื้อ คุณวีร์มาแล้วหรือคะ” จอมขวัญงัวเงียถาม

“หอมจัง” แต่ร่างสูงกลับไม่ตอบเขาหอมที่แก้มนุ่มทำเอาหล่อนตื่นเต็มตาทันที

ร่างบางเริ่มดิ้นเมื่ออีกฝ่ายกอดรัดตนเองแน่นขึ้นแต่ดูท่าว่าแรงดิ้นของเธอจะเป็นเพียงแรงมดเท่านั้นเพราะเขาแทบจะไม่สะเทือนเลยด้วยซ้ำ

“อยากกิน” ว่าแล้วปากหนาก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานแม้ว่าอีกคนจะหลบเพียงใดก็ตาม

“คุณวีร์อย่านะคะ คุณวีร์นี่ขวัญเอง คุณวีร์ได้ยินขวัญไหมคะ”

เหมือนจะไม่ได้สติเพราะชนวีร์ไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแค่จูบไปทั่วใบหน้าหวานก่อนจะปิดปากเธอด้วยริมฝีปากของเขาเอง ตาโตเบิกกว้างขึ้นมือน้อยทุบเข้าที่อกเขาพยายามบอกให้อีกฝ่ายปล่อย แต่เมื่อนานไปรสจูบที่หวานสะท้านทรวงทำให้แรงของเธอที่มีเริ่มอ่อนล้า

“อือ”

แล้วก็หลงเคลิบเคลิ้มไปกับจูบที่เร้าร้อนนั้น ไม่รู้ว่าตอนไหนที่มือของเขาสอดเข้ามาภายในเสื้อแขนยาวตัวบางของเธอ แต่ตอนนี้มือหนากำลังเอื้อมไปข้างหลังเพื่อปลดบราที่เธอสวมใส่โดยที่เจ้าของแทบจะไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

“คุณวีร์” เสียงหวานเอ่ยสั่นๆ เธอไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำเมื่อถูกอารมณ์พิศวาสเข้าครอบงำ เหล้าที่เขากินเข้าไปเหมือนมันจะไหลเข้ามาในตัวเธอด้วยเพราะรู้สึกมึนเมาเหลือเกิน

บราเซียร์สีหวานหลุดออกจากร่างกายไป ชนวีร์จูบลงมาที่ลำคอระหงแล้วจับเต้างามทั้งสองข้าง ร่างบางแอ่นอกให้เขาสัมผัสด้วยความเสียวก่อนที่ชนวีร์จะถอดเสื้อของเธอออกทันทีด้วยความเร็ว รูปร่างสมส่วนปรากฏแก่สายตาของเสือหนุ่ม เขามองอย่างตกตะลึงเพราะมันช่างสวยและเย้ายวนเหลือเกิน หน้าท้องแบนราบที่ไม่มีไขมันส่วนเกินและดอกบัวคู่งามที่ซ่อนรูปเสียจนไม่น่าเชื่อแถมปทุมถันสีอ่อนนั้นอีก ราวกับเขาอยู่บนสรวงสวรรค์

“สวยเหลือเกิน” พูดจบริมฝีปากหนาก็ครอบครองยอดสีอ่อนที่ชูชันท้าสายตาเขา รสชาติมันช่างหวานล้ำ

ใบหน้าหวานบิดเหยเกเมื่อพบกับความเสียวซ่าน เสียงครางดังออกมาเป็นระยะเมื่อชายหนุ่มดูดและใช้มือขยี้ปทุมถันอีกข้าง

ชนวีร์ผละออกมาถอดกางเกงของเธอออกพร้อมกับชั้นในแล้วพบกับความงดงามที่เขาแทบจะบรรยายออกมาไม่ได้ ร่างบางช่างงดงามเสียจริงจนเขาอดใจไม่ไหว ชายหนุ่มพรมจูบที่ข้อเท้าไล่ขึ้นมาที่กลีบกุหลาบ เขาจูบมันแผ่วเบา แล้วเลื่อนขึ้นไปที่หน้าท้องในขณะที่มือยังคงเคล้าคลึงสองเต้าอย่างขยันขันแข็งก่อนที่ริมฝีปากหนาจะฉกเข้าครอบครองปากบางไว้

“ถอดเสื้อให้ฉัน” เขาสั่งเสียงพร่าและเธอก็ทำตามทันที ร่างหนาตอนนี้เหลือแต่ท่อนล่างและเขาก็จัดการเองโดยใช้เวลาไม่นานเพราะอารมณ์ร้อนพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ

จอมขวัญมองดูแก่นกายใหญ่ด้วยความตกใจก่อนจะรีบหันหน้าหนีทันทีเมื่อเขาเคลื่อนตัวเข้ามา

“อ่า คุณวีร์” ร่างบางครางออกมาอย่างเสียวซ่าน อารมณ์ของเธอตอนนี้ต้องการปลดปล่อยออก

แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยังคงลีลาเมื่อเขาเคลื่อนตัวลงไปใช้ลิ้นกับดอกกุหลาบกลีบหวานอยู่ ลิ้นหนาคลี่กลีบออกก่อนเลียที่จุดเสียวทำเอาเสียงหวานครางออกมาแทบไม่เป็นศัพท์

“อือ อ่า”

ชนวีร์มองอย่างหยามใจก่อนจะใช้มือทั้งสองบี้ปทุมถันไม่เลิก เขาพรมจูบไปทั่วก่อนที่จะลุกนั่งนำร่างบางมาไว้บนตัก ขาบางเกี่ยวเอวเขาไว้แน่นแล้วกอดคอ

“ไม่มีถุงยางเลย ขอสดแล้วกันนะ” เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะค่อยๆ แทรกแก่นกายที่ใหญ่โตเข้าไปในกลีบกุหลาบอย่างทุลักทุเลเพราะเธอไม่เคยผ่านการรุกรานมาก่อน

“จะ เจ็บ” หล่อนบอกเขา

ชนวีร์ค่อยๆ เข้าไปพยายามกัดฟันทนเมื่ออารมณ์ถึงจุดสูงสุด จนในที่สุดเขาก็เข้าไปสุดจนได้ ร่างสูงแช่ค้างไว้ก่อนจะเริ่มขยับกายเข้าจังหวะ โดยที่มีคนที่ไม่ประสีประสาให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่

เสียงครางของทั้งสองดังไปทั่วบ้านก่อนที่น้ำสีขุ่นจะถูกปล่อยออกมา

“ขออีกรอบนะ” ไม่รอให้เธอพูดอะไรเขาก็ประกบปากเธอไว้ทันทีก่อนจะเริ่มบรรเลงบทเพลงรักขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

โดยมีแค่จอมขวัญที่หลงคิดไปเองว่ามันเกิดขึ้นเพราะความรักแต่สำหรับชนวีร์นั้นมันก็แค่เซ็กส์ที่เกิดจากความใคร่เท่านั้นเอง!!