๒ แสนดี (๑)

๒

แสนดี

แม้จะเป็นเวลาเช้าแต่จอมขวัญก็มาถึงบริษัทแล้ว หญิงสาวเป็นคนตรงต่อเวลาพอสมควร

ตัวตึกที่สูงยี่สิบสามชั้นทำให้ไม่ดูโดดเด่นมากนักเพราะตึกโดยรอบก็มีความสูงประมาณนี้ ตึกทำด้วยกระจกใสเกือบทั้งหมดและทุกชั้นของตึกนี้เป็นของบริษัทเคเคโภคภัณฑ์ เพราะชนวีร์ได้ทำการซื้อจากผู้บริหารรายอื่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“สวัสดีค่ะป้าแม้น”

เพราะมาเช้าเกือบทุกวันตั้งแต่เข้าบริษัท สัปดาห์นี้ก็เป็นสัปดาห์ที่สองแล้วที่เธออยู่มาทำให้ได้รู้จักกับแม่บ้านและยามหน้าตึก เธอมักจะซื้อโจ๊กหรือไม่ก็ผลไม้มาฝากเสมอจนทุกคนต่างหลงรักเธอ

จอมขวัญเป็นที่เอ็นดูของผู้ใหญ่ด้วยเพราะเธอคุ้นเคยกับผู้ใหญ่และยายก็สอนเสมอให้เป็นเด็กที่อ่อนน้อมตลอดเวลา

“สวัสดีค่ะ หนูขวัญมาเช้าจริง”

“พอดีขวัญกลัวรถติดน่ะค่ะ ป้าแม้นคะ ขวัญซื้อผลไม้มาฝากค่ะ พอดีตอนเช้าไปจ่ายตลาด ป้าแม้นชอบฝรั่งกับส้มใช่ไหมคะ” หญิงสาวยื่นถุงให้ทำเอาคนแก่ปลื้ม

“ใช่ค่ะ แต่ไม่ต้องซื้อให้ป้าก็ได้ เกรงใจเปล่าๆ”

“ไม่ต้องเกรงใจเลยค่ะ ไม่ได้ลำบากอะไร ขวัญไปก่อนนะคะ”

ออกจากห้องชงกาแฟจอมขวัญก็เดินไปยังแผนกของตัวเอง เธอนั่งทำงานที่คั่งค้างซึ่งก็มีไม่มากเพราะหญิงสาวไม่ชอบทำอะไรให้ค้างเธอมักจะจัดการกับงานให้เสร็จก่อนที่จะกลับบ้านเสมอ

“ขวัญ มาเช้าจังเลย พี่อุตส่าห์รีบตื่นกะจะมาก่อนเสียหน่อย” ดาหวันยิ้มมาแต่ไกล ก่อนจะเดินมานั่งยังโต๊ะของเธอที่อยู่ใกล้จอมขวัญ

“ขวัญกลัวรถติดน่ะค่ะ แล้ววันนี้ทำไมพี่ดามาเช้าจังเลยคะ”

“แฟนพี่เขารีบไปทำงาน พี่เลยต้องรีบด้วย”

หัวหน้าของเธอแต่งงานมีลูกมีสามีแล้ว และลูกของดาหวันก็ช่างน่ารักเสียจริงท่าทางโตขึ้นมาจะรูปหล่อจากรูปที่ดาหวันชอบให้เธอดูเป็นประจำตามประสาแม่ที่เห่อลูกนั่นเอง

“พี่ดากินข้าวหรือยังคะ”

“พี่เรียบร้อยมาจากบ้านแล้วจ้ะ”

จอมขวัญกับดาหวันคุยกันไปสักพักก่อนที่ดาหวันจะลงไปหาซื้อของรองท้องเพื่อกินตอนสิบโมง

จอมขวัญนั่งทำงานไปสักพักสองสาวช่างเม้าธ์ก็มาคุยด้วย และต่อมาหัวหน้าแผนกสุดหล่อก็มาถึง ปนิธิเดินยิ้มมาหาจอมขวัญ

“สวัสดีครับ” แม้จะทักทายทุกคนแต่สายตากลับมองไปที่จอมขวัญทำเอาสองสาวถึงกับค้อนใส่รุ่นน้องอย่างอิจฉา

แต่จอมขวัญก็ไม่ได้รู้อะไร เธอยิ้มตอบ

“สวัสดีค่ะหัวหน้า” สองสาวตอบรับ

แผนกบัญชีมีพนักงานเพียงแค่สี่คนรวมหัวหน้าแผนกด้วยก็เป็นห้าคนทำให้รู้จักและสนิทกันพอสมควร

“กินข้าวกันรึยังครับ” ทั้งหมดตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าเรียบร้อยเขาจึงเดินเข้าห้องไป

ลับหลังปนิธิ วานิสาและอพิญญาก็ตรงมาที่จอมขวัญทันที

“ขวัญกับคุณปันเป็นอะไรกันอะ”

คำถามนั้นนำมาซึ่งความสงสัยให้แก่สาวน้อยร่างบาง

“ก็เป็นพี่น้องร่วมสถาบันนี่คะ” คำตอบนั้นไม่ได้สร้างความกระจ่างและนำมาซึ่งความไม่พอใจอยู่นิดหน่อย สองสาวมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าและย้ายที่เม้าธ์ทันที

จอมขวัญมองตาม ส่ายหัวแล้วก้มลงดูเอกสารการเงินต่อ

“ฉันว่าคุณปันชอบน้องขวัญชัวร์ แน่นอน ฟันธง!” วานิสาพูดขึ้นในขณะที่มาซื้อของกินอยู่ที่ช็อป อพิญญาพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่ แต่น้องขวัญฉันไม่รู้อะ และเหมือนน้องแกจะไม่รู้ด้วยนะว่าเจ้านายของเราชอบ”

“น้องขวัญ ฉันว่าอาจจะชอบแต่เก็บไว้ เป็นผู้หญิงไว้ตัวไง”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ!”

เสียงที่ขัดขึ้นมาทำให้ทั้งสองสะดุ้งตกใจแล้วก็พบสามสาวแก๊งสวยเลิศแห่งบริษัทนำทีมโดยณัฐนิตา จากแผนกการตลาดและสองเพื่อนรัก ชลธิชาและมณีวรรณจากแผนกเดียวกันนั่นเอง

“คือนิต้าเนี่ยเป็นเพื่อนร่วมสถาบันกับทั้งสอง นิต้าจะพูดให้ฟังเองนะคะว่าคนที่ตามตื๊อพี่ปันคือขวัญ”

คำพูดของณัฐนิตาไม่มีความน่าเชื่อถือในความรู้สึกของสองสาวเลย สักนิด

“ไม่เชื่อสินะคะ นิต้าจะเล่าให้ฟัง ตอนแรกขวัญตื๊อพี่ปันแต่พี่ปันไม่เล่นด้วยเพราะเห็นเป็นพี่น้อง แต่ไปๆ มาๆ กลับกลายเป็นว่าพี่ปันต้องมาตามขวัญ ตอนแรกนิต้าก็ไม่รู้นะคะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนหลังเขาว่ากันว่า ขวัญได้พี่ปันแล้วเลยทิ้ง เหมือนพวกล่าแต้มอะไรประมาณนี้น่ะค่ะ”

เนื้อเรื่องดูเกินจริงไปหน่อยเพราะเท่าที่ดูมาจอมขวัญไม่มีทีท่าว่าจะเป็นคนแบบนั้นเลยสักนิด

“เอ่อ เราขอตัวก่อนดีกว่า” เมื่อไม่มีอะไรจะพูดสองสาวก็เดินออกมาโดยไม่ได้หยิบขนมติดมือมาด้วย

ณัฐนิตามองสองสาวยิ้มๆ ทำให้เพื่อนที่มามองด้วยความงง

“นิต้ายิ้มอะไร”

“ก็ยิ้มให้กับความสำเร็จไงล่ะ”

เพื่อนทั้งสองมองหน้ากันอย่างฉงนเพราะเมื่อกี้ไม่เห็นประสบความสำเร็จเท่าที่ควร สองคนนั้นแทบจะไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ

“ไม่ต้องทำหน้าโง่ขนาดนั้นหรอก! เธอไม่สังเกตเหรอว่าฉันพูดเสียงดัง แถมเมื่อกี้คนก็น้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ”

ได้ยินเฉลยแบบนั้นเพื่อนทั้งสองก็ยิ้มออกมาทันทีแม้ตอนแรกจะไม่ชอบใจที่ณัฐนิตาว่าตนเองโง่ก็ตาม

“คนเราไม่คิดหรอกว่าเรื่องที่ได้ยินมันจะจริงไหม ยิ่งเรื่องของคนที่เพิ่งเข้ามาแถมไม่รู้จักอีกต่างหาก ข่าวเมื่อกี้อีกไม่นานมันก็จะแพร่สะพัดไปตามแรงลมปากคน เชื่อฉันเถอะ” สาวสวยยิ้มสมใจแล้วเดินออกไปจากร้านปล่อยให้เพื่อนเดินตามและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเพื่อนของเธอช่างฉลาดล้ำและร้ายลึกเสียจริง

และก็เป็นอย่างที่ณัฐนิตาคาด ข่าวลือของจอมขวัญและปนิธิแพร่กระจายไปทั่วบริษัทมีทั้งคนชอบและคนไม่ชอบ และยิ่งไม่ชอบก็ยิ่งใส่ไฟทำให้กลายเป็นเรื่องราวอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องเล่าปากต่อปากทำให้ความจริงผิดเพี้ยนไปค่อนข้างมาก

“จริงเหรอ จอมขวัญเนี่ยนะ” สองสาวแผนกประชาสัมพันธ์พูดคุยกันขณะที่ว่างจากการทำงาน

“ใช่ เขาว่าฟันคุณปันแล้วทิ้ง เป็นผู้หญิงล่าแต้ม”

“คุณพระ! เห็นหน้าติ๋มๆ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนแบบนั้นไปได้”

“นั่นสิ แต่ฉันก็ว่าแล้วเชียวว่าผู้หญิงคนนี้ต้องร้ายลึกมากแน่ๆ เล่นเอาคุณปันหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเสียขนาดนั้น เช้าถึงบ่ายถึงเย็นถึง คงสนุกเลยละสิท่า” หญิงสาวเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ด้วยความที่เธอไม่ชอบจอมขวัญเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย

สองสาวยังคงพูดคุยกันถึงเรื่องของปนิธิและจอมขวัญจึงไม่รู้ว่ามีผู้มายืนฟังอยู่

“หึ! ผู้หญิงเลวๆ อย่างเธอจะต้องตกนรกทั้งเป็นแน่!” ว่าจบเขาก็เดินออกนอกบริษัทเพื่อไปรับลูกค้าที่สนามบิน โดยไม่รู้เลยว่าเดินสวนทางกับน้องสาวที่เข้าบริษัทมาพอดีนั้นเอง

บุษบามินตราน้องสาวที่เขารักและเอ็นดู เป็นลูกติดของน้าบุษบา แม่เลี้ยงของเขาซึ่งเป็นญาติห่างๆ ของแม่เขาและเลี้ยงดูเขามาแต่เด็ก พอแม่เสียชีวิตพ่อก็ได้น้าบุษบาช่วยปลอบใจและตกลงปลงใจกัน เขาไม่โกรธพ่อเพราะน้าบุษบาก็เป็นคนดี อีกอย่างในเมื่อแม่ก็เสียไปแล้วจะให้พ่อจมอยู่กับทุกข์ตลอดมันก็ไม่ควร

“สวัสดีค่ะคุณโอ๋ คุณติ๊ก มินซื้อขนมมาฝาก” เพราะเข้าออกบริษัทนี้ประจำทำให้เธอรู้จักกับสองสาวขาเม้าธ์เป็นอย่างดี

“สวัสดีค่ะคุณมิน” โอ๋ยิ้ม รับของจากมินตรา เธอมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างอดอิจฉาไม่ได้ มินตราสวยหวานผิวก็ขาวเนียน ใบหน้าหวานตาโต จมูกโด่งพองาม ปากเล็กจิ้มลิ้มรวมกันแล้วผู้หญิงตรงหน้าเธอดูน่ารักมากแถมหุ่นก็สูงราวกับนางแบบ

“เอาไปแบ่งกันนะ มินไปแล้ว” ร่างบางโบกมือลาแล้วขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่พี่ชายของตนเองทำงานอยู่ทันที แต่ยังไม่ทันจะถึงห้องเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นเสียก่อนหยิบออกมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนของพี่ชายโทรมา

“สวัสดีค่ะพี่พีร์” เสียงหวานเอ่ยทัก

“น้องมินอยู่ไหนครับ”

มาถึงหน้าห้องมินตราก็ยิ้มให้กับเลขาของชนวีร์

“มินอยู่หน้าห้องพี่วีร์ค่ะ พี่พีร์แค่นี้ก่อนนะคะ มินจะเข้าไปหาพี่วีร์แล้ว” ยังไม่ทันที่ปลายสายจะได้เอ่ยอะไรบุษบามินตราก็กดตัดสายจากเขาเสียก่อนแล้วลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพื่อนพี่ชายคนนี้ช่างตื๊อเธอเสียจริง

“คุณวิไลใช่ไหมคะ” เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเธอมาหาพี่ชายทำให้รู้จักคนมากมาย

“ใช่ค่ะ”

บุษบามินตรายิ้มแล้วเอาของที่ซื้อมาเป็นขนมให้เลขาของพี่ชายตนเอง

“มินซื้อมาฝากค่ะ พี่วีร์อยู่ในห้องใช่ไหมคะ”

“คุณชนวีร์ไปหาลูกค้าค่ะ ไปเมื่อสักครู่นี้เอง”

คำตอบของเลขาหน้าห้องทำให้ร่างบางหน้ามุ่ยทันที เธออุตส่าห์ว่างมาหาพี่ชายซึ่งมีเวลาว่างไม่ค่อยบ่อยนักแต่พี่ชายคนดีกลับไม่อยู่เสียนี่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ ถ้าอย่างนั้นมินไม่รบกวนแล้วกลับเลยดีกว่า” เธอส่งยิ้มให้เลขา

“คุณมินมีธุระอะไรจะฝากไว้ไหมคะ”

อีกฝ่ายก็ส่ายหน้าเป็นพัลวัน

“ไม่ค่ะ มินแค่แวะมาหาพี่วีร์ว่าจะชวนไปดูหนังตามประสาพี่น้องเฉยๆ ขอบคุณมากเลยนะคะ อ้อ คุณวิไลคะถ้ามีผู้หญิงมาเกาะแกะพี่วีร์อย่าลืมบอก มินด้วยนะคะ จะคัดกรองให้เสียหน่อย นี่เบอร์มินค่ะ” นามบัตรถูกส่งให้เลขาหน้าห้องก่อนที่เธอจะเดินออกไปแต่ระหว่างนั้นหญิงสาวก็ต้องชะงักทันที เมื่อพบกับคนคุ้นเคยที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง

“พี่ขวัญ!”