ตอนที่ 2

รชานนท์กลับมาถึงบ้าน เขาอยากจะหลับให้สนิทเพื่อจะได้ตื่นมาอย่างสบาย ทั้งสุขภาพจิตและสุขภาพกาย หากแต่ว่าภาพใบหน้าของอาภาพิมพ์กลับทำให้เขาไม่อาจจะข่มตาให้หลับลงได้ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผู้หญิงสาวคนนั้นถึงได้มีอิทธิพลกับหัวใจและความรู้สึกนึกคิดของเขาได้มากมายขนาดนี้

“ผู้ชายไม่มีความจำเป็นสำหรับคุณ..อย่างนั้นหรืออาภาพิมพ์..”

เขาขบฟันแน่น

“แต่ผมต้องการจะเป็นคนเดียวที่มีอิทธิพลที่สุดในใจคุณ ในชีวิตของคุณ..”

เขาเดินวนไปวนมาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นแล้วหลับตานิ่ง

“ทำยังไงดีนะ..”

เขานึกถึงหญิงสาววัยยี่สิบสามปี หากเทียบกับเขา เธออ่อนกว่าเขาเกือบสิบปี แต่ความสวยงามหวานละไมเย้ายวนมีเสน่ห์ของเธอ มันบีบคั้นหัวใจของเขาให้ถวิลหา

ธรรมดาของผู้ชาย หากจะถูกใจหญิงสักคน แน่นอนว่าความสวยงามของรูปกายที่มองเห็นย่อมมาก่อน นิสัยและความเข้ากันได้มาทีหลัง ไม่เหมือนผู้หญิง สำหรับเธอ หากจะมองผู้ชายสักคน จะดูที่ความดี อุปนิสัยใจคอเป็นเกณฑ์ รูปร่างหน้าตามาทีหลัง

มันจึงทำให้อาภาพิมพ์ไม่สนใจผู้ชายหล่อมาแต่ไหนแต่ไร ไม่เหมือนรชานนท์ ผู้หญิงแต่ละคนของเขาล้วนสวยงามทุกคน แต่สำหรับเธอ ใช่ว่าความสวยงามของเธอจะเป็นที่หนึ่ง หากแต่ความเย่อหยิ่งถือตัวถือตนและตั้งแง่รังเกียจผู้ชาย นั่นคือสิ่งที่เขาอยากเอาชนะ

อีกทั้งแววตาของเธอ รอยยิ้มของเธอ มันยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากเป็นเจ้าของ อยากเข้าใกล้เธอ และเขาก็ตั้งใจมั่นไว้แล้วว่า หากไม่ได้เธอ เขาจะไม่มีวันเลือกผู้หญิงคนไหนมาเป็นภรรยาของเขาอย่างเด็ดขาด

“มีแฟนเป็นผู้หญิงอย่างนั้นหรืออาภาพิมพ์ คุณทำให้สายพันธ์ของผู้ชายอย่างผมด้อยค่า..ในเมื่อเป็นอย่างนั้น..”

รอยยิ้มที่น่ามองเผยออกอย่างช้า ๆ เมื่อเขานึกแผนการหนึ่ง และมั่นใจว่าจะเป็นวิธีเดียวที่จะเรียกร้องความสนใจจากเธอได้

รชานนท์ตื่นแต่เช่า เขาออกกำลังกายเหมือนทุกวันก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงานที่บริษัท แต่ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะมีความสุขมากที่สุด เพราะเป็นวันแรกที่อาภาพิมพ์จะได้เข้ามาทำงานในบริษัท ในฐานะลูกสาวของผู้ถือหุ้นคนหนึ่ง

และเธอก็มีความถนัดในการออกแบบเป็นที่สุด เขาจึงใช้คุณสมบัติของเธอในการนำเสนอ เพื่อจะหาทางเข้าใกล้และสร้างความคุ้นเคยสนิทสนมกับเธอให้มากขึ้น

“แบบบ้านประหยัดพลังงาน ..??.”

ผู้บริหารระดับสูงทวนคำพูดของรชานนท์ขึ้นมาเกือบพร้อมกันก่อนจะหันไปมองหน้ากันอย่างครุ่นคิด

“ครับ แบบบ้านประหยัดพลังงาน ตอนนี้กระแสกำลังมาแรง อีกทั้งกระทรวงพลังงานยังมีการประกวดแบบบ้านประหยัดพลังงานด้วย หากบริษัทเราสามารถชนะการประกวดครั้งนี้ จะเป็นผลดีกับบริษัทของเรามากขึ้น”

เขาพูดพร้อมกับกวาดสายตามองหน้าของผู้บริหารทุกคน หนึ่งในนั้นคือเธอ..อาภาพิมพ์ หญิงสาววัยยี่สิบสามปีที่สวยพราว ดูงดงามกระจ่างตา เธอกำลังทอดสายตามองใบหน้าคมขรึมที่หล่อเหลาหมดจด ทุกองค์ประกอบบนเครื่องหน้าที่เกลี้ยงเกลาดูคมคาย สะอาด

ปากคอคิ้วคางดูคมชัด ตาเป็นตา จมูกเป็นจมูก ปากเป็นปาก ทุกสัดส่วนได้รูปเหมาะเจาะรับกับใบหน้าสี่เหลี่ยมได้รูป

“ เพราะเราก็คือหนึ่งในจำนวนหลายบริษัทที่ประกอบธุรกิจบ้านจัดสรร..เราต้องการชื่อเสียง เพื่อจะนำมาซึ่งผลกำไรของการขายบ้านจัดสรร ”

เขาตวัดสายตาไปจับนิ่งที่เครื่องหน้าเรียวสะอาดของเธอ ไม่ว่ามองยามใด มองมุมใด เธอก็สวยสะอาดดูพริ้มเพราหมดจดงดงามอย่างหาที่ติไม่ได้เลยสักนิด

“ผมต้องการให้พนักงานของเราออกแบบประกวดในบริษัทก่อน หากใครชนะการประกวด จะนำแบบบ้านนั้นส่งเข้าประกวดยังกระทรวงพลังงานอีกครั้ง..”

เขามองหน้าทุกคน

“โครงการที่ผมเสนอ มีใครเห็นเป็นอย่างไรบ้างครับ..”

ผู้บริหารในห้องประชุมรวมทั้งเลขา กว่าสิบคน ต่างหันไปปรึกษาหารือกันชั่วครู่

“ใครเห็นด้วยยกมือขึ้นครับ..”

เพียงแค่คำถามของเขาจบลง ทุกคนในห้องนั้นต่างยกมือขึ้นอย่างพร้อมเพียง และหนึ่งในจำนวนนั้นก็มีอาภาพิมพ์รวมอยู่ด้วย ทำให้รชานนท์พอใจมาก ที่แผนการของเขาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

และหลังจากประชุมเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันออกไป เหลือเพียงเธอที่ยังนั่งอยู่กับที่ อ่านเอกสารของเขาที่ให้เลขาส่งให้ผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน

“มีอะไรสงสัยไหมครับ..”

เขาเอ่ยถามเมื่อแกล้งทำเป็นหันมาเห็นเธอที่ยังนั่งอยู่เพียงคนเดียว ทำให้เธอเงยหน้ามองเขา ถึงแม้จะไม่ถูกชะตานักเพราะเคยได้รับฟังเรื่องราวความเจ้าชู้และใช้ผู้หญิงเปลืองของเขามา

แต่เธอก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่า เขาเป็นผู้ชายที่ดูดี มีเสน่ห์อย่างมากคนหนึ่งซึ่งแม้แต่เธอ เมื่อได้มีโอกาสเห็นเขา ยังอดที่จะมองตามจนเขาหายลับไปจากสายตาเสียไม่ได้

“แบบบ้านที่จะสามารถชนะการประกวดได้ต้องมีจุดเด่นอะไรเป็นหลักคะ..”