ผู้ที่ถูกเลือก!!!

ณ ตำหนักใหญ่สำนักนภาสวรรค์

จิ๊บๆๆ

เสียงนกน้อยเกาะกิ่งไม้ที่อยู่ข้างนอกตำหนักส่งเสียงเเว่วออกมา ทำลายบรรยากาศที่กำลังตึงเครียดภายในตำหนักใหญ่

"เจ้าว่ายังไงนะ" เจ้าสำนักถามย้ำอีกรอบ

"ข้าอยากจะรับเด็กสองคนนี้มาเป็นศิษย์ของข้า" จูเกอะซิ่งเหยียนยังคงยืนกรานความตั้งใจเดิม

"เอ่อ....เรื่องนี้นั้น" เจ้าสำนักยังคงรู้สึกลังเลจึงหันไปมองหน้าศิษย์น้องที่นั่งอยู่รอบๆตน

"ศิษย์น้องซิ่งเหยียน หรือเจ้าคิดจะช่วยเด็กขอทานสองคนนี้ให้ได้" หยางเกาเซิงพูดพร้อมกับทำท่าทางที่เหยียดหยาม

"ศิษย์พี่เจ้าสำนัก สำนักนภาสวรรค์เราเเต่ไหนเเต่ไรถือคุณธรรม ขจัดมารอภิบาลคนดี ท่านปรมาจารย์พวกเรา เเต่ก่อนก็เคยต้องตกต่ำมาก่อนมิใช่หรือ"

จูเกอะซิ่งเหยียนพูดจบก็ก้มลงกราบเเทบพื้น

"จูเกอะซิ่งเหยียน นี่เจ้ากล้าเอาท่านปรมาจารย์มาเปรียบกับเจ้าพวกเด็กเหลือขอนี่เลยเหรอ"หยางเกาเซิงถึงกับลุกขึ้นตวาดใส่

เจ้าสำนักเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีจึงโบกมือส่งสัญญาณให้หยางเกาเซิงหยุด หยางเกาเซิงจึงได้เเต่เเค่นเสียงไม่พอใจเเล้วกลับไปนั่งที่ของตน

หวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิงที่กำลังคุกเข่า เมื่อเห็นสภาพการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของจูเกอะซิ่งเหยียนที่เบื้องหน้า จึงเกิดรันทดความเศร้าใจ จนดวงตาของทั้งสองคนมีประกายน้ำตาออกมา

เจ้าสำนักได้หันไปมองหน้าเหล่าศิษย์น้องของตนอีกรอบ เห็นเหล่าศิษย์น้องของตนทั้ง หย่งคุน อี้เจิ้งหยวน กวนไป่เจี้ยน ฟางจื่อหลาน ต่างพยักหน้าเห็นชอบ มีเพียงเเต่หยางเกาเซิงเท่านั้นที่หันหน้าหนี

"ตกลง"

เสียงเเห่งสวรรค์ได้ดังขึ้นกลางห้องโถงใหญ่

"ขอบคุณศิษย์พี่เจ้าสำนักที่เมตตา" จูเกอะซิ่งเหยียนได้ยินดังนั้นจึงรีบลุกขึ้น คารวะศิษย์พี่เจ้าสำนัก ด้วยความยินดี

หวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิงหันไปมองหน้ากันด้วยความยินดี

"ช้าก่อน" ทันใดนั้นเสียงของหยางเกาเซิงได้ดังขึ้นอีกครา

"ศิษย์น้องรอง เจ้ายังมีความเห็นอะไรอีกเหรอ" เจ้าสำนักเริ่มมีสีหน้าขุ่นเคือง

"ศิษย์พี่เจ้าสำนัก ถ้าจำไม่ผิดเมื่อเดือนก่อน ศิษย์น้องซิ่งเหยียนพึ่งได้รับศิษย์ไปหนึ่งคนนี่ ข้าคิดว่าตอนนี้ภายในสังกัดของเขา คงจะมีศิษย์ที่เยอะกว่าพวกเราอยู่หลายเท่าตัว" หยางเกาเซิงลุกขึ้นพร้อมทำท่าทางอธิบาย

เจ้าสำนักเเละศิษย์น้องที่เหลือหันไปมองหน้ากันอย่างงุนงง ไม่รู้ว่าหยางเกาเซิงคิดจะทำอะไร

"ศิษย์พี่เกาเซิง ท่านคิดจะทำอะไร" จูเกอะซิ่งเหยียนโพล่งด้วยความโมโห

"ศิษย์พี่เกาเซิง ท่านคงไม่ได้หมายความว่า จะให้พวกเรารับเด็กสองคนนี้ไปเป็นศิษย์หรอกนะ" กวนไป๋เจี้ยนเหมือนจะอ่านทันความคิดของหยางเกาเซิง

"ข้าคนนึงเเหละที่ไม่สามารถรับเด็กสองคนนี้ได้ สังกัดข้ารับเเต่ศิษย์สตรี" ฟางจื่อหลานพูดด้วยอารมขุ่นเคือง

"เจ้าเห็นว่าควรจะทำอย่างไรล่ะ" เจ้าสำนักถาม

"ศิษย์พี่เจ้าสำนัก ท่านลองดูสัดส่วนจำนวนในหมู่ศิษย์ของพวกเราสิ ศิษย์น้องซิ่งเหยียนมีจำนวนศิษย์มากที่สุด ตามมาด้วยศิษย์พี่เจ้าสำนัก เเละก็

น้องสี่ น้องห้า น้องหก น้องสาม ส่วนข้ากลับมีจำนวนศิษย์น้อยที่สุดเเค่ 6 คน" พริบตานั้นหยางเกาเซิงหันไปสบตากับจูเกอะซิ่งเหยียนด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง

"ศิษย์พี่เกาเซิง ข้าเองเเค่นี้ก็ดูเเลศิษย์ไม่ทั่วถึงเเล้ว ยังคงอย่าดีกว่า" กลับเป็นหย่งคุนเเละอี้เจิ้งหยวน ที่ชิงปฎิเสธไปก่อน

"ข้าเองก็มีศิษย์เอกอยู่หลายคนเเล้ว ไม่จำเป็นต้องรับเพิ่ม" เจ้าสำนักกลับบ่ายเบี่ยงไปเช่นกัน

พริบตานั้นจูเกอะซิ่งเหยียนเหมือนถูกสายฟ้าผ่ากลางกระหม่อม เนื่องจากพอคาดเดาเรื่องราวหลังจากนี้ได้เเล้ว

"ศิษย์พี่เจ้าสำนัก สำนักเรามีกฏอยู่ว่า ไม่อาจรับศิษย์ใหม่เพิ่มพร้อมกันถึงสองคน ในเมื่อศิษย์น้องซิ่งเหยียนก็มีศิษย์ในความดูเเลเยอะอยู่เเล้ว เช่นนี้เถอะในสองคนนี้ก็เเบ่งมาให้ข้าคนนึงเป็นเช่นไร" กวนไป่เจี้ยนพูดพลางถือพัดสีขาวในมือโบกไปมาอย่างสง่างาม

"ดี!! ศิษย์น้องไป่เจี้ยน พูดจารวบรัดดีมาก" หยางเกาเซิงพูดจาอยู่กับกวนไปเจี้ยนเเต่สายตากับจดจ้องอยู่ที่จูเกอะซิ่งเหยียน

จูเกอะซิ่งเหยียนได้เเต่หันไปมองหน้าหวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิงอย่างเหม่อลอย

"งั้นก็ตกลงตามนี้" เสียงอันมีพลังอำนาจของเจ้าสำนักดังขึ้น ตอกย้ำความคิดของหยางเกาเซิง

หวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิงหันไปมองหน้ากับจูเกอะซิ่งเหยียนอิงอย่างเศร้าใจ

"ศิษย์น้องไป่เจี้ยน เจ้าจะเลือกใคร" หยางเกาเซิงถาม

"มิกล้าๆ ในเมื่อศิษย์ของศิษย์พี่เกาเซิงน้อยที่สุด งั้นก็ควรให้ท่านได้เลือกก่อนสิ"

"ฮ่าๆๆ ศิษย์น้องไป่เจี้ยน เจ้านี่สมกับเป็นศิษย์ของอาจารย์อาเจิ้งฉิวจริงๆ" หยางเกาเซิงหัวเราะอย่างมีความสุข

"งั้นข้าก็ไม่เกรงใจละนะ" หยางเกาเซิงพูดพลางกวาดตาอันถมึงตึงไปยังหวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิงอยู่หลายรอบ

ทันใดนั้น หยางเกาเซิงก็ได้เดินผ่านหน้าของหวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิงไป พร้อมกับมีรอยยิ้มที่มุมปาก

"เจ้าเด็กเเซ่หวง เจ้ามากับข้า" เสียงของหยางเกาเซิงดังขึ้น

พริบตานั้นจูเกอะซิ่งเหยียนได้เเต่หลับตาลงทอดถอนใจให้กับความโหดร้ายของโชคชะตา.........