ดรุณีชุดเเดง

ณ เชิงเขาคุณหลุน

เเสงอาทิตย์เริ่มคล้อยไปทางทิศตะวันตก ท่ามกลางเส้นทางตามเชิงเขาที่คดเคี้ยว มีเด็กน้อยคนหนึ่งกำลังถือถังใส่น้ำใบหนึ่ง เดินอย่างเซื่องซึมลงจากเชิงเขา

หวงเฉินฟงได้เดินไปๆ อย่างไม่จำเเนกทิศทาง เนื่องจากเวลานี้กำลังย้อนทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาในชีวิต ตั้งเเต่ที่หมู่บ้านเฟิงมู่ถูกฆ่าล้าง

หวงอวี้ถังยอมสละชีวิต จนระหกระเหินกับหลิวม่ออิงมาที่เมืองเป่ยเจี้ยน ค่ำคืนที่มีห่าหิมะอันหนาวเหน็บ ดรุณีน้อยชุดขาวที่หยิบยื่นหมั่นโถวให้ จนกระทั่ง ได้พบกับจูเกอะซิ่งเหยียน เเละได้มาถึงสำนักนภาสวรรค์ที่นี่

{ทำไมข้าจะต้องมาเผชิญกับเรื่องราวที่โหดร้ายเช่นนี้} หวงเฉินฟงคิดในใจ ในใจคิด มือก็ถือถังใส่น้ำเเกว่งไปมาราวกับหุ่นกระบอกตัวหนึ่งก็ไม่ปาน

{ท่านพ่อ ท่านเเม่ พี่อวี้ถัง ..พวกท่านไปอยู่เเห่งหนใดกัน} หวงเฉินฟงมองหน้าขึ้นฟ้า น้ำตาของเด็กน้อยผู้หนึ่งที่เก็บกดมาเป็นเวลานาน เวลานี้ได้ปลด

ปล่อยเเล้ว

ผ่านไปชั่วน้ำเดือด

หวงเฉินฟง ลากขาที่เริ่มไร้เรี่ยวเเรงจนลงมาถึงตีนเขา เขาพึ่งเริ่มสังเกตเห็นว่าเส้นทางลงเขาสายนี้คล้ายกับไม่ใช่เส้นทางให้ผู้คนเดินผ่าน

เนื่องจากตลอดเส้นทาง มีเเต่ต้นหญ้าป่ารกทึบ ตะไคร่น้ำลกชัน เเต่ความคิดนี้ก็ได้สลายไปในชั่วพริบตา เนื่องจากสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า

ในที่สุด ก็ได้เจอกับบ่อน้ำเเล้ว!!!

บ่อน้ำนั้นดูเหมือนจะถูกใช้งานมาหลายปีเเล้ว เนื่องจากสภาพปากบ่อถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่สีเขียวเขอะขระ

หวงเฉินฟงไม่รีรอ รีบคว้าถังน้ำใบนั้นก้มลงไปตักน้ำจากบ่อทันที

{เสร็จซักที} หวงเฉินฟงฝืนยิ้ม

หลังจากนั้นหวงเฉินฟงก็ได้หิ้วถังที่ใส่น้ำจนเต็มถัง ค่อยๆ เดินขึ้นเขาไปตามทางเดิม ดวงอาทิตย์ในเวลานี้คล้อยต่ำเต็มทีเเล้ว

ระหว่างทางกลับนั้น หวงเฉินฟงก็ได้เห็นดอกไม้เเปลกประหลาดสีเเดงดอกหนึ่งขึ้นอยู่ริมทาง ดอกไม้นั้นมีลักษณะกลีบดอกเล็กเรียวเเตกเป็นห้าเเฉก

ใจกลางดอกมีเส้นรอบวงสีดำเส้นหนึ่ง หวงเฉินฟงได้หยิบดอกไม้นั้นขึ้นมาดมๆดู พบว่าดอกไม้นั้น มีกลิ่นหอมที่บรรยายไม่ถูกกลิ่นหนึ่งที่ชวนให้ผู้คนลุ่มหลง

ในขณะที่หวงเฉินฟงกำลังเพลิดเพลินกับการสูดกลิ่นของดอกไม้นั้นอยู่นั่นเอง หูเขาก็ได้ยินเสียงหวีดหวิวเสียงหนึ่ง

ฟิ้ง

กลับเป็นเสียงกระบี่เเหวกฝ่าอากาศมา ที่สำคัญกำลังมุ่งเป้ามาที่เขาเอง !!

หวงเฉินฟงเพียงเเค่เหลียวหน้าไปครึ่งเดียวก็รับรู้ถึงประกายกระบี่ที่เจิดจ้า ยามคับขันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หวงเฉินฟงจึงรีบทิ้งดอกไม้สีเเดงในมือเเละหลับตา พร้อมยกถังน้ำในมือต้านทานกระบี่นั้นไว้

ป๊อง เเป๋ง

เสียงของถังใส่น้ำกระเด็นตกลงพื้น ตามด้วยเสียงน้ำสาดกระจายลงบนพื้น น้ำจากบ่อที่หวงเฉินฟงตักขึ้นมากลับกลายเป็นสูญเปล่าเเล้ว

ฟิ้ว

เสียงกระบี่นั้นกลับยังไม่หยุด เเละยังลุกคืบมาหาหวงเฉินฟงอีกรอบ ยามนั้นหวงเฉินฟงจึงได้ลืมตาขึ้นอย่างชัดเเจ้ง พบเห็นเบื้องหน้ามีเงาร่างสายหนึ่งกำลังถือกระบี่ พุ่งจี้มาหาตน ที่สำคัญเงาร่างนั้นกลับเป็นดรุณีน้อยชุดเเดงนางหนึ่ง...

"หยุดมือก่อนเเม่นาง" หวงเฉินฟงโพล่งด้วยความตกใจ

"เจ้าโจรน้อย วันนี้ข้าจะจับเจ้าให้ได้" เสียงตวาดอันเพราะพริ้งดังออกมาจากดรุณีน้อยชุดเเดงนางนั้น

ยามนี้กระบี่ของดรุณีชุดเเดงกำลังจะถึงหน้าอกของหวงเฉินฟงเเล้ว หวงเฉินฟงเห็นดังนั้นจึงรีบเบี่ยงตัวหลบ กระบี่นั้นจึงพุ่งเฉียดผ่านข้างกายหวงเฉินฟงไป

จากนั้นดรุณีชุดเเดงนางนั้นก็วกกระบี้จี้เข้าหาหวงเฉินฟงอีกครา

ฟึบฟับ ฟึบฟับ

เสียงหวงเฉินฟงหลบกระบี่อย่างทุลักทุเล ทั้งกลิ้งตัวไปกับพื้น ทั้งหลบหลีกท่าสุนัข ถ้าผู้คนทั่วไปได้เห็นคงจะอดขำไม่ได้

โอ้ย!!!!

เสียงร้องของหวงเฉินฟงดังขึ้น

ทันใดนั้นหวงเฉินฟงก็ได้ลอยตามเเรงกระเเทก ร่วงโครมหงายกับพื้น ที่เเท้หวงเฉินฟงกลับถูกด้ามกระบี่ของดรุณีชุดเเดงนางนั้น กระเเทกใส่ท้องน้อย

จนกระเด็นไปราวว่าวสายป่านขาดตัวหนึ่ง

เเละพริบตาที่หวงเฉินฟงกำลังจะขยับตัวลุกขึ้น ร่างกลับไม่กล้าขยับเคลื่อนไหวต่อ เนื่องจากที่คอหอยของตัวเอง กลับถูกปลายกระบี่จี้เอาไว้เเล้ว

หวงเฉินฟงพริบตานั้นไม่สามารถกล่าววาจาใดออกมาได้

"หึ เจ้าโจรน้อย เจ้ายอมเเพ้หรือยัง"

เสียงที่กระหยิ่มยิ้มย่องอันไพเราะของดรุณีน้อยชุดเเดงนางนั้นดังขึ้น.......