ตอนที่ 3 - ทรมาน

กรงรักในมือซาตาน

ตอนที่ 3

(ทรมาน)

"ฮึก อึก" ร่างกายบางนอนนิ่งดั่งท่อนไม้ ปล่อยให้ชายตัวใหญ่ย่ำยีกระทำต่อเรือนกายตามอำเภอใจ เขาทรมานเธอยังไม่สาแก่ใจด้วยเหตุใดก็ไม่อาจรู้แน่

...ใบหน้าขรึมและจมูกคม ดอมดมลงซอกคอขาว ร่างเสลาสั่นระริกด้วยแรงสะอื้น อยากจะฝืนขัดขืนหนีก็ไร้ซึ่งความปรานีจากเขา เธออาจจะโดนทุบตีตบหน้าหากคิดทำเช่นนั้น

...สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือยอมถูกย่ำยี ร่างกายหนาเสียดสีสัมผัสกับผิวกายของฟาติน ตัวตนความเป็นชายพองตัวด้วยมีอารมณ์ที่พัดพา มือหนาเคล้นคลึงเต้าอิ่มจนเต็มมือ บีบแรงด้วยอารมณ์ดิบในตัวจนฟาตินนั้นเจ็บแปลบนิ่วหน้างอ

"เราเกลียดน้ำตาผู้หญิงเสียจริง!...ตอนอยู่ในฮาเร็มเห็นอ่อยเรี่ยราด เม็ดเงินมันคงล่อตามากสินะ เธอมันก็แค่ผู้หญิงชั้นต่ำที่หิวเงิน!" อานัสผู้แข็งกร้าวและเย็นชาละตัวออกห่างและเปลื้องอาภรณ์ห่มกาย และไม่วายพูดเสียดแทงใจของฟาตินที่นอนนิ่งน้ำตาไหล มองภาพชายที่คุกเข่าคร่อมเธอเลือนลาง เพราะม่านน้ำตาบดบังการมองเห็น

"ฮึก ฮึก" เธอยังคงสะอื้นร่ำไห้ จะพูดอะไรมากไปก็ไม่ได้ จึงทำเพียงสื่อความรู้สึกเจ็บช้ำผ่านม่านน้ำตาสีใส

"น้ำตาของเธอมันไร้ค่า! เหมือนกับตัวเธอนั่นแหละฟาติน ผู้หญิงที่ขายตัวเองกินศักดิ์ศรีที่จมเม็ดดินอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเรา หึ!..." คำพูดมากมายที่ดูแคลนยิ่งทำให้คนฟังนั้นเจ็บ ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้สิ่งที่เธอพบเจอมันคือชะตากรรม และการที่ถูกเขากระทำก็วิบากกรรมหนักไม่ต่างกัน!

"อึก!!" เธอจุกและเจ็บตรงกลางกาย เมื่อความเป็นชายจ้วงแทงเข้ามาอย่างไร้เมตตา ความสาวที่ไม่คับแน่นดังเก่า ยังเจ็บแสบเพราะตัวตนที่ยิ่งใหญ่ของเขา ยิ่งเขากระแทกยิ่งสร้างความเจ็บให้แก่เธอ

"ผู้หญิงร่านอย่างเธอต้องเจอแบบนี้" แม้จะขยับร่างกายสนองตัณหาให้ตัวเอง ความยำเกรงในคำพูดก็ยังไม่มี ทั้งที่ใช้ร่างกายของเธอบำเรอตัณหาราคะเพื่อความสุขสม หรือที่ทำเช่นนี้ย่ำยีเพราะให้เธอนั้นเจ็บปวดเจียนตาย หรือหมายจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น!

"......ฮึก! ขอร้อง" คำวิงวอนสั้น ๆ ที่เปล่งออกมาพร้อมม่านน้ำตา

เธอเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งภาพของการเริงรักของเขาก่อนหน้าแทรกแซงเข้ามาในห้วงความคิด ยิ่งเรียกน้ำตาของเธอให้รินไหล ร่างกายที่เป็นสองต่อจากคนอื่น ชายที่กำลังแสดงบทรักกับเธอทำให้เธอแทบอยากกัดลิ้นตัวเองตาย แต่ก็ทำไม่ได้! ความตายที่หวังเป็นที่พึ่งพิงเธอก็ไม่อาจเรียกร้อง

ดั่งเช่นที่คิดทำในที่ผ่านมาสุดท้ายชะตากรรมก็ทำให้เธอรอดพ้นจากความตาย เพราะเขาช่วยเธอไว้จากครั้งหนึ่งเคยกรีดข้อมือตัวเองหวังปลิดชีพจากความทรมานนี้

"คิดว่ามีสิทธิ์ขอร้อง อ่า อย่างนั้นเหรอ ซี๊ด...อ่า" เสียงกระเส่าหอบพร้อมจังหวะสวนเอวจ้วงแทงดั่งบ้าคลั่ง คำพูดเจ็บปวดหลั่งออกมาพร้อมกับน้ำตาของฟาตินที่ไหลรินไม่ขาดสาย

"ท่านมันคือปีศาจ!! เป็นซาตานร้ายในร่างมนุษย์! ท่านมันหยาบ...."

เพี๊ยะ!! เสียงพูดแข็งกร้าวและดวงตาที่รุ่งโรจน์ด้วยไฟแค้นพลันหายไป เมื่อฝ่ามือใหญ่ตบแรงเข้าแก้มของเธอจนหันไปอีกทาง กลิ่นเลือดในปากคละคลุ้งเข้าจมูก แม้จะรู้ที่พูดไปเป็นการท้าทายแต่เธอทนไม่ไหวต่อความทรมานนี้ ความโกรธทำให้เธอพูดเช่นนั้นออกไป

ปึก! ปึก! ปึก!

เขาสวนเอวเข้าออกกระแทกร่างกายของฟาตินอย่างโหดร้าย ร่างกายของเธอสั่นคลอนแทบวิงเวียน

"ฮือ ปล่อยนะ! ไอ้คนใจร้าย ออกไปจากร่างกายฉัน...ฮืออออ" แม้จะถูกทำบทรักแต่คนที่ไม่อยากให้ทำพยายามขัดขืนและทุบตีลงอกแกร่ง แต่ด้วยแรงหญิงที่น้อยกว่า จึงถูกมือหนากดตรึงเหนือหัวจนแน่นิ่ง สุดท้ายแล้วก็ไม่อาจรอดพ้นต่อซาตานร้ายตนนี้ไปได้

"อย่าปากดีให้มาก" ความโมโหเมื่อถูกต่อว่า จึงพลั้งมือหนาฟาดลงเต็มแรง เลือดที่ไหลกบปากฟาตินแม้จะเห็นแล้วมีความรู้สึกผิดเล็ก ๆ ก็ยังปากหนักแม้ห่วงใย

เขากระแทกแกนกายอย่างต่อเนื่องไม่รู้เหนื่อย คนใต้ร่างที่จำนนทำได้เพียงนอนหลับตานิ่ง ยอมรับต่อการกระทำที่ปวดใจ ก่อนที่สติที่มีทุกอย่างดับวูบและเลือนหายไป เมื่อสภาพร่างกายเธอไม่อาจจะทนความทรมานนี้ได้ไหว....