ตอนที่ 2 ร้องดังๆ

“พะ…พร้อมอะไรครับ” นภัทรถามออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก เขาเดาใจคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ออกเลยจริง ๆ แววตาที่ไร้ความปรานีบวกกับรอยยิ้มที่แสนจะโหดเหี้ยมนั้นมันช่างน่ากลัวมากเหลือเกิน

“พร้อมที่จะเป็นเมียกูไง” ว่าแล้วเคลวินก็ผลักร่างบางลงแล้วคร่อมตัวไว้ทันที

“ปล่อยผมนะพี่วิน บอกให้ปล่อยไง ฮึก ฮือ ๆ” นภัทรร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว พี่วินที่เขาเคยรู้จักได้ตายไปจากโลกนี้แล้วจริง ๆ สินะ ตอนนี้เหลือแค่นายเคลวินคนที่ใจร้ายและโหดเหี้ยมเท่านั้น

เคลวินฉีกเสื้อคอวีแขนยาวของนภัทรออกอย่างง่ายดายแล้วเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ไยดี หลังจากนั้นก็ปลดตะขอกางเกงยีนยี่ห้อดังออกจนร่างบางเหลือเพียงชั้นในสีขาวเพียงตัวเดียว

“ปล่อยยยย ฮือ ๆ”

นภัทรพยายามใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีขัดขืนและต่อสู้ แต่นั่นไม่เป็นผลเพราะตัวของเคลวินแข็งแกร่งและบึกบึนเหลือเกิน รูปร่างของเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ และกล้ามท้องที่เป็นลอนสวยงามจนน่าสัมผัส แต่ในตอนนี้นภัทรกลับรู้สึกขยะแขยงร่างกายอันกำยำนี้เหลือเกิน

“ร้องให้ดัง ๆ เลย ร้องออกมากูชอบเห็นความเสียใจ ความผิดหวังของมึง มันทำให้กูรู้สึกสะใจมาก ร้องออกมา!” เคลวินตะคอกใส่เสียงดังพร้อมกับระดมจูบไปทั่วใบหน้าสวยรูปไข่ ที่ผิวขาวอมชมพูดูสะอาดสะอ้านนั่นก็ทำให้เคลวินหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก เขารู้สึกอิ่มเอมและรู้สึกสะใจไปพร้อม ๆ กัน

“ไปตายซะไอ้เลว ฮือ ๆ” นภัทรสบถคำหยาบออกมาจนทำให้เคลวินยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ

“ในที่สุดธาตุแท้มึงก็ออกมาแล้วสินะ ดี! มันจะได้สมน้ำสมเนื้อกับกู” เคลวินเอ่ยก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงไปจูบที่ริมฝีปากบากอย่างดูดดื่มและรุนแรง จนร่างบางต้องใช้มือทั้งสองข้างทุบไปที่แผ่นหลังของคนตัวโตเพราะรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปาก น้ำตามันไหลพรากออกมาไม่หยุด เขาเกลียดคนคนนี้ทำไมพี่วินที่แสนดีในวัยเด็กของเขาถึงได้ป่าเถื่อนอย่างนี้

จ๊วบบบ!!!!

“อื้ออออ”

ตอนนี้ทั้งสองร่างเปลือยเปล่าไม่มีอาภรณ์ปกปิดแม้แต่ชิ้นเดียว นภัทรอยู่ภายใต้อ้อมอกแกร่งโดยจำยอม เขาไม่สามารถที่จะเคลื่อนไหวตามใจได้เลยแม้แต่น้อย คนที่คุมเกมนี้คือเคลวินคนเดียวเท่านั้น เขาประสานนิ้วมือเรียวแล้วตรึงไว้กับที่นอนนุ่ม

“พร้อมที่จะเป็นเมียกูรึยัง” เคลวินยิ้มพร้อมกับทำหน้าหื่นใส่จนคนที่อยู่ใต้ร่างทนดูไม่ได้ถึงกับเอียงหน้าหนี

“มองหน้ากู คนที่จะเป็นผัวมึงในอีกไม่ช้า” เคลวินสั่งแต่นภัทรยังคงนิ่งอยู่อย่างนั้นพร้อมกับน้ำใส ๆ ที่มันไหลออกจากหางตาไม่ขาดสาย

“มึงกล้าขัดคำสั่งกูเหรอห๊ะ!” เขาปล่อยมือข้างหนึ่งเปลี่ยนมาบีบที่คางเรียวแทนเพื่อบังคับให้หันหน้ามามองที่เขา

ถุย!!

นภัทรได้ทีก็ถ่มน้ำลายใส่หน้าเคลวินทันที จนตอนนี้คนตัวโตหน้าแดงจัดเพราะความโมโห

เพี๊ยะ!!!!

นภัทรหันหน้าไปตามแรงตบจนเลือดไหลออกมาที่มุมปาก นั่นยิ่งทำให้น้ำตามันยิ่งไหลพรั่งพรูออกมาเพราะความเจ็บปวด

“ไอ้เลว มึงจะทำอะไรก็รีบทำกูจะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้ามึง ไม่ต้องทนอยู่ใกล้กับมึงอย่างนี้” นภัทรพูดเสียงแข็งใส่

“กูเอามึงแน่ แต่มึงคิดเหรอว่ากูจะเอามึงแค่ครั้งเดียว กูจะเอามึงจนกว่ากูจะพอใจ ฮ่า ๆ” พูดแล้วเคลวินก็หัวเราะออกมาอย่างพอใจ

“ไอ้เหี้ย ไอ้เลว มึงไปตายซะ กูเกลียดมึง!!” นภัทรตะโกนออกมาอย่างเหลืออดราวกับคนบ้า จนทำให้เคลวินต้องรวบตัวเอาไว้แล้วเบียดช่วงล่างไปที่หว่างขาของนภัทรแล้วแยกขาทั้งสองข้างออกจากกัน หลังจากนั้นก็จ่อแก่นกายแท่งใหญ่ที่แข็งได้ที่ถูไถไปที่ช่องทางหลังของร่างบางอย่างสนุกสนาน

“เกลียดกูมากใช่ไหม ดี! กูจะทำให้มึงเกลียดกูกว่านี้อีก อ้าส์!!!!!” พูดจบแล้วเคลวินก็ยัดแก่นกายเข้าไปพรวดเดียวจนสุดทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งทันที

“โอ้ยยยยย!!! จะ...เจ็บ ไอ้เลว” นภัทรร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บปวด เหมือนร่างกายของเขามันจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ นี่คือครั้งแรกและมันเป็นครั้งแรกที่สุดแสนจะอัปยศ

“ร้องออกมาดัง ๆ กูชอบ ฮ่า ๆ” เคลวินหัวเราะเสียงดังด้วยความพอใจพร้อมกับขยับเอวไปด้วยไม่ให้ขาดช่วงเลยแม้แต่วินาทีเดียว

เขาสอนบทรักและยัดเยียดแก่นกายเข้าไปในตัวร่างบางซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่มีวี่แววว่าเรี่ยวแรงของเขาจะหมดลงแต่อย่างใด เคลวินยังคงพอใจของเล่นชิ้นใหม่ที่สุดแสนจะพิเศษมันทั้งสุขสมและสะใจไปพร้อม ๆ กัน และที่สำคัญเขาพอใจกับเสียงครางใต้ร่างนี้มากเหลือเกินจนไม่อยากจะหยุดมันเลยแม้แต่วินาทีเดียว

*-*-*-*-*-*-*