1/3 ครอบครัว

“ยังไม่ได้คิดเลยค่ะคุณพ่อ พิมพ์เรียนไม่ค่อยเก่ง อาจจะหาเรียนมหาวิทยาลัยเปิด ที่เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จะได้ไม่ต้องรบกวน คุณพ่อคุณแม่ค่ะ”

พิมพกานต์เธอรู้ตัว ว่าเธอหัวไม่ดีเท่าไหร่ เลยไม่อยากจะฝืนเรียนมหาวิทยาลัยแพงๆ เพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องเสียเงินจำนวนมากส่งเธอ อยากให้ไปทุ่มเทให้กับรดา ที่สมองดี เรียนเก่ง และสอบได้คณะดีตั้งหลายที่

“แล้วแต่ลูกนะ แต่จำไว้ ลูกคือทุกอย่างในชีวิตของพ่อกับแม่ แม้แต่ชีวิตของพ่อ พ่อก็ให้ได้ ”

“ค่ะพ่อ พวกเราก็รักคุณพ่อกับคุณแม่ที่สุดในโลกเลย” รดาโผลเข้าหอมแก้มผู้เป็นพ่ออย่างเอาใจ

“ดูทำเข้า อายคนอื่นเขาบ้างโตเป็นสาวแล้วนะรดา” เพ็ญแขมองลูกสาวคนเล็กที่ไม่ยอมโตเอาเสียเลย

“รดารู้ค่ะ ว่ารดาโตเป็นสาวแล้ว แถมสวยอีกต่างหาก ไว้วันหลังรดาจะพาแฟนมาแนะนำให้คุณพ่อ คุณแม่รู้จักนะคะ” พูดไปขำไปเหมือนพูดเล่น แต่ความเป็นจริงแล้วรดากำลังพูดความจริง มีเพียงพิมพกานต์เท่านั้นที่รู้ว่าน้องสาวของเธอกำลังมีความรัก

“แก่แดดจริงๆ ลูกสาวคนนี้ ซักผ้าให้เป็นก่อน ค่อยคิดจะมีแฟน” เพ็ญแขหยอกสาวน้อยของบ้าน

“เดี๋ยวพี่พิมพ์ก็ตามไปซักให้รดาเองแหละค่ะ ใช่ไหมคะพี่พิมพ์” น้องสาวจอมฉอเลาะคว้ามือคนนั่งข้างๆไปหอมอย่างเอาใจ

“จ้า ยายตัวแสบ” มีเหรอที่คนอย่างพิมพกานต์จะปล่อยให้น้องต้องลำบาก

“เพ็ญ พี่ตัดสินใจแล้วนะ ที่จะร่วมหุ้นกับวิชัย ซื้อที่ดิน พี่ลองไปดูที่วิชัยบอก ที่ดินอยู่ติดถนนใหญ่ เหมาะกับการทำโรงงาน แต่...” พูดได้เท่านี้ภาณุก็หยุดพร้อมสีหน้าที่เป็นกังวล

“แต่อะไรคะคุณ...” เพ็ญแขสัมผัสได้ ว่าสิ่งที่สามีกำลังจะบอก เขากำลังไม่มั่นใจ

“เงินที่พี่จะต้องไปร่วมหุ้น คือเงินทั้งหมดในบัญชีของพี่และเต็นท์รถของเรา จะเหลือก็เพียงแค่พอจ่ายเงินเดือนพนักงานได้สองถึงสามเดือน แต่พี่จะไม่ไปยุ่งกับเงินของเพ็ญและลูกๆนะ”

“ถ้าคุณตัดสินใจดีแล้ว ก็ทำให้เต็มที่ค่ะ เงินของเพ็ญกับของลูก ก็คือเงินของคุณ เราทุกคนอยู่ดีมีสุขได้ทุกวันนี้ ก็เพราะมีหัวหน้าครอบครัวที่แสนดีและเป็นคนเก่งอย่างคุณค่ะภาณุ” ถึงแม้เพ็ญแขจะรู้สึกไม่เห็นด้วยแต่เขาก็เชื่อมั่นในการตัดสินใจของสามี

“แม่คะ ทำไมอาทิตย์นี้คุณพ่อไม่มารับเรา ปล่อยคุณแม่ขับรถมาคนเดียว” รดาสงสัยเมื่อถึงเวลากลับบ้าน ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยมีครั้งไหนที่บิดาของเธอจะไม่มารับด้วยตัวเอง

“คุณพ่อ มีนัดกับเพื่อนที่ร่วมหุ้นกันทำธุรกิจลูก เดี๋ยวเรากลับถึงบ้าน คุณพ่อก็คงกลับมาถึงพร้อมกับเรา”