ตอนที่ 3 : เจาะไข่แดง 3

เพชรกล้ายิ้มนิด ๆ เขาส่งหญิงสาวถึงสวรรค์ไปแล้ว คราวนี้ตาของเขาบ้างล่ะ ชายหนุ่มแยกท่อนขาของนับดาวให้กว้างมากที่สุด เขาวางกำปั้นลงบนที่นอนยกสะโพกของหญิงสาวให้ลอยขึ้นจากที่นอน กระหน่ำรักเข้าใส่แบบสุดแรง

“อ๊ะ อึก ! อื้อ !” ความใหญ่โตของเขาแทรกลึกจนสุดลำ นับดาวผวาตาโตอย่างตกใจ เธอคิดว่าก่อนหน้าคือที่สุดของแล้ว แต่ไม่ใช่เลยเขายังสามารถแนบลึก ได้มากกว่าที่เธอคาดคิดไว้เสียอีก

“อื้อ อย่า..” เพชรกล้าแทรกตัวหนัก ๆ ไม่ฟังเสียงร้องห้ามของเธอเลย หญิงสาวคิดว่าคงเพราะอารมณ์ใคร่ ทำให้เขาไม่อาจยับยั้งตัวเองได้

“พี่เพชร อื้อ ! เจ็บ”เธอทั้งเจ็บทั้งปวดระบมไปหมด แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด กระทั่งเขาเร่งระรัวในจังหวะสุดท้าย ก่อนจะสะบัดหน้าแหงนขึ้นด้านบน

“โอ๊ะ ! โอ๊วว !” เขาเปล่งเสียงแตะขอบฟ้าออกมา พร้อมตัวกระตุกลมหายใจขาดห้วง ก่อนจะซบหน้าลงบนอกอวบอิ่มของคนด้านล่าง

สัมผัสอุ่นร้อนอัดพุ่งอยู่ภายใน พอเขาถอนตัวออกห่าง นับดาวรู้สึกว่าบางอย่างไหลตามออกมาด้วย หญิงสาวพึ่งตระหนักว่าเธอกับเขาไม่ได้ใช้เครื่องป้องกัน

‘ไม่ซวยขนาดนั้นหรอกมั้ง’

“พี่เพชรคะ เทียนหนักค่ะ” ผ่านไปสักพักนับดาวก็ลูบแผ่นหลังเขาเบา ๆ

“ขอโทษที น้องเทียนตัวนุ่มพี่นึกว่าหมอน” เพชรกล้าเย้าก่อนพลิกตัวลงไปนอนด้านข้าง แล้วชันศอกมองคนที่เขาเพิ่งพรากความสาวไปหมาด ๆ ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี มีเพียงความภาคภูมิใจที่สามารถ หลอกเจาะไข่แดงผู้หญิงได้ ความคิดของเพชรกล้ามีแค่นี้จริง ๆ

ตรงกันข้ามกับนับดาว หญิงสาวรู้สึกว่าได้ตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิต ด้วยการมอบความสาวให้คนที่เธอรักหมดหัวใจ แม้จะรู้จักกันจริงจังแค่สี่เดือนก็เถอะ

“เทียนเป็นของพี่เพชรแล้วนะคะ” นับดาวซุกหน้าตรงอกอุ่น ๆ ของเขา ซึ่งอีกฝ่ายก็ลูบต้นแขนของเธอแผ่ว ๆ ก่อนจูบหน้าผากไปหนึ่งที

“พี่ก็เป็นของน้องเทียนแล้วเหมือนกันนะครับ” เขาเอ่ยติดตลก เลยถูกอีกคนค้อนให้เบา ๆ

ทั้งสองนอนกอดก่ายกันอยู่แบบนี้สักพักใหญ่ ๆ และด้วยความอ่อนล้า พวกเขาจึงเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนหนึ่งทุ่ม กระทั่งเสียงสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของเพชรกล้าดังขึ้น ชายหนุ่มเห็นว่าเป็นเบอร์โทรของน้องสาวตัวเองเลยกดรับสายไป

“ว่าไงเพลินมีอะไรหรือเปล่า”

“ไอ้เพชร ! มึงทำอะไรน้องกู ! ตึ๊ด !” เขากดตัดสายอย่างสะใจ ช่างหัวนำทัพปะไร คนอย่างไอ้เพชรกล้าคนนี้แหละ ที่จะได้ชื่อว่าเป็นคนเจาะไข่แดงหลานสาวเสี่ยพิทักษ์คนดังประจำจังหวัด พวกมันจะได้เห็นหัวคนอื่นบ้าง

“พี่เพชรคุยกับใครคะ” นับดาวงัวเงียขึ้นมาในสภาพล่อตาล่อใจคนเห็นเหลือเกิน

“ไม่มีอะไรครับน้องเทียน เขาโทรผิดน่ะ พี่ว่าเรามาต่อกันอีกสักรอบดีกว่า” เขาบอกแล้วจูบลงบนกลีบปากนุ่มของนับดาว ก่อนพลิกตัวขึ้นคร่อมหญิงสาว ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มรับอย่างเต็มใจ

บทรักแสนเร่าร้อนจุดติดอย่างง่ายดาย นับดาวเหนื่อยล้าจนหลับไปในทันทีหลังเสร็จกิจ เพชรกล้าตื่นมากลางดึกพร้อมกับคว้าโทรศัพท์มือถือไปเปิดเครื่อง เดินออกไปตรงระเบียงห้อง เพื่อดูข้อความไลน์ที่น้องสาวส่งมาให้

22.03น. ‘พี่เพชรรู้ไหม ว่าคุณแทนมาที่บ้านเราด้วย มาตามหาน้องสาวเขา พี่เพชรทำอะไรน้องสาวเขาหรือเปล่า ดูเขาโมโหมากเลย’

22.35น. ‘อ้อ ลืมไปพี่ต้องรู้แน่เพราะเขาโทรคุยกับพี่แล้วนี่’

23.15น. ‘มือถือเพลินพังแล้วนะ นี่เปิดคอมส่งไลน์ให้ ถ้าโทรไม่ติดก็ไม่ต้องแปลกใจ’

23.21น. ‘คุณแทนเขาทิ้งท้ายไว้ ถ้าน้องสาวเขาเป็นอะไรไป ระวังพี่เพชรจะไม่ได้ตายดี’

23.24น. ‘ช่างหัวพี่เพชรแล้ว ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว’

เพชรกล้าเลิกคิ้วสูงหลังอ่านข้อความไลน์จบ พาเพลินตีโพยตีพายเกินเหตุ เรื่องนี้ไม่เห็นจะมีอะไรให้ต้องเป็นห่วงเลย นับดาวเป็นฝ่ายตามเขามาเอง ไม่ได้มีการบังคับกันแม้แต่น้อย ถือว่าเป็นการสมยอมซึ่งเขาไม่ผิดแน่นอน

‘ไม่ต้องห่วงพี่หรอกเพลิน ดูแลตัวเองดี ๆ นะ เดี๋ยวพี่โอนเงินให้’

เขากดส่งข้อความให้น้องสาว ก่อนโอนเงินค่าใช้จ่ายประจำเดือนให้เหมือนปกติ จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในห้อง ทิ้งตัวลงนอนกอดนับดาว แล้วหลับต่อไปจนถึงเช้า

ติ๊ง ต่อง ๆ

เสียงกริ่งดังขึ้นในช่วงบ่ายของวัน พาเพลินรีบวางถุงขนมไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อดูว่าใครมาหา หญิงสาวชะงักอยู่กับที่ เมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน

“เปิดเซ่ยืนเซ่ออยู่นั่นแหละ”

เขาคิดว่านี่เป็นบ้านของเขาหรืออย่างไรกัน มาถึงก็เบ่งก็ข่มไม่ไว้หน้ากันเลย

“ค่า ไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละค่า” หญิงสาวกลอกตามองบนใส่ เดินกระแทกส้นเท้าไปเปิดประตูให้เขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ไอ้เพชรมันยังไม่กลับมาอีกเหรอ” นำทัพเดินเข้ามาก็มองหาพาหนะคู่ใจของเพชรกล้าในทันที

“ค่ะ”

“แล้วมันติดต่อมาไหม”

“ไม่รู้ค่ะ”

“ทำไมถึงไม่รู้ นี่เป็นน้องสาวมันจริงหรือเปล่า พี่ชายตัวเองจะไปไหนก็ไม่รู้เรื่อง”

“เป็นน้องสาวจริง ๆ ค่ะ แต่พอดีมีคนนิสัยไม่ดีมาทำมือถือพัง เลยติดต่อพี่ชายไม่ได้” พาเพลินกระแทกน้ำเสียงใส่เขากลับคืน กลางวันแสก ๆ แบบนี้เธอไม่กลัวเขาหรอก

คนถูกหลอกด่าสูดลมเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะล้วงมือลงที่กระเป๋าหลัง เขาตั้งใจจะใช้คืนอยู่แล้วล่ะ

“ว่ามาเท่าไหร่”

“คะ”

“จะเอาเท่าไหร่มือถือของเธอน่ะ ไม่ต้องมาหลอกด่ากันหรอก ฉันทำพังฉันใช้คืนให้ได้อยู่แล้ว” ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมา ใช้นิ้วกรีดนับธนบัตรแบบคร่าว ๆ ท่าทางเร่งรีบแบบนั้นทำให้พาเพลินนึกหมั่นไส้ หญิงสาวคิดใช้เวลาคิดครู่เดียวเท่านั้นถึงได้ตอบเขาออกไป

“สามหมื่นห้า”

“มือถือบ้านพ่อเธอรึไง ถึงได้แพงหูฉี่ขนาดนั้น แค่เด็กมอปลายจะใช้ของแพงไปทำไม” หลังได้ยินนำทัพถึงกับลมออกหู ยิ่งเห็นคนตรงหน้ายกมือขึ้นมา ขยับนิ้วเล่นเล็บแบบไม่สนใจคำพูดของเขาด้วยแล้ว

“ไอ้เด็กนี่..”

“มือถือไม่แพงหรอกค่ะ ที่แพงคือค่าตกใจ” พาเพลินโพล่งขึ้นดัง ๆ ก่อนแบมือไปตรงหน้าเขา อยากมาทำลายของรักของหวงของเธอดีนัก จ่ายมาซะดี ๆ

“ค่าตกใจอย่างนั้นเหรอ หัวหมอนักนะเราอยู่ชั้นอะไรแล้ว” นำทัพกัดถึงกับกัดฟันกรอด ๆ

“เพลินจบมอปลายแล้วค่ะ รุ่นเดียวกับน้องสาวคุณนั่นแหละ แค่คนละโรงเรียน”

“ไม่บอกก็รู้น้ำหน้าอย่าง...พี่ชายเธอ คงไม่มีปัญญาส่งน้องสาวเรียนโรงเรียนดี ๆ หรอก” นำทัพต้องดึงสติตัวเองไว้ก่อน นี่เขากำลังยืนเถียงอยู่กับเด็กมัธยมปลาย ใส่เสื้อกีฬาสีแดงของโรงเรียนกับกางวอร์มสีกรม หน้าตาก็สวยอยู่หรอก แต่ท่าทางนี่แก่แดดแก่ลมเหลือเกิน

“ที่เรียกมามันแพงไป มือถือของเธอราคาไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำ ฉันไม่ได้โง่จะถูกเด็กหรอกนะ”

“ก็บอกแล้วไงคะ ว่าค่าตกใจต่างหากที่แพง”

“มีแค่นี้แหละ” นำทัพดึงธนบัตรทั้งหมดในกระเป๋าออกมายัดใส่มือของพาเพลิน เขาไม่ใช่คนพกเงินสดเยอะเกินความจำเป็น

“หนึ่ง สอง สาม...” เสียงพาเพลินนับธนบัตรของเขาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหน้าเบ้เมื่อรู้ว่ามีแค่แปดพันบาทเท่านั้นเอง

“ทำไมไม่พอใจเหรอ ช่วยไม่ได้นะเพลิน ฉันมีแค่นี้เอง” เขายิ้มเยาะพร้อมยักไหล่ใส่คนที่ทำหน้างอ ๆ ให้ตนเอง

“งก” พาเพลินบ่นเขา มือก็เก็บเงินใส่กระเป๋ากางเกงวอร์มของตน

“นี่ได้ยินนะ เออ ช่างเถอะ สงสัยไอ้เพชรมันจะไม่อยากตายดีจริง ๆ ถ้าพรุ่งนี้มันยังไม่กลับมาอีกได้เห็นดีกันแน่ รีบ ๆ ไปซื้อมือถือเครื่องใหม่ แล้วโทรไปบอกมันซะนะ” นำทัพเดินออกจากบ้านของพาเพลินไป ความรู้สึกบอกว่ากำลังมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้

เขาเปิดประตูขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ ยังไม่ได้ออกรถในทันที เพราะในหัวดันคิดถึงคำพูดของมารดาก่อนหน้านี้

‘น้องเป็นวัยรุ่นหัวสมัยใหม่ แทนต้องเข้าใจนะลูกลองคิดถึงตอนแทนวัยรุ่นดู ว่าเคยฟังใครเสียที่ไหนล่ะ ปล่อย ๆ น้องไปบ้างน้องส่งไลน์มาบอกแม่แล้ว ว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนสักสองสามวัน ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก’

มารดาของเขารู้เท่าที่นับดาวอยากให้รู้ หญิงสาวไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนปกติทั่วไป แต่ดันไปกับผู้ชายที่มีประวัติไม่ชัดเจนในเรื่องงานอย่างเพชรกล้า

“โว้ย !” เขาโขกหัวลงบนพวงมาลัยสามที ก่อนจะบิดกุญแจรถ เหยียบคันเร่งออกจากหน้าบ้านของพาเพลินไป

‘ผีเข้ารึไง’

คนที่กำลังปิดประตูหน้าบ้านอยู่ สังเกตเห็นนำทัพทำอะไรแปลก ๆ ในรถของตัวเอง พลันรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เขาน่าจะเครียดกับเรื่องพี่ชายของเธอ กับน้องสาวของเขาเป็นอย่างมาก ปัญหามันอยู่ตรงนี้แหละ เธอมองเห็นพายุฝนตั้งเค้ามาแต่ไกล