นิยาย
ลูกหนี้มาเฟีย
"เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เนื้อตัวมีแต่ขี้ไคล กูไม่สนใจเอามาขัดดอก" . เมื่อพ่อบังเกิดเกล้าทิ้งหนี้สินจำนวนมากไว้ให้ก่อนตาย หญิงสาววัย 20 ปีก็ต้องจำใจมาทำงานเป็นลูกหนี้มาเฟียเพื่อแลกกับที่ดินของยายที่ถูกนำไปค้ำประกัน ทว่าความไม่ประสีประสาดันไปต้องตาต้องใจเหมราช ชายวัย 38 ปี มาเฟียที่ไม่ชอบจับปืนแต่ชอบจับไม้สนุ๊ก
คนของปฐพี
"คืนนั้นผมเป็นของพี่แล้ว คืนนี้พี่เป็นของผมได้ไหม" ภาคต่อรุ่นลูกของพ่อเลี้ยงปรเมศ ลูกชายคนเดียวที่ถูกส่งไปเรียนเมืองนอก เพื่อกลับมาสานต่องานที่ไร่ ความบังเอิญของปฐพีที่ทำให้พบกับพยาบาล เขาขอความช่วยเหลือเพราะจะถูกตามยิงกบาลเพราะดันไปยุ่งกับเมียชาวบ้านโดยที่ไม่รู้มาก่อนว่าคนคุยมีผัว ทว่าได้วนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ครั้นหญิงสาวก้าวเท้าเข้ามาในไร่ภูมิดิน ทำหน้าที่เป็นพยาบาลส่วนตัวให้พ่อ ความบังเอิญที่ได้เจอ แต่ต่อจากนี้จะเป็นความตั้งใจ
ของหวงปวีร์
จากพี่ชายที่แสนดีกลายเป็นคนใจร้าย เพียงเพราะเธอเป็นลูกติดของภรรยาใหม่พอ เขาบีบบังคับให้เธอออกจากบ้านนี้พร้อมแม่ด้วยวิธิีที่สกปรก คำพูดและการกระทำอันโหดร้ายทำให้เธอตัดสินใจออกจากบ้านหลังนี้ ทว่ายังขอ ขอให้แม่ได้มีความสุขบ้าง ด้วยการตัดสินใจออกไปใช้ชีวิตเพิียงลำพัง และเมื่อเธอก้าวขาออกไป เหมืิอนว่าคนที่เอาแต่บอกว่ารังเกียจเธอ กลับตามแอบดูและแอบหึงหวง กลับรู้ใจตัวเองว่ารู้สึกยังไง
แทนคุณ(เฮีย)คนโปรด
มึงอยากได้น้องกูเป็นแฟน มึงต้องใจกว้างๆหน่อยนะ มึงรู้ไหมว่ากูนอนด้วยกันทุกวัน นอนเอากันทุกคืน
พ่อเลี้ยงธนา
ธนานักธุรกิจหนุ่มใหญ่ที่แต่งงานกับภรรยาแต่ไม่สามารถมีลูกได้ด้วยเหตุผลหลายประการ กระทั่งตัดสินใจรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่โชคชะตากลับพลัดพรากภรรยาที่อยู่กินกันมาหลายปีไปด้วยอุบัติหตุ เป็นเหตุให้ธนาต้องเลี้ยงบุญธรรมมาโดยลำพัง จนเติบโตเป็นสาว เพราะความไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขมาตั้งแต่แรก ทำให้ความหวั่นไหวเกินขึ้นและเกินเลยจนเปลี่ยนสถานมาเป็นผัวเมีย
เมียเด็กเจ้าสัวหิรัญ
ความผิดของเธอมีแค่อย่างเดียวคือเกิดมาเป็นลูกของมัน ลูกของอีคนทรยศ
เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ
เจ้าขาเด็กสาววัย 18 ผู้ที่ใฝ่ฝันจะเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยอย่างที่ตั้งใจ ทว่ากลับสอบไม่ผ่านแต่ได้การอุปการะจากพ่อเลี้ยงปรเมศที่รับมาดูแลส่งเสียให้เรียน เพียงเพราะเจ้าขาดันมีใบหน้าคล้ายแฟนเก่าที่เสียชีวิตไปแล้ว อีกทั้งพ่อของเจ้าขากะจะขายลูกให้เสี่ยทินกรเพราะจนหนทางดูแล
ประธานคลั่งรัก
เมื่อตาหวานหญิงสาวที่กำลังตกงานขอพรจากพระพุทธูปให้มีงานเข้ามาโดยด่วน เหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะเป็นใจให้งานม่ได้ทันตาเห็น ทว่าหญิงสาวกลับไปเจออดีตคนรักอีกครั้งในฐานะเจ้านาฃยกับลูกน้อง
สุดเขตต์แดนหัวใจ
“ไอ้พวกผู้หญิงชอบสำคัญตัวเองกันทุกคน ทำไมว่ะทำไมถึงคิดกันแบบนั้น” ไม่เพียงแต่ดูถูกคนตรงหน้า สุดเขตต์ดูถูกผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้ เพียงฟ้าระบายลมหายใจออกมาเบาๆ ข่มกลั้นความรู้สึกอยากร้องไห้เอาไว้ สุดท้ายก็มาอาจต้านทานความอ่อนไหวในใจ เธอยืนตัวสั่นและสะอื้นออกเป็นระลอก คนร่างสูงเปรยหางตามองเพียงฟ้าที่กำลังยกหลังมือปาดน้ำตาอย่างลวก “ตอแหล” เจ็บจี้ดถึงก้นบึ้งหัวใจไม่เคยมีใครพูดแบบนี้ ในดวงตาปริ่มน้ำฉายแววความเจ็บปวดแต่อีกคนกลับมองเป็นแค่เพียงการแสดงเรียกร้องความน่าสงสาร ไม่นึกเลยจริงๆ สุดเขตต์จะเป็นผู้ชายที่หัวใจแข็งกระด้างได้ขนาดนี้ แม้แต่ความอ่อนโยนให้กับผู้หญิงที่เป็นเพศแม่ก็ไม่เคยได้รับ “จำไว้ว่าผู้หญิงอย่างเธอ มีค่าหน่อยก็ตอนครางอยู่บนเตียง อย่ามาเรียกร้องอะไรให้มันมาก” ควันบุหรี่ในปากพ้นเข้าปลายจมูกโด่ง เพียงฟ้าสูดเข้าปอดอย่างไม่ตั้งใจจนสำลัก มือเล็กปัดควันขาวคลุ้งที่ลอยตรงหน้าและบีบจมูกบี้เข้ากันเพื่อไม่ให้ควันลอยเข้าปอด แต่ก็จะไม่ยอมทำตัวให้เป็นที่น่าสงสารเด็ดขาด นับจากนี้จะเข้มแข็งให้มากที่สุด