Chapter 6: All hail the soul heir

"Sir Francis, kailangan po kayo sa study room ng daddy niyo."

I didn't have enough time to think what my dad needs at this hour. Ang alam ko lang ay Sunday ngayon at dapat sinisimulan ko na ang project namin. Tsk. Dapat din pala tinawagan ko muna si Felicidad.

Things have been hell in college. Not that I find everything hard. Masyado lang talagang maraming ginagawa at madalas ayoko ng pumasok. Kung hindi lang ako magiging masamang impluwensya kay Felicidad, baka hindi na ako pumapasok ngayon. Mommy would be upset too. Dang it. She has high expectations on me and I won't disappoint her.

Kumatok ako at hinintay akong papasukin ni dad. Nang buksan ko ang pinto, bumungad sa akin ang pinakahuling taong inaasahang makikita ko ngayon.

"Ojii-san..."

Kung may nagsabi kanina na makikita ko ngayon ang papa ni mommy, baka tinawanan ko pa sila. Eiji Zen is not the man who'll visit our family so often without letting us know first. Kaya nga hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nandito siya.

Naalala ko ang turo ni mommy. I should always bow down to show respect.

"Take your sit, son." Boses iyon ni dad.

Sumunod naman ako agad kahit na ang daming tanong na kanina ko pa gustong ilabas. Alam kong papagalitan lang ako ni lolo kapag nagsalita ako ng hindi niya sinasabing magsalita ako. Hindi naman demonyo ang lolo ko, strikto lang talaga.

"I guess you're wondering why your Eiji ojii-san is here. He's here to discuss with you your first job and probably your job until you have your first grandson."

Hinawakan ni lolo ang balikat ni dad. "Let me take it from here, Cin."

Tumango si dad. Si lolo naman ay tinitigan ako na para bang ngayon niya lang ako nakita. The last time I saw him in person was three years ago.

"Let me make it clear, Francis." Ojii-san's voice is dead calm. "From this day on, you'll have the people guarding you. Your Friday and Saturday nights will now be dedicated to your work. You'll handle the most largest underground society."

Hindi ko maipaliwanag ang kaba ko. I heard my mommy talked about this. The side of my family who handles the illegal work. The Zen Mafia.

"Also..." Ojii-san smiles. "You'll have the endless connection of people you will need in the future. Are you ready to meet your people?"

~ ~ ~

The travel going to the headquarter was long and I didn't enjoy it. Hindi na ako dapat magulat para dito dahil inaasahan ko na ito. I hope Felicidad is here. She needs to know everything about this.

"How is your girl friend? What's her name again?" Tanong ni lolo at biglang napangiti. "There's still that something about that girl. You keep her close."

"Felicidad, ojii-san. She's Felicida Asinas." Sagot ko at hindi pinansin ang panlalamig ng nga kamay ko.

Tumango si lolo. "Asinas. You'll be thrilled to know more about that surname."

Napakunot ang noo ko. Gusto kong magtanong pero pinigilan ko ang sarili ko. I know he expects me to ask but I wouldn't. I know better. Tumaas ang sulok ng labi ni lolo. Alam kong nagtataka siya ngayon kung bakit hindi ako nagtanong pa. Sa mga pagkakataong nagkakasama kami, sapat na ang karanasan ko para malaman ang lahat ng gusto niya.

Napansin kong papasok na kami sa isang compound. Pamilyar na sa'kin lugar na ito. Hindi ito ang unang beses na napunta ako dito. The mansion with these high walls remind me of some nightmares. Naaalala ko pa noong kinailangan kong puyatin si Felicidad para hindi ko makita ang mga panaginip na iyon.

Nang huminto ang kotse, hindi ko na hinintay na sabihin pa ni lolo na bumaba na ako. I'm not in my most comfortable state right now but I have to ignore that fact now.

Nang pumasok kami sa loob ay sumalubong sa amin ang mga taong nakahilera. Mapababae man o mapalalaki, malalaman mo naman agad kung ano sila. If I'm not mistaken, they are the people personally trained for ojii-san.

"This is Francis Zen Montelvaro, ladies and gentleman. The heir of the Zen Mafia."

~ ~ ~

Time flew too fast for me to remember what happened. Parang ganoon lang ay graduation na pala namin. Natapos ko ang coarse kong BA at kasabay ko rin sila Zachary at AD. Napangiti ako ng maalalang hindi na nga pala si Felicidad ang babaeng iyon. She goes by AD now and I can't argue with that. Her nickname suits her.

Luminga-linga ulit ako. Useless. Hindi ko pa rin makita kung nasaan sila hanggang si mommy pa ang makahanap sa kanila. Hawak hawak ni mommy ang kamay ko pero binitawan din niya iyon para lumapit kay AD. Naiwan akong nakatayo lang sa pwesto ko.

"AD! You look so pretty today! Nasaan ang parents mo?" Mommy Fri asks immediately.

Tinuro niya kung nasaan nga sila tita at tito. Now, I'm stuck with her. Sa sobrang abala sa mga kailangan tapusin ay ngayon na lang ulit kami magkakasama. Napapailing na lang ako tuwing maaalala kong magna cum laude sana siya kung sinipag pa siya. I could easily conclude that she wouldn't be graduating if she didn't perfected every test she has.

Watching her from a distance... I'm debating wether to tell her tonight or not. I know she would kill me for not telling her earlier than she deserves. I really hope she won't kill me with her punches and kicks this time.

Wala naman na akong ibang magagawa. Naglakad na ako papunta sa kanya.

She flashes that same old grin. "I'm so ready to drink my very first alcohol today so I'll be crashing in your unit again!"

Knowing her, that's not exactly true. Napailing na lang ako. "Bakit ba kasi hindi mo na lang aminin na hindi mo na naman nalinis ang lugar mo?"

Napangiwi siya doon. "Well..."

Halata sa mukha niya na iniisip na naman niya ang mga gamit niyang baka maitapon ng paglilinisin niya ng kwarto niya. Madalas ay nabibilib na lang ako sa kanya. Kahit ano pang kalat niya sa kwarto, ang totoo naman ay nahahanap niya pa rin ang mga gamit niya.

We settled in the VIP table as soon as we talked to Dylan in his club, Red Room. I'm proud of him just because he finally got one of his dreams. Kahit na siya pa siguro ang pinaka-pilyo sa aming lahat, deserve niya pa rin ang kung anong meron siya.

Maayos naman na sana simula ng gabi kung hindi ko nakita ang isang pamilyar na mukha. Shit. Anong ginagawa ni Mr. Caizon dito? Sinubukan kong umakto ng normal. But AD being AD, she immediately got noticed my discomfort. Before I knew, she's on her way to him. Double shit.

"Hi. I can't enjoy my graduation night with Francis Montelvaro being worried about some shits. Are you one of his shits to handle?"

Kahit kailan talaga! Aish!

Mr. Caizon's eyes danced with amusement. "Who are you, young miss?"

"AD. Call me AD Asinas."

Hindi ko alam na sa ganito pa niyang paraan malalaman. I hate where this is going but soon enough, maybe even later tonight, she'll knew everything I kept hidden from her. Alam ko ang tinging ibinigay sa kanya ni Mr. Caizon. I know that damn too well.

Wala na siyang ibang sinabi ng marinig nang apelyido ni AD. Ngayon naman ay nasa akin na ang atensyon niya. Yumuko siyang nakahawak ang kamay sa dibdib. "Mr. Montelvaro."

Nag-igting ang mga panga ko at naikuyom ko ang mga palad ko ng makita ang pagtataka sa mukha ni AD. Too fucking late now. "It's nice seeing you here, Mr. Caizon."

"The pleasure's mine for bumping into you, sir. Have a nice evening. Nice meeting you too, AD Asinas." Simpleng tango na lang ang paalam niya bago umalis ng tuluyan.

Nang kaming dalawa na lang ulit, pinaghandaan ko na ang lahat ng pwedeng sabihin at gawin ng amazonang babaeng 'to. But to my surprise, she's quiet than normal. Ni hindi ko pinigilan ang mga mura sa isip ko. Mas natatakot ako kapag nagiging ganito siya.

"We need to talk about this." She said in her most deadly calm voice. "May hindi ka sinasabi sa'king hayop kang Montelvaro ka."

Despite the situation, I laughed. She's still normal. "We can't discuss it here."

Alam kong pinigilan niya ang sarili niyang mapanguso. Ngumiti na lang naman ako at kinuha ang kamay niya para makaalis na. Nagpaalam kami kay Dylan at sinabing hindi na kami magtatagal. He understood and let us go.

"Putangina 'ha, Cis. Kapag hindi worth it 'to sa pagpapaliban ko ng pag-inom ng una kong alak, sisiguraduhin kong mapuputol ang kaligayahan mo." Agad niyang banta nang makasakay na din siya sa kotse.

Napangiwi ako sa sinabi niya. "Don't threaten me like that."

Tahimik lang ang biyahe namin hanggang sa tuluyan na siyang nakatulog. I again cursed myself. This is supposed our graduation night and she might have enjoyed it. But hell I'm torn with the options and this is the best I could pick. Hindi lang kailangang malaman ni AD ang lahat. She needed to see.

"AD." Yinugyog ko ang balikat niya para magising na siya.

Pagkakusot niya sa mata niya at nang mukhang malinaw na ang paningin niya, doon lang niya napagtantong hindi niya kilala ang lugar. I couldn't blame her with her reaction. Sigurado akong ganoon din ang reaksiyon ko noong unang beses ko dito.

"Where are we?" She huskily asks.

I cleared my throat. "My mansion."

Dahan-dahan siyang bumaba sa kotse at mukhang disoriented pa rin siya. Inalalayan ko siya kahit na namura na naman niya ako. Gaya ng inaasahan, sumalubong sa'kin ang ilan sa mga tauhan ni lolo-- na tauhan ko na nga pala ngayon.

"Good evening, boss." Bati nilang lahat.

Kumunot na naman ang noo ni AD at tinignan ako. "Boss?"

"I'm the new Zen Mafia boss. So yeah, boss." I answered and I'm surprised how relaxed I sounded.

Nanlaki ang mata niya at nasapian na naman ng lakas ng kalabaw sa lakas manuntok.

"You're a fucking mafia boss mow and you forgot to tell me?! Putangina ang cool na sana pero ang gago mo!"