ตอนที่2

ตอนที่2

ตาคมจับจ้องเยื่อที่นั่งจิบค็อกเทลอย่างเพลิดเพลินโดยไม่รู้ชะตาตนเอง คืนนี้นักล่าได้หมายตาเธอเอาไว้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรคืนนี้เธอจะต้องถูกล่าแน่นอน

ภูวินทร์ โตอมรทรัพย์ นักธุรกิจหนุ่มวัย 30 ปี ทายาทเพียงคนเดียวของคุณหญิงมณีรัตน์ โตอรทรัพย์ เจ้าของเครือธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดของเอเชีย ยกบรั่นดีขึ้นจิบ จ้องเยื่อที่นั่งอยู่ที่บาร์เหล้าไม่ว่างตา นึกดีใจที่วันนี้เพื่อนสนิทชวนมาดื่มแล้วเขาทนลูกตื้อมันไม่ไหวจึงยอมตกปากรับคำมา

“ตอนแรกอิดออดไม่อยากมา” แม๊กหรือไตรรงค์เพื่อนสนิทของภวินทร์แซะเพื่อน ชวนกี่ครั้งๆ ก็ไม่มาบอกว่าช่วงนี้ยุ่งและอยากพักตับ เจ้าของคลับเบ้ปากมองเพื่อนสนิท ถ้าไม่บอกว่าที่เรื่องจะปรึกษา มันคงไม่มา พอมาก็คุยได้แปปเดียวลุกพรวดพลาดไปยืนริมกระจก

“กูบอกมึงแล้วว่ายุ่ง กำลังจะทำโครงการใหม่แถบอโศก มึงรีบพูดมาให้จบซักที่อารัมภบทอยู่นั้นล่ะ” ภูวินทร์ยกบรั่นดีขึ้นดื่มรวดเดียวทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา แต่สายตายังมองที่ชั้นล่างจุดเดิม แสงไฟจากบาร์ที่วาดส่องลงบนร่างบางราวกับเชิญให้เขามอง

“แม่กูอยากเลี้ยงหลาน ไม่ใช่แค่แม่กูแม่มรึงก็ด้วย”

“อืม” เรื่องนี้ภูวินทร์ก็พอจะรู้มาบ้างท่านเปรยๆ มาหลายหน แต่เขาฟังหูซ้ายทะลุหูขวา

“อืม แต่อืมเนี่ยนะ มึงไม่กลัวคุณหญิงแม่ทั้งสองจะจับมึงกับกูแต่งงานหรือไง” ไตรรงค์หัวเสียอุตส่าห์เรียกเพื่อนมาปรึกษา มันกลับดูไม่เดือนร้อนร้อนใจอะไรเลย เรื่องนี้มันสำคัญ สำคัญกว่าธุรกิจโครงการเมกกะโปรเจ็คเสียอีกไตรรงค์ห่วงความโสดมาก เขายังอยากใช้ชีวิตโสดไปอีกหลายๆ ปี ไม่อยากผูกหมัดตัวเองกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้นแล้วไม่รู้ว่าคุณหญิงทั้งสองไปเม้ามอยกันอิท่าไหน อยู่ๆ อยากเลี้ยงหลาน

“ไม่กลัว คุณแม่ไม่กล้าบังคับกูหรอก” ภูวินทร์ตอบเรียบๆ คุณแม่ไม่บังคับเขาหรอก แต่อาจจะใช้วิธีอ้อม ซึ่งเขามั่นใจว่ารับมือได้

พอเพื่อนตอบมาแบบนั้นไตรรงค์ถึงกับพูดไม่ออก เขาสินะ เขาต้องโดนคุณแม่บังคับให้แต่งกับพวกลูกคุณหญิงคุณนายแน่ๆ แม้เขาและภูวินทร์จะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กโตมาด้วยกัน แต่บุคลิกต่างกันโดยสิ้นเชิง เขาจะออกแนวแบดบอย ส่วนภูวินทร์ทรงคุณชาย แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือเรื่องผู้หญิง เขาสองคนเป็นเสือผู้หญิงตัวร้ายเลยล่ะ

“กูเห็นมึงมองนานและ มึงให้ลูกน้องมึงลงไปเรียกขึ้นมาดิ” เจ้าของคลับเสนอขนาดคุยกับเขามันยังมองไม่วางตา ปกติเวลาเขาและเพื่อนรักมาดื่มสังสรรค์กันก็ให้พนักงานสวยๆ มานั่งบริการชงเครื่องอยู่แล้ว หรือบางครั้งก็ควงสาวๆ ในสต๊อกมาด้วย หรือหากวันไหนถูกใจใครก็เรียกขึ้นมานั่ง ทุกครั้งก็ไม่มีใครปฏิเสธ เพราะห้องวีไอพีของคลับเขามีเพียง5 ห้อง ค่าแมมเบอร์รายปีของคลับเขาแพงหูดับ แล้วคิดว่าขึ้นมานั่งชั้นสองของคลับได้ต้องระดับไหน

“ไม่ว่ะ คนนี้กูจะลงไปเอง” ภูวินทน์วางแก้วลงบนโต๊ะ ดูแลเพื่อนรักคงไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ถึงเวลาลงไปล่าเหยื่อด้านล่างเสียที

ไตรรงค์รีบลุกไปยืนข้างกระจกป้องมือส่องกระจก ดูให้ชัดๆ ว่าผู้หญิงข้างล่างคือใคร เพื่อนเขามันถึงกับลงทุนเดินลงไปหา แต่เมื่อเห็นเป้าหมายที่เพื่อนเล็งเอาไว้ถึงกับซู๊ดปาก ถ้าเขาเจอก่อนเขาก็ไม่พลาดแน่นอน

ภูวินทร์เดินลงมาถึงบาร์เครื่องดื่มยิ่งเข้าใกล้สัญชาตญาณนักล่ายิ่งตื่นตัว แผนหลังนวลเนียนของเธอ เขาจำได้ไม่เคยลืม ที่ผ่านมาแค่เขากระดิกนิ้วผู้หญิงทุกคนแทบจะกระโจนใส่ แต่เธอคนนี้ทั้งๆที่รับปากลูกน้องเขาว่าจะขึ้นไปดื่มกับเขาบนห้องวีไอพีเขาก็นั่งรอไปสิ สุดท้ายเธอก็ไม่ขึ้นไปหาเขา วันนั้นภูวินทร์สั่งให้ลูกน้องลงมาตาม บอดี้การ์ดหน้าทางเข้าบอกว่าเธอออกไปซักพักใหญ่แล้ว หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่เจอเธออีกเลย เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าหนีเขา ร่างบางใต้แสงไฟสลัวยิ่งทำให้เขาตื่นเต้นสนุกกับการล่าเหยื่อกว่าทุกครั้ง เหยื่อตายหรือจะอร่อยสู้เหยื่อเป็นๆ ในเมื่อย้อนกลับมาถึงถิ่นเขา เขาก็จะกินเธอให้ได้

วันนี้เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก