02 แลกความบริสุทธิ์

( ย้อนกลับไปหลายเดือนก่อน )

ขนม Talk

"พวกเขาทำงานอะไรกันหรอคะพี่เดือน ทำไมถึงได้ดูเงินเยอะจัง" ฉันหันไปถามรุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกัน เขาชื่อว่าพี่เดือน เป็นคนที่รู้จักกับฉันตอนที่ได้เข้ามาทำงานที่นี่แรกๆ เลย

"จะอยากรู้ไปทำไมพวกงานใต้ดินน่ะ"

"คะ? งานผิดกฎหมายหรอ?" ฉันขมวดคิ้วมองหน้าพี่เดือน ผู้หญิงพวกนั้นน่ะนะทำงานผิดกฎหมาย

"มันก็ไม่เชิงผิดกฎหมายหรอก แต่ไอ้คำว่าใต้ดินที่พี่บอก มันคืองาน'ขายตัว'" ประโยคสุดท้ายพี่เดือนกระซิบฉันเบาๆ

"...." ได้ยินแบบนั้นฉันที่กำลังสงสัยอยู่ก็ถึงกับบางอ้อเลยทีเดียว ถึงว่าผู้หญิงกลุ่มนั้นนั่งนับตังค์แบงค์พันเป็นปึกๆ อยู่ทุกวันเลย ว่าแต่ขายตัวแล้วมันได้เงินเยอะขนาดนี้เลยเหรอน่าสนใจจัง

"เราอยากรู้ทำไมล่ะ"

"...." ฉันหันไปมองพี่เดือนด้วยสายตาที่ละห้อย ก่อนจะหันกลับมาเช็ดแก้วเช็ดอะไรต่อมิอะไรที่เพิ่งจะล้างเสร็จต่อ

"อย่าบอกนะว่าเราจะทำ?" พี่เดือนพูดเหมือนรู้

"ก็ถ้ามันจวนตัวแล้วจริงๆ ขนมก็คงต้องทำ"

"อยากไปทำเลยเชื่อพี่เถอะ งานพวกนี้ได้เงินเยอะก็จริงแต่เราจะไปทำทำไมล่ะมันไม่ได้มีความจำเป็นขนาดนั้น"

"แต่ขนมมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินนี่สิ"

"ทำไมล่ะ?"

"เฮ้อ...เรื่องมันยาวน่ะพี่เดือน ขนมไม่รู้ว่าต้องเล่าจากตรงไหนก่อนดี"

"พี่เองก็ไม่ได้รู้จักกับเรานานมากมายอะไร แต่พี่ก็เอ็นดูเรานะ เป็นเด็กขยันทำงาน ไม่บ่นไม่เกี่ยง พี่เลยเตือนเราไม่อยากให้เราทำ"

"...." ฉันฝืนยิ้มให้กับพี่เดือน แล้วก็นึกถึงคำพูดของมิราที่เคยพูดกับฉัน

' ถ้าเธอเดือดร้อนจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ ให้นึกถึงฉันเป็นคนแรกนะ '

ใช่ฉันนึกถึงมิราเป็นคนแรกเลย แต่ฉันจะไปยืมเงินมากมายอย่างนั้นมาได้ยังไง ลำพังตัวเองก็ยังจะเอาไม่รอด ฉันจะหาเงินมากมายขนาดนั้นไปคืนได้ยังไง นอกซะจากฉันคงต้องหางานที่ทำแล้วมันได้เงินเยอะๆ ทำไป

แต่มันจะมีงานอะไรล่ะที่เราสามารถหาเงินหลักแสนได้ภายในระยะเวลาไม่ถึงอาทิตย์

"แต่ถ้าเราอยากจะทำจริงๆ พี่ก็จะไปคุยกับผู้จัดการให้ แต่พี่ก็เตือนแล้วนะว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเลย เราจะต้องไปเจอกับใครก็ไม่รู้"

"ค่ะพี่เดือน ขนมมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ ถ้าทำแล้วมันได้เงินก้อนใหญ่มาขนมก็ยินดีที่จะทำค่ะ"

"โธ่เอ้ยขนม เดือดร้อนอะไรขนาดนั้นถึงต้องใช้เงินเยอะแยะมากมาย"

"...." ฉันอยากหาเงินให้ได้มากๆ จะได้เอาไปให้แม่ผ่าตัด แต่ก็ไม่รู้ว่าแม่จะยอมไปผ่าตัดหรือเปล่า

แต่ฉันอยากให้แม่หายอยู่เป็นกำลังใจให้ฉันกับลูกขุนได้มีกำลังใจใช้ชีวิตต่อบนโลกนี้ ถ้าแม่ไม่อยู่แล้วฉันกับลูกขุนก็คงไม่เหลือใคร

( เวลาผ่านไป )

"เธอแน่ใจหรอว่าจะทำงานนี้?" ผู้จัดการถามฉันพร้อมกับไล่สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเดินมายืนอยู่ตรงหน้าของฉันพร้อมกับจับตัวของฉันหมุนไปมาเลิกดูตรงนั้นตรงนี้พร้อมกับจับหน้าอกของฉันบั้นท้ายของฉัน ดีนะที่ผู้จัดการเป็นผู้หญิง

"เอ่อ...ผู้จัดการมีอะไรหรือเปล่าคะ"

"ผ่านมาแล้วกี่คน?"

"คะ?"

"ฉันถามว่าผ่านมาแล้วกี่คน"

"??" ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้จัดการกำลังพูด

"เธอเคยเอากับผู้ชายมาแล้วกี่คน!"

"มะ ไม่เคยค่ะ" พอได้ยินอย่างนั้นฉันก็รีบตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักทันที

"ยังซิง?"

"...." ฉันพยักหน้ารับรัวๆ ก็ฉันไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนี่ ไม่เคยผ่านมือชายมาเลยสักนิด

"...." ผู้จัดการทำหน้าเหมือนไม่เชื่อฉัน อายุ 20 กว่าแล้วแต่ยังซิงมันผิดด้วยหรอก็ฉันไม่เคยมีแฟนนี่นา บ้านฉันมันไม่ได้ร่ำรวยและฉันก็ไม่ได้เป็นคนที่สวยจนต้องตาใครขนาดนั้น ก็เลยไม่มีใครเข้ามาจีบไม่มีใครสนใจ

"เดือน"

"คะ?"

"เดี๋ยวเธอพาแม่นี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งหน้าให้มันดูสวยสดกว่านี้นะ นึกว่าหลุดออกมาจากโรงพยาบาล หน้าซีดซะ!"

"ค่ะๆ ผู้จัดการ"

"ส่วนเธอแต่งหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็ขึ้นไปชั้นสอง มีห้องทำงานอยู่ขวามือ หรือถ้าเธอไปไม่ถูกเดี๋ยวก็มีคนพาไปเอง บอกว่าเป็นเด็กที่ถูกส่งมา"

"ค่ะ"

ฉันตอบรับพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองที่ชั้นสอง รู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้ ข้างบนมันมืดเอามากๆ และฉันก็เห็นเงาผู้ชายสองคนยืนอยู่ แต่ยืนอยู่กันได้ยังไงมันมืดซะขนาดนั้น

หลังจากนั้นพี่เดือนก็พาฉันไปที่ห้องแต่งตัว แล้วก็แต่งหน้าให้ฉันเอาเสื้อผ้าตัวใหม่มาให้ฉันใส่

แอบไม่ชินเหมือนกันนะไม่เคยใส่อะไรแบบนี้เลย

"ทำไมไม่รู้จักแต่งหน้าทาปากบ้าง"

"มันไม่ค่อยมีเวลาค่ะพี่เดือน อีกอย่างงานของขนมมันก็ไม่ได้ต้องใช้หน้าตาอะไรด้วยไม่เห็นต้องแต่งมาเลยนี่คะ" ก็แค่เป็นพนักงานล้างจานเก็บกวาดอยู่ในครัว มันคงไม่ต้องแต่งหน้าให้มันสวยสดอะไรหรอกมั้ง คงไม่มีใครเขาอยากจะมามองหรอก

"อะ เสร็จละ เราน่ะเป็นคนหน้าตาดีอยู่แล้วไม่ต้องแต่งเติมอะไรมากมายหรอก แต่งบางๆ ไม่ต้องแต่งให้มันจัดจ้าน"

"ขอบคุณมากนะคะ"

"จำได้ใช่ไหมว่าผู้จัดการให้ขึ้นไปตรงไหน"

"จำได้ค่ะ" ฉันพยักหน้าให้กับพี่เดือนหลังจากนั้นก็ลุกขึ้นยืนก้มหน้าตั้งสติ หลังจากนั้นก็ขึ้นไปที่ชั้นสอง ตรงไปยังห้องทำงานที่อยู่ในมุมมืด

"ผู้จัดการส่งฉันมาค่ะ" ฉันพูดแค่นั้นคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูก็หลีกทางให้ฉันเดินเข้าไป

ฉันก้าวขาเข้าไปภายในห้องทำงานที่ถูกเปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้จนเย็นเฉียบ ตรงหน้าฉันคือผู้ชายคนนึงกำลังนั่งสูบบุหรี่หันหลังอยู่

ฉันสัมผัสได้ถึงความเยือกเย็นของผู้ชายคนนั้นจนไม่กล้าก้าวขาเข้าไปใกล้กว่านี้

เขาหันหน้ามาแล้วฉันต้องรู้สึกยังไงนะ แล้วเขาจะหน้าตาเป็นแบบไหน ตอนนี้ฉันคิดจนสับสนไปหมด อยากจะถอดใจแต่ก็ก้าวขาออกไปไม่ออก มันเหมือนมีบางอย่างตรึงให้ฉันยืนอยู่กับที่

"ชื่ออะไร?"

"ขนมค่ะ"

"อายุ?"

"ยี่สิบสอง"

"ต้องการเงินเท่าไหร่?"

"หะ ห้าแสนค่ะ"

"ฉันให้เงินเธอได้ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับว่าลีลาบนเตียงของเธอมันถึงใจฉันมากแค่ไหน" พูดจบผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆ หมุนตัวกลับมา ทันทีที่ได้เห็นหน้ากันก็ทำเอาฉันต้องเบิกตากว้าง

พี่คชาเหรอ!