01 ข่าวฉาว

Killing me [ EP 1]

“หน้าบูดเป็นตูดเป็ดเชียวนะ เป็นเชี่ยไรวะ” เรอัลที่นั่งดูดบุหรี่อยู่บนโต๊ะทำงานถามขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนรักเดินปึงปังเข้ามาในห้องแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง

“มึงยังไม่เห็นข่าวใช่มั้ย” มาร์คเลื่อนเก้าอี้ออก แล้วนั่งลงตรงข้ามเรอัล

“ข่าวไรวะ?”

“ข่าวกู!”

“ข่าวมึง?” เรอัลยังคงไม่เข้าใจ เพราะเขามัวแต่ยุ่งอยู่กับคลังสินค้า จนไม่ได้มีเวลาอับเดตโซเชียล “มึงไปทำไรมาวะ ทำไมถึงมีข่าว”

“ดูนี่” มาร์คยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนสนิทดู เรอัลรับไปแล้วรีบเลื่อนอ่าน ก่อนจะหลุดขำออกมา

“เฮ้ย กูอยากตบรางวัลให้คนทำว่ะ ฮ่าๆๆๆ”

“กูไม่ตลก”

“แต่กูตลก เขารู้ได้ไงวะว่ามึงชอบผู้ชาย” เรอัลแค่เเกล้งแซวมาร์คเล่น

“ไอ้เชี่ย กูชอบผู้หญิงเว้ย”

“แต่กูก็ไม่เคยเห็นมึงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซักที หรือมึงแอบเลี้ยงเด็กในมหาลัยวะ” เพราะตั้งแต่คบกันมา มาร์คเป็นคนเดียวที่ไม่เคยพาผู้หญิงมาเจอเพื่อน เขาไม่ค่อยสุงสิงกับผู้หญิง จนเพื่อนหลายคนก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะชอบเพศเดียวกัน

“กูจำเป็นต้องบอกมั้ย ว่าได้ใครมาบ้างแล้ว กูไม่ใช่พวกมึงนะ...พวกชอบฟันแล้วทิ้ง”

“กูไม่ได้ฟันแล้วทิ้ง แต่กูแต่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจ” เรอัลหัวเราะในไรคอ

“มึงเจอคนที่ถูกใจแล้ว แต่เขาแค่ไม่เอามึง” มาร์คจี้จุดเดือด ทุกคนในกลุ่มรู้ ว่าเรอัลเคยอกหักจากซีนน้องสาวของกาย

“หยุดพูดเรื่องนี้ ก่อนที่กูจะเปลี่ยนโต๊ะทำงาน เป็นที่กินเหล้า” เรอัลยื่นโทรศัพท์คืนเพื่อน “แล้วมึงจะเอายังไง จะจับไอ้คนปล่อยข่าวมาตื้บมั้ย”

“...” มุมปากหนายิ้ม “ไม่ตื้บหรอก แต่จะทำอย่างอื่น เพราะกูเป็นพวกที่ไม่ชอบใช้กำลัง”

“แล้วมึงจะทำยังไง แจ้งตำรวจ?”

“หึ ไม่ต้องรอให้ถึงมือตำรวจหรอก” มาร์คอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“แล้วมึงรู้ตัวคนปล่อยข่าวยัง”

“รู้แล้ว”

“ใครวะ”

“เพื่อนเด็กไอ้เคย์” มาร์คใช้มือคีบบุหรี่เข้าปาก ก่อนจะจุดไฟเช็ค

“อ่อ น้องคนน่าตาน่ารักๆ นั่นน่ะหรอ” เรอัลจำได้เพราะเคยเจอเธอที่ผับ เธอตัวเล็กมาก น่าจะสูงเท่าหน้าอกของมาร์ค เป็นผู้หญิงที่ไม่สวยแต่ออกไปแนวน่ารัก

“เหอะ แบบนั้นหรอน่ารัก กูคิดว่าหมากระเป๋าซะอีก” มาร์คพ่นควันบุหรี่จนมันคลุ้งเต็มห้อง

เขาเจอเธอบ่อยที่มหาลัย เพราะเจ้าหล่อนเป็นนักศึกษาในสังกัดของเขา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธออ่อย แถมยังแอบตามเขาไปถึงคอนโด ยิ่งกว่าโรคจิตซะอีกผู้หญิงอะไร

“ก็น่ารักนะ แต่คงไม่ใช่สเป็คมึง เพราะมึงชอบผู้ชาย” เรอัลแกล้งแหย่เล่นแต่ได้ผล

เขาเป็นคนอารมณ์ดีขัดกับบุคคลิกและธุรกิจที่เขาทำ เพราะเขาทำธุระกิจส่งออกอาวุธสงครามรายใหญ่ของโลก

“เดี๋ยวกูเผาโกดังมึงทิ้งเลย” มาร์คทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้รองเท้าหนังขยี้ “ผู้หญิงอะไรโรคจิตชิบหาย แอบตามผู้ชายไปคอนโด”

“อย่าว่า...น้องแอบตามมึงไปที่คอนโดหรอ”

“เออดิ หนักกว่าโรคจิตอีก พอกูไม่เล่นด้วยก็เอาข่าวไปลงว่ากูเป็นเกย์” มาร์คระบายด้วยอารมณ์หงุดหงิด

“เออน่า เขาคงอยากให้มึงสนใจนั่นแหละ จัดให้น้องมันซักดอกสิ”

“แอ๊บแบ๊วแบบนั้นกูเอาไม่ลงหรอก หรือมึงจะเอามั้ยล่ะ”

“ไม่ๆ กูยกให้มึงเลย มึงเอาไปเลยเพื่อน”

“เหอะ ปัญญาอ่อนแบบนั้นคงจะหาผัวยาก”

“เป็นถึงอาจารย์ทำไมไปว่านักศึกษาแบบนั้นเพื่อน” เรอัลรินเหล้าจนเกือบเต็มแก้ว แล้วยื่นให้มาร์ค

“คนแบบนั้นไม่ใช่ลูกศิษย์กูหรอก” มาร์คกระดกเหล้ารวดเดียวจนหมดแก้ว “แต่เป็นศัตรูของกู คนที่มันพยามทำลายชื่อเสียงของกู กูไม่เอามันไว้หรอก”

“มึงจะทำอะไรน้องเขาวะ”

“ทำให้ข่าวเปลี่ยน”

“ไหนบอกไม่ชอบไง” เรอัลอมยิ้ม

“ก็ไม่ได้ชอบ แค่จะทำให้ข่าวเปลี่ยนเฉยๆ ทีนี้ทุกคนจะได้รู้ว่ากูไม่ได้เป็น”

พรุ่งนี้วันจันทร์เขาต้องรับมือกับสายตาของนักศึกษาในมหาลัย เพราะหลังจากที่ออกข่าวไป ทุกคนต้องมองเขาแปลกๆ แน่

กระทบไปหมดทุกอย่าง ไหนจะเรื่องงาน แถมยังโดนเพื่อนล้ออีก เพื่อนปากหมาพวกนี้มีแต่จะซ้ำเติม

@วันจันทร์

“มะนาวแกเห็นข่าวอาจารย์มาร์คยัง” เจด้าหย่อนสะโพ้กลงข้างๆ คนตัวเล็กที่นั่งปัดหน้าจอโทรศัพท์อยู่

“ข่าวไรอ่ะ” มะนาวที่กำลังก้มหน้าปัดช็อปปี้อยู่ ตอบโดยที่ไม่ได้หันมามองหน้าเพื่อน

“ข่าวพ่อเทพบุตรของแกไง”

“...” คนตัวเล็กรีบวางโทรศัพท์ทันที “ข่าวอาจารย์มาร์คหรอ พี่มาร์คของน้องมะนาวเป็นอะไร”

“เป็นเกย์”

“หาาา~” มะนาวอ้าปากค้างก่อนจะแย่งโทรศัพท์จากมือเจด้ามาเลื่อนดู “ใช่จริงๆ ด้วย”

“มีหลักฐานด้วยนะจ๊ะ ไม่ใช่ข่าวโคมลอย”

“มะนาวจะร้องไห้~” ร่างบางเบ้ปากเหมือนคนจะร้องไห้

“เวอร์ไป เขาแค่ชอบผู้ชาย ไม่ได้ตายซักหน่อย” เจด้ายกมือผลักหัวเพื่อนเบาๆ

“มิน่าล่ะ ทำไมถึงไม่สนใจฉัน ฉันอ่อยอาจารย์มาร์คทุกวัน พยายามมีตัวตน แต่ก็โดนมองด้วยสายตานิ่งๆ” มะนาวยกมือค้ำคาง ก่อนจะปัดเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ดูอีกรอบเพื่อความแน่ใจ

“ดูท่าแกจะชอบอาจารย์มาร์คเอามากๆ เลยนะ”

“ชอบสิ ชอบนานแล้วด้วย...” แต่แล้วจากใบหน้ายิ้มแย้ม สักพักก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าตกใจ “เอ๊ะ!”

“อะไร” คนที่นั่งกอดอกฟังถึงกับสะดุ้ง

“แกดูนี่ๆ” มะนาวยื่นโทรศัพท์ให้เจด้าดู

“ข่าวนี้ฉันเห็นแล้ว ฉันเป็นคนเอามาให้แกดู จำไม่ได้หรอ”

“ไม่...ดูที่โปรโฟล์” มะนาวจิ้มไปที่โปรโฟล์ ก่อนจะกดซูมดูรูป

“เฮ้ย! นี่มันรูปแก” เจด้าเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ที่จู่ๆ คนปล่อยข่าวกลายเป็นเพื่อนตัวเองซะงั้น “แกไม่ได้ลงใช่มั้ย”

“โอ้ย แกก็รู้ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน” มะนาวเริ่มร้อนใจ ใครกันที่ใช้รูปเธอไปแอบอ้าง

“ฉันว่าอาจารย์มาร์คไม่ปล่อยแกไว้แน่ๆ” คำพูดที่ออกจากปากของเจด้าทำเอาอีกคนถึงกับกลืนน้ำลาย

ทุกคนในมหาวิทยาลัยต่างก็รู้ดีว่ากลุ่มของอาจารย์มาร์คเป็นผู้ทรงอิทธิพลทั้งนั้น ถ้าใครเผลอไปมีเรื่องเข้ามีแต่ตายกับตาย

“คนอื่นก็มีเยอะแยะทำไมต้องเป็นฉันวะ” มะนาวยกมือกุมขมับ

อาจารย์มาร์คต้องเล่นงานเธอแน่ๆ จากคนที่เธอชอบ ตอนนี้เขากลับจะเกลียดเธอเพราะบุคคลนิรนามใช้รูปของเธอไปแอบอ้าง

ตายแน่มะนาวเอ้ย

“เฮ้ยๆ อาจารย์มาร์คมาแล้ว!”

เสียงของเพื่อนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้อง ทำให้นักศึกษาที่จับกลุ่มเม้าท์มอยเรื่องข่าวถึงกับวงแตก แยกย้ายกันไปนั่งที่ใครที่มันอย่างรวดเร็ว

ไม่นานร่างสูงผู้มีสายตาคมก็เดินเขามาในห้องเรียน ทุกสายตาจับจ้องไปที่ผู้ชายหน้าหวานที่พึ่งเดินเข้ามา

“...” มะนาวแอบลอบกลืนน้ำลาย แล้วรีบก้มเก็บโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กไว้ในกระเป๋า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา

พลันดวงตากลมโตของเธอก็ไปปะทะเข้ากับดวงตาสีดำที่มองมายังเธอนิ่งๆ แต่สัมผัสได้ถึงไฟที่กำลังปะทุออกจากตาคมนั่น!