เคลียร์รัก - 06

#ตกดึกวันเดียวกัน

ในที่สุดคืนนี้ฉันก็ต้องซุกหัวนอนที่ชั้นสองของเมามายบาร์ แต่วันนี้ดีหน่อยที่สภาพเป็นคนปกติไม่ได้เมามายเหมือนทุกวัน

ก๊อกๆ เสียงประตูหน้าห้องดังขึ้น ฉันชั่งใจอยู่นานมากว่าควรเปิดไหม โชคดีที่คนด้านนอกส่งเสียงมาก่อนเลยเดินออกไปเปิดให้

"นี่จ๊ะ มื้อดึก" เจ๊เขมยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมกาเล็กๆ หนึ่งกา

"คะ? รักไม่ได้สั่งนี่คะ" ฉันถามอย่างสงสัย

"อ้อ พอดีเป็นบริการพิเศษจากเฮียคอยน์น่ะ" เจ๊เขมว่าพร้อมเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะวางกาสีขาวลายดอกไม้ไว้โต๊ะข้างเตียงนอน

"ชาคาโมมายล์ ดื่มตอนอุ่นๆ ช่วยให้ผ่อนคลายและหลับฝันดีจ๊ะ" เจ๊เขมอธิบายถึงของเหลวสีเหลืองอ่อนที่กำลังรินใส่แก้วกระเบื้องใบเล็กๆ ส่งกลิ่นหอมแล้วยื่นมันมาให้ฉัน

"อื้ม หอมจัง"

ฉันว่าก่อนจะสูดดมควันจางๆ ที่ลอยฟุ้งขึ้นมาจากถ้วยน้ำชา

"ดื่มเสร็จแล้วก็เข้านอนนะคะ อาจจะเสียงดังไปหน่อย แต่เจ๊ว่าชานี้จะช่วยให้คุณน้องหลับสบายขึ้นจ๊ะ" เจ๊เขมยิ้มให่ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

"เดี๋ยวค่ะ!" ฉันรั้งไว้ก่อนจะพูดต่อ "ฝากขอบคุณเฮียคอยน์ด้วยนะคะ" ฉันไหว้วานเจ๊เขมอย่างไม่เป็นทางการ ไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยลงไปขอบคุณเฮียแกอีกที "ได้เลยจ๊ะ เจ๊ไปนะ" เจ๊เขมรับปากก่อนจะเดินออกไป

"เจ๊คะ!" เป็นอีกครั้งที่ฉันรั้งแกไว้

"มีอะไรเหรอ?" ครั้งนี้เจ๊เขมถามขึ้นอย่างสงสัย

"เมื่อคืนวันเสาร์ เจ๊มาส่งขนมที่ห้องนี้ใช่ไหมคะ" ถามถึงเรื่องที่ผ่านมา

"อ้อ คืนที่คุณน้องขึ้นมานอนก่อนเพื่อนหนมน่ะเหรอ" ฉันพยักหน้า

"เจ๊เป็นคนแบกเพื่อนเราขึ้นมาเองแหละ รายนั้นเมาหนักกว่าน้องอีก แต่รู้สึกว่าจะกลับไปก่อนคุณน้องตั้งแต่เที่ยงคืนได้"

"คะ!?" ฉันร้องถามอย่างตกใจ

"ทำไมถึงทำเสียงตกอกตกใจขนาดนั้นคะ?" เจ๊เขมดูสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ฉันเผลออุทาน เมื่อกี้เจ๊เขมบอกว่าขนมกลับก่อนฉันตอนเที่ยงคืน

แต่ฉันจำได้ลางๆ ว่ารู้สึกตัวมาตอนตีสามกว่าๆ ยังเห็นเพื่อนฉันนอนอยู่บนเตียงเดียวกันอยู่เลย แถมฉันยังได้กอดเธอจนเผลอหลับไปอีกรอบด้วย "เจ๊เขมจำเวลาผิดหรือเปล่าคะ" ฉันถามอีกครั้ง

"อืม... ไม่นะคะ คืนนั้นเจ๊ไม่ได้เมา แถมตอนที่น้องหนมลงไปข้างล่างเจ๊กำลังคิดเงินลูกค้าอยู่หน้าเครื่อง เวลาตอนนั้นมันเที่ยงคืนหน่อยๆ เจ๊จำแม่นเลยค่ะ" ฉันถึงกับแข้งขาอ่อนแรง ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงกว้างด้วยสติที่ล่องลอย แล้วคืนนั้นฉันกอดใคร?

หรือว่าคนๆ นั้นคือคนที่ทิ้งร่องรอยนั้นไว้บนตัวฉัน?

"คุณน้องคะ"

"คุณน้อง!"

"น้องแสนรัก!"

"อ้ะ คะ!?" ฉันสะดุ้งเมื่อมีคนเขย่าร่างฉันเบาๆ

"คุณน้องเป็นอะไรหรือเปล่าคะ คืนนั้นมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?"

เจ๊เขมเริ่มหน้าซีดและดูกระวนกระวายเล็กน้อย สงสัยจะเป็นห่วงลูกค้าอย่างฉันมั้ง

"คือ.." ฉันชั่งใจอีกครั้งว่าควรพูดหรือถามเรื่องค้างคาใจดีไหม สายตาก็เจอเข้ากับนาฬิกาเรือนที่ฉันเก็บได้และฝากเฮียคอยน์คืนให้เจ้าของที่ข้อมือเจ๊เขมพอดี

"เฮียคอยน์คืนนาฬิกาให้เจ๊เขมเหรอคะ" ฉันเลือกถามเรื่องนี้ขึ้นมา

"คุณน้องรู้ได้ยังไงคะว่าเฮียคอยน์ให้นาฬิกาเจ๊" เจ๊เขมถามพร้อมคิ้วที่เลิกขึ้น "พอดีรัก..."

"ไอ้เข้ม กูให้เอาชาไปให้น้องเขาไม่ได้ให้อู้งานเว้ย!"

ฉันกำลังจะบอกว่าอะไรเป็นอะไรเสียงเฮียคอยน์ก็ดังแทรกขึ้นมาจากตรงบันไดซะก่อน

"เจ๊ต้องรีบแล้วค่ะคุณน้อง ถ้ามีอะไรค่อยคุยกันใหม่พรุ่งนี้นะคะ อย่าลืมรีบทานชาตอนอุ่นๆ แล้วเข้านอนนะ" ขนาดรีบเจ๊เขมยังไม่วายกำชับฉันด้วยความเป็นห่วงอีก เฮ้อ! ถ้าฉันมีพี่สาวหรือพี่ชายแบบเจ๊เขมก็คงดี

ติ้ง!! กำลังคิดเรื่อยเปื่อยเรื่องราวในคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา เสียงข้อความฉันก็ดังขึ้น รีบหยิบขึ้นมาดูถึงกับยิ้มออก

Khanom whaan : นอนยังคนสวย

ขนมส่งข้อความมาหาน่ะ วันนี้ทั้งวันไม่ได้อัปเดตอะไรให้กันฟังเลย คิดถึงเพื่อนคนนี้จะแย่แล้ว

Me : ยังจ้า แต่ว่าจะนอนแล้วล่ะ

ฉันพิมพ์ตอบกลับไป ก่อนจะเอื้อมไปหยิบถ้วยชาที่เจ๊เขมรินค้างไว้ให้ตอนแรกมาดื่ม อืม รสชาติไม่ขมเหมือนพวกชาเขียวหรือชาดำ มันจะออกรสชาติหวานๆ พอกลืนลงคอแล้วรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่เจ๊เขมบอกไว้จริงๆ

ติ๊ง!! เสียงข้อความฉันดังขึ้นอีกครั้งจากเพื่อนคนเดิม

Khanom whaan : งั้นนอนก่อนไหม พรุ่งนี้ค่อยเม้าท์กันใหม่

ฉันอ่านจบเลยชั่งใจอีกรอบ และนึกขึ้นมาได้พอดีเกี่ยวกับเรื่องที่เจ๊เขมบอกในคืนวันเสาร์ งั้นลองถามเจ้าตัวไปเลยดีกว่า แต่พอพิมพ์เสร็จจะกดส่ง ขนมกลับส่งข้อความมาก่อนพอดี

Khanom whaan : รักคนสวย

Khanom whaan : หนมต้องไปรอบกองไฟแล้ว

Khanom whaan : ค่อยคุยกันใหม่นะ ฝันดีจ้า

ฟู่~ ถึงกับเป่าลมออกจากปากก่อนจะลบข้อความนั้นทิ้งแล้วพิมพ์กลับไปใหม่

Me : จ้า งั้นฝันดีล่วงหน้านะ

กดส่งเสร็จข้อความไม่มีการเปิดอ่านจากปลายทางฉันเลยกดดับหน้าจอแล้ววางโทรศัพท์ไว้ตรงโต๊ะข้างเตียงนอน ก่อนจะเทน้ำชาในกาดื่มอีกแก้ว นั่งหยิบมือถือว่าไถดูหน้าฟีดข่าวไปสักพักจึงเดินไปดับไฟหลอดใหญ่แล้วเปิดไฟตรงหัวเตียงพอสลัวๆ แล้วห่มผ้านอน

อืม... ชาที่เจ๊เขมเอามาให้ช่วยได้เยอะเลย ฉันรู้สึกว่าตอนนี้สมองโล่งปลอดโปร่งอย่างมาก หนังตาก็เริ่มจะปิดแบบไม่ต้องบังคับ อีกไม่นานฉันคงจะหลับลึกยิ่งกว่าตอนที่อยู่ห้องตัวเองแน่ๆ