เขียนรักปรุงสวาท_4 | แม้กระทั่งนอนให้ฉันเอา?
ถ้ามือนี่ไล้ขึ้นมาถึงนมฉันละก็.. ฉันจะฟาดพี่เขาด้วยโน๊ตบุ๊ค!
ความตั้งใจอันแรงกล้าชัดเจนมากจากภายใน และเมื่อปลายนิ้วใหญ่เริ่มไล้และสาละวนจนขึ้นสูงและกำลังจะสัมผัสเนื้อก้อนที่นุ่มที่สุดในร่างกาย
กึก! คะแนนคว้าโน็ตบุ๊คแล้วใช้ความเร็วหมุนตัว ฟาดโน็ตบุ๊คไปที่ศรีษะของชิริวดั่งใจหมาย
ผลัวะ! Headshot! โดนค่ะ! พี่ชิริวถอยหลังเพราะแรงฟาดที่ศรีษะ แต่ไอ้ฉันก็ดันกลัวเพราะว่าฉันฟาดเข้าไปเต็มแรงที่หัวของเขาเลย แล้วมันก็..
“เอาจริงดิ?” ร่างสูงแค่นถาม หลังใช้มือจับสัมผัสที่ศรีษะของตัวเอง เลือดไหลราวกันสายน้ำ แต่ไม่ได้ทะลั่กราวกับเขื่อนกั้นน้ำแตก เลือดสีสดไหลรินจากศรีษะข้างกกหู และหางคิ้ว…
คะแนนโยนโน๊ตบุ๊คใส่ชิริวอย่างไม่เสียดายของ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนี้ แต่ก็ได้แค่สองก้าวเท่านั้น
หมับ! ร่างสูงเร็วกว่า คว้าและรวบเอวจนคะแนนตัวลอย เธอถูกอุ้มพาดบ่า และสิ่งต่อมาคือเธอโดนโยนลงเตียงคิงส์ไซส์! ด้วยความแรงจนร่างกระเทือน
ฟุ้บ!
“โอ๊ยยย!!”
“เธอจะแลกจริงๆใช่ไหม?”
“อึ่ก! นะ แนนไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่พี่เรียกมานะ!”
“แต่เธอมาหรือเปล่าละ?”
“…ปล่อย!”
“มาง่ายๆ ไม่อีดออดสักนิด” สาบานให้ตายเลยว่าฉันไม่เคยเห็นพี่ชิริวในโหมดที่น่ากลัวแบบนี้ เคยแต่ได้ยินเขาเล่ากัน แต่ไม่เคยได้อยู่ในสถานการณ์จริงสักที ถ้าฉันบรรยายให้เห็นภาพได้ละก็.. พี่เขาน่ากลัวว่าที่เขาพูดๆกันอีก!
ครั้นด้วยความเร็ว มือหนาบีบปากกันจนปวดไปหมด เลือดที่ไหลตรงศรีษะซีกซ้ายของเขาเพิ่มความน่ากลัวและป่าเถื่อนให้กับคนตรงหน้าเป็นที่สุด!
“อื้ออ!! อ่า อำ อะ ไอ อ้า อ้า อะ!!” (อย่าทำอะไรบ้าๆนะ!!)
“ฉันควรบ้า หลังจากที่เธอใช้โน๊ตบุ๊คฟาดฉันไหมวะ!”
แรงสบัดมือที่บีบปาก ถูกปล่อยเพราะพี่ชิริวปล่อยเอง หยาดเลือกไหลรินลงสู่ร่างกายของฉัน
“ก็ถ้าพี่ไม่ทำแบบนั้น แนนก็ไม่ทำแบบนี้หรอก!”
“ต่อปาดต่อคำเก่งจังอะ!”
“ถ้าพี่มาดีแนนก็ดีตอบอะ แต่สิ่งที่พี่ทำอะ! คิดว่าแนนเป็นเพื่อนเวลและพี่จะทำอะไรก็ได้งี้เหรอ!”
“เออ!” เสียงดุตอบกันแทบไม่ต้องคิด
“อึ่ก!”
“สิ่งเดียวที่ฉันต้องการให้เธอชดใช้ คือหยุดเขียนนิยายบ้าๆนี่ซะ ถ้าหยุดไม่ได้ ก็อ้าขาให้ฉันเอา! แล้วจำสิ่งที่เธอได้รับจากฉันไปเขียนให้มันเป็นฉันที่สุด ทุกคนพร้อมเชื่อนิยายของเธอมากกว่าตัวตนของฉัน”
“อึ้ก!”
“เพราะอะไรรู้ไหม?”
“….” คะแนนนิ่ง เธอตัวสั่นสะท้านเพราะความกลัวในความป่าเถื่อนและโหดร้ายแม้เพียงคำพูด
“เพราะทุกคนตราหน้าฉันเพราะนิยายของเธอ! ตำรวจลงร้านฉันเพราะแฟนคลับบ้าๆของเธอ! และฉันเสียหายรายได้ และช่องทางธุรกิจมีปัญหาก็เพราะนิยายของเธอ!”
“อึ่ก!”
“ลองมาเสียหายแบบที่ฉันเป็น ..แล้วจะเข้าใจว่าการที่อ้าขาให้ฉันเอา แล้วเขียนเรื่องที่มันเป็นฉันจริงๆสักเรื่อง..” ชิริวยื่นหน้าเข้าไปใกล้คะแนน เธอแทบจะร้องไห้กับความดุร้ายที่ได้รับ
“มันคือการแก้ต่างให้ฉันเพียงวิธีเดียว ที่จะทำให้ไอ้พวกบ้านิยายของเธอ”
“…..”
“เลิกโจมตีฉันสักที” คะแนนสะอึ่กสะอื้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่โอนอ่อนต่อกัน ฉันแค่เขียนนิยาย ฉันไม่ได้ไปฆ่าใครตาย
“อ่อ.. เธอคงจะคิดว่าการเขียนนิยายของเธอ มันไม่ได้ไปทำให้ใครตาย”
“….”
“แต่เธอพลาด.. ใช้ชื่อร้านของฉัน อิมเมจฉัน..”
“อึ่ก”
“เธอเป็นนักเขียน.. ก่อนจะเขียนอะไรให้คนอ่าน เธอต้องเขียนให้คนอื่นไม่เดือดร้อนด้วย เธอพลาดตรงนี้”
“..อึ่ก”
“พลาด… ที่ใช้ชื่อเสียงของฉัน”
“….”
“มาทำลายชื่อเสียงของฉันเอง”
“….”
“จะแก้ไม่แก้?” คะแนนปาดน้ำตา เธอเริ่มตะหนักว่าเธอใช้ชื่อเสียงของชิริวในทางที่ผิด และไม่ขออนุญาตจากเจ้าตัวมันทำให้เขาเดือดร้อนในมุมที่ฉันไม่เคยรู้.. แต่ฉันหยุดเขียนไม่ได้..
คะเเนนรวบรวมสติหลังจากถูกต่อว่าด้วยความโหดร้าย และพยายามจะใช้น้ำเย็นดับความร้อน เธอใช้มือที่สั่นเทาสัมผัสที่ปากแผลที่ศรีษะ ชิริวเหมือนเครียดจนเลือดขึ้นหน้า เส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ ก่อนที่คนตัวเล็กจะยกมือไหว้ขอโทษรุ่นพี่คนดัง
“….”
“นะ แนน แนนขอโทษ”
“….”
“แนนจะ รีบขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นผ่านเพจของแนน ผ่านงานเขียน ผ่านทุกช่องทาง อึ้ก~ แต่ แต่พี่อย่าทำอะไรแนนนะ”
“น้ำตา?”
“ถ้าแนนหยุดเขียน ป๊าม๊าจะส่งแนนไปเรียนต่างประเทศ ไปดูแลกิจการของท่าน ท่านไม่เคยเห็นดีเห็นงามเรื่องที่แนนเขียนนิยาย แต่ว่า.. มันเป็นความฝันของแนน อึ้ก~”
“….”
“ถะ ถ้าร้านพี่เป็นความฝันของพี่ นิยายของแนนก็คือความฝันของแนน”
“ความฝันของเธอกำลังทำลายความฝันของคนอื่น”
“ขอโทษ แนนจะพยายามทำทุกอย่างไม่ให้พี่เดือดร้อนอีก และ และถ้าในที่สุดแนนไม่สามารถทำได้..”
“…แนนจะยอมพี่ทุกอย่าง เพื่อที่แนนจะเขียนถึงพี่ออกมาให้สมเป็นพี่จริงที่สุด” ฉันหยุดเขียนไม่ได้จริงๆ มันคือความฝันเดียวที่ฉันทำมันได้ดีที่สุด ฉันมองไม่เห็นเส้นทางอื่นในชีวิตฉันแล้ว..
“แม้กระทั่งนอนให้ฉันเอา?”
“…ค่ะ ยอมทุกอย่างเลย อึ่ก~”
__________
[ยังไงน้องก็หยุดเขียนไม่ได้ เข้าใจเลยนะ คนที่มีเพียงความฝันเดียว มันคือทั้งชีวิตของคนคนนั้นจริงๆนะ]