ใครสักคน 2/3

“เฮ้ยพวกมึงน่ะไสหัวไปสิ มาแซวบลูอะไรทุกวันวะ เดี๋ยวกูจัดการรายตัวเลย”

เฮียมิกซ์ขาใหญ่ประจำซอย เพราะเป็นลูกชายเจ้าของค่ายมวยชื่อดังค่ายส.ไพรวัลย์ ตะโกนด่าแก๊งค์เด็กแว๊นที่นั่งตั้งวงกันอยู่แถวหน้าค่ายมวย ซึ่งหลายคนในนั้นก็เป็นนักมวยประจำค่ายด้วย

พอเฮียมิกซ์ตะโกนด่าทั้งแก๊งค์ก็เงียบกริบหุบปากไม่กล้ากระดิกตัวกันเลยทีเดียว

ที่ทุกคนชอบแซวบุรฉัตรเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วก็โดนมันด่าเป็นประจำอยู่แล้ว วันไหนไม่ได้แซวอีบลูเหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปสักอย่าง

นับเป็นความบันเทิงอย่างหนึ่งที่ชอบพนันกันว่า วันนี้อีบลูจะด่าแรงแค่ไหน จะด่าพ่อหรือด่าแม่หรือด่าทั้งสองอย่าง พอได้ยินมันด่าแล้วรู้สึกเหมือนเอนโดรฟีนหลั่ง ร่างกายมีความสุขขึ้นมาทันที

แต่เห็นแซวๆแบบนี้ก็ไม่มีใครกล้าคิดไม่ดีกับอีบลูหรอก เพราะทุกคนรู้ว่า เฮียมิกซ์ผู้คุมค่ายส.ไพรวัลย์ ลูกชายป๋าสอเจ้าของค่ายชอบอีบลูอยู่

อีบลูเนี่ยผู้หญิงต้องห้าม เป็นเด็กเฮียมิกซ์

สยองแทนเฮียมิกซ์จริงๆที่ดันมาตกหลุมเสน่ห์คนอย่างอีบลูได้ ไม่รู้จะเอามันไปเป็นเมียหรือเป็นแม่ สวยก็จริงแต่ปากจัดฉิบหาย

“บลูขึ้นมา เดี๋ยวเฮียจะขับรถไปส่งที่หน้าบ้าน”

เฮียมิกซ์ขี่จักรยานยนต์คันโตมาจอดเทียบตรงหน้าบุรฉัตร เพราะจากตรงนี้ไปถึงบ้านบุรฉัตรก็เจ็ดร้อยเมตรได้ และวันนี้ก็มืดแล้ว

เขาไม่อยากให้เธอเดินกลับบ้านเอง

บุรฉัตรมองร่างสูงและล่ำมากหน้าตาคมเข้มแบบคนไทยแท้ของเฮียมิกซ์

ก่อนตัดสินใจกระโดดขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์คันโก้ของเฮียมิกซ์กลับบ้าน ทำให้คนที่หน้าด้านขับรถมาจอดเทียบยิ้มออกมาได้

มีไม่กี่ครั้งหรอกที่บุรฉัตรยอมรับความช่วยเหลือจากเขา แอบชอบบุรฉัตรมาตั้งแต่เธออายุสิบเจ็ด จนตอนนี้ผ่านไปสามปีแล้วก็ยังจีบไม่ติด

เสียชื่อมิกซ์ ส.ไพรวัลย์ฉิบหาย ปกติมีแต่สาวๆวิ่งเข้าหา แต่สาวอย่างบุรฉัตรกลับไม่สนใจเขา

วันนี้เธอยอมขึ้นรถมากับเขาดีดี หรือจะเริ่มมีใจแล้ววะ

เมื่อมาถึงหน้าบ้านบุรฉัตรก็กล่าวขอบคุณเขาเสียงหวาน

“ขอบคุณมากนะคะเฮียมิกซ์”

เห็นรอยยิ้มหวานๆของคนที่เขาแอบชอบ มิกซ์ถึงกับใจเต้นรัว หน้าตาคมเข้มแบบคนหน้าตาดียิ้มกว้างรับคำขอบคุณ

“ยินดีครับบลู วันหลังให้เฮียมาส่งอีกก็ได้นะ บลูจะได้ไม่ต้องเดิน”

บุรฉัตรยิ้มหวานอีกครั้ง

“เฮีย ขี่มอเตอร์ไซค์แบบนี้อันตรายนะ เฮียมีทำประกันไว้บ้างไหม เผื่อเกิดเหตุอะไรฉุกเฉินจะได้มีคนดูแล”

เนี่ยที่ฉีกยิ้มกว้างขนาดนี้ เพราะเรื่องนี้เรื่องเดียวเลย

“บลูเป็นห่วงเฮียเหรอจ๊ะ”

แม้คำถามของเธอจะดูแปลกๆเหมือนจะหลอกขายประกัน แต่นาทีนี้ขายอะไรก็ซื้อทั้งนั้นแหละ ถ้าคนขายจะยิ้มหวานขนาดนี้

“ก็เป็นห่วงอยู่นะคะ เฮียอยากให้บลูดูแลเรื่องสุขภาพ เรื่องชีวิต และเรื่องทรัพย์สินของเฮียบ้างไหมล่ะคะ”

บุรฉัตรช้อนตาขึ้นมองเขา ด้วยสายตาของสาวน้อยไร้เดียงสา ด้วยหน้าตาของเธอเป็นสาวหวานอยู่แล้ว พอทำแบบนี้ทีไร ผู้ชายตายเรียบ

“อยากสิ อยากให้ดูแลมาก”

เฮียมิกซ์ตอบคำถามเสียงสั่น ยิ่งพอมองสบตาแป๋วแหว๋ว ของคนน่ารักยิ่งใจสั่นไปใหญ่ หัวใจเต้นเร็วกว่าตอนซ้อมมวยหนักๆอีก

"งั้นอาทิตย์หน้า บลูขอนัดเฮียได้ไหมคะ ขออนุญาตไปเสนอแผนความคุ้มครองให้เฮียและเด็กๆในค่าย จะได้ไหม”

ค่ายส.ไพรวัลย์ มีนักมวยเป็นร้อย ค่ายใหญ่มาก และเป็นค่ายมวยชื่อดังของไทย ที่แม้แต่ฝรั่งยังบินมาเรียน ดาราก็มาถ่ายรายการบ่อย ถ้าเฮียมิกซ์ซื้อประกันของเธอขึ้นมานะ โอ๊ยไม่อยากจะคิด

แต่วันอาทิตย์นี้ขอไปอบรมก่อนเถอะ แล้วหลังจากนั้นเธอก็ต้องไปสอบใบอนุญาต มีใบอนญาตเมื่อไหร่ จะดูแลให้อย่างดีเลย

“ได้สิจ๊ะบลู บลูอยากนัดเฮียเมื่อไหร่ บลูนัดมาได้เลย เฮียว่างเสมอสำหรับบลู”

เกิดมาจนอายุยี่สิบเก้า ไม่เคยถูกใจใครเท่าน้องบลูมาก่อน อยากได้คนนี้เป็นเมียมาก หน้าตารูปร่างมันตรงสเปกไปเสียหมด

ยิ่งได้รู้ได้เห็นความเป็นไปในครอบครัวยิ่งสงสาร อยากเข้าไปดูแล เพียงแค่ที่ผ่านมาบุรฉัตรไม่เคยเปิดโอกาสให้เขาเท่านั้นเอง

ถ้าซื้อประกันให้เธอแค่นี้ แล้วจะมีเธอเข้ามาดูแลชีวิต เขาทุ่มไม่อั้น

“บลูขอเบอร์เฮียได้ไหมคะ”

บุรฉัตรยื่นโทรศัพท์ของเธอให้เขา มิกซ์รับไปมือไม้สั่น ดีใจยิ่งกว่านักมวยในค่ายชนะน็อคเสียอีก

“ได้สิ เดี๋ยวเฮียกดเบอร์ให้”

***