เส้นทางใหม่ 3/1

“บลู บลู อีบลูอยู่ไหม”

เสียงตะโกนเรียกที่หน้าบ้าน เรียกให้บุรฉัตรเดินออกมาดู ใครวะตะโกนเสียเสียงดัง แถมเสียงร้องก็ยังดูโหยหวนแหบแห้งมากๆ

หมาเห่ายังฟังเพราะกว่านี้

“อีแนทตี้ แหมตะโกนเสียงดังเลยนะมึง เสียงมึงน่ะดังไปถึงหน้าปากซอยบ้านแล้วไหม จะตะโกนอะไรนักหนา บอสตกใจหมดแล้วเนี่ย“

น้องชายคนเล็กของเธอนอนหลับอยู่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงอีแนทตี้เพื่อนรัก

เพื่อนสาวสองที่คบกันตั้งแต่เด็กเรียนชั้นเดียวกันมาตลอด ตั้งแต่มันยังเป็นกระเทยหัวโปก

จนตอนนี้เติบโตขึ้นมาเป็นสาวสวยจนแทบจะเหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกทีแล้ว ยกเว้นเสียงที่ยังคงแหบแห้งมีเอกลักษณ์

บุรฉัตรผลักประตูรั้วเหล็กออก เปิดให้เพื่อนเข้ามา ร่างบอบบางอรชรอ้อนแอ้นเดินส่ายสะโพกเข้ามาในบ้าน

“ก็ตอนเรียกเบาๆมึงไม่ได้ยินนี่หว่า แล้วนี่พ่อกับแม่ไปไหน”

แนทตี้เดินเข้ามาในบ้านยิ้มทักทายบอสที่หันมามองแล้วก็นอนต่อ ทั้งบ้านอยู่กันแค่สองคนทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุด

“แม่ก็ออกไปขายของเหมือนเดิม พ่อไปไหนไม่รู้ก็ออกไปเหมือนทุกวันนั่นแหละ”

ขี้เกียจจะถามกินข้าวแล้วก็ออกจากบ้านไปแล้ว

“แล้วน้องบีมสุดที่รักของกูไปไหนล่ะ”

จะไม่เป็นสุดที่รักได้ยังไงบีมหน้าตาดีมาก นี่ถ้าคิดจะเอาดีทางการเป็นนักแสดงก็คงได้ แต่รายนั้นรักเรียนอย่างเดียว

“บีมไปติวที่โรงเรียน”

นั่นไงว่าแล้วขยันๆแบบบีม จะไปไหนนอกจากเรียนหนังสือ

“ขยันเนอะ ขนาดวันหยุดก็ไปติว”

“อืม เขามีติวออนไลน์อะไรก็ไม่รู้ บีมมันจะสอบหมอ”

“หนักเลยนะมึงเรียนหมอ”

“เออ น่าจะยากน่าดู แต่บีมมันหัวดี มันก็คงไหว”

“โอ๊ยเรื่องนั้นกูไม่ห่วงหรอก น้องมึงไปรับรางวัลหน้าเสาธงทุกเดือน ที่กูว่าหนักกูหมายถึงค่าใช้จ่าย”

ก็นี่ไงเลยกลุ้มอยู่นี่ไง

“บีมมันบอกมันจะกู้เงินเรียน แต่ก็ไม่รู้จะได้สักเท่าไหร่ กูก็เลยต้องออกมาทำงานนี่ไง”

แนทตี้เปิดกระเป๋าหยิบเสื้อสีแดงมาให้บลู

“อ่ะเสื้อใส่ไปอบรมพรุ่งนี้”

บลูรับมาดู

“มึงทำไมมันเล็กงี้”

บุรฉัตรลองเอาเสื้อมาทาบกับตัวดู เธอไม่ชอบใส่เสื้อรัดๆ เพราะหน้าอกใหญ่มาก

“มึงผอมจะตายจะเล็กอะไร ใส่ได้สินี่ก็เลือกไซส์เอ็มแล้วนะ”

“มึงดูนมกูสะก่อนเล็กขนาดนี้รัดนมตายเลย”

บุรฉัตรแอ่นอกให้เพื่อนดู

“เซ็กซี่ดีออกมึงนมใหญ่ๆใส่รัดๆ โอ๊ยกูอยากมีบ้าง แบ่งให้กูสักนิดได้ไหม”

เออถ้าแบ่งได้คงแบ่งไปแล้ว หนักอกฉิบหายแล้วเนี่ย ใหญ่เกินจนนึกว่าปอดบวม

“อยากแบ่งเหมือนกันแหละใหญ่มากก็หนัก”

บุรฉัตรถอนใจอย่างเซ็งๆ

“บลูจะว่าไปแล้วมึงมันสวยนะ นมก็ใหญ่ผิวก็ขาว มึงไม่คิดจะเอาดีทางการเป็นดาราบ้างเหรอวะ MC Pretty อะไรประมาณนี้น่าจะรุ่ง”

“อยากก็อยากแหละมึงแต่จะให้ไปทำที่ไหนล่ะ กูไม่รู้จักใครในวงการนี้สักคน มันต้องไปสมัครที่ไหนล่ะ มึงรู้ไหม”

นาทีนี้อะไรที่จะหาเงินให้น้องเรียนได้ก็ทำหมดแหละ สงสารแม่ด้วย ช่วงนี้แม่ดูเหนื่อยมาก ปีนี้แม่ก็ห้าสิบเข้าไปแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้แม่สบายไม่ต้องไปขายของให้เหนื่อยอีก

“ถ้ามึงสนใจเดี๋ยวกูจะลองไปถามพรรคพวกที่เขาทำงานด้านนี้ให้ เผื่อเขาจะอยากได้คนเพิ่ม”

จะว่าไปอีบลูก็สวยจริงๆแหละ หน้าหวานแต่มันดันไม่หวานเหมือนหน้า ถ้าจะให้เทียบว่าอีบลูรสชาติแบบไหนก็คงฝาดๆเฝื่อนๆและขมมากล่ะมั้ง

“เออ ดูให้ทีมึง นาทีนี้อะไรได้เงินก็ทำทั้งนั้นแหละ อยากหาเงินให้บีมมันเรียน”

“บลูทำไมมึงไม่หาผัวรวยไปเลยวะ ได้ผัวรวยๆนะมึงสบายทั้งบ้าน เฮียมิกซ์ ส.ไพรวัลย์ไง เห็นเขาลือกันไปทั้งซอยว่าเขาชอบมึงอยู่ มึงไม่สนเหรอวะ”

บุรฉัตรคิดถึงหน้าเฮียมิกซ์ขึ้นมาก็ต้องส่ายหน้า ไม่ใช่ว่าเฮียมิกซ์ไม่ดี แต่คนมันไม่ชอบ จะเอาใครสักคนเป็นผัว มันก็ต้องมีความรู้สึกอยากจะกระเดือกสักนิดก่อนไหมวะ แต่กับเฮียมิกซ์นี่ไม่เลย ถ้าจะชอบชอบไปตั้งนานแล้ว

“ไม่อ่ะ ไม่ใช่สเปก”

***