ตอนที่3 เวิอร์ชอปในอุดมคติของธันวา
"นายจะไม่ถามหน่อยหรอที่ฉันพูดออกไปนายไม่สงสัยบ้างหรือไง"
ธันวากล่าวถามออกมาเพื่อยังเชิงความคิดของลอเอล
"ไม่หรอกพี่ ผมเชื่อในตัวพี่เสมอ "
ลอเอลตอบคำถามด้วยรอยยิ้ม
ธันวาอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อได้รับคำตอบที่เขาต้องการ
"ฮ่าๆ เอาเเหละ ลอเอลนายจะเข้าร่วมกับฉันไหม หากฉันจะสร้างเวิอร์ชอปในอุดมคติของฉันขึ้นมา "
ลอเอล จ้องมองธันวา ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เเต่เขาก็ยิ้มออกมาเช่นกัน คนจะบ้าก็ต้องบ้าให้สุด วลีนี้เเต่งเอง
"ถ้าพี่ต้องการผมก็เอาด้วยคนว่าเเต่พี่ มีเครื่องเกมเครวินเเลัวเหรอ?"
ธันวา ยิ้มเเห้งๆออกมาก่อนจะตอบคำถามอย่างไร้อารมณ์ด้วยสีหน้าจริงจัง
"ยังหรอเเต่ฉันจะซื้อมันในวันพรุ่งนี้ในส่วนของฉันเเละของนาย"
ลอเอล ตกตะลึงในคำตอบที่เขาได้รับมาจากธันวา เวิอร์ชอป ที่ไม่มีเเม้เเต่เกมเครวิน ใครมันจะไปอยากเชื่อ ชั่งตลกร้ายอนาคตของฉันจบสิ้นเเลัวสินะ ลอเอลคิดกับตัวเอง
ธันวากล่าวออกมาเมื่อเห็นความสับสนที่ฉายผ่านดวงตาของ ลอเอล
"ไม่ต้องกังวลไป เรื่องของเวิอร์ชอป ฉันพึ่งจะคิดได้เมื่อกี้นี้เอง เเต่ฉันจะสร้างมันขึ้นมาจากศูนย์ให้ดู อนาคตที่รอเราอยู่ข้างหน้า เราจะเป็นคนกำหนดมันเอง ลอเอล นายจะไม่เสียใจที่ติดตามฉัน "
ลอเอลตอบกลับด้วยรอยยิ้มเเม้เขาจะไม่เข้าใจธันวา ว่าเขาจะสร้างมันขึ้นมาจากศูนย์ได้ยังไงเเต่เขาก็เลือกที่จะเชื่อในตัวของธันวา เเม้ว่าอนาคตเขาจะอดตายก็ตาม
"ครับผม เเต่ลูกพี่จะไม่มามหาวิทยาลัยจริงๆนะเหรอ"
ธันวาตอบกลับอย่างเฉยชา
"ไม่ล่ะฉันมีเรื่องอื่นต้องทำอีกมาก พรุ่งนี้มาหาฉันที่บ้านพักของฉัน เพื่อรับมันไป เครื่องเกมเครวินของนาย ฉันจะสอนทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับนาย เกม light of god มันไม่เหมือนกับเกมอื่นๆที่เราเล่นกันมา "
"พี่มีเครดิตซื้อเกมเครวิน ด้วยเหรอฉันไม่เห็นพี่ ซื้อของอะไรเกิน 1 เครดิตเลยด้วยซ้ำ "
ลอเอล ถามด้วยความสับสน
ธันวาหัวเราะออกมาก่อนจะตอบคำถามของเขา
"ฉันมีมันมากพอสำหรับสามเครื่องเลยด้วยซ้ำ ถ้าฉันต้องการจะซื้อมันจริงๆ นายไม่ต้องกังวลหรอกเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดฉันจะจัดการทุกอย่างเอง ส่วนนายเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับงานได้เลย "
"ครับพี่ ผมจะรอเเล้วกัน"
ลอเอล ตอบกลับด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง ก่อนจะวางสายไป
ภายในห้องส่วนตัวของธันวา เขานั่งลงบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะหยิบแท็บเล็ต ออกมา หาข้อมูลต่างเพิ่มเติมก่อนจะสั่งซื้อของใช้ที่จำเป็นสำหรับการลงทุนในเกม light of god เขาใช้เงินเกือบทั้งหมดไปกับการลงทุนในครั้งนี้
เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะทันรู้ตัวมันก็มาถึงเวลากลางคืนเสียเเลัว ธันวาถอนหายใจขณะมองดูเวลา ตั้งแต่เช้าเขาหมกมุ่นอยู่กับมันจนลืมเวลา ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปหาอะไรทานเเล้วเข้านอน
ในเช้าวันต่อมา เสียงกระดิ่งดังขึ้น รายการต่างๆที่เขาได้สั่งซื้อก็มาส่ง ถึงหน้าประตูห้องพัก