The Devil ซาตานคลั่งรัก

บทย่อ

...วันนั้นฉันไม่ได้สนใจเธอ ไม่เลยสักนิด / ...วันนี้ฉันไม่ได้สนใจนาย ไม่เลยสักนิด ______________ หมับ~ “…” อะไร…วะเนี่ย หมับ~ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ไม่ใช่สิแต่ต้องเน้นเลยต่างหากว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับ...ก้นฉัน! ฟรืบ~ OoO! ใคร...ใครมาลูบก้นมิ่น! ฉันยืนสั่นอยู่ในบีทีเอสประเทศไทยที่ตอนเช้าอัดแน่นกันเป็นลูกอ๊อดที่ถูกอัดอยู่ในถุงสูญญากาศ นี่แทบจะเรียกกว่าหายใจรดต้นคอไม่ได้แล้ว เรียกว่าหายใจรดรูขุมขนของเชื้อแบคทีเรียที่เกาะตามผิวหนังยังจะเห็นภาพได้ชัดกว่า! ฟรืบ~ มะ มันเริ่มลูบอีกแล้ว มาอีกแล้วค่ะ ลูบแล้วก็เริ่มนวดด้วย ฮื่อ~ ฮื่อ ๆๆ แม่จ๋าพ่อจ๋า ปู่ย่าตายายญาติสนิทมิตรสหายทุกคนช่วยมิ่นด้วย มิ่นโดนจับก้น! T^T “ชะ...” หมับ! กำลังจะร้องขอความช่วยเหลือแต่มือที่กำลังเริ่มจะบีบก้นก็ผละออก สงสัยได้แค่เสี้ยววินาทีคิดว่าโรคจิตมันตกใจเสียงฉันเลยรีบเอามือออกแต่ที่ไหนได้มีคนจับออกนี่เอง “เฮ้ย! ทำอะไร?” ขวับ! ฉันหันไปมองพลเมืองดีที่มาช่วยแต่ไม่ใช่เลยค่ะ ไม่ใช่พลเมืองดี นี่มัน...เนื้อคู่ชัด ๆ -///- เนื้อคู่ไม่ได้อยู่ประตูถัดไปแต่อยู่ในโบกี้เดียวกันแถมยังมาในเวลาที่มิ่นต้องการฮีโร่ขี่ แต่ฮีโร่ของมิ่นไม่ได้ขี่ม้าขาวนะคะ ฮีโร่ของมิ่นขึ้นบีทีเอสต่างหาก หล่อ เขาหล่อมาก หน้าหล่อ เสียงหล่อ น้ำใจก็ยังหล่อ หล่อมากเลยค่ะคุณขา หล่อแบบที่มิ่นพร้อมถวายตัวให้เลย >///< “ว่าไง ทำอะไร จับก้นผู้หญิงเหรอ?” เสียงเขาดึงฉันออกจากภวังค์ความหล่อ นี่ไม่ใช่เวลามาหลงความหล่อนะขมิ้น! จับไอ้โรคจิตก่อน! ดูสิคนในโบกี้หันมามองกันเต็มเลยแกอย่าเพิ่งทำหน้าเคลิ้มหลงใหลความหล่อให้อายคนนะขมิ้น “เอ่อ...ปะ เปล่านะ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย” ฉันเห็นหน้าไอ้โรคจิตแล้ว หน้าตาดีนะคะแต่สันดานโคตรแย่ “ไม่ทำอะไรก็เห็นอยู่” “บ้าเหรอผมไม่ได้ทำอะไร รถแน่นคนเบียดกันขนาดนี้มันก็ต้องมีโดนกันบ้างล่ะน่า” “เหรอ? ถ้างั้นไปคุยกับตำรวจดีกว่า อาการแบบคุณผมว่าตำรวจสอบไม่นานหรอก รีบไหมครับ” เขาคุยกับไอ้โรคจิตแล้วหันมาถามฉัน อาการขมิ้นคนนี้เลิกลั่กยิ่งกว่าตอนโดนจับก้นซะอีกค่ะ “เอ่อ...ต้องรีบไปสอบค่ะ” “โทรบอกอาจารย์ เอาหลักฐานไปให้ดูแล้วขอสอบนอกรอบ” “คะ?” ก็ ก็น่าจะได้นะ มั้งนะ แต่ก็คงได้ล่ะ แต่ก็ไม่รู้จะขอได้ไหม แต่ก็คงได้แหละ “อยู่ม. A ถูกไหม?” “ค่ะ” เขาเห็นเข็มมั้งคะ มหาลัยฉันเป็นมหาวิทยาลับชื่อดังระดับต้น ๆ ของประเทศเลยนะ “คณะอะไร” “อัก อักษรศาสตร์ค่ะ” “วิชาของใคร” ถามเพื่อ? ตอบไปแล้วพี่จะรู้จักคณาจารย์ในคณะของหนูรึไงคะ ?! “ของอาจารย์ประวิทย์ค่ะ” สงสัยนะแต่ก็ยังตอบออกไป “อ่อ โอเคถ้างั้นเดี๋ยวผมจัดการให้ คุณไปโรงพักกับผมแล้วก็ไอ้นี่ก็พอนักศึกษา” ...นักศึกษา อาจารย์เหรอ? ใช่เหรอคะ? มหาลัยฉันมีอาจารย์หล่อที่ไม่ถูกบอกต่อด้วยเหรอ ไม่จริงอ่ะ... -เวลาต่อมา- “ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณหนูคงแย่” ฉันกับเขาที่ได้รู้ตอนเขาบอกตำรวจว่าชื่อ คุณปกป้อง เดินออกมาจากโรงพกพร้อมกันฉันก็ยกมือไหว้ขอบคุณเขาทันที ชื่อปกป้องแถมยังปกป้องผู้หญิงได้ดีสมชื่อ เขาเกิดมาเพื่อเป็นสุภาพุรุษแบบที่หลายคนตามหาชัด ๆ “ไม่เป็นไร คราวหลังก็ระวังตัวดี ๆ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ทุกวัน ถ้าเดินอีกก็อย่ากลัวอย่าปล่อยให้มันลวนลาม โวยวายหรือไม่ก็ด่าออกมาเลย” “หนูก็อยากด่านะคะ แต่ตอนนั้นมันตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูก” “ก็จำไว้เป็นบทเรียน เอาล่ะเสร็จธุระแล้วก็รีบไปสอบเถอะเดี๋ยวอาจารย์ดุ” “จริงด้วย! หนูลืมไปเลย ว่าแต่ที่คุณบอกว่าคุณจะจัดการเอง / ผมโทรบอกอาจารย์ของคุณให้แล้ว ไปเถอะไม่ต้องห่วง” ท่าทางเขาจะดูออกว่าจะถามอะไรถึงได้พูดแทรกออกมา แถมยังยิ้มให้ด้วยนะ เป็นรอยยิ้มให้กำลังใจที่ทำให้ใจมิ่นฟูมากเลยค่ะคุณขา -///- “คุณ...เป็นอาจารย์ที่มหาลัย หนูไม่เคยเห็นเลย” ก่อนที่เราจะจากกันฉันก็เอ่ยปากถามในสิ่งที่สงสัย คุณปกป้องของขมิ้นก็ยิ้มอ่อนโยนให้ทันที “กำลังจะเป็น คงได้เจอกันนะ...นักศึกษา” ใช่จริง ๆ ด้วย คำว่ากำลังจะเป็นแสดงว่าเขาเป็นอาจารย์ใหม่สินะ “...ค่ะ” คงได้เจอแล้วหนูก็หวังว่าเราจะได้เจอกันบ่อย ๆ นะคะ...อาจารย์ >///< ฉันลาเขา ยกมือไหว้เขาอีกครั้ง อยากทำความรู้จักให้มากกว่านี้แต่ก็ดูท่าทางเขาจะมีธุระเหมือนกันเลยไม่ได้ทิ้งคอนแท็คอะไรไว้เพื่อสานสัมพันธ์ต่อ เอาเถอะคุณเขาบอกว่ากำลังจะเป็นอาจารย์แถมยังบอกทิ้งท้ายเองว่าคงได้เจอกันนะนักศึกษา นั่นก็หมายความว่าต้องได้เจอแน่ ๆ ฉันเลยไม่ได้ทอดสะพานอะไรอีกเพราะทำอาหารไม่เก่งซะด้วยสิ อีกอย่างฉันก็ถือคติ...คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ^^ ...ถ้าเราคู่กันสักวันอาจารย์จะเดินเข้ามาหาหนูเอง ^^ เซย์ไฮนะคะ ฉันลืมแนะนำตัวไปใช่ไหม ฉันเป็นสาวน้อยนักศึกษาอยู่ปี 2 คณะอักษรศาสตร์ชื่อ ขมิ้น ชื่อน่ารักใช่ไหมคะ ใช่ค่ะใครต่อใครก็บอกแบบนั้นเวลาได้ยินชื่อครั้งแรกหรือรู้จักกันครั้งแรก แต่พอนาน ๆ ไปทุกคนกลับเรียกฉันว่า...มิ่น อีมิ่น หรือ...อีมี้น~ ?! แต่ช่างเถอะ ชื่อนั้นสำคัญไฉนฉันเชื่อคำนี้มาเสมอเพราะต่อให้ชื่อจะน่ารักแค่ไหนแต่สุดท้ายชีวิตของฉันดันบัดซบบรมตั้งแต่ที่ได้เจอไอ้สำเพ็ง เอ๊ย! ไอ้เส็งเคร็ง ไอ้เส็งเคร็งที่หน้าตาโคตรหล่อแต่สันดานดันอุบาทว์ชาติชั่วอย่างไอ้คนที่ชื่อ...แม็คเวล