ใต้เมืองเอเด็น

''ว่าเเต่ตอนนี้เธอพักอยู่ที่ประเทศไหนเหรอ?'' เก่งชวนโฮชิคุยระหว่างเดินไปบ้านไกอัส

''ฉันอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นเเต่กำลังจะกลับไปเรียนที่ไทยในอีกสองวัน...เพราะมหาลัยยังไม่เปิด''

''มหาลัยเธออยู่จังหวัดไหน?'' เก่งยังคงชวนคุยไปเรื่อยๆ

''กรุงเทพ'' โฮชิกล่าวจบเทพก็เริ่มเดินเซ

''ไหวไหม?'' เก่งรีบเดินเข้าไปประคองเทพทันที

''รีบไปก่อน'' เทพกล่าวเเล้วสังเกตรอบข้าง

''นั่น...ผู้หญิงคนนั้นที่ติดอันดับสามของบอร์ดเลเวลตอนนี้หรือเปล่า!?''

''ตัวละครที่โชว์อยู่ในบอร์ดเหมือนกันเลย!?'' บนบอร์ดจัดอันดับจะมีตัวละครอันดับหนึ่งถึงสามโชว์อยู่บนแท่นอันดับ

''เธอกำลังจะหนีเเล้วรีบตามไปเร็วเข้า!!'' ผู้เล่นหลายคนที่เห็นกลุ่มของโฮชิกำลังวิ่งก็เริ่มวิ่งตามไปทันที

''อึก...ฮ่า'' เทพใช้จิตระดับผู้เชี่ยวชาญใส่พวกที่วิ่งตามพวกตนทำให้พวกนั้นถูกลดความเร็วไปถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์เพราะยังไม่มีจิตกันที

''นายอย่าฝืนสิ'' โฮชิวิ่งมาข้างๆเทพแล้วยื่นโพชั่นสีเหลืองให้

''ขอบคุณ'' เทพดื่มหมดขวดในทันทีแล้วเร่งฝีเท้าให้ไวกว่าเดิม

''อึก...ขอพบท่านไกอัส'' เทพเดินไปฟุบตรงเคาน์เตอร์แล้วกล่าวกับลูกสาวของจอมพลไกอัส

''ค่ะ...เชิญเข้ามาก่อน'' ลูกสาวของท่านจอมพลเมื่อเห็นว่าเทพกำลังหนีอะไรบางอย่างมาจึงให้เข้ามาซ่อนตัวก่อน

''หายไปไหนเเล้ว''

''ล่าสุดเห็นวิ่งเข้าในร้านนี้ไม่ใช่เหรอ?''

''นี่พนักงาน...เห็นชายสองหญิงหนึ่งมาที่นี่บ้างไหม?''

''ไม่เห็นค่ะ'' ลูกสาวของท่านจอมพลกล่าวจบพวกนักผจญภัยที่วิ่งตามพวกเทพก็หัวร้อนกันทันที

''อย่ามาโกหก''

''เมื่อกี้พวกเราก็เห็นว่าพวกมันเข้ามาในร้านนี้!''

''บอกมาซะดีๆมันอยู่ไหน!!'' พวกนักผจญภัยเดินมาหาเรื่องลูกสาวของจอมพลไกอัส

''เอะอะอะไรกัน?'' เสียงชายร่างใหญ่เดินออกมาจากหลังร้าน

''อะ...เอ่อ'' พวกนักผจญภัยถึงกับพูดไม่ออก

''พวกก่อกวน?'' จอมพลไกอัสกล่าวจบก็มีทหารของเมืองมาจับพวกนี้ออกไปทันที

''พ่อไปคุยธุระก่อนนะ'' จอมพลไกอัสยิ้มให้กับลูกสาวของตนก่อนจะเดินเข้าไปหลังร้าน

''พวกเจ้าไปทำอีท่าไหนมาล่ะนั่น?'' ไกอัสเปิดประเด็น

''ก็นี่เเหละชีวิตนักผจญภัย...เมื่อเรามีอะไรดีกว่าตัวเองก็จะไม่ยอมกัน'' เทพยักไหล่เเล้วดื่มโพชั่นสีเหลืองเข้าไปต่อ

''เรายังเหลือเวลาอีกยี่สิบชั่วโมงในเกม...ฉันขอพักสักหนึ่งชั่วโมง'' เทพนอนลงบนโซฟา

''ท่านจอมพลไกอัสพวกผมขอพักที่นี่สักหนึ่งชั่วโมง'' เทพกล่าวจบไกอัสที่เข้าใจทันทีว่าเทพนั้นเหนื่อยจากการทำอะไรบางอย่างมาเพราะหน้าของเทพซีดมากจึงให้ห้องรับแขกเป็นที่พักของกลุ่มเทพหนึ่งชั่วโมง

''ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวออกไปกินข้าวก่อนนะ'' โฮชิกล่าวจบก็กดออกเกมไปทันที

''กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง'' เก่งกล่าวจบก็เดินไปนั่งโซฟาตรงข้ามเเล้วเริ่มอ่านรายละเอียดสกิลของอาชีพตน

1 ชั่วโมงผ่านไป

''ติ๊กต๊อกติ๊กต๊อกติ๊กต๊อก...พ่ามพามพามพาม'' เสียงปลุกดังขึ้นในหัวของเทพ

''เชี่ย!'' เทพสะดุ้งตื่นทันทีและที่ตนต้องใช้เสียงปลุกแบบนี้เพราะว่าถ้าใช้เสียงอื่นเทพเกรงว่าตนจะไม่ตื่น

''อะไร!?'' เก่งที่นั่งใช่สมาธิกับการทำความเข้าใจสกิลอาชีพของตนก็สะดุ้งยืนขึ้นด้วยความตกใจทันที

''ป่าวๆ'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นมานั่งปกติเเล้วเปิดคลังไอเท็มในปาร์ตี้ขึ้น

''ตื่นเเล้วเหรอ?'' เสียงใสกล่าวขึ้น

''มาพอดีเลย'' เทพกล่าวเพราะจำเสียงนี้ได้มันคือเสียงของโฮชินั่นเอง

''มีดสั้นระดับ S เราจะได้กันทุกคนส่วนดาบ เสื้อ แะกางเกงฉันขอนะ'' เทพกล่าวไปตรงๆ

''สมควรเเล้วเเหละ'' โฮชิเดินมานั่งโซฟาหัวโต๊ะ

''ส่วนของอย่างอื่น...'' เทพมองดูของจิปาถะทั้งหลายทั้งโพชั่น อุปกรณ์เสริม และพวกอุปกรณ์ระดับ C-A

''โอ้โห...นี่ถ้าเราไม่ได้เป็นคนผ่านครั้งเเรกของระดับนรกขุมสุดท้ายคงไม่มีโอกาสได้ของระดับ S เลยสินะ'' เก่งที่สังเกตของในคลังปาร์ตี้ไปด้วยก็ถอนหายใจทันที

''ของเวทย์พวกเธอก็เเบ่งกันเองละกัน'' เทพหยิบของที่เป็นอาชีพนักดาบหรือที่เกี่ยวข้องกับนักดาบเข้ามาในคลังส่วนตัวของตนเเล้วเปิดอิสระในคลังปาร์ตี้ทำให้สมาชิกในปาร์ตี้สามารถหยิบของได้ตามใจชอบ

''ฉันสี่สิบเธอหกสิบละกัน...เพราะเธอต้องบัฟหลายอย่างฉันใช้เเค่สองสกิล'' เก่งตอบเเล้วหยิบพวกโพชั่นมานาหรือพวกของเกี่ยวกับเวทย์มาน้อยกว่าครึ่ง

''โอเค'' โฮชิกล่าวจบก็กวาดสิ่งที่เหลือในคลังปาร์ตี้มาใส่ในคลังส่วนตัวของตนทันที

''เราจะไปไหนกันต่อ?'' โฮชิกล่าวถามหัวหน้าปาร์ตี้ซึ่งก็คือเทพ

''ก่อนอื่นเลย...ฉันจะสอนการเปิดจิตของอาชีพพวกนาย'' เทพตั้งใจจะสอนให้ทั้งสองนำคนอื่นเมื่อเวลามาถึง

''จิต?...ที่มึงใช้หยุดพวกมอนส์เตอร์ในดันเจี้ยนป่ะ'' เก่งถามเทพด้วยความอยากรู้ส่วนเทพก็พยักหน้ายอมรับทันที

''จริงๆจิต...จะสามารถเปิดได้ตอนเลเวลยี่สิบซึ่งจะมีเควสสอนอยู่'' เทพกล่าวจบทั้งสองก็นั่งตั้งใจฟังกันอย่างเต็มที่

''เเล้วจิตคืออะไรล่ะ...และมันทำอะไรได้?'' โฮชิกล่าวถามด้วยความสงสัย

''มันก็คือจิตใต้สำนึกของพวกเจ้ายังไงล่ะ...ส่วนความสามารถของมันในเเต่ละอาชีพจะไม่เหมือนกัน'' เสียงชายร่างใหญ่กล่าวตรงประตูทางเข้าห้อง

''จอมพลไกอัส'' เทพหันไปทักทาย

''อืม...สีหน้าเจ้าดูดีขึ้นเยอะ'' จอมพลไกอัสเข้าใจว่าตอนนี้เทพได้รับการฟื้นฟูเเล้ว

เทพพยักหน้าเเล้วหันมากล่าวต่อ ''ส่วนการเปิดจิต'' เทพนั่งสมาธิเเล้วทำให้ดูเป็นตัวอย่าง

''อาชีพที่เราเลือกมันจะเชื่อมโยงในจิตใต้สึกนึกของเรา...และเราสามารถพัฒนามันได้''

''วิธีก็คือ...เราจะต้องเข้าไปในจิตของเราเองให้ได้ก่อนแล้วจะสามารถเปิดจิตที่เป็นอาชีพของเราได้'' เมื่อเทพเข้าไปในจิตของตนให้เป็นตัวอย่างร่างของเทพก็เกิดรังสีสีเเดงขึ้นแล้วพื้นดินเริ่มสั่นไหว

''เอาล่ะ...พวกนายลองกันดูสิ'' เทพหยุดการสาธิต

''จะ...เจ้าไปถึงระดับนั้นเเล้วเรอะ!!'' จอมพลไกอัสดูจะตกใจมากเพราะว่าจิตของตนเพิ่งจะอยู่เเค่จิตอาจารย์ดาบที่อีกครึ่งก้าวจะไปจิตปรมาจารย์ดาบ

''จิต...มันสามารถทำได้ขนาดนี้เลยงั้นหรือ?'' โฮชิยังคงตะลึงเมื่อกี้อยู่ที่เทพทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน

จริงๆเป็นเพราะเมืองเเห่งนี้ความกดดันของจิตยังไม่มากจึงสามารถทำได้สั่นไหวโดยง่าย

''ตามที่จอมพลไกอัสกล่าว...ความสามารถของเเต่ละอาชีพไม่เหมือนกัน'' เทพเริ่มอธิบายความสามารถจิตเเห่งดาบ

''ว่าเเต่มึงอยู่ระดับไหนของจิต?'' เก่งถามเพื่อนของตนด้วยความสงสัยเพราะขนาดจอมพลไกอัสยังตกใจ

''ไม่สำคัญหรอก...ที่สำคัญคือต้องรีบเปิดจิตให้เร็วที่สุดเพราะตอนนี้เวลาทุกนาทีมีค่า'' เทพกล่าวจบก็เปิดนาฬิกาที่ตนตั้งไว้ให้ดู 18:58

''เหลือเวลาไม่ถึงสิบเก้าชั่วโมง'' เทพกล่าวย้ำจริงๆตนอยากจะสอนพวกนี้ก่อนที่จะนอนพักเเต่มันไม่ไหวจริงๆ

''เริ่ม'' เทพกล่าวจบเก่งและโฮชิก็นั่งสมาธิเพื่อทำตามที่เทพกล่าวทันที

ผ่านไป 10 นาที

''เยี่ยมมากโฮชิ'' โฮชิสามารถเปิดจิตได้ก่อนเก่งและสักพักเก่งก็สามารถเปิดจิตได้เป็นคนที่สอง

''ฉันแพ้ผู้หญิง'' เก่งกูมขมับด้วยความปวดใจ

''ผู้หญิงจะสมาธิดีกว่าผู้ชายไม่ต้องคิดมาก'' โฮชิกล่าวปลอบใจเก่ง

''ตอนนี้พวกนายอยู่เเค่ระดับเริ่มต้นนั่นก็คือจิตเวทย์เริ่มต้นและจิตนักบวชเริ่มต้น'' เทพเริ่มอธิบาย

''ส่วนสีจะเป็นสีขาว'' เทพกล่าวถึงสีจิตเริ่มต้น

''แล้วเราจะรู้ความสามารถได้ยังไง?'' เก่งถามด้วยความสงสัยเพราะมันไม่มีอะไรแจ้งเตือนขึ้นมาเลย

''จริงๆจะมีข้อมูลมาให้ตอนเลเวลยี่สิบเพราะจะมีเควสสอน'' เทพกล่าวจบทั้งสองก็ทำหน้าหงอยทันที

''เเต่ฉันรู้'' เทพกล่าวจบทั้งสองก็กลับมาทำหน้าดีใจอีกครั้ง

''จิตเวทย์...ความสามารถคือปลดปล่อยขีดจำกัด...ทำให้ค่าสถานะทุกอย่างคูณตามระดับของจิต...วิธีเพิ่มระดับก็คือใช้พลังเวทย์ในการต่อสู้บ่อยๆและพยายามนั่งสมาธิมากๆและควบคุมพลังเวทย์ให้มาก''

''จิตเเห่งนักบวช...ความสามารถเพิ่มความโชคดีในการดร็อปไอเท็มต่างๆ...วิธีเพิ่มระดับคือการใช้สกิลเพิ่มเลือดหรือฮีลผู้อื่น...เเต่จิตของอาชีพนี้จะอัพระดับยากกว่าอาชีพอื่น'' เทพกล่าวให้โฮชิเตรียมใจถึงความยากในการอัพระดับ

''นาย...รู้ข้อมูลพวกนี้ได้ยังไง'' โฮชิกับเก่งถึงกับค้างไปเลยเพราะข้อมูลพวกนี้เกมยังไม่ได้เปิดเผยแถมตอนโคลสเบต้าก็ยังไม่มีใครไปถึงเลเวลยี่สิบด้วยซ้ำเพราะผู้คนส่วนใหญ่เอาเเต่ตรวจสอบเทคนิคและส่วนต่างๆในเมืองเพื่อหาข้อมูลเล่นในตอนเปิดจริง

เทพไม่ได้ตอบอะไรเเค่ยักไหล่เเล้วหันไปกล่าวกับจอมพลไกอัส ''สนใจไปเก็บเลเวลกันไหมครับ''

''เอาสิ...ฉันกำลังหาอะไรเเก้เซ็งอยู่พอดี'' จอมพลไกอัสยักไหล่ตามเทพเเล้วถามต่อว่าจะไปที่ไหน?

''รังมอนส์ครับ'' เมื่อตอนเลเวลยี่สิบได้มีคนค้นพบรังมอนส์นั่นก็คือมอนส์เตอร์ใต้เมืองนั่นเอง

''มันอยู่ที่ไหนล่ะ?'' จอมพลไกอัสสงสัยเพราะตนก็ยังไม่รู้จักสถานที่นี้มาก่อนซะด้วย

เทพชี้ไปข้างล่างซึ่งเป็นความหมายว่าใต้เมืองเก่งก็เข้าใจทันทีเพราะมีหลายเกมที่มีมอนส์เตอร์เกิดใต้เมืองด้วย

''ใต้เมือง'' เก่งตอบคำถามให้ไอกัส

''ส่วนทางไปก็...ถ้ำหลังเมือง'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นยืนเเล้วบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะเดินนำไป

''อ๋อ'' โฮชิที่กำลังคิดว่าทำไมเทพถึงต้องไปที่นั่นก็ทราบทันทีเมื่อนึกถึงตอนที่พวกตนวิ่งหนีอะไรมาหลบภัยในร้านนี้

''ไปกันเถอะ'' เก่งลุกขึ้นเเล้วกล่าวชวนจอมพลไกอัสเเละโฮชิ

ณ ใต้เมืองเอเด็น

''ข้าเพิ่งรู้ว่ามีสถานที่แบบนี้ด้วย'' จอมพลไกอัสที่แปลกใจกับสถานที่ใหม่ภายในเมืองเเต่เก่งและโฮชิตกใจยิ่งกว่าทำไมเทพถึงรู้จักที่นี่ได้เเต่ก็ไม่กล้าถามเพราะจะได้คำตอบเดิมๆกลับมา

''ที่นี่นักผจญภัยคนอื่นยังไม่ทราบ...เพราะฉะนั้นมีเเต่พวกเรา'' ด้วยความปลอดภัยเทพให้เก่งใช้จิปาถะของสายเวทย์ตั้งไว้หน้าถ้ำมันคือเวทย์ตรวจจับถ้ามีสิ่งมีชีวิตมาหน้าถ้ำเก่งจะทราบทันที

''ก่อนอื่นเราไปใจกลางของที่นี่กันเถอะ'' เทพกล่าวเป็นความหมายกว่าให้ไกอัสนำไปเพราะมีมอนส์เตอร์จำนวนมากขวางทางอยู่ซึ่งมอนส์เตอร์พวกนี้จะมีเลเวลอยู่ที่สิบเก้าถึงยี่สิบสองและจะเป็นจำพวกหนูกลายพันธ์ แมงมุม และค้างคาว

15 ชั่วโมงผ่านไป

''ใกล้ถึงรึยัง''

''ใกล้เเล้ว''

''ของฉันอีกนิดเดียว'' เสียงการพูดคุยในเเชทเสียงปาร์ตี้

''ไป!!'' เทพกล่าวในแชทเสียงปาร์ตี้

''จี๊ดๆ...จิ๊ดๆ'' เสียงร้องของค้างคาวและหนูแเละเสียงเงียบของแมงมุมกำลังไล่ตามทั้งสามมา

''3...2...1...กระโดด!!'' เทพกล่าวจบทั้งสามก็กระโดดเเยกย้ายไปคนละทิศละทางจากอุโมงค์

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 5700]

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 6200]

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 7400]

[เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งเลเวล]

เมื่อเสียงประกาศในหัวจบลงทั้งสามก็นั่งพักเหนื่อยกันทันที ''แฮ่กๆ'' เเล้วดื่มโพชั่นสีเหลืองเข้าไปสองขวด

''ตอนนี้เลเวลยี่สิบเอ็ดล่ะ...'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

''ฉันต้องรีบไปให้ถึงเลเวลยี่สิบสอง'' เทพมุ่งมั่นมากเพราะต้องทำให้แผนสำเร็จอนาคตจะได้สบาย

''เเต่เวลาคงไม่ทัน'' เพราะตอนนี้เหลือเวลาไม่ถึงสามชั่วโมง

''ตอนนี้เธอเลเวลเท่าไหร่ละ'' เทพหันไปกล่าวกับโฮชิที่นั่งพักเหนื่อยอยู่บนพื้น

''เพิ่งจะสิบแปด'' เทพลูบคางของตนเเล้วเริ่มคิด...เพราะมากับพวกที่เลเวลสูงกว่าจึงได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นนิดหน่อยสินะเเต่พอรวมๆก็ใกล้จะตามฉันทันเลยล่ะ

''ถ้าอย่างนั้นขออีกหนึ่งชั่วโมง'' เทพกล่าวจบก็เดินไปที่อุโมงค์ที่พวกตนกระโดดเเยกกันใหม่

ซึ่งก่อนจะถึงอุโมงค์นี้จะมีสามอุโมงค์เเยกไว้ก็คือจุดเกิดของมอนส์เตอร์ทั้งสามตัวซึ่งทั้งสามก็เเยกกันไปเเต่ละจุดเเล้วเรียกพวกมอนส์เตอร์มาให้มากที่สุดบางครั้งก็ได้ยี่สิบตัวบ้างก็สามสิบไปเรื่อยๆเเล้วมารวมกันที่อุโมงค์เดียวสุดท้ายก็ให้จอมพลไกอัสจัดการโดยการใช้ไม้ตายของเขาฟันทะลุไปทั้งอุโมงค์ทำให้มอนส์เตอร์ตายเรียบ

''สู้ตาย'' เก่งลุกขึ้นเดินตามเทพไปด้วยส่วนสาวน้อยที่เป็นสมาชิกใหม่เธอก็ไม่ยอมเเพ้เหมือนกันเพราะเธอเชื่อว่าที่หัวหน้าปาร์ตี้ของเธอทำอย่างนี้เพราะมีแผนอะไรแน่ๆเลยตามไปลากค้างคาวของเธอต่อ

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงห้านาที

''ฉันได้เพียงเเค่ 30% ของหลอดค่าประสบการณ์เอง'' รอบนี้ทั้งสามใช้เฮือกสุดท้ายจึงได้มากกว่ารอบอื่นๆโดยการลากมอนส์เตอร์ให้หมดทั้งจุดเกิดมาทีเดียว

''ไม่ต้องห่วง...'' เทพยิ้มมุมปากทันทีเเล้วเดินไปหาไกอัส

''ท่านไกอัส...ส่งเควสครับ...และอีกครึ่งชั่วโมงผมจะมารับคุณเข้าทำงาน'' เทพตื่นเต้นมากๆ

''ตามนั้น'' จอมพลไกอัสปักดาบลงที่พื้นส่วนเทพก็กดส่งเควสทันที

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 420,000]

[เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งเลเวล]

[เเละได้รับเงินรางวัล T จำนวน 40,000 T]

ที่ได้เยอะขนาดนี้ก็เพราะว่ามอนส์เตอร์ทั้งหมดที่สังหารไปมีถึง 1,820 ตัว

''อ่า...ยี่สิบสองซะที'' เทพยิ้มอย่างภูมิใจ

''ฉันเลเวลยี่สิบเเล้ว'' โฮชิกระโดดไชโยด้วยความดีใจ

หลักการของเทพก็คือให้จอมพลไกอัสมอบเควสให้กับปาร์ตี้โดยเเล้วเเต่ท่านว่าจะให้ของรางวัลเท่าไรและให้ตั้งภารกิจจัดการมอนส์เตอร์ดังกล่าวส่วนตนก็เเค่ล่อมอนส์เตอร์มาให้จอมพลไกอัสจัดการอีกทีนึง จึงเรียกได้ว่าได้สองต่อเพราะว่าหนึ่งได้ค่าประสบการณ์จากมอนส์เตอร์ที่โดนจัดการและสองได้จากการทำเควส

''ถ้าอย่างนั้นเรากลับเมืองกันเลยไหมครับ'' เทพกล่าวเพราะตนต้องเร่งเวลาสักหน่อยเเล้วเดี๋ยวเวลาจะไม่ทัน

''โอเค'' เมื่อทั้งสามพยักหน้าเทพก็รีบเดินนำไปอย่างเร่งด่วน

''ท่านจอมพลไกอัส...ไปที่กิลด์นักผจญภัยกับพวกผมหน่อยครับ'' เทพกล่าวชวนเพื่อให้ทำสิ่งต่างๆง่ายขึ้น

''ฉันลืมถามเลย...พวกนายรู้จักกับคนระดับจอมพลของเมืองได้ยังไง?'' โฮชิกระซิบถามเก่ง

''เดี๋ยวมีเวลาฉันจะเล่าให้ฟังนะ...ตอนนี้คงไม่ทันแน่ๆ...มันยาว'' เก่งหันไปกะพริบตาข้างเดียวใส่โฮชิแล้วหันกลับทันที

'หน๊อย' โฮชิหันหน้ากลับเเล้วรีบเดินเร็วกว่าเดิม

''เฮ้ยนั่น!!''

''นั่นไหน...เออนั่น!!''

''ผู้หญิงคนนั้นอันดับหนึ่งบอร์ดเลเวลนี่!!''

''เเล้วอีกสองคนใคร?'' เมื่อกลุ่มของเทพได้ยินเสียงพูดคุยก็รีบเดินเร็วกว่าเดิม

''สวัสดี'' จอมพลไกอัสไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปในห้องกิลด์มาสเตอร์ทันที

''อ่าว...มีอะไรเร่งด่วนอย่างนั้นรึ?'' โกลด์ลุกขึ้นต้อนรับทันที

''นั่งก่อนๆ'' โกลด์เชิญให้ทั้งหมดนั่น

พอนั่งกันหมดจอมพลไกอัสก็หันมาทางเทพทันที ''ผมเลเวลยี่สิบเเล้วครับ'' เทพกล่าวออกไปทันที

''งั้นรึ...เจ้าจะมารับอาชีพรองสินะไปที่เเมรี่ไม่ใช่ข้า'' โกลด์กล่าวจบก็ลุกขึ้นทันที

''ไม่ใช่ครับ...ผมจะขอสร้างกิลด์'' เทพกล่าวอย่างจริงจัง