แข่งขันคอมพิวเตอร์

''นี่เพิ่งสิบโมงครึ่งเอง...นัดไว้ตั้งบ่ายโมง'' เทพพูดกับตนเองระหว่างเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน

'ถงเวยเป็นดาราด้วยสิ...อาจจะลำบากนิดหน่อยนะถ้าจะไปกินเหนียวไก่ที่ตลาดสด'

'เเต่ทำไมทั้งสองถึงไม่ค้านเราละ?'

'ความเชื่อใจ' ในระหว่างที่นั่งแท็กซี่กลับบ้านเทพก็นั่งคิดและวางเเผนเกี่ยวกับหลายๆเรื่องในอนาคต

'ใช่สิ...ลืมไปขอให้พ่อซื้อรถให้อีกละ' เทพนึกขึ้นได้คราวนี้จดลงไปในการแจ้งเตือนของโทรศัพท์ตอนเย็นทันทีว่าอย่าลืมขอรถพ่อ

'อีกเกือบสามชั่วโมง...ไปนั่งออกแบบโมเดลรอดีกว่า' เทพคุยกับตนเองจนถึงบ้านของตน

เวลาบ่ายโมงสิบนาที

''สวัสดีครับ'' เทพเดินเข้าไปในห้องหมวดคอมพิวเตอร์ของโรงเรียน

''มาเเล้วเหรอ...นายเทพ'' คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์มองเทพที่เพิ่งเปิดประตูกระจกเข้าห้องหมวดมา

''ครับ'' เทพกล่าวจบก็เดินไปที่หน้าโต๊ะหัวหน้าหมวด

''เธอมีอะไร...ไหนลองว่ามา'' หัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์กล่าวถามด้วยความอยากรู้เพราะปกติเทพจะเป็นเด็กนิ่งๆไม่พูดกล่าวจนคุณครูหลายคนคิดว่าเทพเป็นโรคส่วนตัว

''ช่วยหางานเเข่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์หน่อยได้ไหมครับ'' เทพกล่าวจบคุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์เงยหน้ามองเทพทันที

''เธอ...เอาจริงหรอ?'' หัวหน้าหมวดคอมถามเทพด้วยความแน่ใจ

''ครับครูท็อป'' เทพกล่าวชื่อเล่นของหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์

''แล้วเธอจะแข่งทางด้านไหนมั่งละ'' ครูท็อปเริ่มเปิดหางานเเข่งในเว็บ

''ได้หมดเลยครับ'' เทพกล่าวจบครูท็อปก็ ''ห้ะ'' ด้วยความตกใจทันที ซึ่งตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมคุณครูส่วนใหญ่ก็ไปพักผ่อนในห้องคอมจึงมีเเค่หัวหน้าหมวดอย่างครูท็อปที่มาเพราะนักเรียนต้องการความช่วยเหลือ(มั้ง)

''เธอแน่ใจนะ'' ครูท็อปลุกขึ้นยืน

''ครับ...ทดสอบผมได้เลยครับ'' เทพกล่าวอย่างระมัดระวังไม่อวยตนเองไม่มั่นใจตนเองมากเกินไปอยากให้ครูมาทดสอบเอง

''ตอนนี้มีเเข่งประกอบคอมพิวเตอร์ เเข่งเขียนโปรเเกรม เเข่งใช้ภาษา c คิดเลข ประกวดตัดต่อคลิป ประกวดโมเดล แข่งตอบคำถามเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เบื้องต้น แข่งตอบคำถามคอมพิวเตอร์ขั้นสูง-'' ครูท็อปยังกล่าวไม่ทันจบเทพก็กล่าวอีกครั้งว่า

''ผมเเข่งและประกวดทั้งหมดครับทั้งระดับง่ายไปถึงระดับยากและระดับโรงเรียนไปถึงระดับภาค'' เทพยังไม่ต้องการไปถึงระดับชาติเดี๋ยวมันจะดูเด่นเกินไปเทพยังไม่อยากให้เกิดความวุ่นวายในชีวิตตอนนี้

''เชิญทดสอบได้เลยครับ'' เทพกล่าวจบก็เดินไปห้องข้างๆซึ้งเป็นห้องเรียนคอมพิวเตอร์ซึ้งห้องนี้มีทางเชื่อมกับห้องหมวดด้วย

''ถ้าเธอผ่าน...ครูจะช่วยเธอเต็มที่'' ครูท็อปกล่าวกับเทพจบก็เริ่มทดสอบทันที

''บ้า...น่า...'' ครูท็อปตกใจมาก

''เธอ...เป็นไปได้ยังไง''

''มีเด็กแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ'' ครูท็อปพูดกับตนเอง

''ผมผ่านไหมครับ'' เทพที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เงยหน้าไปมองครูหัวหน้าหมวด

''เธอ...ผ่าน'' ครูท็อปนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเทพ

''นอกจากเธอจะเขียนภาษาซีขั้นสูงได้เเล้ว...เธอยังเขียนภาษาจาวาได้อีก'' ครูท็อปหันไปมองหน้าเทพ

''แถมยังคล่องแคล่วขนาดนี้...ระดับภาคเธอก็ชนะสบายๆเเล้วล่ะมั้ง'' ครูท็อปลุกขึ้นยืน

''เเต่นอกจากเธอจะใช้ภาษาคอมพิวเตอร์ได้เซียนเเล้ว...เธอยังเก่งในด้านอื่นๆเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ด้วยปีนี้อันดับหนึ่งทุกประเภทเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์คงจะเป็นของเธอเเล้วล่ะ'' ครูท็อปหันไปมองพวกคอมพิวเตอร์ที่เทพได้ซ่อมและประกอบมันขึ้นมา

'ในอดีตตอนฉันเรียนจบไอที...ฉันก็ไปต่อวิศวะคอมต่อปรากฏว่าฉันเก่งวิศวะมากกว่าไอทีอีกเลยเรียนจบเพียงเเค่ 3 ปี' เทพอมยิ้มภูมิใจตนเอง

ถึงเทพจะเป็นเด็กเก็บตัวหรือติดเกมเเต่เทพนั้นมีความสามารถด้านการเรียนหรือการจำเเต่ตอนนี้การย้อนเวลากลับมาของเทพทำให้เทพนั้นความทรงจำดีซะยิ่งกว่าเดิมอีก อ่านเเค่ผ่านๆเทพก็สามารถจำได้เเล้ว

''อ้อใช่...มันมีการเเข่งประเภททีมด้วยเธอสนใจลงเข่งไหม'' ครูท็อปหันไปถามเทพที่กำลังเสียบแฟลชไดร์ฟเข้ากับเคสคอมพิวเตอร์

''ขอผ่านครับ'' เทพกล่าวความจริงตนไม่อยากลงแข่งแบบทีมไปช่วยใคร

''ครูครับ...ผมจะส่งผลงานชิ้นนี้ประกวด'' เทพเปิดโมเดลที่ตนนั่งทำไว้ที่บ้านให้ครูท็อปดู

''หืม...เห้ย!!'' คราวนี้ครูท็อปถึงกับทำโทรศัพท์ตก

''เธอออกเเบบและสร้างเองแน่นะ!?'' ครูท็อปเรียกสติได้ก็รีบหันไปถามเทพ

''ครูก็ดูดิครับ...ผมยังไม่ได้เอาไปเชื่อมกับเกมหรือม็อดไหนเลย'' เทพเปิดเผยให้เห็นว่าตนสร้างในโปรเเกรม Techne ซึ่งยังไม่ได้ประกาศค่าว่าจะเชื่อมกับเกมหรือม็อดไหนเลย

''เธอทำเองจริงๆนะเหรอ??'' ครูท็อปสงบสติลงเเล้วเอามือลูบหน้าจอคอมพิวเตอร์

''ครับ'' เทพตอบด้วยท่าทีสบายๆ

''ดีล่ะ...ครูจะส่งผลงานเธอเข้าเเข่งประกวดการออกแบบโมเดลเอง'' ครูท็อปเดินไปที่คอมพิวเตอร์ของตนในห้องหมวดเเล้วเริ่มลงสมัครการเเข่งต่างๆให้กับเทพพร้อมกับขอแบบโมเดลนั้นลงเครื่องครูท็อปแล้วส่งไปทางเมลของผู้จัดงานเเข่ง

''เธอ...ชนะชัวร์'' ครูท็อปเปิดผลงานออกแบบโมเดลของเทพขึ้นมาดูในคอมตนเองอีกครัง

'ขนาดตัวฉันเองยังคิดว่ายากเลย...เเต่เด็กคนนี้...' ครูท็อปมองผลงานของเทพโดยเทพสร้างโมเดลเป็นภูตสาวตัวเล็กมีปีกลายผีเสื้อสีชมพูที่สามารถขยับได้ และมีการกระตุกเหมือนการหายใจของโมเดลอีกด้วยทำให้โมเดลที่เทพสร้างเหมือนมีชีวิตจริงๆ

''เอาล่ะ...มาดูตารางการเเข่งของเธอกัน'' ครูท็อปปริ้นตารางการเเข่งของเทพออกมาทางเครื่องปริ้นเตอร์

''อีกสองอาทิตย์โรงเรียนเปิดสินะ'' ครูท็อปหยิบปฏิทินขึ้นมาดูวันเปิดภาคเรียนที่สอง

''อาทิตย์หน้าเราจะเริ่มเเข่งกันซึ่งยังเหลือเวลาอีกสองวัน'' ครูท็อปเริ่มกล่าวเวลาการเเข่งขัน

''จัดเเข่งที่จังหวัดกรุงเทพอย่างนั้นเหรอ...คงจะให้เเข่งระดับภาคต่อเลยสินะ'' ครูท็อปวิเคราะห์การเเข่ง

''สี่วันที่เหลือนี้...เธอจะให้ครูติวให้ไหม'' ครูท็อปถามนักเรียนที่อาจจะเก่งกว่าตนก็เป็นไปได้

''ผมขอพักผ่อนละกันครับ...ตอนนี้ผมขอตัวก่อนขอบคุณมากครับ'' เทพไหว้ครูท็อปไปครั้งนึงเเล้วเดินออกากห้องหมวดไป

'วันนี้ก็กลับไปสร้างโมเดลเพิ่มกับออกกำลังกายก็พอ...พรุ่งนี้ยังมีกิจกรรมตอนเช้าอีก' เทพคิดถึงกิจกรรมที่ตนชวนดาราดังในจีนไปกินเหนียวไก่ทอดที่ตลาดสด

ตีห้าของวันถัดไป

''ฮัลโหล'' เทพหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย

''ไปกันเลยไหม'' สายที่โทรมากล่าวเป็นภาษาจีน

เทพมองดูนาฬิกาในโทรศัพท์แล้วกล่าวตอบเป็นภาษาจีนไปว่า ''อีก 20 นาทีเจอกันที่หน้าตลาด'' เทพกล่าวจบอีกฝ่ายก็ตอบตกลงเเล้วตัดสายไป

''สงสัยจะตื่นเต้น'' เทพลุกขึ้นจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัวเเล้วเดินลงไปชั้นหนึ่งของบ้าน

''อ้าว...เฮียจะไปไหนเเต่เช้า'' เสียงใสถามพี่ชายของตน

''ไปกินเหนียวไก่ที่ร้าน'' เทพหันไปมองน้องสาวของตนที่ใส่เสื้อกันหนาวและกางเกงขายาวเตรียมจะเดินออกจากบ้าน

''ร้านประจำปะ'' ฟ้าถามพี่ชายของตนอีกครั้ง

''อืม'' เทพพยักหน้าเตรียมเดินออกจากบ้าน

''ฟ้าก็กำลังจะไปเหมือนกัน'' ฟ้ากล่าวจบก็เดินตามเทพออกจากบ้านไป

''พี่ไปกับเพื่อนอีกสองคนด้วยนะ'' เทพขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ของตน

''ค่า'' ฟ้าตอบรับแล้วขึ้นนั่งซ้อนท้ายเทพ

''พวกนายมาเร็วกันจัง'' เทพกล่าวทักผู้หญิงและผู้ชายที่ใส่เเมส(หน้ากากอนามัย)และแว่นตาสีดำทั้งยังใส่หมวกสีดำและกดปีกหมวกไว้ต่ำอีกด้วย

''ยัยนี่บอกอยากกินจนนอนไม่หลับนะสิ'' เหวินตอบเป็นภาษาจีนเเล้วหันไปมองถงเวย

''ผิดที่นายนั่นเเหละ...พูดอยู่ได้ว่ามันอร่อยจนฉันนอนคิดถึงรสชาติมันทั้งคืนเลย'' ถงเวยกล่าวเป็นภาษาจีนเเล้วหันหน้าหนี

''เฮีย...เพื่อนเฮียเเต่งตัวแปลกๆ'' ฟ้าที่นั่งซ้อนท้ายเทพทักพี่ชายของตนเรื่องเพื่อน

''อ้อใช่...นี่ถงเวย...และนี่เหวินเหวิน'' เทพแนะนำเพื่อนต่างชาติของตน

''และนี่น้องสาวฉัน...ฟ้า'' เทพกล่าวแนะนำเป็นภาษาไทย

''สวัสดี'' ถงเวยเเละเหวินกล่าวพร้อมกัน

''สวัส...ดี?'' ฟ้าสงสัยสำเนียงในการพูดของเพื่อนพี่ชายทั้งสองคน

''เดี๋ยวนะ...ถงเวย...พี่ถงเวยดาราจีนใช่ไหม?'' ฟ้าสังเกตใบหน้าที่ถูกปิดไว้ของถงเวย

''ใช่'' ถงเวยตอบกลับเป็นภาษาไทยเเล้วถอดเเมสออกยิ้มให้ฟ้า

''ลำบากพูดไทยกันหน่อยนะ'' เทพเดินไปจับไหล่ทั้งสองเเล้วเดินนำเข้าตลาดสดไป

''ทำไมพี่ทั้งสองพูดไทยได้อ่ะ...ถึงจะไม่ชัดมากก็เถอะ''

''พวกพี่เรียนมาน่ะสิ''

''ฉันยังพูดภาษาพวกพี่ไม่ได้เลย'' ระหว่างเดินไปร้านเหนียวไก่ทอดฟ้าก็ชวนเพื่อนพี่ชายของตนคุยเพื่อเพิ่มความสนิท

''ลืมถามเลยพวกเธอชอบส่วนไหนของไก่'' เทพหันไปถามเพื่อนต่างชาติของตนก่อนจะถึงร้าน

''ฉันว่าน่องไก่อร่อยที่สุด'' ถงเวยกล่าวแล้วนึกถึงน่องที่รูปร่างมันก็ชวนน่ากินเเล้ว

''ฉันเอาอกไก่'' เหวินลูบกล้ามอกของตน

''ฟ้าเหมือนเดิมไหม'' เทพหันไปถามน้องสาวของตน

''อื้ม'' ฟ้าพยักหน้า

พอถึงร้านเหนียวไก่ทอดเทพก็ยืนต่อคิวอีก 2 คิว ถึงจะได้เลือกพอถึงคิว เทพก็หยิบอกไก่มาสองชิ้น น่องไก่สามชิ้น และสั่งข้าวเหนียว 5 บาท 3 จาน 10 บาท 1 จานจบก็เข้าไปในร้านเเล้วสั่งโอวัลตินภูเขาไฟไปอีก 4 แก้วเเล้วเดินไปหาโต๊ะสี่คนเพื่อนั่ง

''ทำไมนายกินเยอะจัง'' เหวินหันกล่าวถามเทพเมื่อนั่งลง

''คนเล่นกล้ามต้องกินเยอะๆ...จะได้มีโปรตีนไปเสริมสร้างกล้ามเนื้อ'' เทพกล่าวจบเหวินก็พยักหน้าเป็นว่าเข้าใจ

เมื่อผู้ช่วยป้าที่ยืนขายอยู่หน้าร้านเดินมาเสิร์ฟอาหารโต๊ะเทพเทพมองจานก็ลุกขึ้นยืนทันที

''เกือบลืม...อย่าเพิ่งกินนะ'' เทพเดินไปหาป้าที่ขายอยู่หน้าร้านคุยไป 3 ประโยคป้าก็หยิบถุงหอมเจียวให้ 4 ถุงตามด้วยเทพที่ยื่นแบงค์ร้อยกับแบงค์ยี่สิบบาทให้ป้าไป

''นี่...ของเเรร์'' เทพวางถุงหอมเจียวไว้ตรงกลางโต๊ะ

''ในจานก็มีอยู่แล้วนายจะไปซื้อเพิ่มทำไม'' เหวินคิดว่าราคาที่เทพจ่ายไปมันเเพงมากถุงเเค่นี้เเต่กลับจ่ายไปตั้งหนึ่งร้อยยี่สิบบาท

''วิธีกิน...ปกติฉันจะใช้มือเเต่ถ้าพวกนาย-'' เทพยังพูดไม่ทันขาดคำเหวินเเละถงเวยก็ใช้มือหยิบขึ้นมาลองกินดู

''อืม...อร่อย'' ถงเวยพยักหน้าเเต่เหมือนจะขาดอะไรไปบางอย่าง

''กินเหนียวกับหอมเจียวไปด้วย'' เทพทำเป็นตัวอย่างโดยการหยิบข้าวเหนียวมาแตะกับหอมเจียวเเล้วใส่เข้าปากไปเพื่อนต่างชาติทั้งสองก็ทำตามเทพ

''อื้มอร่อย''

''เฮ้ยอร่อยจริง!'' ดูเหมือนทั้งสองจะพอใจมาก

''ฉันเลยซื้อหอมเจียวมาฝากพวกนายยังไงละ'' เทพผลักหอมเจียวสองถุงบนโต๊ะไปฝั่งตรงข้ามที่มีถงเวยและเหวินนั่งอยู่

''ขอบคุณมาก...มันอร่อยจริง'' ถงเวยหยิบถุงหอมเจียวแกะยางออกเเล้วเทใส่ข้าวเหนียวของตน

''ถ้ามีรายการเที่ยวไทย...ฉันจะพาทางรายการมาถ่ายร้านนี้'' ถงเวยให้คำสัญญา

''ป้าเจ้าของร้านคงจะดีใจมาก'' เทพหัวเราะเล็กน้อยเเล้วเริ่มกินต่อ

''เหลือเชื่อ.....ว่าพี่จะรู้จักคนดังขนาดนั้นด้วย''

''เเถมยังได้เป็นเพื่อนกันอีก'' เสียงใสพูดกับตนเองระหว่างซ้อนท้ายพี่ชายกลับบ้าน

''บ่นไรพึมพำ'' เทพกล่าวในขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน

''ป่าว'' เสียงใสตอบกลับ

''เป็นไงบ้าง.....เข้าไปทดสอบมาหนิ'' เทพกล่าวถามน้องสาวของตนที่กำลังเดินลงบันไดมา

''สนุก...เพลินดี'' ฟ้ากล่าวเเล้วมองชุดที่พี่ชายของตนใส่ ''เฮียจะไปฟิตเนสเหรอ?''

''ใช่'' เทพกล่าวจบก็เดินออกจากบ้านไป

''เฮีย...ดูข่าวเกมยัง'' ฟ้าเดินลงมาหาพี่ชายของตนที่เพิ่งจะกลับมาบ้านหลังจากฟิตเนสเสร็จ

''หืม?'' เทพทำหน้างงเเล้วหยิบโทรศัพท์เปิดขึ้นมาอ่านเว็บเกี่ยวกับข่าวในวงการเกม

''อืม...เกมเปิดจริงวันที่โรงเรียนเราเปิดภาคเรียนที่สองพอดี'' เทพกล่าวแบบท่าทีสบายๆเหมือนรู้อยู่เเล้ว

''ก็ดีแล้ว.....อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปเเข่ง'' เทพยักไหล่เเล้วเดินขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อเข้าห้องของตน

''เฮียจะแข่ง.....เเข่งอะไร!?'' ฟ้าตะโกนถามพี่ชายของตนที่กำลังจะเปิดประตูเข้าห้องของตน

''เฮียเเข่งหลายอย่าง'' เทพกล่าวจบก็เปิดประตูห้องเข้าไปในห้องของตนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดลงมากินข้าวเย็น

''พ่อ.....'' เทพเรียกพ่อของตนระหว่างที่กำลังเดินมานั่งที่ประจำ

''ว่าไง?'' พ่อของเทพเงยหน้ามองเทพที่กำลังนั่งลงตรงที่ประจำ

''อีก 4 วันผมไปกรุงเทพนะ'' เทพหยิบเเก้วน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม

''ไปทำอะไร?'' พ่อของเทพวางเอกสารลงบนโต๊ะ

''ไปเเข่ง...เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์'' เทพกล่าวจบทั้งครอบครัวหันมามองเทพทันที

''ลูกเนี่ยนะไปเเข่ง!?'' พ่อของเทพดึงสติกลับมาได้คนเเรกจึงกล่าวถาม

''ครับ'' เทพกล่าวจบก็ตักข้าวสวยร้อนๆเข้าปาก

''เเข่งอะไรบ้างละ...เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มันเยอะนะ'' พ่อของเทพต้องการความชัดเจน

''ก็.....ทุกอย่าง'' เทพกล่าวจบก็ก้มหน้าอมยิ้ม

''ห้ะ!!" ห้ะทั้งบ้านเลยจ้า

''เอ่อ...'' ทั้งพ่อเเละเเม่ของเทพพูดไม่ออกเพราะว่าปกติการเเข่งขันจะต้องฝึกซ้อมกันอย่างหนักเเต่นี่ยังนั่งสบายๆอยู่เลย

''พ่อกับเเม่...รอรับถ้วยรางวัลที่หนึ่งก็พอครับ'' ถ้วยรางวัลที่หนึ่งจัได้ก็ต่อเมื่อได้อันดับหนึ่งในระดับภาค

''อะ...เอาจริงหรอลูก?'' เเม่ของเทพถามเทพที่ยังนั่งกินอย่างสบายใจอยู่เเต่เทพก็พยักหน้าตอบว่าใช่

''เฮียก็อย่าประมาทหละ'' ฟ้าหันไปเตือนพี่ชายของตน

''เเน่นอน'' เทพหันไปยิ้มอย่างมั่นใจให้น้องสาวของตนทีนึงเเล้วนั่งกินข้าวต่อ

ก่อนวันเเข่งหนึ่งวัน

''ผมต้องเเข่งอะไรบ้างครับพรุ่งนี้'' เทพถามครูท็อปที่นั่งอยู่ข้างตนบนเครื่องบิน

''อืม...เเข่งพวกตอบคำถามน่ะมีตอน...9โมงเช้า...11โมง...เเละบ่ายสาม'' ครูท็อปหยิบเอกสารตารางการเเข่งของเทพขึ้นมาดู

''ว้าว...พี่เทพเเข่งเยอะจัง''

''ไหนๆ''

''นั่นไงครูท็อปถือตารางเเข่งของพี่เทพอยู่''

''จะชนะจริงๆนะเหรอ'' น้องๆที่มากับเทพพูดคุยเกี่ยวกับตารางการเเข่งของเทพเพราะไม่เห็นพี่เทพคนนี้มาซ้อมการเเข่งขันเลย

''ครูครับ...ครูมันใจกี่เปอร์เซ็นต์ครับที่พี่เทพจะชนะการเเข่งขันทั้งหมดในตาราง'' มีเด็กคนหนึ่งถามคุณครูท็อปที่นั่งอยู่ข้างหน้าตน

''อืม...95เปอร์เซ็นต์'' ครูท็อปกล่าวจบน้องๆที่สงสัยถึงความสามารถของเทพก็กลับมานั่งที่เรียบร้อยทันที

'ครูเทพที่ให้เกรดยาก...เเกยังให้คะเเนนพี่เทพเกือบเต็ม'

'เเสดงว่ามั่นใจในการความสามารถของพี่เทพมาก' รุ่นน้องที่สงสัยถึงความสามารถของเทพนั่งก้มหน้าพูดคุยกันเบาๆ

''ผมขอนอนห้องเดี่ยวนะครับ'' เทพหันไปกล่าวกับครูท็อป

''อ้อ...อืม'' ครูท็อปรับปากอย่างง่ายดายเพราะตอนนี้เทพเป็นเหมือนผู้ที่จะช่วยให้โรงเรียนมีหน้ามีตา

เรื่องเกี่ยวกับเทคโนโลยี

''อย่าเพิ่งลุกจากที่นั่ง...รอเขาไปกันให้หมดก่อน'' ครูท็อปกล่าวกับเด็กที่ตนพามาเเข่งเพราะว่าถ้าลุกขึ้นไปตอนนี้มันจะวุ่นวาย