หยางเหมย

'ไม่ดีกว่า...ถ้ามีวาสนาต่อกันเราก็จะเจอกันเองอีกครั้ง' เทพยักไหล่ทั้งสองข้างเบาๆก่อนจะเดินไปดูซุ้มอื่น

'จากที่ดูมา...ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจล่ะกลับดีกว่า' เทพกล่าวจบก็เดินไปที่ห้องพักนักเเสดง

''ก็อก...ก็อกก็อกก็อก'' เสียงเคาะประตุเป็นรหัส

''เข้ามา'' เสียงตอบรับจากชายในห้อง

''นายดูงานเสร็จเเล้วหรือ'' เหวินกล่าวถามด้วยภาษาไทย

''นาย...พูดชัดขึ้นนะ'' เทพแซวเหวิน

''ก็...มีเพื่อนเป็นคนไทยยังไงล่ะ'' เทพหัวเราะเล็กน้อยในการจัดเรียงและใช้คำของเหวิน

''ฉันว่านายพูดเป็นภาษาจีนดีกว่า'' เทพเริ่มกล่าวถามเป็นภาษาจีน

[คุยเป็นภาษาจีนจ้า]

''นายจะเข้าทดสอบเกมพรุ่งนี้ไหม'' เทพนั่งลงตรงโซฟาแล้วกล่าวถามเหวินที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม

''ฉันอาจจะเเค่เข้าไปดูอะไรนิดหน่อยแล้วก็ออก'' เหวินกล่าวจบก็ยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม

''เหรอ...เเต่ฉันไม่ได้เข้าไปนะ'' เทพนั่งไขว่ห้าง

''ทำไมละ?'' เหวินมองหน้าเทพเเล้วถามด้วยความสงสัย

''ฉันเบื่อที่จะต้องทำอะไรซ้ำๆเมื่อเซิฟเปิดจริง'' เทพกกล่าวอย่างเบื่อหน่าย

''อ้อใช่...เกมจะรวมประเทศตอนเลเวล 40 นะ'' เหวินกล่าวจบก็หยิบเอกสารให้เทพอ่าน

''บอกฉันจะดีเหรอ...มันไม่ได้เป็นความลับบริษัท?'' เทพกล่าวตามตรง

''มันเป็นความลับ...เเต่นายเป็นเพื่อนฉัน...คนเเรก'' เหวินกล่าวจบก็วางเอกสารบนโต๊ะเเล้วหันไปทางอื่น

'เหวิน...นายจริงใจกับจริงจังกับคนที่จริงจังกับจริงใจกับนายเสมอ' เทพอมยิ้มเล็กน้อย

''ฉันขอบคุณนะ...เเต่ว่าถ้ารู้ไปก่อนเเล้วการผจญภัยคืออะไรล่ะ'' เทพกล่าวให้ตนเองดูเท่ทั้งๆที่ตนนั้นรู้เกือบทุกอย่างของเกมเเล้ว

''นาย...ฮ่าๆ'' การกล่าวประโยคเมื่อกี้ของเทพทำให้เหวินขำเล็กน้อย

''ฉันจะไม่เข้ากิลด์ใครทั้งนั้นก่อนเลเวล 40'' เทพกล่าวอย่างจริงจัง

''ฉันก็จะไม่เข้ากิลด์ใครเหมือนกัน'' เหวินก็กล่าวอย่างจริงจัง

''ถ้าอย่างนั้น...พรุ่งนี้เจอกันนะที่บริษัท'' เทพลุกขึ้นยืน

''นายจะไปเเล้วหรอ...อืมเจอกัน'' เหวินลุกขึ้นบอกลา

''เจอกัน'' เทพกล่าวจบก็เดินออกจากห้องพักนักเเสดงของถงเวยไป

หลังจากนั้นไม่นานเทพก็เดินทางกลับมาถึงบ้าน

'ขอบคุณนะ...เเต่ฉันรู้ข้อมูลนั่นเเล้วล่ะ' เทพเปิดประตูเเล้วเข้าไปในบ้าน

'ว่ามีดันเจี้ยนกิลด์ด้วย...ถ้าเราไม่ได้เข้ากิลด์เราก็จะไม่ได้อุปกรณ์ บัฟ และค่าประสบการณ์' เทพเดินขึ้นชั้นสองเพื่อเข้าไปในห้องของตน

'เเต่...ฉันไม่ต้องการพวกมันถ้าต้องเเลกกับการเสียศักดิ์ศรีไปเป็นลูกน้องหรือขี้ข้าใคร' เทพนึกถึงประสบการณ์ตอนตนไปเป็นสมาชิกกิลด์ของกิลด์หนึ่งในอดีตซึ่งเขาถูกใช้งานอย่างหนักทั้งการบังคับให้ช่วยลงดันเจี้ยน บังคับให้ช่วยเควส เพนสะเขาเป็นคนเก่งมีความสามารถเเต่ตอนนั้นเขาจำเป็นต้องใช้เงินจึงไปเล่นให้กับกิลด์นี้มันจึงเป็นประสบการณ์ที่เขาไม่ลืม

เทพจึงไม่อยากไปเป็นลูกน้องของใครอีกพอหลุดจากกิลด์นั้นได้เทพก็ไปขัดเกลาฝีมือของตนและเริ่มหาของขายพอเริ่มตั้งตัวได้ก็เริ่มต่อสู้ฟาดฟันกับปาร์ตี้ หรือกิลด์เล็กๆจนสามารถลืมตาอ้าปากได้และหลังจากนั้นเขาก็เป็นโซโล่เพลเยอร์หรือผู้เล่นเดี่ยวมาตลอดไม่เข้ากับใครยกเว้นอาจจะมีเพื่อนบางคนที่เข้าไปปาร์ตี้ด้วย

''ถ้าจะมีกิลด์...ฉันจะขอเป็นหัวหน้ากิลด์เอง'' เทพกล่าวกับตนเองเพื่อให้ลืมเรื่องเลวร้ายพวกนั้น

''เอาล่ะ...เปลี่ยนเสื้อผ้าเเล้วไปฟิตเนสดีกว่า'' เทพกล่าวจบก็เริ่มจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้า

''อ้าว...พี่กลับมาเเล้วหรอ'' เสียงใสทักขึ้นเมื่อเทพเปิดประตูห้องของตนแล้วเดินออกมากำลังจะลงบันได

''ใช่...ว่าเเต่ฟ้าเอาเครื่องเล่นเกมมาลงในห้องรึยังพรุ่งนี้จะเข้าไปร่วมทดสอบเกมเเล้วหนิ'' เทพเดินลงบันไดไปคุยกับน้องของตนที่อยู่หน้าบันไดชั้นหนึ่ง

''เตรียมไว้ในห้องเรียบร้อยเเล้วเเหละ'' ฟ้าชี้ขึ้นไปบนชั้นสอง

''อืม...อ้อใช่เกมนี้เราต้องเข้าไปเล่นด้วยตัวเองและออกท่วงท่าด้วยตนเองฟ้าลองฝึกไว้ก่อนนะเข้าเกมไปจะได้พอมีพื้นฐาน'' เทพกล่าวจบก็หยิบไอเเพทที่มือของฟ้ามาพิมเว็บพื้นฐานการเล่นเกม Tales Of New World

''เดี๋ยวจะลองฝึกดู...ว่าเเต่พี่จะไม่เข้าไปทดสอบจริงๆเหรอ?'' ฟ้าถามพี่ชายของตนเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

''อืม...พอดีพี่มีธุระต้องทำ'' เทพถอนหายใจเเล้วแกล้งทำหน้าเซ็งๆ

''พ่อสินะ'' ฟ้ากล่าวจบเทพก็ยักไหล่ทีนึงแล้วเดินออกจากบ้านไป

3 ชั่วโมงผ่านไปเทพก็ได้กลับมาที่บ้านหลังจากออกกำลังกายเสร็จ

''กลับมาเเล้วหรอ...รีบไปอาบน้ำเเล้วลงมาพ่อมีเรื่องจะคุย'' พ่อของเทพกล่าวด้วยสีหน้ากังวล

''ครับ'' เทพเริ่มวิเคราะห์ว่าตนเองทำอะไรผิดในระหว่างที่กำลังขึ้นชั้นสอง

''พี่เทพ...พี่เทพ...ระวังด้วยเหมือนพ่อจะคาดโทษพี่อยู่เลย'' เสียงใสเตือนพี่ชายของตน

''พี่ยังไม่รู้เลยว่าพี่ทำอะไรผิด'' เทพกล่าวไปด้วยเอามือเกาหัวไปด้วย

''ค่อยคิดละกันพี่รีบไปจัดการตามที่พ่อบอกเถอะ'' ฟ้ากล่าวจบก็เดินลงบันไดไปชั้นเเรก

'เราทำอะไรผิด' หลังจากเทพเข้ามาในห้องของตนก็ยืนคิดกับตนเองสักพัก

'ไม่หรอก...คงจะให้เราทำอะไรที่เราไม่ชอบแน่ๆเลย' เทพวิเคราะห์ได้เท่านี้จริงๆเพราะตนไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากกลับมาจากงาน

'หลังกลับมาจากงาน?' เทพทำท่าตกใจเหมือนนึกอะไรขึ้นได้

'หรือเราจะรีบกลับเร็วเกินไปงานยังไม่จบ?' เทพส่ายหัวเเล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

''มานั่งสิ'' เมื่อพ่อของเทพสังเกตเห็นเทพเดินลงมาจากบันไดก็กล่าวทันที

''ครับ'' เทพทำหน้าเฉยๆเหมือนตนไม่ได้ทำอะไรผิด

''เฮ้อ...'' พ่อของเทพถอนหายใจแล้วทิ้งเอกสารลงบนโต๊ะกินข้าว

''พ่อมีอะไรก็พูดมาเถอะครับ'' เทพยังคงนั่งสงบสติไม่ตื่นเต้นไม่กระวนกระวาย

''บริษัทเราโดนกดดันจากหลายบริษัท...เหมือนพวกมันจะไม่พอใจที่เราได้ร่วมงานกับบริษัท New World'' พ่อของเทพถอนหายใจยาวเเล้วทำหน้าเซ็งๆ

''อิจฉาสินะครับ...เเล้วเกี่ยวอะไรกับผม?'' เทพเกาหัวตนเองด้วยความงุนงง

''มีบริษัทใหญ่บอกว่า...จะขอดูตัวกับลูก'' พ่อของเทพกล่าวจบทั้งโต๊ะอาหารก็นิ่งค้างทันที ทั้งเเม่ของเทพที่กำลังวางจานลงบนโต๊ะก็หันไปมองพ่อของเทพ ทั้งฟ้าที่กำลังศึกษาท่วงท่าตามที่เทพบอกในไอเเพทก็เงยหน้ามามองพ่อของเทพ และเทพที่นั่งอ้าปากค้างงุนงงว่าเกี่ยวอะไรกับตนมาดูตัวตนทำไม?

''เเล้วทำไมถึงมาดูตัวผมละเนี่ย'' เทพคืนสติกลับมาก็เริ่มโวยวายทันที

''พ่อก็ไม่รู้...จริงๆพ่ออยากให้ลูกเลือกคู่ของลูกเอง'' พ่อของเทพนั่งกูมขมับด้วยความเสียใจที่ตนยังอ่อนแอเกินไปไม่สามารถปกป้องและให้อิสระกับลูกของตนได้

''ว่าเเต่บริษัทไหนครับที่จะขอดูตัวผม'' เทพกล่าวจบพ่อของเทพก็ยื่นเอกสารที่ตนอ่านไปเมื่อกี้ให้เทพทันที

''บริษัท Z-ZONE เเบรนด์เกี่ยวกับเครื่องแต่งกาย'' เทพอ่านจบหน้าของเทพก็เเสดงถึงความหนักใจทันที

'แบรนด์ดังสะด้วยสิ...แถมเจ้าของเเบรนด์ยังเป็นลูกครึ่งจีนอีก' เทพกูมขมับทันทีเมื่อคิดถึงอำนาจของบริษัทนี้

'เเต่ลูกสาว…' เทพสลับใบเอกสารเป็นใบของคนที่ตนจะต้องไปดูตัวถึงกับตาโตทันที

'สวย...สวยมาก' เทพเหมือนถูกดึงดูดด้วยใบหน้าของหญิงสาวคนนี้เธอมีใบหน้าที่เรียว คิ้วคล้ายพระจันทร์เสี้ยว ดวงตากลมโตสดใส นัยตาราวกับไข่มุขที่มีค่าเเละริมฝีปากที่อวบอิ่มพร้อมกับผิวของเธอที่ขาวมาก

'เธอเหมือนกับ...ตุ๊กตาเลย...เเต่ทำไมให้เห็นเเค่หน้าฟะ' เทพคิดในใจจบก็เรียกสติมาท้วงทันที

''พ่อ!!'' เทพวางเอกสารลงบนโต๊ะ

''อะไร...มีเเต่ต้องยอมรับเเล้วเเหละบริษัทเขาใหญ่ขนาดนั้นเราไม่มีอะไรไปสู้หรอก'' พ่อของเทพยังคงนั่งกูมขมับยอมรับความจริง

''ไม่ใช่!!...ทำไมมีให้ดูเเค่หน้าตาล่ะ!!'' เทพหยิบเอกสารใบที่มีรูปของคนที่เทพจะไปดูตัวด้วยขึ้นมาโชว์ต่อหน้าพ่อ

''เรื่องนั้นทางนั้นเขาบอกว่า...ถ้าอยากเห็นทั้งตัวให้ไปเจอตัวจริง'' พ่อของเทพเงยหน้าขึ้นมากล่าวกับลูกของตน

''เเต่เดี๋ยวสิ...ลูกยอมไปหรอ'' พ่อของเทพนึกถึงโรคไม่ชอบเข้าสังคมของเทพเเล้วนั่งกูมขมับต่อ

''ครับ...ผมขอไปดูเธอหน่อย'' เทพกล่าวจบฟ้าก็หันมาหาเทพดังขวับ

''ขอดูหน้าเธอหน่อย'' ฟ้าหยิบเอกสารไปจากมือของเทพเเล้วเริ่มสังเกตหน้าตาของหญิงสาวที่ทำให้พี่ชายของตนหวั่นไหว

''ชื่อเธอนี่ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นชื่อของผลไม้ชนิดหนึ่งที่มันหวานผสมเปรี้ยวป่ะ'' ฟ้าเริ่มอ่านประวัตของหญิงสาวคนนี้โดยเริ่มจากชื่อของเธอ

''Yang mei(หยางเหมย)'' เทพหันไปกล่าวกับน้องสาวของตนเเล้วเริ่มกินอาหารบนโต๊ะ

''ยัม...เบอร์...รี่'' ฟ้ากล่าวด้วยเสียงที่เหมือนอยากจะกิน

''ที่ภาคใต้เราไม่มีหรอก...เขาปลูกกันที่ภาคเหนือโน้น'' เทพหันไปตัดความคิดน้องสาวของตน

''ง่ะ'' ฟ้าทำหน้าหงอยทันทีเมื่อโดนพี่ชายตัดความคิด

''พ่อนัดวันเลยครับ'' เทพกล่าวจบพ่อของเทพก็ขึ้นมานั่งหลังตรงอีกครั้งพร้อมกับกดโทรศัพท์โทรออกอย่างรวดเร็ว

'ว่าเเต่...บริษัทเเบรนด์ดังขนาดนั้นทำไมถึงอยากมาดูตัวกับเรากันล่ะ?' เทพนั่งก้มหน้าคิดถึงความเป็นไปได้

''ฮัลโหลครับ...เรื่องนัดดูตัว...อ้อครับ'' เมื่อถูกตัดสายไปจากอีกฝ่ายพ่อของเทพก็นั่งกูมขมับอีกครั้ง

''เกิดอะไรขึ้นครับ?'' เทพกล่าวถามพ่อของตนที่นั่งเหมือนทั้งเสียใจและโกรธอยู่

''ทางบริษัทที่จะมาดูตัวกับลูกพวกเขาปฏิเสธลูกและบอกว่ามีบริษัทใหญ่ที่นัดดูตัวกับบริษัทนี้หลายบริษัทเลย'' เทพก้มหน้าคิดหนักกว่าเดิม

'มันคืออะไร...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?' เทพนั่งก้มหน้าเอามือกอดอกเเล้วนั่งคิดอยู่สักพักจนมีเสียงทักขึ้น

''เทพกินข้าวก่อนลูก...ข้าวเย็นหมดเเล้ว'' เเม่ของเทพทักลูกชายของตน

''ครับ'' เทพรู้สึกตัวก็เงยหน้าขึ้นมารับประทานอาหารเย็นต่อ

''กินเสร็จเเล้วครับ...ผมขอไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะ'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นยืนเก็บจานไปไว้ที่อ่างล้างจานก่อนจะเดินไปข้างนอกนอกบ้าน

''หยาง เหมย...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่''

''ฉัน...ยังอ่อนแอไปสินะ''

''ถ้ามีโอกาส...เราคงจะได้เจอกัน'' เทพกล่าวกับตนเอง

''แฮร่!'' เสียงใสปรากฏขึ้นข้างหน้าเทพ

''เฮียจะไม่ตกใจหน่อยเหรอ?'' ฟ้าถามพี่ชายของตน

''เฮีย?'' เทพย้ำคำที่น้องสาวเรียกตน

''อื้ม...ก็เดี๋ยวนี้คนจีนเข้ามามีบทบาทกับพวกเราเยอะน่ะ...ฟ้าก็เลยอยากลองใช้ภาษาหรือธรรมเนียมจีนบ้าง'' ฟ้ากล่าวจบรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่ปากเทพทันที

''เฮียอย่างนั้นเหรอ'' เทพหัวเราะเล็กน้อย

''เฮียหัวเราะอะไร?'' ฟ้าทำหน้าสงสัย

''เปล่า...มันน่ารักดี'' เทพยีหัวน้องสาวของตน

''เเต่ว่าอย่าออกเสียงสูงละ'' เทพส่ายหัวและหัวเราะอีกครั้งก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน

''หืม...เฮี้-'' เมื่อฟ้าลองออกเสียงดูก็ปิดปากของตนแล้ววิ่งตามเทพเข้าบ้านไปทันที

''ไอเฮียบ้า!!'' ฟ้าตะโกนลั่นบ้าน

เช้าของวันถัดไป

''อืม...ตีเท่าไรเเหล่วว'' เทพงัวเงียจนออกสำเนียงภาคใต้

''ตี 8...อืม...มีประชุม!!'' เทพสะดุ้งตื่นทันที

''ไอ้ความตื่นสายนี่เมื่อไรฉันจะเปลี่ยนมันได้นะ'' เทพบ่นกับตนเองขณะที่กำลังอาบน้ำ

ณ บริษัทธาดา

'อีกห้าสิบกว่าวันก็ต้องส่งพอร์ตเเล้ว''

'เราต้องรีบหาพวกผลงานกับกิจกรรมใส่เเล้วสิ'

'ตอนบ่ายกลับบ้านไปสร้างโมเดลเกมส่งประกวดดีกว่า' ระหว่างเทพกำลังขึ้นไปบนชั้นทำงานของบริษัทก็คิดถึงอนาคตตนเองไปด้วย

''และก็ต้องให้ครูหมวดคอมช่วยหางานเเข่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ด้วยเเล้วสิ'' เทพกล่าวจบก็เปิดเว็บโรงเรียนในโทรศัพท์แล้วหาเบอร์โทรของคุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ทันที

''สวัสดีครับ'' เทพกล่าวสวัสดีคนที่ตนโทรหา

''สวัสดี...นั่นใคร?'' คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ถามทันที

''ผมเทพครับ'' เทพกล่าวจบปลายสายก็กล่าวกลับมาทันที

''อย่ามาตลก...นั่นใคร?'' คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ถามเทพอีกครั้ง

''เอ่อ...ชื่อจริง เทพบุตร ครับ'' เทพกล่าวชื่อจริงของตนไป

''อ้อ...นักเรียนที่นามสกูลยาวๆใช่ไหม...มีอะไร?'' ปลายสายของเทพถามเหมือนรีบจะทำอะไรสักอย่าง

''คุณครูยุ่งอยู่เหรอครับ...คุณครูอยู่โรงเรียนหรือเปล่าเดี๋ยวตอนบ่ายผมจะไปหาครับ'' เทพกล่าวอย่างสุภาพ

''โอเคร'' ปลายสายรับปากเสร็จก็กดตัดสายทันที

''สงสัยเเกรีบจริง'' เทพออกจากลิฟต์และรีบเดินไปที่ห้องประชุม

''มาช้านะ'' พ่อของเทพส่งสายตาตาคาดโทษใส่เทพ

''ติดธุระนิดหน่อยครับ'' เทพกล่าวจบก็เดินไปนั่งข้างพ่อของตนทันที

''เราต้องรู้จักเเบ่งแยกเวลาสิ'' เมื่อเทพนั่งลงที่นั่งประจำอาเดชก็หันมากล่าวกับเทพทันที

เทพทำเป็นไม่สนใจน้องชายของพ่อและพยักหน้ากับทางนั้นว่าให้เริ่มได้

''ทาง...เรา-'' บริษัทจีนพยายามพูดไทยเทพจึงกล่าวว่าให้พูดเป็นจีนเเล้วเดี๋ยวตนจะบอกกับฝ่ายตนอีกที

[คุยเป็นภาษาจีนจ้า]

''ทางเราขอขอบคุณมากที่ห้างของคุณได้ให้เกมของเราได้มาจัดกิจกรรม'' ผู้รับผิดชอบงานฝั่งจีนลุกขึ้นยืนกล่าวขอบคุณ

''ทางเราเองก็ขอบคุณพวกคุณเช่นกันที่มาจัดกิจกรรมสนุกๆที่ห้างของเรา'' เทพยิ้มตอบรับแล้วยืนก้มคำนับด้วยความสุภาพ

''ครับ'' ทางผู้รับผิดชอบงานทางบริษัทจีนยิ้มกลับ

''หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีกนะครับบริษัทธาดา'' เป็นผู้ช่วยของผู้รับผิดชอบงานฝั่งจีนลุกขึ้นยืนกล่าวกับฝั่งบริษัทธาดา

เทพให้สัญญาณว่าพนักงานและผู้ถือหุ้นของบริษัทตนต้องทำอะไรทั้งหมดก็เข้าใจทันทีจึงลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือไปเพื่อจับมือขอบคุณและอำลา

''ขอบคุณมากครับแล้วเจอกันใหม่'' เทพกล่าวจบทางฝั่งบริษัทจีนก็ยิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไป

[กลับมาคุยเป็นภาษาไทยจ้า]

''ลูกเก่งมาก'' ท่านประธานใหญ่ของบริษัทธาดาลุกขึ้นมาจับไหล่ชมเชยลูกชายของตน

''ขอบคุณครับ...พอดีผมมีนัดไปก่อนนะ'' เทพนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่จะต้องคุยกับถงเวยและเหวินเหวินจึงเดินออกจากห้องประชุมไป

''หวัดดี'' เทพทักทายเป็นภาษาไทย

''สวัสดี'' เหวินเเละถงเวยก็ตอบกลับเป็นภาษาไทย

[คุยเป็นภาษาจีนอีกเเล้วจ้า]

''ตามฉันมา'' เทพเดินนำไปที่ห้องประชุมเล็ก

''ฉันจำได้ว่านายเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคมนี่'' เมื่อเข้ามาในห้องประชุมเล็กเทพก็หันไปกล่าวกับเหวินทันที

''ในเมื่อมีคนรู้ตัวตนฉันเเล้วฉันยังต้องปกปิดอะไรอีกล่ะ'' เหวินยักไหล่เเล้วนั่งลงบนโซฟา

''นี่มันห้องประชุมแน่เหรอ...ทำไมมันดูเหมือนห้องนั่งเล่น'' ถงเวยสำรวจในห้อง

''มันเอาไว้ประชุมเล็กๆ...เรียบง่ายหนะ'' เทพกล่าวจบก็นั่งลงบนโซฟาตรงข้ามเหวิน

''เเถมห้องนี้ไม่ใช่ห้องกระจก...และก็เก็บเสียงด้วยนะ'' เทพกล่าวเพื่อให้การพูดคุยง่ายกว่าเดิมไม่ต้องกลัวการแอบฟัง

''ว่าเเต่พรุ่งนี้พวกนายว่างรึเปล่า'' เทพเปิดประเด็น

''อืม'' เหวินหันไปหาถงเวยที่กำลังมานั่งข้างตน

''ว่างสิ'' ถงเวยเป็นคนตอบ

''ฉันว่าจะชวนพวกนายไปกินอะไรอร่อยๆน่ะ'' เทพกล่าวจบดวงตาของถงเวยก็เป็นประกายทันที

''อะไรอร่อยย'' ถงเวยลากเสียง

''เเต่ว่าร้านนี้เขาขายก่อนแปดโมงเช้าเนี่ยสิ...หลังเเปดโมงร้านจะปิด'' เทพกล่าวจบเหวินเเละถงเวยก็นั่งนับเวลาทันทีเพราะเทพกล่าวเวลาเป็นภาษาไทย

''หืม...ก่อนเเปดโมงเช้า...ร้านเขาขายตั้งเเต่เที่ยงคืนหรือยังไง?'' เหวินถามด้วยความกวนๆ

เเต่คำตอบ ''ใช่'' เทพตอบกลับตามด้วยสีหน้า ''ห้ะ'' ของเหวินทันที

''เราต้องไปถึงที่ร้านตอน 6 โมงเช้า'' เทพกล่าวจบก็นึกถึงความตื่นสายของตนทันที

''อืม...ถ้ามันอร่อยก็คุ้มที่จะไปกิน'' ถงเวยหลับตาคิดถึงอาหารที่เทพกำลังจะพาไปกิน

''เเต่ทำไมเขาต้องเปิดร้านตอนนั้นเเล้วปิดตอนเช้าด้วยหละ?'' เหวินเกิดความสงสัย

''ฉัน...ก็ไม่รู้เหมือนกัน'' เทพเกาหัวตนเองก่อนจะกล่าวต่อ

''ว่าเเต่พวกนายตื่นไหวกันไหม?'' เทพกล่าวถามทั้งสองคนที่เป็นคนจีนที่กำลังปรับเปลี่ยนเวลาการนอน

''ฉันก็ตื่นเวลานั้นปกตินะ'' ถงเวยกล่าวจบก็รินน้ำใส่เเก้วเปล่าเเล้วยกขึ้นมาดื่ม

''เธอตื่นมาทำอะไร'' เทพคิดว่าถงเวยน่าจะนอนไม่หลับ

''ฉันตื่นออกมากำลังกาย'' ถงเวยกล่าวจบก็ลูบที่ท้องของตนทันที

''นายเห็นยัยนี่ผอม...เเต่เธอมีซิกเเพคด้วยนะ'' เหวินอวยแฟนตนเอง

''เเหม...อวดน้อยๆหน่อย'' เทพนั่งไขว่ห้าง

''ว่าเเต่ร้านมันตั้งอยู่ที่ไหนเหรอ?'' ถงเวยถามถึงที่ตั้งร้านอาหาร

''อืมอยู่ในตลาดสด...เเต่ขอย้ำว่าอร่อยมาก'' หลังจากเทพย้ำคำว่าอร่อยมากตาถงเวยก็เป็นประกายอีกครั้ง

''อร่อยย'' ถงเวยนั่งเท้าคางแล้วนึกถึงอาหารอร่อยที่เทพบอก

''นายจะบอกได้ยังว่ามันคืออะไรอาหารอร่อยของนายอ่ะ'' เหวินถามด้วยความสงสัยกลัวว่าเทพจะพาไปกินอะไรแปลกๆ

''มันเป็นของที่คนบ้านๆกินกัน...เเต่อร่อย'' เทพยังคงย้ำว่าอร่อย

''มันคืออะไรละ!?'' เหวินยิ่งอยากรู้เข้าไปอีก

''มันคือ...เหนี๊ยวไก๋'' เทพพูดคำว่าเหนียวไก่เป็นภาษาไทยและใช้สำเนียงภาคใต้

''เหนี้ยว...ไก๊'' เหวินกับถงเวยพยายามพูดตามเทพ

''เหนียวกับไก่งั้นเหรอ?'' ถงเวยพยายามนึกถึงหน้าตาของอาหารนี้

''นั่นคือคนภาคใต้เรียกกัน...จริงๆมันคือเหนียวไก่ทอด'' เทพอธิบายถึงชื่อของอาหาร

''เดี๋ยวพวกเธอลองกินก็รู้เองเเหละ...เเต่ขอบอกอีกทีว่ามันอร่อยจริงๆ'' เทพพยายามพูดให้ถงเวยและเหวินเปิดใจ

''อือ'' ถงเวยพยักหน้าตอบรับ

''ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันที่หน้าตลาดนี้นะ'' เทพส่งพิกัดไปทางกลุ่ม T-Chat

''วันนี้ขอตัวก่อน...พอดีมีธุระ'' เทพลุกขึ้นยืน

''พวกเราก็มีธุระเหมือนกัน'' ถงเวยลุกขึ้นกล่าวตามด้วยเหวินที่ลุกขึ้นตามถงเวย

''แล้วเจอกัน'' ทั้งสามกล่าวพร้อมกันเเล้วเทพก็เดินนำออกจากห้องประชุมเล็กไป