ตอนที่1 บทนำ

ตึก.. ตึก..

ร่างบางอรชรที่อยู่ในชุดเสื้อเชิร์ตสีขาวกระโปรงยาวเหนือเข่า เดินถือแฟ้มเอกสารสีดำอันหนามาตามทางเดินของพื้นบริษัท สองเท้าเล็กหยุดยืนที่หน้าประตูห้องผู้บริหาร…

ลินดา ถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะเคาะประตูเพื่อขออนุญาตจากคนข้างใน

ก๊อก.. ก๊อก..

“เข้ามา”

เมื่อได้ยินคำอนุญาติจากเจ้านาย ลินดาจึงเอื้อมมือผลักประตูเข้าไปข้างใน…

ทันทีที่เจ้านายเห็นใบหน้าของเลขาสาวคนสวยเดินเข้ามา ชายวัยกลางคนก็เปลี่ยนสีหน้ายิ้มร่าออกมาด้วยความอารมณ์ดี

“เอกสารสรุปยอดขายประจำปี และหนังสือสัญญาค่ะ” ลินดาอธิบายเสร็จก็รีบวางแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะทันทีแต่…

หมับ!!

ชายวัยกลางคนยื่นมือสาก ๆ ที่เต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่นมาจับทับบนมือเธอ!!

ลินดาตกใจแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะเก็บอาการ เธอชักมือกลับและรีบเดินไปทางประตู เพื่อออกจากห้อง…

“เดี๋ยวจ้ะ!! ช่วยมาชี้ให้ดูหน่อยว่าตรงไหนสำคัญบ้าง” เสียงชายที่เป็นผู้จ่ายเงินเดือนรั้งไว้ ลินดาที่กำลังจะเอื้อมมือไปดันประตูจึงหยุดชะงัก

“ตรงที่สำคัญ ลินแปะโน้ตไว้ให้ท่านประธานทุกจุดแล้วค่ะ” ลินดาหันมาพูดด้วยน้ำเสียงเกือบสุภาพ…

“ฉันลืมเอาแว่นมา หนูลินมาช่วยชี้ให้ดูหน่อย ถ้าพลาดไปคงเสียหายหลายล้าน” เขาพยายามหาเหตุผลรั้งให้เธออยู่ต่อ

สาเหตุที่ตอนนี้ลินดาพยายามหางานใหม่ และเตรียมตัวที่จะลาออกจากที่นี่!!

ก็เป็นเพราะความบ้ากามของคนที่แก่คราวพ่ออย่างเจ้านายเธอ ที่ทำให้ความอดทนมันเริ่มต่ำลงไปทุกที…

ถ้าไม่ติดว่างานใหม่ที่เงินดีมันหายาก ก็คงจะเผ่นไปตั้งนานแล้ว!!

แต่สุดท้ายเพราะเป็นคำสั่งของเจ้านาย ลินดาจึงจำใจต้องเดินกลับไป และนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้างท่านประทานหื่น!!

ลินดาหยิบแฟ้มบนโต๊ะมาและเปิดหาหน้าที่สำคัญเพื่อที่จะอธิบายให้ฟัง

ว้ายยย!!

ลินดาลุกพรวดขึ้นมาและก้าวถอยหลังในทันที เพราะจู่ ๆ คนแก่คราวพ่อก็ลุกอ้อมมาฝั่งเธอตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้

เขาก้มหน้าลงมาใกล้ซอกคอขาว และแอบสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวนของสาวรุ่นลูกเข้าไปเต็มปอด!!

“ขะ…ขอตัวนะคะ” ลินดาที่กำลังตื่นตระหนกรีบขอตัว และวิ่งไปทางประตูทันที

หมับ!!

มือสากเหี่ยว ๆ จับที่ข้อมือเธออย่างแรง ลินดาถึงกับหมดความอดทนในที่สุด

เธอหันไปแสดงความไม่พอใจออกทางสีหน้าและแววตา

“แหม…อย่าเล่นตัวนักสิ่หนูนี่ก็จีบมาตั้งนานแล้วนะ ถ้าหนูยอมมาเป็นเด็กฉันแค่นอนอ้าขาก็ได้เงินแล้ว สบายจะตายไป”

ยิ่งฟังเขาพูดก็ยิ่งรู้สึกขยะแขยง!!

ใครจะไปเชื่อว่าคนที่เคยคิดว่าใจดี กลายเป็นตาแก่บ้ากามที่หวังจะฟันเด็กรุ่นลูก!!

“ปล่อยค่ะ!! ฉันจะไปงาน” ลินดาพยายามดึงมือออก และพูดออกไปเสียงแข็ง ความโกรธที่มีมันกำลังจะประทุออกมา

“ดูแลประธานมันก็หน้าที่ของเลขาอย่างหนูนะ…ลินดา” พูดจบเขาก็ใช้สายตาโลมเลียร่างกายเธอทุกสัดส่วน

ผิวขาวใสดั่งหยกเนื้อดี รูปร่างเพรียวบางรับกับสะโพกกลมกลึง มองยังไงก็ไร้ที่ติ…

“ฉันทำงานแค่บนโต๊ะ ไม่ถนัดจะปีขึ้นไปบนเตียงค่ะ”

“หึ!! ทำแบบนี้เพราะจะเรียกค่าตัวเพิ่มสิ่นะ หนูต้องการเท่าไหร่ล่ะ?”

เพี๊ยะ!!

เพราะทนฟังคำพูดที่น่าขยะแขยงไม่ไหว ลินดาจึงตวัดมืออีกข้างฟาดไปที่ใบหน้าของเจ้านายเต็มแรง

คนแก่คราวพ่อหน้าหันไปตามแรงกระแทกของฝ่ามือ ก่อนจะตวัดสายตามามองเธอด้วยความโกรธเกรี้ยว

“อีเหี้ยนี่ มึงอยากลองดีใช่ไหม?” คนโดนตบความอดทนขาดผึง พยายามลากลินดาไปที่โซฟามุมห้องทำงานที

“ปล่อยฉันนะ…ไอ้แก่ตัณหากลับ” ลินดาดิ้นขัดขืนสุดแรงแต่ผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอจะสู้แรงผู้ชายได้ยังไง เธอด่าทอเจ้านายดังลั่นหวังให้คนข้างนอกได้ยิน

เพี๊ยะ!!

ใบหน้าสวยสะบัดไปตามแรงตบของฝ่ามือหนา เลือดสีสดไหลออกจากมุมปาก เขาบีบที่ไหล่เธออย่างแรงและง้างมือจะตบอีกครั้ง

ปึก!!

อึก!!

ลินดายกเข่าแทงเข้าไปที่กลางเป้าของเขาเต็มแรง จนมือที่กำลังง้างอยู่กลางอากาศเปลี่ยนเป้าหมายไปกุมเป้าไว้ด้วยความจุก!!

เขาทรุดลงไปนั่งกับพื้นที่เย็นเฉียบ ใบหน้าแดงฉาน พูดอะไรไม่ออก…

เมื่อได้โอกาสลินดาจึงรีบวิ่งออกไปจากห้องทำงานของประธานบ้ากามทันที เธอรู้ตัวดีว่าคงอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ จึงรีบไปเก็บข้าวของที่โตะทำงาน

“เกิดอะไรขึ้นน่ะลิน” ไข่มุก เพื่อนร่วมงานของลินดาที่เดินมาเห็นท่าทางร้อนรน ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“ลินอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วมุก ไว้ลินปริ้นใบลาออกแล้วฝากมุกไปยืนแทนลินทีนะ”

“เขาลวนลามลินอีกแล้วหรอ?” ไข่มุกขมวดคิ้ว เพราะเห็นรอยแดงของนิ้วมือบนหน้าสวย ๆ ของเธอ

“อื้ม แต่ครั้งนี้เขาทำเกินไป ลินเลยตบหน้าเขาไปด้วย” ลินดาอธิบายแต่มือก็ยังจัดของลงกล่องลัง

“ไม่ต้องห่วงนะเรื่องนี้ลินไม่ผิด เดี๋ยวมุกจัดการเรื่องลาออกให้”

“ขอบคุณนะมุก”

“ว่าแต่ลินมีบริษัทที่สนใจหรือยัง?”

“ยังเลย…คงต้องตกงานไปสักพัก” ลินดาถอนหายใจออกมาเมื่อคิดถึงงานใหม่ที่ยังหาไม่ได้สักที

“เราเห็นบริษัท มาบีกรุ๊ป รับคนอยู่นะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะมีตำแหน่งเลขากับการตลาด”

“จริงหรอ” แววตาลินดาเป็นประกายขึ้นมาทันที

เพราะมาบีกรุ๊ปเป็นบริษัทใหญ่ที่ให้เงินเดือนสูง และสวัสดิการดีมากจนคนแย่งกันสมัครทุกครั้งที่เปิดรับคน

แต่มาตรฐานของบริษัทนั้น ก็สูงมากตามเงินเดือนเลย!!

“เห็นเขารับแค่ตำแหน่งละคนนะรีบหน่อยก็ดี เราว่าลินน่าจะผ่านได้สบายเลย” ลินดาจบมาจากมหาลัยรัฐบาลชื่อดังในไทย แถมพ่วงด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง สวยเก่งขยันขนาดนี้คงไม่มีใครกล้าปฏิเสธ!!

“ขอบคุณนะมุก เดี๋ยวลินจะลองยื่นพอร์ตดูเผื่อได้” ถ้าได้ไปทำงานในบริษัทระดับนั้นก็ตัดปัญหาเรื่องเจอพวกโรคจิตอย่างตาลุงนี่ได้เลย แถมเงินเดือนก็เยอะขึ้น เหลือกินเหลือเก็บสบาย ๆ

“สู้ ๆ นะลิน มีไรโทรหามุกได้ตลอดเลยนะ” ไข่มุกยิ้มให้ก่อนจะช่วยเก็บของบางส่วนที่ยังวางอยู่บนโต๊ะ

เพื่อนร่วมงานที่นี่ส่วนใหญ่นิสัยดีทุกคน…

ที่ไม่ดีก็คงจะมีแต่…