EP16 ตอบโต้ผิดวิธี

EP16

.

.

.

"อยะ…อย่าค่ะ" เธอดิ้นต่อต้านเล็กน้อยในตอนที่มือหนากำลังจะล้วงเข้าใต้กระโปรงที่เลิกขึ้นจนถึงต้นขา ไอติมรู้สึกว่าสถานการณ์ตอนนี้มันไม่ค่อยจะดีแล้ว

"ขอลูบหน่อยนะ…ใหญ่รึเปล่า"

"คุณ!" ดวงตากลมเบิกกว้าง มือบางพยายามผละอกแกร่งออก ใบหน้าหวานเริ่มฉายแววไม่พอใจเมื่อโดนมองด้วยสายตาหื่นกาม

"อยากได้เท่าไหร่" ไม่ถามเปล่าปากหยักยังก้มลงซุกไซร้ที่ลำคอระหงอย่างคนมีอารมณ์ทำเอาใบหน้าหวานเบ้ขึ้นมา

"ไม่ค่ะ หนูไม่ได้ขายตัว"

"ไปต่อกันหน่อยไหม?"

"คุณ…อื้อ!" ดูเหมือนว่ายิ่งดิ้นร่างกายก็ยิ่งถูกลวนลามมากขึ้นจนกระทั่งมีเสียงของใครบางคนเอ่ยขึ้นทำให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำ

"ขอโทษด้วยนะคะ น้องคนนี้คงไปต่อไม่ได้แล้ว"

"ทำไม?" คิ้วหนาขมวดยุ่งพันกัน ไอติมจึงใช้โอกาสนั้นลุกขึ้นจากตักแล้วเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังผู้จัดการร้านด้วยท่าทีตื่นตระหนก

"น้องไอติมมีแขก VIP จองตัวแล้วค่ะ"

"จองตอนนี้?"

"ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ทางร้านมีเด็กเกรดเอมาทำหน้าที่แทนแล้วค่ะ" คำตอบของผู้จัดการร้านทำให้ผู้ชายสองคนนั้นมองไปที่เด็กนั่งดริ้งเกรดเอสองคน พวกเธอยืนอยู่ไม่ห่างจากไอติมมากนัก

"คิวน้องว่างเมื่อไหร่ติดต่อผมมาด้วย ผมอยากได้คนนี้"

"ค่ะ ถ้าว่างแล้วจะติดต่อกลับไป ขอตัวก่อนนะคะ" ว่าแล้วก็หันไปคุยกับสองสาวแล้วต่อด้วยไอติม "ดูแลแขกให้ดีด้วยนะ ส่วนเธอตามฉันมา"

ว่าแล้วไอติมก็หมุนตัวเดินตามผู้จัดการร้านออกมา จนมาหยุดที่ทางเดินไปยังอีกฝั่งที่เปิดเช่าเป็นห้อง มีความเป็นส่วนตัวสูงและสามารถโทรสั่งเครื่องดื่มหรืออาหารผ่านโทรศัพท์ให้เข้ามาเสิร์ฟได้ ราคาคิดเป็นชั่วโมง ในขณะที่เดินเสียงของผู้จัดการร้านก็เอ่ยขึ้น

"เห็นบอกว่าลำบากเรื่องเงินตอนมาสมัครงานนิ"

"ค่ะ" เธอตอบเสียงแผ่วแล้วมองตามแผ่นหลังที่อยู่ในชุดสูทสีขาวมีประกายระยิบระยับประดับ

"แขก VIP A ของร้าน เป็นแขกระดับสูงสุดของที่นี้ ถ้าอยากได้เงินเขาสั่งอะไรก็ทำ"

"…"

"ไม่ถึงชั่วโมงก็ได้เกือบหมื่นถ้าเธอไม่ทำให้แขกขัดใจ" เธอแอบตกใจกับเงินเล็กน้อยและเกิดความสงสัยขึ้นภายในใจ แล้วแขกคนไหนกันล่ะถึงสำคัญขนาดนั้นและมาในช่วงที่เธอกำลังตกอยู่ในสถานะอันตราย

"แขก VIP คือใครหรอคะ"

"เธอน่าจะรู้จักดีนะ…ถึงแล้วแหละ หวังว่าจะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออก โชคดี" พอเดินมาหยุดที่หน้าห้องประตูสีดำมีตัวหนังสือเขียนบอกว่า VIP A ผู้จัดการร้านก็เดินห่างออกไป ไอติมชั่งใจอยู่สักพักน่าจะรู้จักดีแบบนั้นหรอ ใครกัน…คิดอยู่เพียงครู่ก็ยกมือขึ้นเคาะประตูก่อนสัญญาณจะขึ้นสีเขียวคนตัวเล็กจึงผลักเข้าไปข้างใน พลันสายตาก็หยุดอยู่ที่ผู้ชายชาวยุโรปสองคน

"นี้หรออะไรที่ว่าสนุก" เจคอป ชายวัยกลางคนเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าเอ่ยบอกเป็นภาษาอังกฤษ เขาบินกลับมาไทยเมื่อวานพร้อมกับลูกชายคนเดียวอย่างแดเนียลเพื่อร่วมงานเปิดตัวเกาะ SENT TAVERN

"ก็แค่ผู้หญิงมันจะสนุกแบบไหนกัน?" แดเนียลถามต่อ

"ลองถามเธอดูสิว่าทำอะไรได้บ้าง"

"เธอทำอะไรได้บ้างล่ะ ฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องรึเปล่า"

"…" ไอติมพยักหน้าตอบเธอรู้ทุกบทสนทนาของทั้งสองที่คุยกัน เวลาต่อมาร่างของลิสท์เจมก็เดินพ้นเขตประตูห้องน้ำพร้อมกับมวลบุหรี่ในมือ

"เธอทำได้ทุกอย่างแหละ เพื่อเงิน"

"จริงรึเปล่า" แดเนียลถาม

"ลองดูสิ ให้แสดงเป็นหมายังทำได้เลย เป็นแรดเธอก็ทำได้นะ ไม่อยากดูอะไรแก้เบื่อในตอนที่คุยงานหน่อยหรอ" เสียงนิ่งเอ่ยตอบแล้วเอนกายพิงกับขอบประตูห้องน้ำสายตาจับจ้องไปที่ร่างของคนตัวเล็กไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะแสยะยิ้มสมเพชพร้อมกับเบือนหน้ามองไปทางอื่น หากไม่ส่งคนคอยตามคงไม่รู้ว่าไอติมมาทำงานเปลืองตัวที่นี้ ชายหนุ่มรู้ทุกการเคลื่อนไหวของเธอรวมถึงเรื่องที่เลิกกับแมท

"จริงหรอ" แดเนียลหันไปถามไอติมก่อนจะออกแรงลากข้อมือเล็กเข้ามาแล้วกดไหล่บางนั่งลงตรงหน้า "ไหนลองแสดงเป็นหมาให้ดูหน่อยสิ ฉันอยากจะเห็นฝีมือการแสดงของเธอใจจะขาดแล้ว คลานหน่อย เดี๋ยวมีทิปให้"

"…" ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นไอติมช้อนตามองคนตัวโตที่ยืนทำหน้านิ่งอย่างไม่เข้าใจ ทำไมต้องทำเหมือนเธอไม่มีความรู้สึกด้วย…

"หรือว่าไม่เชื่อ ต้องเอาออกมาโชว์หน่อยแล้ว" ไม่พูดเปล่ามือหนายังล้วงหยิบธนบัตรออกมาจากกระเป๋าหนังก่อนจะหว่านมันขึ้นล่องลอยบนอากาศภายในห้องให้หล่นลงบนพื้น

"ทำสิ อยากได้เงินมากไม่ใช่หรอ" ลิสท์เจมยุยงเธอด้วยสายตาท้าทาย

"…" ไอติมจ้องมองเขาด้วยความโกรธแต่กลับพูดอะไรออกมาไม่ได้ เงินที่ร่วงหล่นบนพื้นมันเยอะมาก เยอะพอที่จำทำให้อยู่ได้ทั้งเดือนถ้าเก็บหมด

"ก็แค่แสดงละคร หรือถนัดขายตัวมากกว่า?"

"ขายด้วยหรอ" แดเนียลถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ไม่ค่ะ หนูไม่ได้ขายตัว" ไอติมริบปฏิเสธ

"เสียดายจัง ว่าจะซื้อบริการสักหน่อย"

"อย่ามัวเสียเวลาหน่อยเลยแดน อยากทำอะไรก็รีบทำ แด๊ดต้องคุยงานต่อ" เจคอปที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น

"ก็เธอไม่ยอมแสดงให้ผมดูสักที สงสัยต้องเปลี่ยนคนแล้ว แค่คิดว่าเงินเป็นกระดูกแล้วรีบคาบมันขึ้นมาทั้งหมดก็กลายเป็นของเธอแล้ว" ว่าแล้วก็ถอนหายใจพร้อมกับตวัดท่อนขาขึ้นพาดกัน

"ศักดิ์ศรีมันทำให้เธออยู่รอดด้วยหรอ" ลิสท์เจมถามออกมาแล้วเดินย่างกรายมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนตัวเล็กชายหนุ่มวางมวลบุหรี่เอาไว้บนถาดเขี่ย แล้วยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างใบหูเป็นภาษาไทย "ถึงขนาดมาขายตัวคงไม่เหลือศักดิ์ศรีแล้วแหละ…"

"นั่นสิคะ ศักดิ์ศรีมันไม่ได้ทำให้ติมอยู่รอดหรอก เงินต่างหาก" เธอตอบกลับเสียงแผ่ว ไอติมแค่ไม่อยากเป็นฝ่ายถูกกระทำฝ่ายเดียวอย่างน้อยๆเธอก็ควรตอบกลับเพื่อให้ชายหนุ่มรู้ว่าตนเองก็ไม่อยากเหลือคราบคนเดิมที่เขาคอยจะเอาแต่ทำร้ายอีกแล้ว

"โดนกี่คxยแล้วล่ะ เงินเยอะเท่าฉันรึเปล่า?" ลิสท์เจมถามกลับอย่างไม่ยอมแพ้เขาผละใบหน้าถอยห่างออกมา ดวงตาจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าหวาน

"เรื่องส่วนตัวค่ะ ไม่ขอตอบลูกค้าคำถามนี้" ว่าแล้วใบหน้าหวานก็รีบสะบัดออก แล้วหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงไอติมไม่ได้คลานลงบนพื้นเพื่อใช้ปากคาบเงินอย่างที่แดเนียลต้องการแต่เธอกลับเดินนวยนาดไปอยู่ตรงหน้าของแดเนียลแล้วพ้นคำพูดออกมาเป็นภาษาอังกฤษ

"ขอโทษนะคะที่ฉันแสดงละครเป็นสัตว์ให้คุณดูไม่ได้ แต่ฉันสามารถทำให้คุณมีความสุขได้มากกว่านี้ด้วยวิธีอื่น" ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นคล้องลำคอหนาพร้อมกับฉีกยิ้มน่ารักส่งไปให้ ในเมื่อลิสท์เจมอยากทำร้ายเธอมาก ไอติมก็จะทำให้เขาเองนี้แหละที่เป็นฝ่ายต้องโมโหจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ พอสักทีกับการถูกทำร้ายฝ่ายเดียวจะอดทนสู้จนกว่าเขาจะหายแค้น

"หื้ม?"

"ถ้าคุณสนใจฉันก็พร้อมเสนอ"

"…" เกิดความเงียบขึ้นภายในห้อง ลิสท์เจมเอนหลังพิงกับผนักโซฟาเพื่อจะดูว่าเธอจะกล้าได้มากขนาดไหน ถึงแม้ในใจจะร้อนรุ่มเขาก็ยังคงเก็บงำเอาไว้และรอเวลาระเบิดมันทีเดียว

"โอเค มันชักน่าจะสนใจแล้วสิ" แดเนียลตอบแล้วพยักหน้าพึงพอใจเมื่อไล่สายตามองเรือนร่างอรชรของคนตรงหน้า เอวขอดกิ๋ว สะโพกผาย หน้าอกก้อนกลมเกินขนาดตัวน่าสัมผัส ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักราวกับตุ๊กตา พอไล่มองจนพอใจก็เลื่อนมือเข้าใต้ขาเรียวลูบไล้ไปมา ไอติมทนเอาไว้เพื่อเงินและแสดงจุดยืนว่าไม่ใช่คนเดิม ลิสท์เจมเป็นคนบีบบังคับให้เธอทำแบบนี้

หมับ!

ในตอนนั้นเองคนตัวบางก็ถูกรั้งเข้ามากระทบอกแกร่ง แขนใหญ่โอบกอดแผ่นหลังบางเอาไว้แล้วซุกใบหน้าเข้าที่ลำคอระหง ดูดเม้มฝากรอยเอาไว้อย่างหื่นกระหายยิ่งได้สัมผัสกับเนื้อนุ่มนิ่มยิ่งควบคุมตนเองไม่อยู่อีกทั้งกลิ่นตัวหอมละมุนจากกายสาว ปากร้อนที่ยังดูดเม้มตามลำคอทำให้ไอติมเอนตัวเล็กน้อยแขนเรียวเกาะลำคอใหญ่พยุงร่างตนเองเอาไว้

สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้ลิสท์เจมที่กำลังนั่งจิบเครื่องดื่มอยู่หยุดการกระทำชายหนุ่มบีบแก้วในมือแน่นจนร่างกายเริ่มสั่นเทาและในที่สุดมันก็ถูกปาลงบนพื้นห้องด้วยความรุนแรง ทำให้สองร่างหยุดการกระทำก่อนที่ร่างกายของคนตัวเล็กจะถูกกระชากขึ้นมาอย่างแรง

เคล้ง!

"อ๊ะ!"

"ออกไปก่อน เลื่อนคุยงานพรุ่งนี้"

"ได้ยังไง"

"คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบพูดซํ้าสอง" ลิสท์เจมพูดสวนเจคอปขึ้นมา พร้อมกับออกแรงบีบข้อมือเล็กแน่นจนเกิดเส้นเลือดขึ้นตามแขนใหญ่ ทำเอาใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บ ท่าทางน่ากลัวของลิสท์เจมทำให้สองพ่อลูกยอมหยัดกายลุกขึ้นจากโซฟา แดเนียลได้แต่ปรายตามองอย่างไม่เข้าใจแล้วเดินตามผู้เป็นพ่อไปอยากจะถามแต่คงไม่เป็นผลดีเอาสักเท่าไหร่ ลับร่างสองคนนั้นลิสท์เจมก็ออกแรงกระชากลำคอระหงเข้ามาบีบแน่น

"อึก!"

"ทำตัวอวดเก่งมากขึ้นทุกวัน"

"ปะ…ปล่อยติม" ไอติมพยายามจับมือใหญ่ออกพร้อมกับลมหายใจตัดขัด แววตาของคนตรงหน้าเหมือนพร้อมจะฆ่าคนได้ทุกเมื่อ

"เธอคิดผิดแล้วไอติมที่ตอบโต้ฉันด้วยวิธีนี้…"

"…"

"คนฉลาดเขาไม่ทำให้ชีวิตใกล้ความตายแบบเธอหรอกนะ" ว่าแล้วก็กระตุกยิ้มชวนขนลุกแล้วออกแรงเพิ่มที่ลำคอระหงจนมันแทบจะแตกสลายในมือ

.

.

.

ยอมพี่มันไปไอติมมมมม พี่มันผีบ้า