EP15 เลิกกันไปแล้ว

EP15

.

.

.

07 : 00 AM.

เช้าในวันถัดมาเปลือกตาคู่สวยแง้มขึ้นเมื่อมีแสงแดดอ่อนๆสาดส่องผ่านม่านเข้ามากระทบ ความรู้สึกเมื่อคืนเธอฝันว่าได้เลิกกับแมท แต่มันเป็นความฝันแบบนี้หรอ ทุกอย่างมันดูเหมือนเกิดขึ้นจริง พอมองไปข้างกายร่างหนาที่ได้นอนกอดเมื่อคืนก็หายไป…ไม่อยู่แล้ว ทุกอย่างมันจากเธอไปหมดแล้ว ไอติมกำลังหลอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงความฝันแต่มันไม่ใช่

เมื่อคืนความทรงจำล่าสุดคือแมทลุกจากเตียงในตอนที่เธอกึ่งหลับกึ่งตื่น เขาเดินเคลื่อนรถเข็นออกไปโดยที่ไม่ได้นั่ง แววตาโหยหานั้นยังติดตาอยู่ เธอรู้ว่าแมทประสบอุบัติเหตุจนบาดเจ็บสาหัสแล้วทำไมถึงลุกเดินคล่องเหมือนคนไม่ได้เป็นอะไรได้แบบนั้นล่ะ มันควรใช้เวลารักษานานกว่านี้ไม่ใช่หรอ หรือว่าความจริงแล้วชายหนุ่มกำลังปิดบังอะไรอยู่…

เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น

เอี๊อด…

โครม!

เสียงลากล้อดังยาวไปทั่วถนนพร้อมกับรถยนต์คันหรูที่เฉี่ยวกับรถกระบะทำให้รถของแมทเกือบควํ่า ศีรษะชนเข้ากับหน้ากระจกจนเกิดรอยแผล ควันใต้ท้องรถเริ่มลอยคละคลุ้งออกมาจากการเสียดสีรุนแรง ชายหนุ่มจึงเอาตัวรอดด้วยการพาตัวเองเปิดประตูลงจากรถบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เล่นงาน พอเปิดประตูได้ร่างหนาก็เซล้มลงบนพื้นศีรษะอาบด้วยเลือด แล้วหมดสติไปในที่สุด

หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นผู้คนที่อยู่แถวนั้นก็มาเห็นพร้อมกับเรียกรถพยาบาลมา ส่วนรถถูกนำไปที่อู่ซ่อม ตำรวจได้ตรวจกล้องวงจรปิดบริเวณนั้นปรากฏว่าไม่พบภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อีกทั้งยังตรวจพบแอลกอฮอล์ในร่างกายจึงสรุปคดี ด้านแมทก็ไม่ได้ให้ปากคำอะไรเขาพอจะรู้ว่ามีคนกำลังคอยจ้องให้ตนเองตาย

หลายชั่วโมงต่อมา…

"นายไปทำยังไงให้ดื่มหนักขนาดนั้น ดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก" คุณหมอเจ้าของคนไข้เอ่ยขึ้นเขาเป็นรุ่นพี่ที่สนิทของแมทในตอนที่ยังเรียนอยู่

"ทะเลาะกับแฟน"

"ดื่มแล้วมันช่วยปัญหาได้ด้วยรึไง"

"ทุกอย่างมันเป็นการจัดฉาก"

"หมายความว่ายังไง" ชายหนุ่มในวัยยี่สิบเจ็ดปีละสายตาจากผลตรวจในมือแล้วเอ่ยถามด้วยแววตาสงสัย

"แฟนเก่าของติมกลับมา"

"แต่นายเป็นคนปัจจุบันนิ ไม่มากไปหน่อยหรอ"

"ความจริงผมคงตายไปแล้ว มันแค่หาเรื่อง" แมทตอบ อาการของเขาไม่ได้สาหัสอะไรมากแค่หัวแตก และบาดเจ็บตามท่อนเเขนเล็กน้อย เย็บแผลและให้นํ้าเกลือมาหลายชั่วโมงก็ฟื้นจากฤทธิ์ยาสลบ

"ไม่แจ้งความหน่อยหรอ"

"ช่างเถอะ แจ้งไปก็ทำอะไรมันไม่ได้"

"งั้นก็ควรโทรบอกพ่อกับแม่หน่อย"

"ไม่ต้อง เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ทำเหมือนผมเดินไม่ได้และอาการสาหัส" ชายหนุ่มตอบแล้วเบือนสายตามองกระปุกนํ้าเกลือที่ใกล้จะหมด

"ทำไม?" คุณหมอหนุ่มเอ่ยถามแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง เขาเริ่มจะสนใจเรื่องของแมทแล้ว

"ผมยังไม่อยากหมั้น ถ้าหายแล้วงานหมั้นคงเกิดขึ้นแน่นอน"

"อยากให้ช่วยปิดเรื่องนี้แล้วลองแก้ปัญหาก่อนแบบนั้นหรอ"

"ครับ" สิ้นเสียงตอบก็ปิดเปลือกตาลงด้วยความเหนื่อยล้า การที่ปิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อนอย่างน้อยจะได้มีเวลาคิดแก้ปัญหาและยื้อเวลาที่จะได้อยู่กับไอติมไว้อีกหน่อย

-END-

.

.

.

มหาลัย S.W.R.

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพักเที่ยงไอติมพาตัวเองมาเรียนเพราะลาเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วเธอนั่งเขี่ยข้าวในจานเล่นด้วยความรู้สึกเศร้า มิวไม่อยู่เพราะเธอถูกอาจารย์เรียกไปพบทำให้วันนี้หญิงสาวต้องนั่งทานข้าวเพียงลำพัง เวลาต่อมาก็มีร่างของใครบางคนเดินมาหย่อนตัวนั่งลงตรงกันข้าม ผู้หญิงคนนี้ไอติมไม่เคยเห็นเธอสวมชุดยูนิฟอร์มของคณะบริหาร

"เธอชื่อไอติมใช่มั้ย" นํ้าหวานเอ่ยถาม ทำให้ดวงตากลมช้อนมองคนตรงหน้า

"ค่ะ"

"ฉันคู่หมั้นพี่แมทนะ"

"มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ" พอรู้ว่าเป็นคู่หมั้นของแมทไอติมก็ไม่กล้าจะคุยด้วย เธออยากเลี่ยงปัญหา

"เมื่อคืนพี่แมทไปหาเธอรึเปล่า" คำถามของนํ้่าหวานทำให้ไอติมแน่นิ่ง หากตอบว่ามาความคิดของคนอื่นจะไม่ได้คิดไปในทางที่ดี

"มาค่ะ…มาบอกเลิก"

"บอกเลิกอย่างเดียวหรอ…"

"ค่ะ" ตอบเสียงแผ่วแล้วเม้มปากเป็นเส้นตรงแน่น

"ขอร้องเถอะนะ ถ้าจบกันแล้วอย่าติดต่อกับพี่แมทอีก มันจะทำให้เธอตกอยู่ในอันตราย ฉันเองก็ไม่อยากให้งานหมั้นเกิดขึ้นหรอกเพียงแต่ตัวเองก็ถูกบังคับเหมือนกัน ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก ขอโทษนะ…ขอโทษจริงๆ" นํ้าหวานพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิดพอรู้ว่าฝ่ายชายไม่เต็มใจแถมยังมีคนรักอยู่ด้วยแล้ว เธอก็แอบอยากทำตามข้อเสนอของแมทแล้วเพราะอะไรที่ไม่ใช่พยายามไปก็ไร้ประโยชน์ แต่มันกลับทำไม่ได้อิสระของเธอมันไม่มีตั้งแต่เกิดมาในครอบครัวนี้แล้ว

"เข้าใจแล้วค่ะ"

"แล้วเรื่องผู้ชายในคลิปไม่ใช่พี่แมทใช่ไหม…เอ่อ เธอไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ฉันแค่รู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันแปลกไป"

"ไม่ใช่ค่ะ ติมเองก็มีไม่ดีเหมือนกัน ดีแล้วที่มันเป็นแบบนี้ ดูแลเขาให้ดีนะคะ…เขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร"

"ฉันมองก็รู้แล้วว่าเธอน่าสงสารขนาดไหน บางทีมันก็เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องพยายามอะไรกับคนที่ไม่ต้องการเรา"

"ถึงมันจะเหนื่อยแต่ถ้าได้ใจของเขามันก็คุ้มนะคะ…" ไอติมฝืนยิ้มตอบออกไป เธอแค่อยากให้แมทเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงที่ดีกว่าเธอ มันผิดตั้งแต่มีอะไรกับลิสท์เจมแล้วไอติมไม่อาจลืมเรื่องนี้ไปได้แม้เขาจะบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจก็ตามแต่มันมีอะไรมากกว่านั้นที่เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอ เหมือนคนเลวคนหนึ่งด้วยซํ้าสองปีที่ผ่านมาไม่ใช่แค่พยายามปรับตัวเข้ากับครอบครัวแมทแต่มีอีกเรื่องที่เธอพยายามมาตลอดแต่มันกลับไม่เป็นผล ยากเย็นเหลือเกิน…มาถึงวันนี้เธอก็ควรปล่อยเขาไปได้แล้ว

"แต่มันคงยากเหมือนกันถ้าพยายามกับคนที่ไม่ได้รัก"

"…" ใช่…มันยากมาก ยากมากที่จะเปลี่ยนใจไปรักใครอีกคนให้ได้ แทบจะไม่มีโอกาสเลยด้วยซํ้า

"ฉันจะพยายามดูสักครั้งก็แล้วกัน แล้วก็หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอมันจะจบลงสักทีนะ"

"ค่ะ" นํ้าหวานฉีกยิ้มให้คนตรงหน้าแล้วหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ยาว เธอเดินออกไปจากโรงอาหารของคณะเกษตรทำให้ไอติมต้องอยู่ในห้วงความคิดเพียงลำพัง พอเลิกกับแมทแล้วมันก็เหมือนขาดอะไรไปสักอย่างอีกทั้งยังมีความรู้สึกหวาดกลัวเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

…

SG CLUB

ในสถานบันเทิงชื่อดังอีกที่เต็มไปด้วยผู้คนที่มาท่องเที่ยวยามราตรี เป็นอีกแห่งสำหรับแหล่งรวมตัวของเหล่านักศึกษาและนักธุรกิจที่ออกมาปลดปล่อย วันนี้ไอติมพาตัวเองมาเพราะเป็นการเริ่มงานใหม่คืนแรก เธอลองคุยกับมิวก่อนหน้านั้นเพื่อให้มิวช่วยและขอเข้ามาทำงานที่นี้จนในที่สุดผู้จัดการร้านก็ยอม เธอเลือกงานไม่ได้จึงต้องทำไปก่อนเพื่อความอยู่รอด...

"ให้ฉันทำแทนแกก่อนไหมติม"

"ไม่เป็นไร"

"แน่ใจนะว่าไหว"

"ไหวสิ"

"ไม่เข้าใจผู้จัดการเลยจริงๆ" มิวพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาในตอนที่ทั้งสองกำลังยืนอยู่หน้ากระจก ไอติมอยู่ในชุดเดรสขาวสายเดี่ยวกลมกลืนกับผิว สั้นเหนือเข่าขึ้นมามาก ส่วนมิวอยู่ในชุดยูนิฟอร์มของพนักงานของร้าน ก่อนหน้านั้นไอติมเข้ามาสมัครในตำแหน่งพนักงานเสิร์ฟเหมือนกับเพื่อน แต่ผู้จัดการไม่รับให้เธอทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้งแทน

"ติมไม่เป็นไรหรอก"

"แกเคยทำงานแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ"

"ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวเลิกงานค่อยเจอกัน"

"ก็เป็นซะแบบนี้ดูแลตัวเองด้วยนะ"

"อื้อ" ตอบเพียงเท่านั้นมิวก็เดินออกจากห้องนํ้าไป ทำให้ไอติมหยุดมองตัวเองผ่านหน้ากระจกเพียงลำพัง ก่อนจะหยิบลิปสีแดงสดขึ้นมาจรดริมฝีปากเพื่อไม่ให้สีหน้าดูจืดไป จัดการทุกอย่างเสร็จสับก็เดินออกมาทำงานของตนเอง คนตัวเล็กเดินขึ้นมายังชั้น VIP เพียงไม่นานก็มีลูกค้าหนุ่มควักมือเรียกไอติมจึงเดินเข้าไปหาแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาข้างกาย ผู้ชายคนนี้มีหน้าตาหล่อเหลาเจ้าของความสูงราวร้อยเก้าสิบฉบับชายยุโรป

"ชื่ออะไร?" ชายหนุ่มเอ่ยถามแล้วกวาดแขนพาดผ่านแนวโซฟาเหมือนคร่อมไหล่บางเอาไว้กลายๆ ไอติมช้อนตามองแล้วส่งยิ้มไปให้ตามหน้าที่

"ไอติมค่ะ"

"รสไหน คงจะอร่อยน่าดู"

"เอ่อ..." เธอตอบตะกุกตะกักพร้อมกับขยับตัวถอยห่าง ไอติมเผลอลืมตัวไปว่างานแบบนี้มันเปลืองตัว ก่อนจะเกร็งตัวนิ่งแล้วปล่อยให้ปลายนิ้วแกร่งรูปตามใบหน้ามนแล้วเชยขึ้นให้เธอสบตา

"ลืมไปว่าต้องลองชิมเอง"

"เบาหน่อยเฮีย"

"เอาหน่า....ตัวเด็ดเลยคนนี้" ชายหนุ่มเจ้าของการกระทำหันไปบอกเพื่อน

"เด็กใหม่หรอ น่ารักจัง...ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยสิ"

"คะ?"

"ถ่ายรูปคู่ไงครับ หรือจะให้พี่ถ่ายอย่างอื่นแทนดี"

หมับ!

"....." ไอติมนิ่งเงียบเธอพูดอะไรไม่ออกก่อนที่ร่างกายจะถูกอุ้มขึ้นไปนั่งบนตัก มอฟินที่นั่งมองอยู่อีกโต๊ะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดและรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือไอติมชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปของทั้งสองที่นั่งเกยตักกันเอาไว้ก่อนจะส่งไปให้ใครบางคนดู...

23 : 30 AM. | ส่งรูปภาพ

23 : 30 AM. I ใช่ไอติมรึเปล่าว่ะ จูบกับผู้ชายอย่างนัว

.......

ลูกชั้นพึ่งผ่านความตายมาหวุดหวิดหาประเด็นมาให้น้องอีกแล้ววววว

Next ep...

"ปะ…ปล่อยติม"

"เธอคิดผิดแล้วไอติมที่ตอบโต้ฉันด้วยวิธีนี้…"