Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 4 โลกที่ไม่ใช่ของเรา
ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนใหญ่ สกินแคร์สำหรับผู้ชายจากแบรนด์นอกเรียงรายอยู่หน้าตู้กระจกแต่งตัว ชั้นรองเท้าผ้าใบ รุ่นหายากและราคาแพงตั้งแต่หลักหลายหมื่นไปจนถึงหลักหลายล้าน วางโชว์สวยงามสะอาดตา
‘นี่มันคนรึกิ้งกือเนี้ย เยอะกว่ารองเท้าฉันที่เป็นผู้หญิงอีก’
ฉันส่ายหัวในความฟุ้งเฟ้อของเจ้าตัว หันมองด้านนอก กระจกระเบียงที่ต่อสูงชนเพดาน สระว่ายน้ำกลางแจ้งขนาดใหญ่อย่างกับเอาไว้แข่งมาราธอน มองเห็นวิวยอดตึกทั่วทั้งเมืองกรุง
หลังทำธุระส่วนตัวเสร็จ ด้วยความครุกลุ่นจากการแพ้เกมส์ ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเขาอย่างวิสาสะ ความนุ่มของเตียง ผสมกลิ่นของเขาคละคลุ้งไปทั่วทั้งปอด
“เฮ้อ…..”
ฉันถอนหายใจออกมา พลางนึกถึงเรื่องที่ทะเลาะกับพ่อ จุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ของชีวิต ที่มีพ่อชี้ทางให้เดินตามสั่งอยู่เสมอ ไม่มีว่าเรื่องเล็กเท่ามด หรือเรื่องใหญ่แค่ไหน ฉันก็ไม่มีสิทธิ์มีเสียงที่จะตัดสินใจเอง แม้กระทั่งเรื่องผู้ชายที่พ่ออยากให้คบหา
‘ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าจุดประสงค์พ่อที่พาฉันไปพบท่านทูตฝรั่งเศสและลูกชายของเขา คืออะไร’
แกร้ก
“ก็ว่าทำไมไปนาน หนีมานอนหรอ” เขาแง้มประตูมาถาม
“เปล่า คิดไรไปเรื่อยน่ะ”
ตุ้บ
ภามม์ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ฉัน เหม่อมองเพดานในจุดเดียวกัน
“อย่าไปคิดเยอะ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว”
“หึ พูดง่ายจัง เป็นลูกชายที่ดีจริงๆ สินะ”
“ดีตรงไหน”
“ไม่รู้สิ ฉันเป็นลูกสาว เลยโดนคาดหวังทุกอย่าง ทั้งสีหน้า ท่าทาง มารยาท การพูดจา ความสามารถ การแต่งตัว แม้กระทั่งการคบเพื่อนหรือผู้ชายสักคน”
“....”
“นายดูไม่เครียดกับอะไรดี ใช้ชีวิตอิสระ อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป จะคบใคร เอาใคร ป๊านายก็ไม่เคยว่า”
“หึ ใครบอกเธอว่าฉันไม่เครียด”
“....”
“เรื่องบางเรื่อง แสดงออกไปตรงๆ ก็ไม่ดีหรอก ทำไปแล้วมันไม่มีประโยชน์ฉันเลยไม่ทำดีกว่า”
“ลองยกตัวอย่างเรื่องที่นายเครียดให้ฉันฟังหน่อย”
“สาวๆ ส่งภาพจิ๋มมายั่ว แล้วฉันไม่รู้จะไปหาใครก่อนดี…”
“ฉันกลับละนะ เสนียดหู” ฉันดันตัวลุกจากเตียง เพื่อหนีเขา
พรึ้บ
“ฉันล้อเล่นน่าาา”
เขาดึงแขนฉันไว้ กระชากเบาๆ ให้นั่งลงบนเตียง ฉันมองเขาด้วยสายตารังเกียจสุดฤทธิ์ ก่อนจะล้มตัวนอนมองเพดานอีกครั้ง
“สรุปชีวิตนายนี่ เครียดแค่เรื่องนี้รึไง”
“เรื่องอื่นก็มีเยอะแยะ ทะเลาะกับป๊าก็บ่อยอยู่”
“……”
“เพราะเครียดถึงต้องปลดปล่อยแบบนี้ นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันจะลืมโลกที่ป๊าสร้างขึ้นได้”
“โลกที่ป๊านายสร้างขึ้นหรอ”
“อืม เธอก็รู้ว่าฉันเป็นลูกชายคนเดียว … ฉันต้องแบกรับความคาดหวัง แรงกดดัน และข้อตำหนิจากคนรอบข้างทุกอย่าง”
“……..”
“คนที่อยากให้ฉันได้ดีก็มี คนที่อยากให้ฉันล้มก็เยอะ นั่นยิ่งทำให้ฉันถูกหลอมให้เป็นเหล็กที่ห้ามบิด ห้ามงอ ห้ามมีจุดอ่อน”
“…….”
“ฉันถูกสอนตั้งแต่เด็ก ว่าต้องเก่งกว่าคนอื่น ต้องฉลาดกว่าคนอื่น ต้องเข้มแข็งกว่าคนอื่น ถ้าคนอื่นพยายามแล้วฉันต้องพยายามให้มากยิ่งกว่า”
“........”
“…อย่ายอมอยู่ใต้เท้าใครเด็ดขาด”
คำพูดของเขาหลั่งไหลดั่งสายน้ำ เฉกเช่นว่านี่คือความในใจที่กำลังระบายออกมาให้ฉันได้รับรู้ แววตาที่จรดเพียงเพดานห้อง น้ำเสียงเย็นเรียบ แต่ฟังดูอึดอัดและทรมาน
ฉันกลายเป็นผู้ฟังที่ดี ไร้การปลอบโยน โต้ตอบ หรือเห็นใจ เพราะเรื่องราวของเขามันทำให้ภาพในอดีตของฉันผุดขึ้นมาอย่างกับเป็นเรื่องเดียวกัน
“สำหรับฉัน...การมีเซ็กส์ มันช่วยให้ลืมปัญหาไปชั่วขณะ ไม่ต้องคาดหวังอะไร แค่ทำให้ตัวเองถึงจุดสุดยอด หลับสบาย โดยไม่ต้องพึ่งยา”
“ยาอะไร”
“อ่าาา เมื่อก่อนฉันกินยานอนหลับทุกคืนน่ะ จนมาเข้าเรื่องพวกนี้ เลยเลิกได้”
พอได้ฟังมุมชีวิตของเขา เรื่องของฉันก็ดูเล็กลงไปเลย ด้วยเพราะเราเป็นลูกคนเดียวเหมือนกัน ความรู้สึกอึดอัดและกดดันที่ต้องแบกรับความคาดหวังทุกอย่างนั้นฉันเข้าใจมันดี
“เซ็กส์สำหรับนายมันดีขนาดนั้นเลยหรอ”
“อืม สำหรับฉันมันดี”
“ระวังสักวันจะมีคนท้องโย้มาหาเถอะ”
“ไม่มีวันหรอก ฉันป้องกันดี ไม่เคยสดกับใคร”
“หึ....”
ฉันส่ายหน้าให้กับความมั่นอกมั่นใจของเขา แล้วหันมองเจ้าตัว เช่นเดียวกับที่เจ้าตัวหันมองฉันพอดี สายตาสบสายตา ใบหน้าเราห่างกันแค่คืบ ลมหายใจอุ่นๆ ปะทะผิวของกันและกัน
‘เรานอนใกล้กันขนาดนี้เลยหรอ’
“เธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่ฉันเปิดเผยที่อยู่จริงๆ ให้เลยนะ”
“เชื่อก็โง่แล้วภามม์”
“พูดจริงโว้ย”
“…..”
“ฉันไม่พาสาวขึ้นคอนโด เพราะถ้าเลิกกันไป แม่งจะมาราวีถึงถิ่น”
“งั้นปกติพาไปไหน”
“พ่อฉันมีโรงแรมทั่วประเทศ แค่ในกรุงเทพก็สิบกว่าที่แล้ว เธอจะให้ฉันไปไหนล่ะ”
“ไม่รู้สิ นายอาจจะชอบบรรยากาศนอกสถานที่มั้ง”
“อันนั้นของมันแน่นอนอยู่แล้วครับคุณหนู”
“....หึ”
เขาพลิกตัวหันนอนตะแคงข้าง เท้าศรีษะ พลางจ้องมองฉันด้วยสายตามันวาว อย่างกับหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่เห็นลูกแกะ มุมปากเขายกยิ้มขึ้นช้าๆ ปลายลิ้นสีชมพูฉ่ำวาวนั้นลิ้มเลียบนผิวปากบ่งบอกถึงสิ่งที่อยู่ในใจ
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
