Time & Lalin 3 - สำหรับคนพิเศษเท่านั้น

Time & Lalin 3 - สำหรับคนพิเศษเท่านั้น

“ผมเป็นเจ้าของที่นี่”

“อ่อ ค่ะ” ทันทีที่ได้ยินคำตอบของเขา

คนตัวเล็กก็รู้สึกแปลก...ที่เธอนั้นโล่งใจ

โล่งใจที่ว่าคือโล่งใจที่เขา เป็นเจ้าของที่นี่ ไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวจนจำหน้าได้ทุกคนอย่างที่แอบคิดก่อนหน้า

“ตามผมมาครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำเธอเดินขึ้นไปยังชั้นสองและชั้นสามเรื่อย ๆ

เขาพาเธอเดินมาหยุดที่หน้าห้องน้ำชั้นสี่ที่เป็นห้องน้ำส่วนตัวของพวกเขาเท่านั้น

ซึ่งผับนี้มีเจย์และมาคัสร่วมเป็นหุ้นส่วนด้วย

“เป็นห้องน้ำวีไอพี สำหรับคนพิเศษเท่านั้น” คนตัวสูงหันกลับมาหาใบหน้าหวานที่แดงซ่านชวนมอง พร้อมกับเอ่ยพูดด้วยแววตาชวนคิดกับประโยคที่เขาได้เอ่ยออกมา

“ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กเห่อร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

เมื่อเผลอคิดลึกไปไกลในสิ่งที่อีกคนเอ่ยพูดเมื่อครู่

ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำหรูที่สะอาดสะอ้านและมีกลิ่นหอมทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

“นี่หน้าเราแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์...” ลลินเอ่ยพูดกับตัวเองในกระจก เมื่อเห็นว่าทั้งใบหน้าของตัวเองนั้นเห่อร้อนแดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับยกมือขึ้นสัมผัสแก้มนวลของตัวเอง

ก่อนจะเลื่อนลงมายังอกข้างซ้ายที่กำลังเต้นระรัวไม่หยุดหย่อน

“...หรือว่า...คนด้านนอกกันแน่” ในขณะที่เธอกำลังพูดคุยกับตัวเองในกระจกอยู่นั้น

“สร่างเมาหรือยังครับ” เสียงทุ้มหล่อก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้ลลินเบนสายตามองคนที่เข้ามาใหม่จากในกระจก

และเมื่อรู้ว่าเป็นเขาเธอก็รีบหันหลังกลับไปในทันที

“ฉัน...” สายตาของคนตรงหน้าทำเธอลืมไปเลยว่าควรพูดอะไร เขาสะกดเธอด้วยแววตาที่กำลังจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเธอ

ขายาวเดินก้าวเข้าชิดร่างบางและเมื่อเธอจะถอยหลังมือแกร่งก็โอบเอวคอดรั้งตัวเธอไว้ให้แนบชิดที่อกของเขา

ก่อนจะค่อย ๆ ก้มหน้าลงมาเข้าใกล้เธออย่างช้า ๆ

สายตาคมจ้องมองดวงตาหวานอย่างกับร่ายมนตร์สะกดให้เธอมัวเมาหลงในสิ่งที่เขากำลังจะเอ่ยพูดต่อจากนี้

“ผมชอบคุณ”

ตาหวานเบิกโพลงตกใจ ใจที่เต้นแรง ก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน

ไม่เคยมีใครรุกเธอแรงขนาดนี้มาก่อน

เขาคนแรก...

ตาหวานจ้องมองใบหน้าหล่อไม่กระพริบ

ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขานั้นก็หล่อ

และหล่อมากจนทำเธอเคลิ้มไปกับเขา

เมื่อลลินเงียบ คนตัวโตก็ค่อย ๆ ขยับใบหน้าเข้าใกล้เธออีก

ตาหวานจ้องมองริมฝีปากหนาที่ค่อย ๆ ขยับเลื่อนเข้ามาใกล้

เข้ามาอีก...ใจดวงน้อยเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง

ลลินถอยใบหน้าห่างออกเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ เมื่ออีกคนเข้าใกล้จนริมฝีปากเริ่มจะแตะสัมผัสกัน

ก่อนจะหลับตาลง

ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามแทบหลุดออกจากอกออกมาเสียให้ได้

จุ๊บ.. ในตอนที่ริมฝีปากของเขาแตะโดนริมฝีปากเธอ ลลินหยุดหายใจไปชั่วขณะ มือเรียวกำเข้าหากันแน่น

“อื้อ” คนตัวเล็กร้องครางออกจากลำคอเมื่อจูบแรกได้โดนคนตรงหน้าที่เพิ่งจะเจอกันเพียงไปกี่นาทีพรากไป

ไม่เพียงแค่นั้นลิ้นร้อนยังเข้ามาตวัดหยอกเล่นกับลิ้นหวานอย่างเอาแต่ใจ

“อื้อ” คนใต้อาณัติก็ได้แต่ร้องครางประท้วงในลำคออย่างทำอะไรไม่ได้

คนตัวโตอาศัยความชำนาญหลอกล่อให้คนตัวเล็กเคลิบเคลิ้มไปกับเขา

ด้วยความนุ่มนวลและสัมผัสที่แผ่วเบา ค่อย ๆ หยอกเย้าเล่นกับลิ้นหวานจนเธอเริ่มเคลิ้มตามอย่างง่ายดาย

เธอที่ไม่เคยมาก่อน ได้แต่ยอมเผยปากให้อีกคนได้ทำตามใจ ...ไม่นานเขาก็ปล่อยปากนุ่มให้เป็นอิสระ

“คุณ” เมื่อใบหน้าหล่อผละออก

ลลินก็เริ่มหน้าแดงเห่อร้อนเขินอายขึ้นมาในทันที

“ไทม์ครับ” แม้หญิงสาวตรงหน้าไม่ได้เอ่ยถามแต่เขาอยากจะบอก

เมื่อเห็นแววตาใสซื่อตรงหน้าแล้วเขาก็ก้มลงประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้

“อื้อ” เขาประกบจูบเธออีกครั้ง อย่างพึงพอใจ

ปากเธอทั้งหวานและนุ่ม มันดีเอามาก ๆ จนแทบไม่อยากจะหยุดและคงหยุดไม่ได้

ลิ้นร้อนหยอกเล่นลิ้นหวานอยู่อย่างนั้นจนเนิ่นนาน

เขาแทบไม่อยากจะผละออกเพราะยิ่งชิมก็ยิ่งติดใจ

ความไร้เดียงสาแสดงออกมาเขารับรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน

นั่น ยิ่งทำให้เขาสนใจในตัวเธอยิ่งขึ้นไปอีก

จุ๊บ...ไทม์ผละริมฝีปากหนาออกเมื่อคิดแล้วก็อดใจไม่ไหวอีกต่อไป

“ถ้าไม่ติดอะไร คืนนี้อยู่ต่อกับผมนะครับ” เขาโพล่งพูดออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ลมหายใจแรงตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น

“ตะ ต่อ” คนตัวเล็กในอ้อมกอดอ้ำอึ้ง เธอก็รู้สึกดีและเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบจากเขา และตัวเขาที่หล่อและดูดี คือชายในสเปกชายในฝันเลยเหมือนกัน

แต่ก็ยังลังเลเพราะทั้งสองไม่เคยพบเจอหรือทำความรู้จักอะไรกันมาก่อน

“วันไนต์สเตนเหรอคะ” ลลินครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะหาคำนิยามให้กับความสัมพันธ์ในค่ำคืนนี้ของเธอและเขาได้

“ครับ” ไทม์จ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังลังเลอย่างใจจดจ่อ

ไม่เคยมีใครลังเลและคิดนานขนาดนี้หากรู้ว่าเขาสนใจ

ยกเว้น เธอคนนี้...

ทำเอาไทม์รู้สึกประหม่าเป็นครั้งแรก

“ไม่ต้องคิดแล้วครับ” ดังนั้นเขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้คิดนาน

พรึบ แขนแกร่งอุ้มร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะก้าวเดินพาเธอไปยังห้องนอนส่วนตัวที่อยู่ชั้นห้า

เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เจอกับโต๊ะทำงาน อุ้มร่างบางเดินผ่านไปอีกห้องที่เป็นห้องนอน เดินมาถึงขอบเตียงแขนแกร่งก็ค่อย ๆ วางคนตัวเล็กลงอย่างนุ่มนวลและขึ้นคล่อมเธอในทันที

“คุณ” ลลินเรียกคนด้านบนที่กำลังคล่อมเธออยู่อย่างใจเต้นระรัว ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เล่นงานก่อนหน้าหายไปหมดแทบไม่หลงเหลืออยู่แล้ว

“คุณไม่เคยมาก่อนใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

…ลลินพยักหน้าขึ้นลง สบสายตาคมตรงหน้า

“ผมจะถนุถนอมคุณ ให้เป็นอย่างดีเลยครับ” มือหนาลูบไล้แขนเนียนอย่างหลงใหล ตัวเธอนุ่มและหอม ทำเอาประหม่าอย่างไม่เคยรู้สึกประหม่าแบบนี้มาก่อน

และในขณะที่มือหนากำลังลูบไล้คนตัวเล็กใต้ร่างด้วยอารมณ์ที่เริ่มพลุ่งพล่านอยู่นั้น

“ดะ เดี๋ยวค่ะ...” ลลินผลักอกแกร่งด้วยมือเล็กทั้งสองออกเบา ๆ

ไทม์หน้าเสียในทันที

แต่เมื่อได้ยินประโยคถัดไปของคนใต้ร่างก็พอให้โล่งใจขึ้นมาได้

“...คุณมีเครื่องดื่มไหมคะ” ลลินเองก็ไม่อยากปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป เขาทั้งหล่อและรวยเป็นถึงเจ้าของผับหรูขนาดนี้ก็ต้องรวยมากแน่ ๆ

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เธอหลงใหลในหน้าตาและกลิ่นกายที่หอมจากตัวเขา

เขาที่แสนเพอร์เฟค ฐานะต่างจากเธอลิบลับ เธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดาลูกชาวไร่ชาวสวนคนหนึ่ง

ส่วนเขานี่สิ ดูแล้วต้องรวยและเป็นถึงไฮโซลูกคุณแน่ ๆ

หากพบกันในที่โล่งแจ้งไม่มีวันที่เขาจะชายตามองเธอด้วยซ้ำ

“ได้สิครับ” ไทม์ยกยิ้ม พร้อมกับผละตัวออกและเดินไปยังตู้เย็นไซต์เล็กที่แช่เครื่องดื่มเอาไว้

เขาหยิบเหล้ามาหนึ่งขวดพร้อมกับแก้วเล็กอีกสองใบ

ไทม์เดินมานั่งที่ขอบเตียงข้างกายร่างบางที่ตอนนี้ก็ลุกมานั่งรอเครื่องดื่มเพื่อรอเหล้าที่ขอ

“ผมคงใจร้อนเกินไป ขอโทษด้วยนะครับ...” ไทม์เอ่ยขอโทษคนตัวเล็กด้านข้างพร้อมกับกำลังรินเหล้า

“คุณ...” มือหนายื่นแก้วให้หญิงสาวแต่ก็ไม่วายส่งสายตาแฝงหลอกเอ่ยถามชื่อ

“ลลินค่ะ” มือเรียวรับแก้วเหล้าพร้อมเอ่ยบอกชื่อแก่เขา

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณลลิน”

“เช่นกันค่ะ” ลลินเองก็จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมคู่หน้า