Time & Lalin 1 - เกมล่าเหยื่อ

Time & Lalin 1 -เกมล่าเหยื่อ

“ผู้หญิงคนนั้นตรงสเปกมึงหรือไง” เจย์เอ่ยถามเพื่อนชายที่เอาแต่จ้องมองยังหญิงสาวโต๊ะตรงข้ามไม่กะพริบตา

“ใช่ ตรงแบบ โดนใจกูมาก ๆ เลยล่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยตอบเพื่อนชายด้านข้างหากแต่สายตายังคงจับจ้องตาหวานที่มองมายังเขาไม่ละสายตา

เธอไม่หลบตาเขาสักนิด แถมยังจ้องกลับอย่างสู้สายตา

ไทม์ ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับส่งแววตาเจ้าเล่ห์

สองสายตาสบจ้องมองกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร และในแววตาของทั้งคู่ก็ดูจะเหมือนกำลังเชื้อเชิญกันไปมา

“แล้วจะมัวรออะไรอยู่วะเข้าไปทำความรู้จักเลยดิ” มาคัสเพื่อนชายอีกคนที่นั่งอยู่ก็เอ่ยบอก

เมื่อมองเห็นแล้วว่าทั้งสองได้แสดงความต้องการกันและกันผ่านทางสายตาเสียขนาดนั้น จะมัวรออะไรอยู่อีก

“กูเข้าไปแน่ แต่รอ...ให้เธอสนุกให้เต็มที่กว่านี้ก่อน” มือแกร่งยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่มรวดเดียวอย่างคนมีแผน

ก็เขามีแผนจริง ๆ แผนที่ว่าคือการที่รอให้เธอได้ดื่มเครื่องดื่มในมือให้มึนเมาไปมากกว่านี้ก่อน เพราะมันจะง่าย...ต่อการหลอกล่อเหยื่อให้มาติดกับ

“ไอ้นี่ มันรู้งานว่ะ” เจย์เอ่ยชมอย่างชอบใจในความคิดอันชาญฉลาดของเพื่อนชาย

“แม่งแผนสูงใช้ได้ว่ะ” ไม่ต่างจากมาคัสที่คิดไม่ถึงกับแผนการแบบนี้ของเพื่อน เพราะหากเป็นเขาหรือเจย์ เมื่อเจอเหยื่อที่ถูกใจก็รีบเข้าไปหาในทันทีโดยไม่ลังเล ซึ่งต่างจากเพื่อนชายอย่าง ไทม์ ที่นาน ๆ จะเจอคนที่ถูกใจเขาอย่างเธอคนนี้ แต่เขาก็เลือกที่จะยังนั่งอยู่ที่โต๊ะอย่างใจเย็น ได้แต่คอยจ้องมองเธอ คอยส่งสายตาให้กันไปเรื่อย ๆ เพราะมีแผนอันแยบยลอยู่

“ช้าไปมีหมาคาบไปแดกนะมึง” มาคัสเอ่ยเตือนเมื่อมองเห็นหนุ่ม ๆ ในผับต่างก็กำลังจับจ้องไปที่หญิงสาวที่เพื่อนชายหมายปองไว้อยู่เหมือนกัน

แต่สิ่งที่เพื่อนชายเอ่ยเตือน ไม่อาจทำให้เขาหวั่นกลัวเลยสักนิด มือแกร่งยกกระดกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่มพร้อมกับสายตาที่กำลังมองไปยังแผ่นหลังขาวเนียนของหญิงสาวเป้าหมาย ก่อนจะเอ่ยบอกเพื่อนชายด้วยความมั่นใจ

“หมาหรือจะสู้...เสืออย่างกูได้วะ” ไทม์เอ่ยตอบออกมานิ่ง ๆ อย่างมั่นใจ พร้อมกระดกแก้วน้ำสีอำพันเข้าปากในรวดเดียวอีกครั้ง

อะไรที่ทำให้เขามั่นใจได้ขนาดนี้หนะเหรอ

คงไม่พ้นสายตาที่เธอใช้จ้องมองเขาเมื่อครู่ ที่มองก็รู้ว่าเธอก็สนใจเขาอยู่เหมือนกัน

คิดแล้วมุมปากหนาก็ยกยิ้มอย่างพึงพอใจ

“ในพวกเราเร็ว ๆ นี้ท่าจะมีคนสละโสดว่ะ” เจย์เอ่ยพูดอย่างขำ ๆ เพราะมองดูจากท่าทางของไทม์ที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเองอย่างคนบ้า

“คิดงั้นเหรอวะ...” ประโยคถัดมาเป็นมาคัสที่หันไปเอ่ยถามเจย์

“...หรือแค่เล่น ๆ” ก่อนจะหันมาเอ่ยถามไทม์อย่างนึกสงสัย

“ไว้ผ่านคืนนี้ กูจะให้คำตอบ” เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยบอกเพื่อนชายทั้งสอง

พูดเสร็จสายตาคมก็จ้องมองไปยังหญิงสาวดังเดิม

ไทม์ไม่เคยถูกตาต้องใจใครง่าย ๆ มีเพียงเธอคนนี้ที่ทำให้เขาถูกใจตั้งแต่แรกเห็น เพราะด้วยความเป็นเธอ ทั้งรูปร่างและหน้าตาที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าตรงสเปกเขาเหลือเกิน

จะเหลือก็เพียงแต่...

สิ่งที่ต้องใช้ความใกล้ชิดและความลึกซึ้งที่จะช่วยตัดสินและถ้าค่ำคืนนี้เธอทำให้เขาถูกใจได้ก็อาจไม่แน่ที่เขาจะสานต่อ...

ไทม์ปล่อยให้หญิงสาวที่เขาแอบมองได้สนุกสนานกับเพื่อน ๆ ไปก่อน โดยไม่พลาดที่จะสังเกตดูเธอไปพลาง ๆ พร้อมกับจ้องมองหาโอกาสเพื่อเข้าหาในจังหวะที่เหมาะสม