ตอนที่ 5(รีไรท์)

หน้าบริษัทLLU กรุ๊บ

" นายเอารถกลับบ้านไปเลยนะ " สโนว์บอกคนขับรถของตัวเองด้วยท่าทีนิ่งๆ

" ทำไมล่ะครับคุณหนู " คนขับรถตอบพร้อมหันไปมองผู้เป็นนายด้วยความสงสัย

" ที่ถามออกมาเนี้ย คิดก่อนรึยังห๊ะ! ไม่ต้องถามอะไรมาก สั่งอะไรก็ให้ทำตามนั้นเข้าใจมั้ย! " พูดเสร็จร่างบางก็ลงจากรถไปทันที โดยไม่สนใจสายตาที่เป็นห่วงของคนขับรถของตัวเองเลยสักนิด

หน้าลอบบี้

" ห้องพี่กานต์ไปทางไหน " สโนว์ยิงคำถามใส่พนักงานทันที พนักงานหน้าลอบบี้มองหน้ากันอย่างงงๆ เพราะไม่รู้ว่าบุคคลตรงหน้าของพวกเธอนั้นเป็นใคร และทำไมถึงได้กล้าเรียกเจ้านายของพวกเธอแบบนี้

" เอ่อ...ห้องของท่านประธานรึเปล่าคะ " พนักงานคนนึงเอ่ยถาม

" อืม นั่นแหละไปทางไหน " สโนว์ถามย้ำด้วยความหงุดหงิด เพราะอีกฝ่ายเอาแต่ถามนั่นถามนี่อยู่นั่นแหละ และเขาเองก็อยากจะเจอร่างสูงเร็วๆแล้วด้วย

" ไม่ทราบว่านัดเอาไว้หรือเปล่าคะ " พนักงานสาวเห็นท่าทางของร่างบางเริ่มหงุดหงิดจึงถามขึ้นด้วยความสุภาพ

" ทำไมฉันต้องนัดด้วย บอกมาสักทีว่าห้องพี่กานต์ไปทางไหน " สโนว์เริ่มขึ้นเสียงและมองพนักงานสาวคนที่ถามตนเองอย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก แค่เขามาหาว่าที่สามี(?)ของเขา มันต้องยุ่งยากวุ่นวายมากขนาดนี้เลยหรือไง

สโนว์กอดอกแล้วมองไปทางหญิงสาวด้วยความไม่พอใจและทำท่าจะต่อว่าเธอออกมาอีกครั้งแต่ติดตรงที่มีเสียงนึงดังขึ้นมาเสียก่อน

" มีอะไรกัน " เสียงของผู้จัดการดังขึ้นและเดินตรงเข้ามาหาคนทั้งคู่ที่ยืนเถียงกันอยู่

" คือว่าคุณคนนี้เขามาหาท่านประธานน่ะคะพี่อุ้ย แต่หนูไม่กล้าให้เขาขึ้นไปข้างบนค่ะ เพราะไม่แน่ใจว่าถ้าให้ขึ้นไปแล้วท่านประธานจะว่ายังไง " พนักงานสาวเดินมาบอกอุ้ยด้วยความกังวล เพราะท่าทางและสรรพนามที่ชายหนุ่มหน้าหวานตรงหน้าเรียกท่านประธานของเธอนั้น มันดูสนิทสนมกันแปลกๆ

" ไม่ทราบว่าคุณมีธุรอะไรกับท่านประธานรึเปล่าคะ " อุ้ยหันไปถามสโนว์ด้วยท่าทีสุขุมและมีรอยยิ้มที่มุมปากเพือ่ไม่ให้ใบหน้าดูบึ้งตึงจนเกินไปนัก

" ทำไมฉันต้องบอกพวกเธอด้วย แล้วนี่จะบอกได้รึยังว่าห้องพี่กานต์ไปทางไหนมันเสียเวลาฉันมาตั้งนานแล้วนะ " สโนว์ขมวดคิ้วและชักสีหน้าออกมาอย่างชัดเจนว่าตอนนี้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

" ทางเราต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าไม่ได้นัดไว้เราไม่สามารถให้เข้าพบได้จริงๆค่ะ " อุ้ยยังคงตอบด้วยน้ำเสียงแบบเดิม ซึ่งเขาพยายามที่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ เพราะด้วยภารหน้าที่ที่มันค้ำคอของเธออยู่ มันเลยทำให้เธอไม่สามารถที่จะทำหน้าตาไม่พอใจอีกฝ่ายได้ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็ตาม

" ทำไมฉันจะขึ้นไปไม่ได้ในเมื่อฉันเป็นแฟนพี่กานต์ " ร่างบางตอบกลับไปด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับมองไปที่หญิงสาวตรงหน้านิ่ง แต่เป็นการนิ่งที่ดูไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

" แฟน? แฟนท่านประธานอย่างนั้นหรอคะ " อุ้ยรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากเพราะนอกจากที่เธอจะเป็นผู้จัดการแล้วเธอก็ยังควบตำแหน่งคนสนิทของครอบครัวรัชนีกรณ์เป็นอย่างดี แต่ก็ไม่นึกว่าลูกชายของทั้งสองจะมีคนรักเป็นผู้ชายด้วยกัน

" อื้ม ใช่ ฉันนี่แหละเป็นแฟนพี่กานต์ ตกลงจะให้ฉันขึ้นไปได้หรือยัง " สโนว์ตอบด้วยความมั่นใจ ถึงกานต์จะไม่ใช่แฟนเขาตอนนี้ยังไงสักวันก็ต้องเป็นอยู่ดี ถ้าบอกว่าเป็นแฟนไปเลยมันจะต่างกันตรงไหนละ

" งั้นดิฉันขอโทรถามท่านประธานก่อนนะคะ " อุ้ยรีบติดต่อไปหากานต์ทันทีเพราะเกรงว่าถ้าช้ากว่านี้พวกเธอจะเดือนร้อนกันหมด

' ท่านประธานคะมีคนมาขอพบค่ะ ' อุ้ยพูดกับกานต์ในปลายสาย สายตาก็ลอบมองใบหน้าของสโนว์ด้วยความรู้สึกเกร็งๆไม่น้อย

' ใคร? ' กานต์ขมวดคิ้วอย่างสงสัยเพราะเขาไม่ได้นัดใครไว้

' เขาบอกว่าเป็นแฟนท่านประธานค่ะ ' สิ้นสุดเสียงของอุ้ยทำให้กานต์ขมวดคิ้วเพราะกำลังสงสัยว่าเขาไปมีแฟนตอนไหน เพราะทั้งชีวิตของเขาในตอนนี้ส่วนมากจะเป็นงานเสียมากกว่า

' ชื่ออะไร ' กานต์ถามอย่างระแวงเพราะเริ่มรู้สึกแปลกๆกับสถานการณ์ที่ได้ยิน เขานิ่งไปสักพักเมื่อคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หรือคนที่มาหาเขาจะเป็น...

"เอ่อ.. ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรือคะ " อุ้ยหันไปถามสโนว์เพราะเขาดันลืมถามชื่อชายหนุ่มตรงหน้าไปสนิท

" สโนว์ " สโนว์จ้องหน้าอุ้ยพร้อมบอกชื่อตัวเองออกไป

' เขาบอกว่าชื่อสโนวค่ะ ' อุ้ยตอบพร้อมลอบมองร่างบางที่จ้องหน้าเขาอยู่

' ไล่ออกไปจากบริษัทผมเดี๋ยวนี้! ' กานต์พูดจบก็ตัดสายทิ้งทันทีเพราะมันเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่ผิด

" เอ่อ... คือว่า " ทันทีที่สายของกานต์ตัดไปอุ้ยก็มีท่าทีลำบากใจมากในการที่จะบอกกับร่างบาง เพราะถึงแม้ว่ากานต์จะไม่ได้บอกกับเธอว่าตกลงชายหน้าหวานคนนี้เป็นแฟนของกานต์หรือไม่ แต่ด้วยน้ำเสียงและคำพูดของทั้งคู่มันก็ยืนยันได้ว่าเขาทั้งสองคนรู้จักกันอย่างแน่นอน

" พี่กานต์ไม่ให้เข้าไปใช่มั้ย " สโนว์พูดออกมาอย่างรู้ทัน เพราะเสียงของกานต์เล็ดลอดออกมาให้สโนว์ได้ยินเล็กน้อย

" ใช่ค่ะ " อุ้ยตอบพร้อมยิ้มแห้งๆออกมา

" งั้นฉันก็ต้องให้เธอคุยกับคุณแม่แล้วแหละว่าฉันสมควรที่จะได้เข้าไปมั้ยเพราะก่อนมานี่ก็คุณแม่พี่กานต์นี่แหละที่เป็นคนให้ฉันมา " สโนว์ยิ้มอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่าเมื่อเห็นใบหน้าของพนักงานสาวที่ซีดเผือก

" เอ่อ.. คือ..งั้นดิฉันให้คุณขึ้นไปก็ได้ค่ะ ห้องท่านประธานขึ้นลิฟท์ฝั่งขวานะคะกดชั้นสิบเก้าได้เลยค่ะ " อุ้ยตอบอย่างลำบากใจ เพราะถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูคุณหญิงท่านเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องถูกไล่ออกสถานเดียว โดยไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นให้เธอลองเสี่ยงบอกทางอีกคนยังจะดีเสียกว่า

" ขอบใจ " สโนว์ยิ้มกว้างและเดินไปตามทางที่อุ้ยบอกทันที