พี่ชายข้างบ้าน 3(2)

“หิวไหม” เฮียตักอาหารที่วางเรียงบนโต๊ะมาใส่จานใส่ถ้วยให้ฉัน ส่วนตัวเขานั่งดื่มเหล้าที่เพื่อนชงมาให้ ฉันได้ดื่มน้ำโค้ก ตามคำสั่งของเฮียไฟ

“ขอบคุณค่ะ” อยากพูดว่าจะให้หิวอะไรนัก เพิ่งกินมาเองนะ ยังไม่ย่อยเลย แต่เฮียตักมาให้แล้วกินหน่อยก็ดี ดีกว่านั่งเก้อ เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับใคร นั่งกินเงียบ ๆ ไปดีกว่า

ทว่าคนมันอิ่มจะกินได้สักเท่าไหร่กัน หยิบโทรศัพท์เข้ามาดูแชตดีกว่า

ห้องแชต พวกพ้อง ฟ้องกันยับ

ลีลาเด็ด: เหงา

ส่องสว่าง: มีคนเหงา

ระฆัง: เหงาอะไร

กระต่ายซุกซน: นั่นดิ เหงาอะไรกูก็นั่งอยู่ข้าง ๆ

ลีลาเด็ด: @กระต่ายซุกซน นั่งดูแต่ผู้ชาย ยังกล้าพูด

ลีลาเด็ด: @ส่องสว่าง ที่รักกลับเมื่อไหร่ เค้าคิดถึงแล้ว ไม่ได้กลิ่นตัวเองแล้วเค้าจะขาดใจ

“บอกให้มันขาดใจตายไปเลย” ฉันเงยหน้ามองเมื่อเสียงเฮียไฟกระซิบข้างใบหู จึงได้เห็นว่าสายตาของเฮียจ้องที่หน้าจอโทรศัพท์ของฉัน

“พูดไม่เพราะ” พูดพลางกดปิดหน้าจอค่ะ

“...” เฮียไฟเขาทำหน้านิ่ง

“อ้าว สาวน้อยคนนี้ใครครับ” เสียงดังมาจากทางด้านหลัง ฉันจึงละความสนใจจากเฮียไฟ หันไปมองเขาที่แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีครีม กางเกงสแล็คสีดำ ใบหน้าคมเข้ม จัดว่าหล่อมาก คนที่อายุใกล้ 30 นี่หล่อกันทุกคนไหมนะ

ที่แน่ ๆ เท่าที่ฉันเจอเพื่อนเฮียไฟหล่อทุกคนเลยอะ

“คนสำคัญของไอ้ไฟมัน เสี่ยอย่าได้คิดแตะนะครับ” เพื่อนคนหนึ่งเป็นคนตอบ

“อ่อ เหรอครับ สวัสดีครับตี้ครับ” คนมาใหม่นั่งลงข้างฉันอีกฝั่งแล้วหันมายิ้มให้ คือเฮียไฟนั่งข้างซ้าย เขานั่งข้างขวางี้

“ดาวเหนือค่ะ” เขาทักทายฉันจึงยิ้มกลับไปเป็นมารยาท

“น้องดาวเหนือชอบจัสตินลูกชายเจ้าของร้านทองหรือชอบเสี่ยตี้เจ้าของฟาร์มกุ้งเจ้าพ่อเงินกู้ครับ”

“ไอ้ตินมึงยังจะกวนมันอีก” พี่คนเดิมพูดอีกครั้ง

“กวนตีนอะไร ไอ้ไฟบอกคนสำคัญ ไม่ได้บอกแฟนหรือเมียสักหน่อย อาจจะเป็นน้องสาว เราสองคนมีสิทธิ์จีบนะไอ้ตี้ มึงว่าจริงไหม”

“อืม ถูก ไอ้ตินพูดก็จริง ไอ้ไฟลงนามให้ชัดเจนหน่อย พวกกูจะได้รู้ว่าน้องเขาอยู่ในฐานะอะไร” พี่คนหนึ่งในกลุ่มพูด

“สถานะอะไรพวกมึงไปยุ่งกับมันทำไม มานี่แดก ๆ นาน ๆ รวมตัวกันที” คนที่ชื่อตี้ตัดบททุกอย่าง ขณะที่เฮียไฟนั่งนิ่งทว่าส่งสายตาดุ ๆ ไปให้เพื่อน ๆ เป็นระยะ โดยเฉพาะเพื่อนที่ชื่อจัสติน

จากนั้นงานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นและจบลงอย่างราบรื่น กว่าทุกอย่างจะจบก็ปาไปเที่ยงคืน เฮียไฟจึงขอตัวกลับโดยที่พี่ตี้หรือเสี่ยตี้ขึ้นรถมาด้วย รถจอดในรั้วของบ้านหลังใหญ่ บ้านเขาคนนี้หลังใหญ่มาก ๆ ดูจากขนาดบ้านจัดว่าเป็นคนรวยเลยนะ

“น้องดาวลงไหมครับ” เสี่ยตี้ถาม

“ไม่ต้อง ลงไปเอาของแป๊บเดียว รอเฮียอยู่ในรถนะ” เป็นเฮียไฟที่ตอบและลงจากรถ

เฮียไม่ให้ลงดาวจะลงได้ไง แบตก็หมด นอนรอแล้วกัน

นอนรอไปรอมาคือหลับสนิท รู้สึกตัวตอนที่รถเลี้ยวจอดในบ้านและเฮียดับเครื่อง

“นึกว่าจะนอนต่อ เฮียจะได้อุ้มเข้าบ้าน” เฮียไฟอาจจะพูดแบบนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ว่ามันมีผลต่อใจดาวเหนือคนนี้ที่สุด

“ดาวโตแล้ว เฮียอุ้มไม่ได้แล้วค่ะ วันนี้ขอบคุณมากนะคะ” ฉันรีบเปิดประตูลงจากรถ เดินออกจากรั้วบ้านเฮียมาบ้านตัวเองพร้อมกับสั่งหัวใจว่าห้ามรักเฮียไฟมากไปกว่านี้ ห้ามเผลอใจรักพี่ชายข้างบ้านไปมากกว่านี้

เพราะถ้ารักมากกว่านี้ก็จะเจ็บมากกว่าเดิม

กลับเข้าบ้านมาก็ได้รู้ว่าแม่ยังไม่กลับจากวงไพ่ คงลากยาวสามวันสามคืนอะ ยิ่งรู้ว่าฉันอยู่บ้านแม่ยิ่งไม่ห่วงงานซักรีดและงานบ้านของบ้านเฮียไฟ ยังไงซะแม่ก็รู้ว่าฉันจะจัดการทุกอย่างให้จนเรียบร้อย เรื่องแฟนใหม่แม่ไม่หา แม่บอกไม่อยากแบ่งเงินให้ใช้ กลัวคว้าได้ขี้เมาแบบพ่อฉันอีก ทั้งยังไม่ชอบเอาใจคน เสียเวลาเล่นไพ่ แม้พูดแบบนี้ฉันก็เบาใจลงหน่อยที่อย่างน้อยก็มั่นใจว่าแม่ไม่มีวันมีผู้ชายมาทำให้ฉันปวดหัวแน่ ๆ

นี่ถือเป็นความโชคดีอยู่เนอะ

เช้าวันต่อมา

ฉันรีบเอาผ้าที่ซักรีดเรียบร้อยเตรียมส่งตามบ้าน ด้วยรถโตโยต้าวีออสที่เฮียไฟเป็นคนซื้อให้และเป็นคนสอนให้ฉันขับเป็นด้วย เขาให้ฉันทุกอย่าง รถออกให้เพื่อให้ฉันขับไปเรียน แต่หอที่พักอยู่มันไม่เอื้อที่จอดรถสักเท่าไหร่ ฉันไม่ชอบจุกจิกเรื่องที่จอด ก็เลยไม่เอารถไป ไปกลับทีไรก็เฮียไฟไปรับตลอด เหตุการณ์แบบเมื่อวานที่โทรหาแล้วเฮียไม่รับก็เกิดขึ้นบ่อย ถ้าติดต่อเขาไม่ได้ ฉันแก้ปัญหาด้วยการมาเอง

หลังจากส่งผ้าเรียบร้อยฉันก็กลับเข้าบ้านพร้อมข้าวเหนียวหมูปิ้ง นั่งกินจนเสร็จจึงเดินมาบ้านเฮียไฟ มาทำงานบ้านแทนแม่ไง เมื่อเช้ามืดแม่ส่งข้อความมาย้ำว่าห้ามลืมเอาผ้าไปส่ง ห้ามลืมไปทำความสะอาดให้ข้างบ้าน แล้วแม่ก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลยจ้า

“กินข้าวมายัง” เฮียไฟเดินออกมาจากห้องระหว่างที่ฉันกำลังถูโถงกลางบ้าน เขาใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ เสื้อแจ๊คเก็ตยีนส์พาดที่แขน คนอะไรเท่จัง เขาคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูดีในสายตาฉันเสมอ

“หนูกินข้าวเหนียวหมูปิ้งมา”

“กินเตี๋ยวไก่ไหม ร้านป้าอร” ร้านนี้ร้านเด็ดเลยนะ ฉันกินตั้งแต่เล็ก ๆ อะ ป้าแกขายมานานมาก

“เดี๋ยวไปกับกิ๊บค่ะ” พูดไปงั้น ตั้งแต่เมื่อวานกิ๊บยังไม่ติดต่อมาเลย ได้แฟนละลืมเพื่อน เดี๋ยวต้องแกล้งงอนสักหน่อย

“เฮียชวนจะไปกับกิ๊บทำไม”

“ก็กว่างานบ้านจะเสร็จไงคะ เฮียรอได้เหรอ”

“เฮียรอหนูได้”

“ค่ะ งั้นหนูไปกับเฮีย”

ทั้งที่พยายามบอกตัวเองว่าห้าม ห้าม ห้ามรักมากไปกว่านี้ แต่ทุกครั้งที่เขาบอกว่ารอได้ หัวใจฉันมันพองโตมาก ๆ รอของเฮียไฟอาจจะแค่ก๋วยเตี๋ยว แต่รอของฉันมันมีความหมายลึกซึ้งมาก คนคิดไปเองก็แบบนี้สินะ เฮ้อ อยากให้เฮียรักดาวแบบที่ดาวรักเฮียจังเลย