EP : 9

“อื้อ!” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะทันทีที่พูดจบแอลฟ่าก็กระชากฉันเข้าไปจูบเต็มแรง สัมผัสของเขามันเต็มไปด้วยความดุดัน แต่ความรู้สึกที่ฉันได้รับมันไม่ใช่ความกลัวมันมีแต่ความเกลียดความขยะแขยง!

“อย่าปากดี” แอลฟ่ากระชากฉันออกพร้อมกับพูดเสียงรอดไรฟัน มือของเขาก็บีบไหล่ทั้งสองข้างของฉันแน่นจนฉันรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งไหล่

“ปล่อย” ฉันไม่ยอมแสดงความเจ็บปวดอะไรออกมาต่อหน้าเขาทั้งนั้นทั้งกายแล้วก็ใจ ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บมากทั้งสองอย่างเลยก็ตาม

“ฉันจะยอมปล่อยเธอตอนนี้แล้วกันมิลาน แต่วันไหนที่ฉันคิดจะหยุดเธอหนีฉันไม่พ้นหรอกจำไว้ที่รัก” แอลฟ่าบอกพร้อมกับส่งรอยยิ้มร้ายให้ฉัน

“นี่เอามองส่วนไหนคิดถึงได้มีความมั่นใจขนาดนี้ฮะ!” ฉันถามกลับทันที สุดทนจริง ๆ ค่ะ ความมั่นหน้ายกให้มึงเลยค่ะแอลฟ่า

“เธอรู้ดีมิลานว่าฉันทำได้หรือไม่ได้” แอลฟ่าตอบก่อนที่จะหันหลังแล้วก็เดินจากฉันไป หึ! กะอีแค่ที่บ้านทำธุรกิจเป็นคู่ค้ากันอนาคตก็แค่ติดต่อธุรกิจกันแค่นั้นแหละแต่ฉันกับเขาไม่มีวันญาติดีกันแน่นอน!

#MILAN END

#ALPHA TALK

ผมเดินออกมาทันทีหลังจากที่พูดกับมิลานจบ ความจริงผมก็รู้ว่าผมเลวแค่ไหนแต่ผมก็เป็นของผมแบบนี้ ผมหยุดความต้องการของตัวเองไม่ได้ มิลานเองก็ยังไม่พร้อม ผมไม่อยากบังคับจิตใจเธอทั้งที่ถ้าจะทำจริง ๆ เธอก็คงห้ามไม่ได้หรอกผมเลยเลือกที่จะหาเศษหาเลยกินข้างนอกประทังชีวิตไปพลาง ๆ แต่ฟังยังไงก็ดูเลวใช่ไหมล่ะ หึ ๆๆ

อีกอย่างวันนี้ก็คิดได้แล้วล่ะว่าคนเลวอย่างผมก็คงหยุดอยู่ที่เธอตอนนี้ไม่ได้เลยยอมถอยออกมาเอาไว้ผมหยุดได้จริง ๆ เมื่อไหร่ผมจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปในชีวิตเธออีกครั้ง ไม่ว่าวิธีไหนผมก็จะทำให้เธอกลับมาเป็นของผมให้ได้

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด

ติ๊ด!

“ว่าไงวะ” ผมกดรับสายของไอ้ออสตินเพื่อนรักอีกคนที่โทรเข้ามา เวลานี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันโทรมาทำไม

“ผับกูคืนนี้มึงจะมาไหม” เสียงไอ้ออสตินถามขึ้นมาทันทีที่ผมถามจบ

“มีไรน่าสนวะ” ผมถามพร้อมกับสตาร์ทรถที่จอดอยู่ในคอนโดของมิลาน อารมณ์แบบนี้ไปหาอะไรแก้เซ็งดีกว่าว่ะแต่ขอที่มันน่าสนใจหน่อย

“พี่ฝ้ายปีสามคณะเราที่มึงแอบมองขาเขาวันนี้ไงไอ้เสือ” ไอ้ออสตินตอบผมมาทำให้ผมยิ้มทันที พี่ฝ้ายเป็นรุ่นพี่ที่โคตรฮอต ได้ข่าวว่าชอบกินแต่ผู้ชายเกรดดีวันนี้ผมได้เจอเธอตอนที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร ขาแม่งโคตรสวย ถึงจะสวยน้อยกว่ามิลานก็เถอะ แต่ไม่เป็นไรแค่สวยแล้วเอาได้ก็พอ

“เออ เดี๋ยวกูไปกินของหวานตอนนี้แหละ” ผมพูดจบก็วางสายมันแล้วก็ขับรถตรงไปที่ผับของไอ้ออสตินทันที ไอ้ห่านี่ก็นะอยู่แค่ปีหนึ่งเสือกดัดจริตอยากโชว์พาวผลาญเงินพ่อมันมาทำผับหรูที่หรูฉิบหายแล้วเสือกบริหารเก่งจนดังได้ในเวลาไม่กี่เดือน ตอนแรกผมก็นึกว่ามันจะผลาญเล่นแล้วทำเจ๊งไม่เป็นท่าซะอีก

-@The Most-

“วู้ว~ ไอ้แอลฟ่าเชิญครับ” เสียงกวนส้นตีนของไอ้เควิน ไอ้เพื่อนหน้าใสใจหยาบเอ่ยทักผมทันทีที่ผมมาถึง พอมองไปรอบ ๆ ก็เห็นแก๊งพี่ฝ้ายนั่งอยู่ที่โต๊ะนี้ด้วย ไอ้ออสตินแม่งรู้ใจว่ะ

ผมก้มหัวทักทายพี่ ๆ ในโต๊ะทีละคนก่อนที่จะหยุดที่คนสุดท้ายที่มองผมอยู่ก่อนแล้วแต่ผมไม่ได้ก้มหัวทักทายเธอหรอกนะ แค่ยิ้มบาง ๆ ให้เพราะเธอต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายก้มหัวให้ผม...บนเตียง

“ได้ข่าวมึงอยากกิน” ไอ้เควินผละจากการพูดคุยกับเพื่อนของพี่ฝ้ายแล้วหันมากระซิบคุยกับผม

“มึงจะเอา?” ผมไม่ตอบแต่หันไปถามมันแทน เรื่องชั่ว ๆ ไว้ใจผมกับไอ้เควินเถอะครับ ชั่วฉิบหายส่วนไอ้ออสตินก็ชั่วนะครับ แต่มันชั่วแบบมีลิมิตไม่กินซ้ำของเพื่อนแต่ถ้าเพื่อนจะซ้ำของมันมันก็ไม่ว่า สรุปก็ชั่วเหมือนกันนั่นแหละแต่ไอ้ออสตินไม่รวมหัวชั่วแบบผมกับไอ้เควิน

“ยังว่ะ คืนนี้กูมีพี่ซีนแล้ว แต่ถ้าเด็ดมึงบอกแล้วกันกูจะได้ลอง” ไอ้เควินบอกด้วยรอยยิ้มเลว ๆ แล้วหันไปคุยกับพี่ซีนอะไรนั่นของมันต่อ ไอ้เวรเอ้ย ส่วนผมเหรอครับ ตอนนี้กำลังนั่งจิบเหล้าจ้องตากับพี่ฝ้ายอยู่ ดูก็รู้ว่าคืนนี้ยังไงก็ไม่รอดแค่รอให้สบโอกาสในการชวนเท่านั้น

“นั่งเงียบ ๆ คนเดียวไม่เบื่อบ้างเหรอคะ” หึ ๆๆ ผมนั่งจิบเหล้ายังไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำเสียงที่โคตรเซ็กซี่ของพี่ฝ้ายก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน บอกแล้วไงว่าคืนนี้ไม่รอดแค่รอให้สบโอกาสเท่านั้น

“ไม่รู้จะคุยกับใคร” ผมตอบเธอแล้วก็มองสบสายตาที่โคตรยั่ว หึ ๆๆ ผู้หญิงบทจะง่ายก็ง่ายจะตายแต่ทำไมมิลานไม่ยอมผมมั่งวะ รู้ไหมว่าผมพร้อมจะหยุดที่เธอเลยถ้าเธอยอมให้ผมกิน

“คุยกับฝ้ายไง ทั้งคืนเลยก็ได้นะ”

"ผมชอบคุยยาว ๆ นะ คุยไหวเหรอ" ผมถามแล้วก็จ้องหน้าเธอ ส่วนพี่ฝ้ายก็ดูเหมือนจะเขิน แต่ผมว่าเป็นจริตของเธอมากกว่า ผ่านมาขนาดนี้แล้วคงไม่มีหรอกไอ้จริตที่ออกมาเองโดยธรรมชาติ

"ลองดูไหมล่ะคะ" หึ ๆๆ ปิดจ๊อบครับ

-หนึ่งเดือนผ่านไป-

ตอนนี้ปิดเทอมแล้วจ้าและฉันน้องมิลานคนสวยสุดแซ่บในกลุ่มก็กำลังยืนอยู่ในเมืองหนึ่งที่เป็นจุดกำเนิดตัวตนของฉัน ใช่ค่ะ มิลานไง ตอนนี้ฉันอยู่ที่มิลาน อิอิ มาหาแรงบันดาลใจค่ะเพราะแบรนด์เสื้อผ้าของฉันเดินทางมาได้เกินครึ่งทางแล้ว แต่รู้สึกยังขาดตัวตนที่เป็นจุดเด่นของแบรนด์อยู่ก็เลยมาที่มิลานมันซะเลย

ฉันเดินดูตึกรามบ้านช่องของที่นี่ไปเรื่อย ๆ ด้วยความเพลิดเพลิน มันก็ไม่ได้สวยสะดุดตาอะไรหรอกนะคะ แต่มันมีแฟชั่นไง นั่งเครื่องมาลงอิตาลีก่อนแล้วก็ค่อย ๆ เสพแฟชั่นของยุโรปไปเรื่อย ๆ แล้วค่อยไปหยุดอยู่ที่ปารีส อิอิ

ส่วนเรื่องชีวิตที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องหัวใจก็ดีขึ้นเยอะเลยล่ะ คงเพราะเจอผู้ชายระยำมันมายำหัวใจฉันที่รู้จักรักตัวเองเลยผ่านมันมาได้อย่างไม่ยากเย็นเท่าไหร่

ส่วนไอ้บ้านั่นก็ปกตินะคะ เลวปกติ หลังจากที่ฉันบอกเลิกไปแค่สองสามวันก็เห็นเขาควงพี่ฝ้ายรุ่นพี่ที่คณะเรียบร้อย แต่จะเรียกว่าควงก็ไม่รู้ว่าเรียกถูกไหมเพราะเห็นมีแต่พี่ฝ้ายที่ตามจิกตามสิง หึ! สันดานเขานี่มันจริง ๆ เลย ขนาดเพิ่งเลิกกับฉันไม่ถึงสามวันก็มีคนใหม่แล้ว ฉันดีใจมากที่ฉันเห็นธาตุแท้และหลุดพ้นจากเขามาได้

“เดินเหม่อแบบนี้อันตรายนะครับ” ฉันกำลังดูบ้านเมืองแล้วก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยก็มีเสียง ๆ หนึ่งเอ่ยขึ้นเป็นเสียงทุ้มที่พูดภาษาไทย ใครพูดแล้วพูดกับฉันรึเปล่า ด้วยความสงสัยฉันก็เลยหันหลังไปมองที่ต้นเสียง

“...”

หล่อ...หล่อมาก หล่อแบบออร่ากระจายมาแต่ไกลเลย

“คุยกับฉันรึเปล่าคะ” ฉันยืนอึ้งความหล่อออร่าของเขาไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ยถามเขาด้วยความไม่มั่นใจเขาก็เลยส่งยิ้มขำมาให้

“ครับ” เขาตอบแค่นั้นก็มองหน้าฉันพร้อมกับส่งซิกส์ให้มองด้านหลังเขา ทำให้เห็นผู้ชายสองคนที่มีทำท่าด้อม ๆ มอง ๆ ท่าทางน่าสงสัย อย่าบอกนะว่าฉันโดนมิจฉาชีพตาม

“ผมเดินเที่ยวมาเรื่อย ๆ บังเอิญเห็นคุณเดินเหม่อแล้วก็มีสองคนนั้นเดินตามมาสักพักแล้วก็เลยรีบเดินมาหา น่าจะเป็นพวกมิจฉาชีพนะครับ”

“ตายจริง ขอบคุณมากนะคะ ฉันมัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไม่ได้ระวังตัวเลย” ฉันยิ้มพร้อมขอบคุณเขา ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องมิจฉาชีพแค่ไหนใครก็รู้ดีขนาดมากันเป็นกลุ่มยังโดนได้แล้วฉันที่เป็นผู้หญิงแถมมาคนเดียวไม่มีทางหลุดรอดสายตาคนพวกนี้แน่ ๆ โง่จริง ๆ เลยมิลานเอ้ยทำไมไม่ทันระวังตัวนะแล้วพอเห็นฉันกับผู้ชายคนนี้คุยกันผู้ชายสองคนนั้นก็รีบเดินหนีไปทันที

เฮ้อ! ถ้าไม่ได้เขาที่สังเกตเห็นก่อนก็ไม่รู้ว่าฉันจะโดนอะไรบ้างในเมื่อมาคนเดียวต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้ คนอะไรหล่อแล้วยังมีน้ำใจอีก

“ขอบคุณจริง ๆ นะคะ ถ้าคุณไม่เข้ามาทักให้ฉันรู้ตัวไม่รู้ว่าฉันต้องเจออะไรบ้าง” ฉันยิ้มขอบคุณเขา ส่วนเขาก็ก้มหัวให้นิดหน่อยพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น งานดี ดูน่ารัก ฮือ~

“ยินดีครับ ว่าแต่มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ” เขายิ้มให้ฉันอีกแล้ว ช่างเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยแล้วยังมีน้ำใจแจกจ่ายรอยยิ้มดี ๆ ของเขาให้คนไปทั่วจริง ๆ

“ค่ะ พอดีปิดเทอมน่ะค่ะเลยมาลุยยุโรปคนเดียว แล้วคุณล่ะคะ"

"ครับ ผมก็มาคนเดียวเหมือนกัน ว่าแต่คุณชื่อ..." เขายิ้มให้ฉันอีกรอบพร้อมกับถามชื่อ มิลานโดนผู้ชายหล่อแจกจ่ายรอยยิ้มให้มากเกินไปแล้วนะ ใจบางมากเลยค่ะ

"อ้อ แหะ ๆ ลืมแนะนำตัวเลยขอโทษนะคะฉันชื่อมิลานค่ะ” ฉันบอกเขาแล้วก็แนะนำตัวทันที มันดูเสียมารยาทนะคะเขาอุตส่าห์มาช่วยแต่ไม่แนะนำตัวจนเขาต้องเป็นฝ่ายถามเอง

“ครับ ผมธามนะครับ” ธามเหรอ รูปงามนามเพราะอย่างกับเป็นชื่อของว่าที่แฟนในอนาคต >///<