EP 3 | คนสมองดี

​

“มาแล้วววววว~”

เสียงของเฟิร์นดังขึ้นก่อนที่ร่างบางจะเดินเข้ามาในร้านเสียอีก สามหนุ่มวิศวะฯที่กำลังนั่งรออยู่ถึงกับส่ายหน้าพร้อมกันด้วยความเอือมระอา

“ตัวเองจะเสียงดังทำไมเนี้ย”

กายหันไปพูดกับแฟนสาวพลางขยับตัวเพื่อให้เฟิร์นนั่งลงข้างๆ เขาบนเก้าอี้ตัวเดียวกัน

“เขากลัวตัวเองไม่ได้ยินไง”

“เอาจริง แค่เสียงกระซิบของมึงก็ได้ยินกันทั้งมอแล้ว”

บอสพูดปนขำ ที่เขาพูดกูมึงกันอย่างสนิทสนมเพราะบอสและเฟิร์นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม เมื่อมาเข้ามหาวิทยาลัยก็ดันบังเอิญมาเป็นแฟนกับกายเพื่อนในกลุ่มเดียวกันอีก

“อิเชี่ยบอส ตัวเองดูมันสิ!”

เฟิร์นชักสีหน้าไม่พอใจก่อนจะหันไปฟ้องแฟนตัวเองเพื่อเรียกคะแนนสงสาร จนบอสอดหมั่นไส้กับจริตจะก้านของเพื่อนตัวเองไม่ได้

“อ๊ะ! เดี๋ยวนี้แทนเปลี่ยนแนวเหรอ”

นิ้วเรียวชี้ไปทางกระเป๋าเสื้อช็อปที่เสียบปากกาด้ามสีชมพูหวานแหววเอาไว้ ดูจากสีปากกาแล้วเฟิร์นแทบไม่อยากจะเชื่อว่าแทนจะเป็นคนซื้อมาเอง

“มันซื้อมาที่ไหนล่ะ สาวให้มา”

กายหันไปตอบแฟนสาวพลางจะคว้าแก้วชาเย็นของตัวเองแต่กลับโดนเฟิร์นปาดหน้ายกขึ้นไปดูดเสียก่อน

“เดี๋ยวนี้เขาจีบกันโดยการซื้อปากกาให้เนี้ยนะ”

เฟิร์นถึงกับคิ้วขมวด เธอไม่เคยเจอวิธีจีบผู้ชายแบบนี้มาก่อนแถมปากกาที่ซื้อมาให้ก็ดูไม่เข้ากับหน้าตาและฐานะของแทนเลยสักนิด

“เออๆ มึงมีเพื่อนเรียนสาขาบัญชีบ้างป่ะ”

บอสรีบเข้าเรื่องที่ตัวเองกำลังสงสัยทันที ถ้าถามว่าเรื่องความรักของตัวเองนั้นเอารอดไหม แน่นอนว่าไม่เพราะเขาเป็นคนรักอิสระไม่ชอบการผูกมัดแต่สำหรับเรื่องความรักของเพื่อน บอสพร้อมจะซัพพอรต์เต็มที่แม้คนอื่นๆ จะรู้ทันว่าเขาอยากสอดรู้สอดเห็นมากกว่าซัพพอร์ตก็ตาม

“เยอะแยะ ทำไม? มึงเล็งคนไหนไว้อีก”

“ไม่ใช่กูเล็ง นู่นต่างหาก”

เฟิร์นอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อบอสตอบคำถามของเธอพลางพยักพเยิดหน้าไปทางแทน

“จริงอ่ะ! ชื่ออะไรอยู่ปีไหนสำหรับแทนเราช่วยเต็มที่เลย”

ท่าทางกระตือรือร้นของเฟิร์นทำให้กายส่ายหน้าไปมาเบาๆ ถ้าแฟนสาวของเขาสนใจในเรื่องอะไรแล้วล่ะก็ เธอจะพยายามทำมันจนสำเร็จแม้บางเรื่องจะดูไร้สาระแต่ความมุ่งมั่นของเฟิร์นก็เต็มเปี่ยมเสมอ

“ไม่รู้อ่ะดิ กูเข้าไปถามแล้วน้องเขาก็บอกว่าให้ไปถามรุ่นพี่เพราะรุ่นพี่ในสาขาหวงมาก”

“ห๊ะ? ชื่อก็ไม่รู้แล้วกูจะไปหาจากไหน”

“วาสิตา บวรกิจ”

เสียงเข้มพูดขึ้นมาลอยๆ โดยที่เจ้าของเสียงยังคงทอดสายตามองออกไปข้างนอกร้านแต่ก็ทำให้เพื่อนร่วมโต๊ะยิ้มกริ่มขึ้นมาทุกคน

“ไหนบอกไม่สนใจ ทำไมจำชื่อได้วะ”

คำหยอกล้อของบอสทำให้แทนหันกลับมามองเพื่อนร่วมโต๊ะด้วยสายตาเย็นชา เขาไม่ได้สนใจเพียงแค่ในคาบอาจารย์เรียกชื่อเธอตั้งสองรอบ สมองที่ทำงานได้ดีของเขาจึงจำมาเอง

“จารย์เรียกกี่รอบ?”

“ค่าบๆๆ บังเอิญจำได้”

กายตอบกลับอย่างรู้ทันความคิดของเพื่อนก่อนจะหันหน้าไปหัวเราะคิกคักกับบอส ในขณะที่เฟิร์นกำลังทบทวนชื่อที่รู้สึกว่าคุ้นหูเธอมากเหลือเกิน

“วาสิตา บวรกิจชื่อโคตรคุ้นเลยอ่ะ”

“ตัวเองต้องรู้จักแน่ๆ เลยเพราะเขาก็คุ้นหน้าน้องเหมือนกันแค่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน”

เฟิร์นหันขวับไปจ้องหน้าแฟนหนุ่มของตัวเองทันที สายตาคมกริบที่มองมาเล่นเอากายถึงกับขนหัวลุก ประโยคเมื่อสักครู่นี้เหมือนเขากำลังขุดหลุมฝังตัวเองเพราะถ้าเฟิร์นไม่รู้จัก เขาเตรียมงานเข้าแน่ๆ

“รอดูเลย”

นิ้วเรียวยกขึ้นชี้หน้าอย่างคาดโทษ เฟิร์นหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาก่อนจะกดเข้าแอปพลิเคชันสีน้ำเงินยอดฮิตแล้วค้นหาชื่อบุคคลที่พวกเขากำลังสงสัย

“นี่ไง!”

เฟิร์นตบเข่าตัวเองด้วยความดีใจที่ค้นหาเจอ จะไม่ให้เธอคุ้นชื่อนี้ได้ยังไงในเมื่อน้ำหอมเป็นรุ่นน้องในสาขาของเธอแถมตอนปีหนึ่งน้ำหอมยังเป็นเชียร์ลีดเดอร์ในความดูแลของเธออีกด้วย เธอสองคนจึงสนิทสนมกันพอสมควร

“คนนี้ป่ะ!”

สองหนุ่มรีบยื่นหน้าเข้ามาที่หน้าจอโทรศัพท์ของเฟิร์นทันที ส่วนอีกคนทำเพียงแค่ปรายตามองเท่านั้น

หน้าจอโทรศัพท์ปรากฏเป็นหน้าโพรไฟล์ในแอปพลิเคชันสีน้ำเงินของน้ำหอม โดยที่เธอใช้ชื่อยูสเซอร์ว่า ‘Namhom Wasita’ ส่วนรูปโพรไฟล์ก็เป็นรูปของเธอที่ถ่ายคู่กับไอศกรีมแท่งโปรด

“ใช่! คนนี้แหละ” สองหนุ่มตอบ

“น้องชื่อน้ำหอมเรียนปีสองการตลาด ไม่ได้เรียนสาขาบัญชีซะหน่อย”

“น้องเขาทำกูเสียเซลฟ์แล้วนะเนี้ย หน้าตากูไม่ดีอ่อวะ”

บอสยกมือทั้งสองข้างขึ้นจับแก้มของตัวเองด้วยท่าทางกังวล เห็นได้ชัดว่าน้ำหอมปฏิเสธเขาอย่างไร้เยื่อใยแถมยังโกหกเรื่องสาขาที่เรียนเพื่อไม่ให้เขาตามหาเธอเจออีกด้วย

“ฮ่าๆๆๆ หล่อมากมั่งมึงอ่ะ”

เฟิร์นหัวเราะเยาะเพื่อนก่อนจะหันไปจ้องหน้าคนที่ยังคงนิ่งเงียบเหมือนไม่มีตัวตนอยู่ในวงสนทนา

“ถ้าแทนชอบไอ้หอมเราเชียร์ให้ได้นะ น้องมันเข้ากับแทนได้แน่นอนเพราะแทนไม่ชอบผู้หญิงจู้จี้ จุกจิก น่ารำคาญใช่มั้ยล่ะ รับรองว่าไอ้หอมมันไม่มีเวลาไปคอยโทรตามโทรเช็คแทนแน่นอน”

“ทำไมวะ” บอสถาม

“หอมมันทำงานส่งตัวเองเรียนอ่ะ พริตตี้ เอ็มซี พีอาร์ เด็กเสิร์ฟขนาดทำความสะอาดห้องมันยังรับเลยจะเอาเวลาที่ไหนไปโทรตามแทน”

แทนยังคงนั่งนิ่งเหมือนไม่ได้สนใจอะไรแต่สมองที่ทำงานดีเกินไปของเขากลับจดจำทุกข้อมูล

“บ้านน้องเขาจนมากเลยเหรอตัวเอง”

กายเอ่ยถามด้วยความสงสัยบ้าง ทำงานเยอะขนาดนั้นไหนจะต้องมาเรียนอีกถ้าครอบครัวไม่ได้ลำบากมากก็ไม่รู้จะทำไปทำไม

“เท่าที่รู้ก็ไม่ได้จนมากนะแต่เหมือนจะมีปัญหาภายใน ไอ้หอมมันไม่ได้ลงรายละเอียดอ่ะ เห็นสวยแบบนั้นจริงๆ แล้วหอมมันเป็นคนลุยๆ มากเลยนะ ให้ทำอะไรก็ทำได้หมดเพื่อนมันเรียกกันว่าวาสิตา ตามประสงค์”

เฟิร์นพยายามพรีเซ้นต์รุ่นน้องของตัวเองให้แทนฟังสุดๆ เพราะเธอเองก็สนิทสนมกับน้ำหอมในระดับหนึ่ง รุ่นน้องคนนี้เป็นนิสัยดี น่ารัก เอาการเอางานแถมยังสู้คน ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบง่ายๆ

ถ้าแทนจะจีบน้ำหอมหรือทั้งสองคนได้ตกลงเป็นแฟนกัน แทนน่าจะช่วยซัพพอร์ตน้ำหอมได้ในหลายๆ เรื่อง รุ่นน้องของเธอจะได้ไม่ต้องทำงานหนักขนาดนี้

“อ่ะนี่!”

เฟิร์นยื่นกระดาษโพสอิทที่ตัวเองเพิ่งหยิบขึ้นมาเขียนอะไรบางอย่างยื่นไปตรงหน้าของแทน เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือมารับไป

น้ำหอม 085-945xxxx

ID: Khunhom.

ภายในกระดาษโพสอิทคือเบอร์โทรศัพท์และไอดีไลน์ของน้ำหอม ในเมื่อน้ำหอมบอกว่าให้มาขอจากรุ่นพี่ในสาขา เฟิร์นก็เลยขอทำหน้าที่รุ่นพี่ที่ดีให้เธอเอง

“เพื่อ?”

“เอ้า! ก็เผื่อว่าแทนอยากจีบน้องมันไง”

“มึงไม่เอากูเอานะ”

บอสยื่นมือมาหวังจะหยิบกระดาษโพสอิทในมือของแทนแต่คว้าได้เพียงแค่อากาศเพราะเจ้าตัวพับกระดาษแผ่นเล็กเก็บใส่กระเป๋าเสื้อช็อปก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“เพ้อเจ้อ”

ประโยคสุดท้ายที่แทนทิ้งเอาไว้ให้บอสก่อนจะเดินตรงไปยังรถบิ๊กไบค์ Ducati Multistrada V4 Rally สีเทาดำคู่ใจแล้วขับออกไปจากมหาวิทยาลัย

“หึ เพื่อนกูจะมีเมียก็คราวนี้แหละ”

“ดีนะที่เป็นแทนเพราะถ้าเป็นมึงแม้แต่เบอร์โทรสักตัวกูก็ไม่ให้หรอก กลับกันดีกว่าตัวเอง”

เฟิร์นพูดพลางลุกขึ้นจับมือกายแล้วรีบเดินออกจากร้านทิ้งให้บอสนั่งประมวลผลกับคำพูดของเธออยู่คนเดียว

“เป็นกูแล้วมันทำไมวะ ไอเฟิร์นนนน~”