ตอนที่ 4

“การได้สามีที่มีความต้องการอันมืดดำอย่างลุงจอห์น... การได้รู้จักสังคมผู้นิยม ‘สวิงกิ้ง’ ชอบแลกเปลี่ยนคู่นอน มันทำให้ทัศนคติในเรื่องเซ็กส์ของป้าเปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ ป้าได้ค้นพบว่าเราไม่ควรให้ความคิดคับแคบมาครอบงำเราว่าเซ็กส์ควรจะหยุดอยู่ที่ผัวเดียวเมียเดียว... เพราะเซ็กส์ที่ดีก็คือการเติมเต็ม... เผื่อแผ่... แบ่งปันกันและกัน และการเปิดใจให้กว้างเพื่อจะได้รับความสุขในชีวิตอย่างเท่าเทียมกันระหว่างสามีภรรยา... ก็ทำให้ป้าไม่กระดากอายที่จะโดดเข้าไปในวงสวิงกิ้ง”

ฉันรู้สึกทึ่งกับวิธีการที่ป้าโรสอธิบาย แม้ยอมรับว่าจะยังทำใจยอมรับไม่ได้ แต่ฟังดูก็น่าสนใจ

“ถ้าสามีเอ็งชอบแบบนั้น... ก็ปล่อยเขาไปเถอะวะ ตราบใดที่เขายังเป็นหัวหน้าครอบครัว ยังเลี้ยงดูเอ็ง”

ป้าโรสแนะ เหมือนจะบอกให้ฉันปล่อยวาง

“แต่... ฉันก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี”

ฉันส่ายหน้า

“แม้ว่าไอ้เดชผัวเอ็งมันมีรสนิยมทางเพศแบบนั้น... ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะทำให้ใครเดือดร้อนนี่นา”

ป้าโรสกล่าว

“ฉันนี่แหละเดือดร้อน”

ฉันโพล่งออกมาอย่างเหลืออด

“ทำไมเอ็งคิดแบบนั้น”

“ก็ฉันอุตส่าห์รักเดียวใจเดียว... ไม่เคยคิดจะมีคนอื่นลับหลังผัว... แต่พี่เดชกลับมั่วผู้หญิงมากมาย แบบนี้มันย่ำยีหัวใจกันชัดๆ”

“งั้นเอ็งก็เอาคืนสิวะ”

ป้าโรสยุส่ง

“ฉันจะลองคุยกับพี่เดชดู... จะขอร้องให้เขาเลิกพฤติกรรมแบบนี้”

“ก็ลองดู”

ป้าโรสพยักหน้า และแกมั่นใจว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ที่พี่เดชจะเลิกพฤติกรรมนี้

ตอนเย็นของวันเดียวกันนั้น

วันนี้พี่เดชกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าทุกครั้งจนฉันแปลกใจ เพราะว่าปกติแกจะอ้างโน่นอ้างนี่สารพัด ทั้งมีงานด่วนแทรกเข้ามากะทันหัน บ้างก็อ้างว่าต้องอยู่ทำโอที โน่นนี่สารพัดจนฉันเบื่อฟัง

“วันนี้กลับบ้านเร็วนะจ๊ะพี่เดช... หิวข้าวมั้ยจ๊ะ ฉันเตรียมกับข้าวไว้แล้วจ้ะ”

ฉันยกน้ำเย็นมาให้ พี่เดชกำลังนั่งถอดถุงเท้าอยู่ที่โซฟา ฉันรอจนสังเกตเห็นว่าสามีหายเหนื่อย กินข้าวเย็นเรียบร้อยแล้วฉันจึงเริ่มชวนคุย

“พี่เดช... ”

ฉันยอมรับว่ารู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย ที่จะต้องบอกว่าฉันรู้ความลับของเขา

“ว่าไง”

พี่เดชหันมามองหน้าฉัน

“ฉันขอร้องอะไรพี่สักอย่างได้ไหมจ๊ะ”

พี่เดชชะงัก ขณะกำลังจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม

“เรื่องอะไร”

พี่เดชย่นหน้าผาก

“เรื่องพฤติกรรมของพี่... ”

“ยังไง... พฤติกรรมอะไร”

เสียงของพี่เดชเข้มขึ้นในทันที

“เรื่องสวิงกิ้ง”

ฉันรู้สึกโล่งที่เอ่ยออกมาเสียได้

“นุช... ทำไมไม่มีมารยาท เธอไม่น่ามาวุ่นวายกับโทรศัพท์มือถือของพี่... คำว่ามารยาทสะกดเป็นมั้ย”

พี่เดชตกใจ แต่แทนที่จะสำนึกในความผิดในสิ่งที่ตัวเองก่อเอาไว้ กลับมาตำหนิฉันที่บังเอิญไปรู้ความลับของเขา

“นุชไม่ได้ตั้งใจละลาบละล้วง... บังเอิญเห็นภาพในโทรศัพท์”

“อันที่จริงเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนักหรอกสำหรับผู้ชาย ถ้าพี่เป็นผู้หญิงก็ไปอย่าง”

พี่เดชกล่าวออกมาอย่างคนที่เห็นแก่ตัว

“พี่เดชนึกถึงใจฉันบ้างสิจ๊ะ... นึกถึงหัวอกฉันบ้างสิจ๊ะ ฉันรักพี่เดชคนเดียว ฉันไม่เคยมีใครอื่นนอกจากพี่ แต่พี่กลับมีผู้หญิงอื่นมากมาย ทำแบบนี้มันย่ำยีหัวใจกันชัดๆ”

เสียงของฉันสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้รินไหล

“พี่ไม่เคยคิดอะไรจริงจังกับผู้หญิงพวกนั้น... มันก็แค่สนุก... นุชไม่เห็นจะต้องเก็บเอามาหึงหวงให้เป็นเรื่องใหญ่”

พี่เดชกล่าวตัดรำคาญ

“แล้วถ้าฉันทำแบบพี่เดชบ้างล่ะ พี่จะหึงจะหวงมั้ย”

ฉันเถียงด้วยความเหลืออด

“นี่... อย่าพูดแบบนี้ให้พี่ได้ยินอีกนะ... คิดได้ยังไงเนี่ย”

พี่เดชทำเสียงเข้ม หน้าเครียดขึ้นมาทันที คำพูดที่กล่าวออกมามันช่วยยืนยันถึงความเป็นคนเห็นแก่ตัวของเขา

“ก็ทีพี่เดชยังทำได้”

ฉันสะบัดน้ำเสียง

“ผู้ชายมันไม่เสียหายอะไรนี่นา... แต่สำหรับผู้หญิงมันไม่เหมือนกัน”

พี่เดชพยายามจะอธิบาย

“ก็พี่เดชยังหึงฉัน หวงฉัน ถ้าจะไปทำอย่างที่พี่ทำ แล้วพี่ไม่คิดบ้างหรือว่าฉันก็หวงพี่... ฉันไม่อยากให้พี่ไปทำกับผู้หญิงอื่น”

ฉันเถียง

“โธ่เอ๋ย... อธิบายขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีกหรือนุช ทำไมเธอเป็นคนเข้าใจอะไรยากแบบนี่นะ เอางี้นะ... ถ้าพี่ไปทำกับคนอื่นเค้าเรียกว่า ‘ได้เอา’ แต่ถ้าเธอไปทำบ้าง