ควบสอง

ณ ลาสเวกัส

“ชอบไหมคะไทรีส อ่า อืม” สาวผมทองเอ่ยถามคนที่ตนเองกำลังขย่มร่างอยู่ในตอนนี้

“อ่า นั่นสิคะไทรีสขา...ชอบไหมคะ ชอบเราสองคนไหมคะ อ่า เสียว...” หล่อนอีกคนพูดขึ้นเมื่อถูกปากหนาดูดเม้มเต้าของตนแรงๆ จนเกิดความเสียวซ่าน

“อ่า แน่นอนอยู่แล้ว เอมม่า ซาซ่า อ่า อือ”

เสียงครวญครางต่ำพร่าดังลอดออกมาจากริมฝีปากหนาหยักได้รูปของชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีเขียวมรกต ผิวกายอาบโชกไปด้วยเหงื่อชื้นเต็มตัว สองมือใหญ่เอื้อมไปกอบกุมสองเต้าที่อวบหยุ่นหย่อนคล้อยลงมาหาตน เอวสอบก็แอ่นเด้งยกรับแรงเสียดสีกระแทกขย่มของหญิงผมทองร่างอวบอูมอิ่ม ส่วนปากหนาก็ดูดเม้มเต้าของหญิงเปลือยเปล่าผมสีน้ำตาลที่นอนบดเบียดอยู่ข้างๆ ตนเองไปด้วย

“อ่า อืม” เสียงครางพร่ายังคงดังต่อเนื่อง เมื่อตอนนี้เขาได้รับความเสียวซ่านและแรงบดขย่ม พร้อมกับเม็ดสีชมพูระเรื่อที่เขาบดดูดเม้มในปากหนา

“อือ ชอบไหมคะไทรีส อ่า”

สาวผมทองเปล่งเสียงซ่านเสียวถามพร้อมกับขย่มรักคนตัวโตแรงๆ และอีกคนก็ลูบไล้แผงอกของคนที่นอนบนเตียงดูดยอดอกของตนไปมา หน้าอกอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรงของคนชอบออกกำลังกาย และแผงอกเลยลงมาถึงหน้าท้องก็เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากการต่อสู้ในอดีตของไทรีส และยิ่งไปกว่านั้นอัดแน่นเต็มไปด้วยไรขนอ่อนสีน้ำตาลที่ดึงดูดสายตาให้น่าหยอกเย้าคลอเคลีย

“ชูว์ แน่นอนอยู่แล้วซาซ่า เอมม่า อ่า” เขาชอบเหลือเกินเวลาที่มีหล่อนทั้งสองมอบความสุขให้แบบนี้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องทำงานของเขาดังขึ้นทำให้เขาหงุดหงิดต้องผละปากที่คาบงับดูดเม้มเต้าของสาวผมทองออกและสั่งให้คนที่กำลังขย่มโยกตนให้หยุด เพียงแค่พยักหน้าตวัดสายตาดุดันบอกสั่งเท่านั้น

“อือ เอมม่า ซาซ่า วันนี้พอแค่นี้ก่อน ฉันมีงานต้องทำ”

“ค่ะไทรีส” สองสาวตอบพร้อมกันอย่างว่าง่าย ด้วยรู้ดีว่าดื้อไปก็มีแต่ส่งผลเสียให้กับตนเอง หากไทรีสโกรธหรือหงุดหงิดพวกหล่อนจะไม่ได้รับความร้อนรุ่มและเสียวซ่าน และไม่ได้บำเรอเขาอีก แถมจะไม่มีงานทำในสายนางแบบอีกด้วย

“เดี๋ยวฉันให้คนของฉันจัดการค่าเวลาวันนี้ให้ แต่ตอนนี้ไปก่อน”

“ค่ะ”

ไทรีสมองสองสาวที่รีบแต่งตัวแล้วเดินออกไปจากห้องของตนเอง และเขาก็สั่งอนุญาตให้บอดี้การ์ดทั้งสองที่มารบกวนเข้ามาได้ และรู้ดีว่าเป็นนิโคกับเอเดน เพราะเขาเป็นคนสั่งให้ทั้งสองไปทำงานสำคัญให้เอง และตอนนี้คงได้ความแล้วถึงกลับมารายงานเขา

ทั้งสองหนุ่มคุ้นชินกับภาพนอนเปลือยบนเตียงของมาเฟียหนุ่มเสียแล้ว เป็นภาพประจำในห้องทำงานกึ่งห้องนอนที่ไทรีสมักเรียกสาวๆ สวยๆ มาปรนเปรอบริการที่นี่

“หวังว่าจะได้ความคืบหน้ามาไม่มากก็น้อยนะนิโค เอเดน” ถามเสียงทุ้มต่ำ

“แน่นอนไทรีส” เอเดนตอบผู้เป็นนาย

“รายงานมาสิ”

“เรื่องที่ให้ไปสืบเป็นอย่างไทรีสว่าจริงๆ ทางมอร์แกนมันขโมยลูกค้าของเราไปจริงๆ” เอเดนเอ่ยเล่าถึงเรื่องที่ให้ไปตามสืบมา

“มอร์แกนมันคงไม่อยากตายดี มันคิดจะเป็นคู่แข่งกับฉันงั้นเหรอ” ไทรีสเอ่ยเสียงเหี้ยม ลุกขึ้นพร้อมคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวสอบแล้วเดินไปรินบรั่นดีที่โต๊ะทำงานมากระดกดื่ม แล้วคลี่กลีบปากหนาของตนเองก่อนจะวางกระแทกแก้วบรั่นดีในมือลงดังลั่น

ปัง!

“จุดอ่อนมันมีไหม”

“มีไทรีส” นิโคเอ่ยเมื่อได้ไปสืบมาแล้ว ใครที่คิดจะเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของไทรีสไม่รอดสักคน พวกเขาต้องรีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลม หากปล่อยปละละเลยมีหวังได้เป็นภัยต่อธุรกิจของไทรีสแน่

“ว่ามาสินิโค”

“มอร์แกนมันมีลูกบุญธรรมอยู่ที่ประเทศไทย” พูดพร้อมกับล้วงเอารูปที่เก็บไว้ในสาบเสื้อสูทออกมา แล้วเดินไปยื่นให้ผู้เป็นนาย “เนี่ยไทรีสลูกบุญธรรมของมัน มันรักมาก รักเหมือนลูกสาวแท้ๆ ของมัน” นิโคบอกตามที่ตนสืบรู้ความมา

ไทรีสรับรูปในมือของบอดี้การ์ดคนสนิทมาดู นาทีแรกที่เห็นยิ้มสดใสของสาวหน้ากลมแก้มป่อง มีลักยิ้ม ปากอมชมพู สองแก้มป่องเหมือนเด็ก มาเฟียหนุ่มถึงกับไหววูบในทรวงอก รู้สึกใจเต้นผิดจังหวะ แต่ก็เพียงแค่ชั่วขณะเท่านั้นที่เกิดความรู้สึกแบบนั้น ก่อนจะแสยะยิ้มเหี้ยมออกมาก่อนพูด

“มันไม่มีลูกมีเมีย แต่มันมีลูกบุญธรรม แล้วทำไมมันถึงไปมีไกลถึงประเทศไทย”

“เห็นบอกว่าผู้หญิงคนนี้เคยช่วยชีวิตของไอ้มอร์แกนตอนถูกมาเฟียฮ่องกงไล่ล่าไว้ เลยรู้สึกประทับใจและขอบคุณจึงรับเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นลูกบุญธรรม และเธอก็เป็นเด็กกำพร้าด้วยไทรีส” นิโครายงานต่อ

“และที่สำคัญคนที่มาช่วยงานมันที่คาสิโนของมันคือลูกบุญธรรมเนี่ยแหละไทรีส” เอเดนเอ่ยต่อ

หึหึ

“ผู้หญิงตัวแค่นี้จะเอามาทำอะไรได้ คิดจะเอามาสู้คนบาปอย่างไทรีสมันใช้ส้นตีนคิดรึเปล่านิโค เอเดน” ไทรีสขำในลำคอแล้วโยนรูปในมือทิ้ง แล้วยกเท้าเหยียบย่ำรูปหญิงสาวดวงตาสดใส ก่อนจะเดินกลับไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงที่เพิ่งลุกขึ้น

“น่าจะอย่างงั้นแหละไทรีส” เอเดนเห็นด้วยกับคำพูดของนายหนุ่ม และนิโคเองก็พยักหน้าเห็นตามด้วยอีกคน

หึหึ

“ฉันต้องการเจรจากับผู้หญิงคนนี้ ทำยังไงก็ได้ให้ได้ตัวลูกสาวของไอ้มอร์แกนมา ว่าแต่หล่อนชื่ออะไร”

“ไม่มีปัญหาไทรีส ไม่มีอะไรที่พวกเราทำให้ไทรีสไม่ได้ ชื่อของเธอชญาดา แต่ทุกคนเรียกเธอว่าคุณหนูทิมมี่”

“ทิมมี่....หึหึ บอกลูกค้าของเราไป ใครมาเล่นที่คาสิโนของเราในเดือนนี้และต้องการกู้เงินเราเล่นเพิ่ม เราจะลดดอกเบี้ยที่เคยเก็บ 10 % ของยอดเงินลดเหลือ 5% ของยอดเงิน ดูสิยังจะไปที่คาสิโนกระจอกของไอ้มอร์แกนที่มีผู้หญิงดูแลอยู่อีกไหม” ไทรีสยกมือขึ้นคลี่กลีบปากหนาของตนแล้วล้มตัวลงนอน

เอเดน และนิโครีบออกไปจัดการตามที่ไทรีสสั่งทันที เมื่อได้รับงานแล้วทั้งสองไม่รอช้าให้ผู้เป็นนายพูดซ้ำสอง ด้วยรู้ดีว่าคนอารมณ์ร้อนอย่างไทรีสนั้นไม่ชอบให้ใครทำอะไรชักช้า และไม่ชอบพูดซ้ำ เขาต้องการความรวดเร็ว ไม่ต้องการรอนาน

เมื่อลับร่างของสองบอดี้การ์ด ไทรีสลุกขึ้นเดินไปก้มลงเก็บรูปใบเล็กที่ตนเหยียบย่ำทิ้งก่อนหน้าขึ้นมาพิศมองดวงหน้าสวยแปลกตาของคนในรูปอีกครั้ง และก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อหัวใจของเขามันเต้นแรงผิดจังหวะเมื่อได้เห็นยิ้มสดใสของหญิงสาวในรูป หล่อนมีใบหน้าแตกต่างจากที่เคยเจอ อาจเพราะหล่อนเป็นหญิงเอเชียเลยดูแปลกตาจากสาวผมทอง และผมของเจ้าหล่อนก็ดำเงางามน่าสัมผัสเหลือเกิน

“ไอ้มอร์แกน มึงคิดผิดแล้วที่เอาผู้หญิงมาสู้กับคนบาปอย่างกู” พึมพำแล้วก็เก็บซ่อนรูปในมือไว้ใต้หมอนที่หนุนก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่เพื่อจะลงไปคาสิโนเพื่อทักทายลูกค้าขาประจำและลูกค้าใหม่ของตนเอง