กระวนกระวายว้าวุ่น

สองสามวันมานี้ไทรีสเอาแต่เดินวนเวียนไปมาในห้องทำงานกึ่งห้องนอน ไม่ยอมกลับไปนอนที่บ้านหลายวันแล้วตั้งแต่วันที่ให้นิโคกับเอเดนไปส่งคุณหนูตัวน้อยกลับบ้านของหล่อน แล้วตัวเขาเองก็ได้แต่นอนดูรูปของเธอและสูดดมกลิ่นกายกลิ่นเหงื่อของหล่อนที่เปื้อนติดเตียง ไม่ยอมให้แม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาดและเปลี่ยนชุดเครื่องนอนใหม่ เพราะเขาชอบกลิ่นหอมอ่อนๆ ของชญาดา ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ไม่รู้ทำไมถึงต้องการหล่อนทั้งๆ ที่ไม่ควรจะเป็นแบบนั้น เขาเป็นถึงคนบาปจะมาเสียการควบคุมตัวเองเพียงเพราะผู้หญิงเอเชียตัวเล็กคนเดียวไม่ได้

“อ่า จะบ้าตายไทรีส”

“ไทรีสตอนนี้ได้เวลาแล้ว” นิโคก้มมองดูนาฬิกาข้อมือของตนเองเมื่อใกล้ได้เวลาประชุมใหญ่ของสายการบินสกายแอร์ไลน์

“นั่นสิไทรีส เดี๋ยวจะไปสายได้นะ” เอเดนเห็นด้วย

“ก็ไปสิ ออ ดูด้วยนะว่าคุณหนูทิมมี่ไปไหนวันนี้” ก่อนลุกขึ้นก็ไม่ลืมสั่งบอดี้การ์ดของตนสั่งให้บอดี้การ์ดคนอื่นไปสืบเรื่องราวชีวิตประจำวันของชญาดา

“ครับ” ทั้งสองหนุ่มรับคำแล้วเดินตามนายหนุ่มไป ส่วนเอเดนมีกระเป๋าเอกสารสำคัญในการประชุมถือติดตามไปด้วย ทั้งสองเป็นทั้งบอดี้การ์ดทั้งเลขาส่วนตัว และมีอำนาจรองจากไทรีส หากว่าอันไหนไม่ได้สำคัญมากเอเดนและนิโคสามารถตัดสินใจและเซ็นอนุมัติได้ทันทีโดยไม่ต้องรอเขา

“แด๊ดขาทำไมวันนี้ถึงอยากให้ทิมมี่ไปซื้อชุดใหม่ๆ ด้วยคะ” หล่อนเดินลงมาจากชั้นสองเข้ามาในห้องนั่งเล่นเพื่อถามผู้เป็นพ่อบุญธรรมเมื่อสาวใช้ขึ้นไปตามลงมา

“แด๊ดอยากให้ทิมมี่สวยที่สุดในวันทานข้าวกับบรูโน่น่ะ” มอร์แกนลูบหัวลูกบุญธรรมด้วยความเอ็นดู ก่อนหน้านี้ชีวิตของเขาอาจจะดูไร้จุดหมาย แต่พอมีชญาดาเข้ามาในชีวิตมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายทุกอย่างก็กลับมีชีวิตชีวา

“พี่บรูโน่จะมาเหรอคะแด๊ด”

หล่อนรู้จักกับบรูโน่เป็นอย่างดี ชายหนุ่มอายุแก่กว่าเธอห้าปี เป็นลูกชายของเพื่อนสนิทพ่อบุญธรรม และก็ได้ไปทานข้าวด้วยกันบ่อยๆ ก่อนหน้านี้ แต่พอเธอเข้ามาดูแลธุรกิจช่วยมอร์แกนทุกอย่างเลยดูห่างเหินไป จากที่เคยสนิทกันไปไหนด้วยกันบ่อยๆ ก่อนหน้านี้ และชญาดาก็รู้ว่าพ่อของเธอและพ่อของบรูโน่ต้องการให้เธอและเขาแต่งงานกัน เมื่อก่อนเธอคิดว่าไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เธอไม่คู่ควรกับผู้ชายคนไหนอีกแล้ว เพราะคนบาปไทรีสเพียงคนเดียวทำให้ร่างกายของหล่อนมีราคี ทำให้ไม่สามารถจะไปเป็นเจ้าสาวของผู้ชายแสนดีอย่างบรูโน่ได้

“ใช่แล้วทิมมี่ หนูไปหาชุดสวยๆ ทำสปาแบบที่ผู้หญิงควรทำเถอะลูก วันที่ทานข้าวกันหนูจะได้สวยเด่นที่สุด”

“ค่ะ งั้นหนูไปแต่งตัวก่อนนะคะแด๊ด”

“ไปเถอะทิมมี่ เดี๋ยวพ่อจะคุยกับลูอิสก่อน”

ชญาดาลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นขึ้นไปยังห้องส่วนตัวของตนเพื่อแต่งตัว ทิ้งไว้แค่ผู้เป็นพ่อกับบอดี้การ์ดคนสนิทให้อยู่กันเพียงลำพังในห้องนั่งเล่น

“อย่าให้คนของไทรีสเข้าใกล้ทิมมี่อีกเข้าใจไหมลูอิส หวังว่าจะไม่ซ้ำรอยเดิมอีก” มอร์แกนรู้ทุกอย่าง รู้ทุกเรื่องของลูกสาวกับไทรีส แต่เขาเลือกไม่พูดเพราะไม่อยากซักถามสิ่งที่ทำให้ลูกสาวบุญธรรมเสียใจ จึงทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรระหว่างทั้งสองคน

“ครับมอร์แกน”

“เอาคนของเราไปเยอะกว่าทุกครั้งด้วยล่ะ ฉันไม่ต้องการให้ไอ้ไทรีสมันเข้าใกล้ลูกสาวของฉันอีก แม้แต่ปลายผมฉันก็ไม่ต้องการให้มันแตะต้อง”

“ครับมอร์แกน” ลูอิสรับคำและรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้น

“อย่าทำพลาดเหมือนครั้งก่อน ฉันไม่ต้องการให้ทิมมี่เจ็บปวดเพราะมัน” มอร์แกนเอ่ยจบก็ลุกขึ้นล้วงกระเป๋ากางเกงเดินจากไป

ลูอิสก้มหน้ารับคำสั่ง แล้วเดินจากไปอีกทางเพื่อจะไปเตรียมทุกอย่างรอชญาดา และคัดบอดี้การ์ดมือดีติดตามไปในครั้งนี้ เขาไม่อยากให้มอร์แกนผิดหวังเป็นครั้งที่สอง