Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 6. รางวัลหวาม
พอทานมื้อเย็นอิ่ม จิณณ์ก็ชวนภรรยาขึ้นห้อง จิณณ์มองภรรยาคนสวยที่เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้าเพื่อจะอาบน้ำ เขาจึงเดินตามไปติดๆ แล้วสวมกอดจากด้านหลังของบุณยดาที่หน้าประตูห้องน้ำ
“อาบน้ำเหรอแนน”
“ค่ะ เหนียวตัวค่ะ”
“งั้นผมอาบด้วยนะ ประหยัดเวลา”
“ประหยัดเวลาหรือว่าถ่วงเวลาคนอื่นกันแน่คะ” เธอเอ่ยอย่างรู้ทันคนหื่น
“รู้ทันอีกแล้ว นะครับ ผมกลัวว่าผมไปดื่มกับไอ้ศึกแล้วกลับดึกไม่ได้รางวัล ขอรางวัลในห้องน้ำก่อนออกไปนะทูนหัว” เขาซุกไซ้ปลายจมูกโด่งไปกับซอกคอระหงพร้อมดันเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้วใช้เท้าถีบประตูปิด
ปึก!
ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดสนิท จิณณ์ไม่รอช้าจะปลดเปลื้องถอดเสื้อผ้าตัวเองและของภรรยาคนงามออก นับวันร่างน้อยของบุณยดายิ่งน่าปรารถนา ผิวกายนวลเนียนและระยะหลังๆ ดูมีน้ำมีนวลเปล่งปลั่งจนเขาไม่อาจละสายตาไปจากเรือนร่างเปลือยของคนตรงหน้าได้
“แนนทำให้ผัวหน่อยสิ” เขาจับมือเล็กรั้งมากดแนบลูบไถไปมากับท่อนเนื้อของตัวเองที่กลางหว่างขา
“เข่าด้านหมดแล้วนะคุณจิณณ์” เขาชอบขอให้เธอคุกเข่าคลึงเนื้อเขาตลอดเวลาอาบน้ำด้วยกันและตอนนี้ก็เหมือนกัน
“ครั้งนี้เอาผ้ารองที่เข่าจะได้ไม่ด้าน ส่วนที่ด้านไปแล้ว ผมพาคุณไปคลินิกความงามเองทูนหัว”
“คนบ้า! ทาวาสลีนก็ดีขึ้นแล้วย่ะ!”
“งั้นก็จัดการผมได้โปรดแนน ผมต้องการคุณเหลือเกินตอนนี้ อื้ม...” เขาบังคับมือน้อยของเธอถูไถไปมากับท่อนเนื้อที่กำลังปวดหนึบและเหยียดขยายตัวให้เธอได้คลึงทรมานด้วยมือน้อยคู่นี้และปากแสนหวานของเธอ เขารู้ว่าปากของบุณยดานั้นวิเศษแค่ไหนเวลามันกลืนกินเขาทั้งลำกายสุดโคนเนื้อ
หากเมื่อก่อนเธอคงฝืนใจทำ แต่ตอนนี้เธอเต็มใจทำให้คนตัวโตด้วยหัวใจ สาวเจ้าขยับก้าวเข้ามาชิดแล้วย่อตัวคุกเข่าตรงหน้าคนตัวโต หน้าของเธออยู่ระดับเดียวกับความยืดหยุ่นของเขาพอดี เธอซุกหน้าเข้าไปหาท่อนเนื้ออวบใหญ่ในมือตัวเองที่กำลังนวดคลึงปลุกเร่าให้เขาตื่นเต็มลำ
“โอว์...ดีเหลือเกินแนน อ่า...เสียว นั่นแหละ เก่งมากทูนหัวของผม อ่า...ซี้ด”
มือใหญ่กดคลึงหัวทุยเล็กที่ซุกซบเข้าหากลางหว่างขาตัวเองเคลื่อนไหวโยกไปมาพร้อมแอ่นเด้งเร่าเอวสอบเสียดสีท่อนเนื้อร้อนในมือน้อยถูไถริมฝีปากอวบอิ่มระเรื่อของบุณยดาไปด้วย
“อ่ะ...อื้อ ดีมาก อ่า...แบบนั้นแหละ กินผมเลยทูนหัว อ่า...ดีมาก อ่า...”
เมื่อก้มลงเห็นปากน้อยกำลังอ้างับดูดกลืนกินตัวเองก็สั่งเสียงพร่าพร้อมกับแอ่นเด้งยัดเยียดความใหญ่โตกระแทกในปากน้อยของสาวเจ้า
“อ่ะ...อื้อ”
เสียงกระแทกเนื้อร้อนในปากน้อยดังขึ้นเป็นจังหวะพร้อมกับมือเล็กของเธอคลึงเคล้นพวงสวรรค์ของชายหนุ่มไปด้วย อีกมือตวัดโอบกอดไปที่ก้นปอดแล้วบีบคลึงเร่าไปด้วยเช่นกัน
“อ่า...เก่งเหลือเกินแนน อ่า...สุดยอด อ่า...เร็วอีก แรงๆ ผมใกล้แล้วทูนหัว อ่า...โอว์...อูว์”
แล้วเขาก็กระตุกเกร็งแตกซ่านในปากของสาวเจ้าจนหมดท่อน้ำเลี้ยงของยกแรก
“อ่า...ดีเหลือเกิน”
“อือ...พอใจกับรางวัลไหมคะ” เธอแหงนเงยหน้าขึ้นถามคนตัวโตแล้วก้มหน้าลงไปดูดเลียคราบสวาทที่เปรอะเปื้อนตามโคนขา หน้าขาและท่อนเนื้อของเขาต่อ
“อืม...พอใจมาก และจะพอใจมากกว่านี้ถ้าได้ฝากฝังตัวเป็นหนึ่งเดียวกับคุณน่ะแนน”
“แล้วใครห้ามล่ะคะ” ตอนนี้เธอเองก็ร้อนรุ่มปั่นป่วนในท้องน้อยเช่นกัน
“อือ...งั้นก็ไปในห้องน้ำนี้แหละทูนหัว”
แล้วเขาก็ย่อตัวลงมาคุกเข่าเหมือนภรรยาแล้วตวัดแขนรั้งท้ายทอยเล็กเข้ามาหาพร้อมปากหนาทาบทับบดจูบหนักหน่วงสอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากน้อยตวัดเกี่ยวเรียวลิ้นของเจ้าของปาก มือหนาก็นวดคลึงเต้าที่กำลังบดเบียดดุนดันหน้าอกตัวเองแล้วดันร่างน้อยให้นอนลงกับพื้นกระเบื้องเย็นๆ ของห้องน้ำโดยมีเขาคร่อมทับเหนือร่าง
“อ่า...ไม่ไหวแล้วแนน”
“อย่ารุนแรงมากนะคะคุณจิณณ์”
“อือ...เดี๋ยวนี้คุณชอบห้ามตลอดเลยนะแนน ทำไมเหรอ คุณไม่ชอบให้ผมรักคุณแรงๆ ลึกๆ เหรอทูนหัว” เขาถามอย่างสงสัย เพราะระยะหลังๆ มาเธอจะพูดแบบนี้ตลอด
“แนนชอบให้คุณจิณณ์เข้ามาลึกๆ ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เพราะตอนนี้แนน...” เธอนิ่งเงียบไปเมื่อนึกลังเลว่าควรจะบอกความลับตัวเองกับเขาดีไหม
“ตอนนี้อะไรแนน” เขาถามเมื่อเห็นเธอนิ่งเงียบไปพร้อมจับเรียวขาเล็กขึ้นหนึ่งข้างขึ้นมากอดเกี่ยวพาดเอวหนาตัวเองไว้
“แนนท้องค่ะ” เธอบอกเขาเต็มเสียง
“ทะ...ท้อง! แนนท้องลูกของเราเหรอ ให้ตายสิ แล้วนานรึยังทูนหัว”
ใจจิณณ์พองโตเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาดีใจกับเรื่องอะไรแบบนี้ จิณณ์สอดตัวดุนดันกรีดกรายตัวเองประสานเป็นหนึ่งเดียวกับบุณยดาพร้อมก้มหน้าพรมจูบหน้าชื้นเหงื่อของภรรยาและแม่ของลูกตัวเองแล้วมาหยุดที่ปากอวบอิ่มอ่อนนุ่มแสนหวาน ก่อนจะผละออกมาถามคนตัวเล็กอีกครั้ง
“ว่ายังไงแนน คุณท้องตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมเพิ่งมาบอกผม ให้ตายสิ ผมจะเป็นพ่อคนแล้ว ผมจะเป็นพ่อคนแล้วแนน”
“คุณจิณณ์ไม่เกลียดเขาใช่ไหมคะ อ่ะ...อื้อ”
เธอถามปนเสียงครวญครางเมื่อตัวตนของเขาที่แทรกกลางลำตัวนั้นเคลื่อนไหวเสียดสีอยู่ภายในจนทำให้รู้สึกเสียวซ่าน
“อื้อ...จะเกลียดได้ยังไงแนน เนี่ยลูกเรานะแนน อีกอย่างผมรักคุณขนาดนี้ ทำไมจะไม่ดีใจที่คุณกำลังมีลูกให้ผม อ่า...ให้ตายสิ โอว์...คุณก็ตอดรัดผมแรงด้วยตอนนี้ เรื่องนี้เราค่อยคุยกัน ตอนนี้เอาเรื่องตรงหน้าก่อนนะทูนหัว”
แล้วจิณณ์ก็สอดเร่ากดคลึงจังหวะอ่อนโยนเข้าออกในร่างคับแน่นของภรรยาอย่างระมัดระวังพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยยิ้ม
“อ่า...แนนดีใจที่คุณจิณณ์ดีใจ อ่ะ...อื้อ ไม่ไหวแล้วค่ะ” เธอกอดรัดคนเหนือร่างแน่นพร้อมขาอีกข้างที่เหยียดยาวเกร็งยกขึ้นตวัดกอดรัดเอวสอบของเขาเหมือนขาอีกข้างยกตัวเองขึ้นเด้งเร่าตอบสนองจังหวะของสามี เธอรู้ว่าตอนนี้จิณณ์กำลังอดทนเพื่อเธอและลูกจึงไม่ได้เคลื่อนไหวเอาแต่ใจเหมือนทุกครั้งที่เป็นหนึ่งเดียวกัน
“อ่า...ไปที่เตียงเถอะ เดี๋ยวแนนจะเจ็บหลังและลูกเราจะเป็นอันตราย” เขายกอุ้มเธอทั้งๆ ที่ยังประสานกายกัน ขณะเดินก็แอ่นเด้งเร่าจังหวะไปด้วยจนมาถึงเตียงก็พาเธอนอนบนเตียงอย่างนุ่มนวลแล้วเริ่มจังหวะซอยถี่นำพาตัวเองและแม่ยอดทูนหัวไปให้ถึงสวรรค์ตรงหน้า
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงเนินเนื้อที่สอดประสานกันแน่นลึกดังกระทบกระทั่งกันไพเราะประสานไปกับหัวใจของทั้งสองที่ตอนนี้ได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันเหมือนร่างกาย สองเสียงร้องครวญครางหวานกระเส่าดังตลอดการเคลื่อนไหวของร่างกายเปลือยเปล่าชื้นเหงื่อบนเตียง และคืนนี้ท่าจะยาวนาน ส่วนนัดกับจับศึก จิณณ์นั้นไม่สนใจแล้ว เพราะเขาต้องอยู่ดูแลต่อเติมขาและแขนให้ลูกน้อยในท้องของภรรยาคนงามที่บิดเร่าครางกระเส่าอยู่ใต้ร่างในตอนนี้
“คิดถึงผมด้วยนะแนน...ม๊วฟ!” เขาพูดเสร็จก็พร้อมส่งจุ๊บไปในสาย ยังไม่ทันได้กดวางสายจากบุณยดา ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเปิดเข้ามาเต็มแรง
ปึก!
“ไอ้จิณณ์ มึงลืมกูแล้วรึไง เมื่อคืนทำไมมึงไม่ไปหา!”
“ลืมจริงว่ะ! เมื่อคืนเผลอหลับยาวว่ะ”
ถ้าไม่เจอจับศึกก็ลืมไปเลยว่าเมื่อวานตอนเย็นตัวเองนัดกับจับศึกที่ผับประจำ
“เดี๋ยวนี้มีเมียแล้วลืมกูนะมึง”
จับศึกดึงลากเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามเพื่อนอีกฝั่งของโต๊ะทำงานออกมานั่งพร้อมยกขาไขว่ห้างด้วยท่าทางองอาจ
“ก็กูแต่งงานแล้ว”
“กูรู้ กูเป็นแขกรับเชิญงานแต่งมึงอยู่ ไหนบอกว่าไม่สนใจเมียแก่ไง หรือตอนนี้มึงหลงเสน่ห์ของคุณแนนเข้าแล้ว”
จับศึกถามเพื่อนพร้อมกับจับตามองพิรุธของเพื่อนและก็มีจริงๆ เมื่อไอ้เพื่อนตัวดีหลบตาไม่กล้าสบตาตน
“มึงมีพิรุธนะไอ้จิณณ์”
“พิรุธห่าอะไร กูเนี่ยนะจะรักผู้หญิงคนนั้น แก่ก็แก่”
“แน่ใจว่าแก่ก็แก่ คุณแนนออกจะหน้าเด็ก ถ้าไม่รู้จักกันกูยังคิดว่าอายุยี่สิบต้นๆ เลยไอ้จิณณ์”
“ไร้สาระน่า! มึงก็รู้ว่ากูเป็นคนยังไง กูเนี่ยนะรักยัยผู้หญิงคนนั้น นี่ก็เริ่มเบื่อและจะหย่าแล้วมึง...หึหึ”
คนกลัวเสียฟอร์มเอ่ยกลั้วขำเหมือนเป็นเรื่องตลกโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้บุณยดากำลังเจ็บปวดกับคำพูดของเขา ในตอนแรกเธอว่าจะกดวางสาย แต่ก็อยากรู้ว่าเขาจะคุยอะไรกันกับเพื่อนจึงถือสายรอ และก็ได้รู้ว่าแท้จริงแล้วจิณณ์นั้นแสดงละครกับตัวเองมาตลอด ‘สารเลว!’ แล้วเธอก็กดวางสายไปเมื่อไม่อาจทนฟังเขาพูดถึงตัวเองต่อได้
“ปากดีไปเถอะไอ้จิณณ์ กูจะรอขำวันมึงโดนเมียหย่า”
“กูจะจัดงานฉลองเลยสิไม่วา ว่าแต่มึงเหอะ มาทำไมแต่เช้า”
“ก็ว่าจะมาดูรถว่ะ เลยอยากให้เจ้าของบริษัทไปแนะนำสักหน่อย”
“มึงเพิ่งซื้อไปเดือนก่อน”
“กูอยากทำยอดขายให้บริษัทเพื่อนไม่ได้เชียวเหรอวะ ดี...ไม่อยากได้เงินงั้นกูกลับ อ้อ...คืนนี้มึงต้องไปดื่มเป็นเพื่อนกู”
“ไม่เอาว่ะ กูต้องกลับบ้าน”
“คิดถึงเมียสินะ”
“คิดถึงที่ไหน กูมีงานค้างตั้งเยอะ ต้องกลับไปทำที่บ้าน”
“มึงเห็นกูโง่รึไงไอ้จิณณ์ แค่มึงอ้าปาก กูก็เห็นลิ้นไก่มึงแล้ว อย่ามาแถไอ้เพื่อนเวร!”
“แล้วแต่มึงจะเชื่อไม่เชื่อ งานกูเยอะจริงๆ”
“เออ! แล้วแต่มึง กูกลับล่ะ”
“แล้วไม่ดูรถเหรอวะ”
“ไม่ล่ะ เพิ่งซื้อไปเดือนก่อนนี่ มึงเพิ่งบอกกูเอง เปลืองว่ะ ไปล่ะ ไม่อยากกวนคนปากไม่ตรงกับใจ”
แล้วจับศึกก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกจากห้องทำงานของเพื่อนรัก แล้วตัวเขาเองก็เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้กดวางสายจึงรีบมองหน้าจอโทรศัพท์เห็นว่าสายตัดไปแล้ว
“แนนคงไม่ได้ยินที่เราพูดเมื่อกี้ใช่ไหม” เขาขมวดคิ้วพึมพำกับตัวเอง
“ไม่หรอก แนนไม่ได้ยินหรอก” แล้วเขาก็ตอบเองพร้อมยักไหล่แล้วหยิบแฟ้มเอกสารข้างๆ มาตรวจสอบประวัติการนำเข้าของรถยนต์ที่จะเข้ามาใหม่อาทิตย์หน้าทันที
ด้านบุณยดาพอได้รู้ความจริงจากปากห่ามๆ ของสามีก็ปิดหน้าร้องไห้เพียงลำพังในห้องทำงาน เธอเจ็บและโกรธตัวเองที่เคลิ้มและคล้อยตามไปกับปากหวานๆ ของเขาตลอดระยะที่อยู่ด้วยกัน เธอมันโง่เอง เขาคงหัวเราะเยาะเธอตลอดสินะที่ทำให้เธอเขินอายได้ เธอมันโง่ที่เผลอใจไปรักผู้ชายใจร้ายยอดแย่อย่างจิณณ์
ฮือๆๆ
“สารเลว! ฉันเกลียดคุณที่สุดคุณจิณณ์ ตุ้บ!” เธอกำมือแน่นทุบโต๊ะทำงานด้วยความเคืองแค้นคนตัวโต
“ฉันจะไม่อยู่เป็นตัวตลกของคุณแล้ว ฉันจะหย่า อึก! ฮือๆๆ”
เธอบอกกับตัวเองอย่างหนักแน่นพร้อมยกมือปาดเช็ดน้ำตาตัวเองออกแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปยังห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น เธอมันโง่เองที่หลงคารมและความจอมปลอมของคนใจทรามอย่างจิณณ์
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
