NAUGHTY 6 | ใจแข็ง

“พี่ว่าน้องไมล์ดื่มเยอะแล้วนะ”

“ไมล์ไม่เมาหรอกค่ะ” ไมล่าฉีกยิ้มกว้างให้กับชายหนุ่มรุ่นพี่โดยไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้หน้าเธอแดงแค่ไหน ก่อนจะรินไวน์ใส่แก้วให้กับเขา “พี่ดินดื่มเป็นเพื่อนไมล์สิคะ”

“คนสวยของพี่หน้าแดงมากแล้วนะรู้ไหม” ดินแดนเอื้อมมือมาสัมผัสพวงแก้มนวลของไมล่าอย่างเอ็นดูซึ่งมันเป็นสิ่งที่เขาชอบทำอยู่บ่อยครั้ง เธอเองก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไรเพราะถือว่าสนิทกันมานาน

“สงสัยไมล์จะเริ่มเมาแล้วมั้งคะ”

“อยากกลับรึยังครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“ดื่มให้หมดขวดนี้ก่อนแล้วค่อยกลับก็ได้ค่ะ ไมล์ไม่รีบ” ไมล่ายกแก้วไวน์ของตัวเองขึ้นมาจิบอย่างมีจริต สายตาที่เธอมองไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่หยาดเยิ้มจนคล้ายกับยั่วยวน แต่มันเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไปทำให้ควบคุมร่างกายไม่ได้

“พี่ว่าเรารู้จักกันมานานแล้วนะ ไม่คิดจะคบกับพี่จริงจังบ้างเหรอ”

“พี่ดินไม่เคยจีบไมล์นี่คะ”

“หืม? พี่เนี่ยนะไม่เคยจีบเรา พี่จีบเราแต่เราไม่สนใจมากกว่ามั้ง”

“เพราะพี่ดินทำดีกับทุกคน ไมล์เลยไม่รู้ว่าจีบรึเปล่า”

“งั้นตอนนี้เรารู้แล้วว่าพี่จีบใช่ไหม”

“…ค่ะ”

“อยากเป็นแฟนพี่ไหม?” คำถามตรงไปตรงมาของชายหนุ่มรุ่นพี่ทำเอาไมล่าครุ่นคิดอย่างหนัก ถึงจะชอบเวลาที่มีผู้ชายมาเย้าหยอกให้ความสนใจ แต่เธอก็ไม่คิดจะคบกับใครจริงจัง

“พี่ดินค่อยมาถามไมล์ตอนนี้สติมากกว่านี้ได้ไหมคะ”

“เป็นคำปฏิเสธที่น่ารักดีนะ” มือหนาเอื้อมมาบีบแก้มนวลอย่างมันเขี้ยว เขาไม่ได้คาดหวังคำตอบจากเธอสักเท่าไหร่ เพราะรู้ว่าไมล่าเป็นคนยังไง “งั้นเราลองคุยกันมากกว่านี้ดีไหม ศึกษาดูใจกันก่อนก็ได้”

“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ เผื่อพี่ดินรับนิสัยขี้วีนของไมล์ไม่ได้จะได้ถอนตัวทัน” ไมล่าพูดติดตลก แล้วยกแก้วไวน์ของตัวเองขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจะหยัดตัวลุกจากเก้าอี้ “ไมล์ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวกลับเลยก็ได้”

“ครับ เดี๋ยวพี่จ่ายเงินแล้วตามไปนะ”

“ค่ะ” หญิงสาวคลี่ยิ้มบางๆ แล้วคว้ากระเป๋าใบหรูของตัวเองที่แขวนอยู่บนเก้าอี้ขึ้นมาสะพาย ก่อนจะเดินตรงมาที่ห้องน้ำของโรงแรมทันที เธอใช้เวลาทำธุระส่วนตัวอยู่นานนับสิบนาทีจากนั้นจึงกลับออกมา

แอดดดดด~ หญิงสาวผงะเล็กน้อยเมื่อเปิดประตูห้องน้ำแล้วเจอใครคนหนึ่งอยู่หน้าประตู สีหน้าของเขามีแต่ความเย็นชาที่แสดงออกมา

“มาได้ยังไง”

“ทำไมถึงมาคนเดียว ผมบอกให้มากับลูกน้องไม่ใช่เหรอครับ” น้ำเสียงเยือกเย็นของคลินต์ทำเอาไมล่าแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วผลักให้เขาถอยห่างจากประตูห้องน้ำ ก่อนจะก้าวขาออกมาโดยไม่ได้ตอบคำถาม

มือซ้ายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินตามหลังผู้เป็นเจ้านายมาเงียบๆ จนกระทั่งมาหยุดฝีเท้าอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรมเมื่อเธอหยุดพูดคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง

“กลับเลยไหมครับ เดี๋ยวพี่ส่ง”

“พอดีลูกน้องไมล์มาพอดี เดี๋ยวไมล์กลับพร้อมกับเขาก็ได้ค่ะ ไมล์ไม่อยากรบกวนพี่ดินด้วย”

“ไม่เห็นจะรบกวนตรงไหนเลย แต่น้องไมล์ต้องการแบบนั้นก็โอเคครับ” มือหนาวางลงบนศีรษะของไมล่าพลางขยี้มันเบาๆ อย่างเอ็นดู ก่อนที่หญิงสาวจะโน้มเข้าไปหอมแก้มสากของชายหนุ่มรุ่นพี่เป็นการบอกลาแบบฉบับชาวยุโรป

“เจอกันที่มหาลัยนะคะพี่ดิน”

“พี่หอมคืนได้ไหม”

“มันเป็นการทักทายแบบฝรั่งค่ะ ถ้าพี่ดินจะหอมไมล์ก็ได้”

“งั้นพี่กลับก่อนนะ เดี๋ยวพี่ส่งข้อความหาครับ” ว่าจบ ดินแดนก็โน้มเข้ามาหอมแก้มนวลของไมล่าเบาๆ แล้วจึงผละตัวออกไป

“ค่ะ” ไมล่ามองตามแผ่นหลังของรุ่นพี่หนุ่มจนกระทั่งเขาเดินลับสายตาไป ก่อนจะหันกลับมามองคลินต์ที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยสายตาราบเรียบ “ยืนอยู่ทำไมกลับสิ”

“อย่าให้นายรู้ว่าคุณหนูทำแบบนี้นะครับ เดี๋ยวจะมีปัญหา”

“ตรงนี้มีแค่ฉันกับนายที่รู้ ถ้านายไม่ได้เป็นคนรายงาน พี่ไมค์ก็ไม่รู้หรอก”

“ทีหลังอย่าหนีออกมาแบบนี้อีกนะครับ ไม่งั้นผมจะรายงานนายจริงๆ” มือซ้ายหนุ่มทิ้งท้ายไว้ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาที่ลานจอดรถของโรงแรมโดยมีผู้เป็นเจ้านายเดินฟึดฟัดตามมาทีหลัง

“คลินต์” ความเงียบงันภายในรถยนต์ถูกทำลายด้วยเสียงเรียกขานของไมล่า ก่อนที่เจ้าของชื่อจะเหลือบมองเธอด้วยหางตาเพียงเสี้ยววินาที แล้วหันกลับมาสนใจถนนเบื้องหน้าอีกครั้ง

“ครับ”

“นายรู้สึกอะไรบ้างไหมตอนเห็นผู้ชายคนอื่นหอมแก้มฉัน”

“ถ้าเมาก็นั่งเงียบๆ อย่าพูดอะไรไร้สาระ”

“ฉันไม่ได้เมา…” ไมล่าพึมพำเสียงแผ่วเบาพลางเอื้อมมือไปที่ตู้แช่เครื่องดื่มเล็กๆ ที่เบาะหลัง หยิบเหล้าหนึ่งขวดออกมากระดกดื่มเพียวๆ ทอดสายตามองออกไปนอกกระจกรถ “…นายหายไปจากฉันครึ่งปี แล้วกลับมาพร้อมกับทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง”

“…”

“ครึ่งปีที่ฉันรอนายมันเหนื่อยนะ ตอนที่นายกลับมาฉันดีใจแค่ไหนรู้บ้างไหม แต่ความรู้สึกพวกนั้นมันถูกทำลายเพราะความเย็นชาของนาย”

“…” มือซ้ายหนุ่มยังคงนิ่งเฉยต่อคำพูดตัดพ้อของผู้เป็นเจ้านาย ทำราวกับเสียงของเธอเป็นเพียงแค่เสียงนกเสียงกาที่ไม่มีค่าให้ต้องสนใจ

“นายไม่เคยรู้สึกอะไรกับฉันเลยรึไง”

“ไม่เคย”

“เหอะ!” หญิงสาวสบถเสียงดังเมื่อได้ยินคำตอบไร้เยื่อใยจากปากคนตัวสูง ก่อนที่เธอจะกระดกเหล้าขวดเล็กในมือรวดเดียวจนหมด แล้วโยนมันทิ้งไปบนเบาะด้านหลัง

พรึ่บ!

“เอามือออกไป” คลินต์ออกคำสั่งเสียงเข้มเมื่อเธอวางมือลงบนเป้ากางเกงของเขาแล้วขยำมันเบาๆ เพื่อปลุกให้อาวุธร้ายตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล

“งั้นเดี๋ยวฉันทำให้นายรู้สึกเองดีไหม” ไม่ว่าเปล่าแต่ไมล่ายังปลดเข็มขัดของชายหนุ่มออกพร้อมกับรูดซิบกางเกงเขาลง นั่นทำให้คลินต์จำเป็นต้องชะลอรถแล้วเลี้ยวจอดข้างทาง

“ถ้าเมาแล้วทำตัวแบบนี้ ทีหลังอย่ากินอีก” ชายหนุ่มปัดมือเรียวออกจากร่างกายของตัวเองอย่างไม่ได้แรงมากนัก เหลือบมองการกระทำของเธออย่างเหนื่อยใจเมื่อเธอเริ่มรูดซิปเดรสด้านหน้าของตัวเองลง เผยให้เห็นหน้าอกใหญ่เกินขนาดที่มีเพียงซิลิโคนปิดปลายถัน “หยุดทำแบบนี้สักทีได้ไหม”

“ฉันร้อน แค่อยากถอดเสื้อ”

“คุณหนูควรมียางอายกว่านี้หน่อยนะ”

“นั่นสิ ถ้าฉันไม่มียางอายขนาดนั้นก็คงไม่ต้องเกรงใจแล้วใช่ไหม” สิ้นเสียงของไมล่า เรียวขาเล็กก้าวข้ามขึ้นมานั่งบนตักแกร่งโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้ทันตั้งตัว ส่งผลให้หน้าอกอวบบดเบียดกับแผงอกแกร่งอย่างแนบชิด สองมือเรียวจับโอบรัดลำคอหนาไว้หลวมๆ

“กลับไปนั่งดีๆ อย่าให้ผมต้องรุนแรงกับคุณหนูเลยครับ” คลินต์เอ่ยบอกคนบนหน้าตักอย่างใจเย็น แม้ว่าการกระทำของเธอจะทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมากก็ตาม ชายหนุ่มรีบเบือนหน้าหนีแววตาหยาดเยิ้มของเธอออกไปนอกหน้าต่าง

“เมื่อก่อนเราแค่จูบกันอย่างเดียว แต่ตอนนี้ฉันอยากทำมากกว่านั้น” ไมล่าโน้มเข้าไปใกล้จนริมฝีปากแนบชิดกัน กดจูบเบาๆ ที่มุมปากหนา ขบเม้มหยอกเย้ากลีบปากของเขาจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย

“ผมไม่อยากทำแบบนั้นกับคุณหนู”

“แล้วถ้าให้ฉันเป็นคนทำเองล่ะ? นายอยู่เฉยๆ แล้วฉันทำเอง ตกลงไหม?” น้ำเสียงกระเส่าข้างกกหูทำเอาความอดทนของมือซ้ายหนุ่มหมดลงเรื่อยๆ ยิ่งไมล่ารับรู้ได้ถึงอาวุธร้ายที่กำลังผงาดแข็งชันก็ยิ่งอยากทำให้เขาตบะแตก

“หยุดทำตัวกร้านโลกสักที” คลินต์เค้นเสียงลอดไรฟันพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเมื่อคนบนหน้าตักบดเบียดกลางลำตัวกับส่วนลับของเขาอย่างกลั่นแกล้ง

“กำลังห้ามใจตัวเองอยู่เหรอ…” มือบางเลื่อนลงไปสัมผัสกับความใหญ่โตภายใต้กางเกงยีนเบาๆ ขณะจมูกเชิดรั้นยังคลอเคลียแก้มสากไม่ห่าง

“ผมจะเตือนคุณหนูเป็นครั้งสุดท้าย อย่ายั่ว”

“ใจแข็งจังเลยนะ” ไมล่าแค่นหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะก้าวขาลงจากตักแกร่งมานั่งที่เดิม “แต่จะใจแข็งได้แค่ไหน ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”

“นั่งเงียบๆ ผมจะขับรถ” คลินต์ถอนหายใจพรืดใหญ่พยายามปรับอารมณ์ของตัวเองให้เป็นปกติ ก่อนจะเคลื่อนรถที่จอดนิ่งสนิทอีกครั้ง 

เอี๊ยดดดด~ เท้าหนาเหยียบเบรกอย่างแรงเมื่อหางตาเหลือบเห็นผู้เป็นเจ้านายหยิบซองพลาสติกสีใสออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วกรอกมันใส่ปากตัวเอง

“คุณหนู!” คลินต์กระชากแขนหญิงสาวเข้าหาตัว พยายามบีบปากเธอให้เธอคายสิ่งที่อยู่ในปากออกมา เพราะรู้ว่าสิ่งที่เธอกลืนไปมันคืออะไร ทว่าสิ่งนั้นกลับละลายไปพร้อมกับน้ำลายเรียบร้อยแล้ว

“เหมือนยาของพี่ไมค์จะแรงเหมือนกันนะ…” ไมล่ายกมือขึ้นมาแตะริมฝีปากตัวเองด้วยความยั่วยวน เพียงแค่เสี้ยววินาทีทำให้ร่างกายร้อนรุ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “…จะปล่อยให้ฉันตายเพราะยาปลุกเซ็กซ์หรือจะทำให้ฉันหายก็เลือกเอา”

_________________

####กรี๊ดดดดดดดด~ ใจแข็งเหรอพี่คลินต์แต่น้องมันไปหาวิธีกินพี่มาแล้วค่ะ พี่คลินต์ปราบพยศเด็กดื้อหน่อยแล้วกันนะคะ

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ