NAUGHTY 10 | คำสั่ง

“ถ้าคุณหนูจะนั่งแบบนี้ ขึ้นมาขี่คอผมเลยดีไหม” คลินต์ประชดประชันเสียงอ่อนใจ มองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักของเขาไม่ยอมลุกไปเสียที แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ผลักไสเธอออกไป

“เมียนั่งตักแค่นี้จะเป็นอะไร”

“ทำไมถึงเอาแต่ใจนักครับ”

“ก็นายชอบตามใจฉันนิ”

“งั้นต่อไปนี้ผมจะไม่ตามใจคุณหนูแล้วนะ”

“ต้องตามใจสิ เมียทั้งคนเลยนะ” ไมล่าทำหน้าเง้าหน้างอแล้วซุกใบหน้าเข้ากับลำคอหนา ทำเอามือซ้ายหนุ่มถอนหายใจออกมาเสียงดัง

“ถ้าอยากเป็นเมียก็เลิกดื้อกับผม”

“ถ้าไมล์ไม่ดื้อคลินต์จะยอมให้เป็นเมียเหรอ” หญิงสาวยกศีรษะขึ้นมายิ้มกริ่ม ยกมือทั้งสองข้างแนบกับแก้มสาก แทนตัวเองด้วยสรรพนามเดิมที่เคยใช้เหมือนเมื่อก่อน

“ไม่ครับ” มือซ้ายหนุ่มปฏิเสธสั้นๆ ทำเอาหญิงสาวทำหน้ามุ่ย แต่ก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดรวบรัดความสัมพันธ์

“กระแทกจนตรงนั้นฉันแทบพังจะไม่เป็นจริงๆ เหรอ”

“แล้วอยากให้กระแทกทำไมล่ะครับ เคยเตือนแล้วนะว่าอย่ายั่ว”

“ก็อยากให้คลินต์เป็นคนแรก”

“สมใจอยากรึยังล่ะครับ”

“ยัง ต้องมาเป็นผัวก่อน”

“ดื้อจริงๆ เลย” ชายหนุ่มพึมพำเสียงเอือมระอา ทิ้งศีรษะลงบนพนักโซฟา หากแต่สายตาของเขายังไม่ละไปจากใบหน้าสะสวยของไมล่า “เป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัวบ้างเถอะครับ อย่าปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นทำอะไรกับตัวเองก็ได้”

“หวง?”

“สงสารผู้ชายพวกนั้น”

“นี่! ปากดีให้มันน้อยๆ หน่อยนะ!” ไมล่าแหวเสียงใส่คนตัวสูงด้วยความไม่พอใจ แล้วโน้มเข้าไปกัดคอเขาเบาๆ เป็นเชิงทำโทษ

“อย่าทำรอย ผมไม่อยากให้คนอื่นเห็น” ชายหนุ่มปรามเสียงเรียบพลางยกมือขึ้นมาตีแผ่นหลังบางเบาๆ ก่อนที่เธอจะยอมผละริมฝีปากออกไป แต่ก็ยังไม่วายใช้จมูกคลอเคลียกับแก้มสาก

“ถ้าฉันไม่โดนยิง นายก็คงไม่กลับมาดูแลฉันเหมือนเดิมใช่ไหม”

“มันเป็นคำสั่งของนาย ผมมีหน้าที่แค่ทำตาม”

“…คิดถึง” น้ำเสียงแผ่วเบาของไมล่า ทำให้คลินต์ที่กำลังหลับตาลงลืมตาขึ้นมามองเธออีกครั้ง เขาเห็นแววตาจริงจังจากดวงตาสีอำพันคู่นั้นได้อย่างชัดเจน ก่อนที่ชายหนุ่มจะถอนหายใจเบาๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป “ฉันเป็นเมียนายแล้วนะ”

“ย้ำบ่อยจังนะ จะสะกดจิตผมเหรอ”

“มีเมียสวยขนาดนี้ไม่ดีใจเหรอ”

“เมียดื้อ”

“ถ้าไม่อยากให้ดื้อก็เป็นผัวที่น่ารักหน่อยสิ”

“บอกตัวเองดีกว่าครับ เพราะถ้าคุณหนูยังทำตัวเป็นเด็กไม่สนใจอะไรเลยแบบนี้ ผมก็จะไม่สนใจคุณหนูเหมือนกัน”

“เด็กที่ไหนจะแซ่บขนาดนี้”

“เลิกยั่ว ถ้าไม่อยากเจ็บจนเดินไม่ไหว” มือซ้ายหนุ่มปรามเสียงเข้มเมื่อคนบนหน้าตักกัดริมฝีปากอย่างยั่วยวนส่งให้กับเขา ก่อนที่เธอจะยิ้มกริ่มแล้วกดจูบลงมาบนริมฝีปากหนาเบาๆ

“ต้องมีอะไรกันบ่อยๆ มันถึงจะไม่เจ็บนะ”

“เลิกพูดอะไรแบบนี้สักทีเถอะครับ”

“ถึงของนายมันจะใหญ่จนไม่แน่ใจว่าระหว่างตรงนั้นหรือฉันที่จะตายก่อนก็เถอะ” มือซ้ายหนุ่มยกมือขึ้นมากุมขมับให้กับคำพูดหยาบโลนของคนตัวเล็ก ขนาดเขาเป็นผู้ชายยังเหนื่อยใจที่ได้ยินมันออกมาจากปากผู้หญิงอย่างเธอเลย “แต่ฉันเป็นเมียนายก็ต้องยอมรับให้ได้”

“หึ” สีหน้าเอาจริงเอาจังของเธอเรียกรอยยิ้มมุมปากจากชายหนุ่มได้ไม่น้อยเลย ถึงแม้เมื่อก่อนจะไม่มีการเกินเลยกันมากกว่าจูบ แต่เธอก็ชัดเจนมาตลอดว่าอยากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา

“หัวเราะอะไร เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องปกติของคนเป็นผัวเมียกันนะ”

“ผมบอกเหรอว่าจะเป็นผัวคุณหนู”

“ไหนบอกว่าถ้าไม่ดื้อจะได้ตามที่ต้องการไง”

“แล้วที่ทำอยู่นี่ไม่ดื้อเหรอครับ?”

“เลิกต่อปากต่อคำกับฉันสักทีได้ไหมฮะ! อยากให้ฉันโมโหเหรอ!”

“หึ เลิกงอแงได้แล้วครับ” ท่าทางเกรี้ยวกราดของไมล่าทำเอาชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะยกมือลูบผมสีดำขลับของเธออย่างอ่อนโยน “ถ้าทำตัวน่ารักกว่านี้ ผมจะพิจารณาอีกที”

“ไม่เอา อยากเป็นตอนนี้”

“ผมไม่อยู่แค่ครึ่งปี คุณหนูเอาแต่ใจกว่าเดิมอีกนะ”

“แล้วหนีไปทำไมล่ะ”

“ผมไปทำงาน”

“อย่ามาโกหก ไม่ใช่ว่าแอบหนีไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม” ไมล่าหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างจับผิด แต่อีกฝ่ายกลับแสดงสีหน้าเอือมระอาออกมาแทน

“ผมไม่สนใจเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก”

“หรือเพราะฉันเอาแต่ใจ?”

“ผิดที่ผมตามใจคุณหนูมากเกินไป”

“ตามใจเมียไม่ผิดหรอก”

“ตอนนั้นไม่ใช่เมีย”

“แล้วตอนนี้ล่ะ”

“ก็คงไม่ใช่”

“จะโกรธแล้วนะ”

“หิวข้าวรึยังครับ เดี๋ยวผมลงไปซื้อมาให้” มือซ้ายหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบพวงแก้มนวลเบาๆ พร้อมกับพูดเปลี่ยนเรื่อง ทำเอาคนบนหน้าตักทำหน้าเง้าหน้างออีกครั้ง

“บอกว่าจะโกรธแล้วนะ ยังจะเปลี่ยนเรื่องอีกเหรอ”

“หรืออยากกลับเพนต์เฮาส์? เมื่อเช้านายถามหาคุณหนูนะ”

“ยังไม่อยากกลับ พี่ไมค์ก็ถามไปงั้นแหละ แต่เดี๋ยวก็คงรีบไปหาเมียอยู่ดี”

“ตั้งแต่โดนนายหญิงสั่งสอน คุณหนูดูเชื่อฟังมากขึ้นนะครับ”

“วีร่าน่ากลัวจะตาย ฉันไม่แปลกใจเลยทำไมถึงเป็นเมียพี่ไมค์ได้”

“นายกับนายหญิงนิสัยเหมือนกันก็ไม่แปลกหรอกครับ”

“ฉันกับนายนิสัยไม่เห็นเหมือนกันเลย แต่ฉันยังเป็นเมียนายได้เลย”

“เพราะคุณหนูเอาแต่ใจแล้วผมตามใจละมั้งครับ”

“ไม่ปฏิเสธว่าเป็นเมียด้วย ยอมรับแล้วใช่ไหม” ไมล่ายิ้มกริ่มอย่างชอบใจ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียจมูกโด่งคมด้วยความมันเขี้ยว

“ผมพูดแบบนั้นเหรอครับ”

“สายตานายมันบอกแบบนั้น”

“แสนรู้” แม้ว่าเรื่องที่เกิดเมื่อขึ้นเมื่อคืนมันจะเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบของเขา แต่เขาก็ต้องยอมรับการกระทำของตัวเอง มิหนำซ้ำผู้หญิงตรงหน้ายังเป็นเจ้านายของเขาอีกด้วย

“เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม”

“ไม่ครับ ผมยังเป็นลูกน้องเหมือนเดิม”

“ถ้าเมื่อคืนนายเห็นฉันเป็นเจ้านายจริงๆ คงไม่มีอะไรกับฉันหรอก”

“คุณหนูอยากให้ผมทำแบบนั้นเองไม่ใช่เหรอครับ”

“แล้วถ้าตอนนี้อยากให้ทำจะทำอีกไหม?”

“อยากเจ็บกว่าเดิมเหรอ” มือหนาลูบพวงแก้มนวลเบาๆ อย่างอ่อนโยน หากแต่แววตาเขายังนิ่งเฉย แม้จะเห็นสีหน้าออดอ้อนของคนบนหน้าตัก

“อยากลองมีอะไรกันแบบไม่ต้องใช้ยา”

“คุณหนูไปเอายานั้นมาจากไหนครับ แอบขโมยนายมาเหรอ”

“ไม่บอกหรอก แต่ยาพี่ไมค์แรงชะมัดเลย ตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ข้างในอยู่เลย” ไมล่าจับมือหนาลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ ซึ่งมือซ้ายหนุ่มก็ยอมให้เธอทำตามใจโดยไม่ได้ว่าอะไร

“ยาปลุกเซ็กซ์มันอันตรายนะ ถ้าคุณหนูไม่ได้ปลดปล่อยอาจจะทำให้ช็อกจนตายเลยก็ได้”

“รู้ ถึงใช้ตอนอยู่กับนายไง”

“ห้ามทำแบบนี้อีกเข้าใจไหมครับ”

“แล้วถ้าอยากมีเซ็กซ์กันอีกจะทำยังไง”

“…” คำถามตรงไปตรงมาจากหญิงสาวทำเอาคลินต์เงียบไป ทั้งที่คิดว่าเธอจะเข็ดกับการเจ็บปวดจนไม่กล้าคิดเรื่องแบบนั้น แต่กลับไม่ใช่เลย

“มันจะเจ็บเหมือนครั้งแรกไหม”

“ไม่รู้ครับ ผมไม่ใช่ผู้หญิง”

“ลองมีอะไรกันอีกไหม”

“คุณหนูติดเซ็กซ์เหรอครับถึงชวนผู้ชายทำอะไรแบบนี้” คลินต์ถอนหายใจให้กับคำถามไร้ยางอายของคนบนหน้าตัก สีหน้าของเธอตอนที่พ่นคำพูดนั้นออกมาไม่มีความเขินอายใดๆ เลย

“ส่วนมากผู้ชายจะชอบทำแบบนั้นไม่ใช่เหรอ นายไม่ชอบ?”

“ผมไม่ใช่ผู้ชายพวกนั้น”

“งั้นต่อไปนี้นายต้องทำกับฉันแค่คนเดียวนะ…นี่คือคำสั่ง” ไม่ว่าเปล่าแต่ไมล่ายังโน้มเข้าไปกดจูบที่ริมฝีปากหนาซ้ำๆ เพราะไม่ต้องการให้อีกฝ่ายปฏิเสธอะไรกลับมา

####ฉันรักความอยากมีผัวของลูกสาวมากๆ จนตอนนี้พี่คลินต์โดนน้องสะกดจิตไปแล้ว555555555555

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ**

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ