LOVE 5 | เจอกันอีกครั้ง

“แกขับรถฉันไปไม่ได้เหรอ ฉันไม่อยากทิ้งลูกรักไว้ที่สนาม” วีร่ายกมือกอดคอคิงในตอนที่เขากำลังจะหยิบกุญแจรถขึ้นมาปลดล็อก เขาหันมามองหน้าเธอพลางถอนหายใจจากนั้นจึงเดินมาที่รถยนต์ของวีร่าแทน

“คุณหนูจะแข่งใช่ไหมครับ”

“ฝากพวกนายจัดการให้เรียบร้อยด้วย ฉันจะไปทำธุระกับคิง”

“ได้ครับคุณหนู เอ่อ…”

“มีอะไรก็รีบๆ พูดมา อ้ำอึ้งอยู่ได้” วีร่าตวัดสายตามองลูกน้องอย่างไม่สบอารมณ์ ทำให้อีกฝ่ายรีบละล่ำละลักตอบอย่างลนลาน

“นายใหญ่ให้ลูกน้องมาแอบดูคุณหนูที่สนามครับ”

“บอกให้พวกมันกลับไป เดี๋ยวฉันคุยกับพ่อเอง”

“…” มันเป็นคำสั่งที่ทำให้ลูกน้องที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ลอบกลืนน้ำลาย ถึงแม้ว่าวีร่าจะเด็ดขาดและน่าเกรงกลัวมากแค่ไหนก็คงไม่เท่ากับวาคีนผู้ซึ่งเป็นนายใหญ่ของพวกเขา

“ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งรึไง?”

“คะ…ครับ”

“น่าเบื่อชะมัด” วีร่าสบถอย่างหงุดหงิด แล้วหยิบกุญแจรถยนต์โยนให้กับคิงเพื่อให้เขาไปนั่งประจำที่คนขับ “วันนี้อนุญาตให้แกซิ่งลูกรักฉันได้”

“ขี้เกียจก็บอกมาเถอะ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน พลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเป็นฝ่ายเปิดประตูรถยนต์ขึ้นมานั่งเป็นคนแรก ตามด้วยวีร่าที่ขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย จากนั้นรถยนต์ก็เคลื่อนออกมาจากสนามด้วยความเร็วมากกว่าปกติมุ่งหน้าสู่โกดังเก็บสินค้าย่านชานเมือง

@โกดังสินค้า

หญิงสาวถูกเดินจูงมือเข้ามาในโกดังสินค้าท่ามกลางสายตาของลูกน้องมากมายที่ยืนรักษาความปลอดภัยอยู่รอบๆ ทันทีที่เดินผ่านประตูเข้ามาทุกสายตาที่อยู่ในห้องก็จับจ้องมาที่ทั้งคู่อย่างให้ความสนใจ

“วีร่า?” เป็นเอเรสชื่อเอ่ยทักทายพี่สาวขึ้นมาก่อนเป็นคนแรก ขณะที่มาเฟียอีกสามคนจ้องมองเธอไม่วางตา

“เรียกชื่อฉันห้วนๆ เลยนะไอ้เรส”

“เมียมึงเหรอคิง?”

“เปล่า เพื่อนสนิท…” คิงจูงมือวีร่าเดินมานั่งลงบนโซฟากลางห้องโถงใหญ่ “นี่วีร่า ส่วนนี่ออสติน เลวิส เจคอปเป็นหุ้นส่วนของฉันเอง”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะหนุ่มๆ” วีร่ากรีดยิ้มส่งให้กับมาเฟียทั้งสามคนอย่างเป็นมิตร ในขณะที่คนถูกทักทายทำแค่เพียงพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงทักทายกลับ ทว่าสายตาที่เหล่ามาเฟียจ้องมองมาที่วีร่ามันเป็นสายตาน่าเกรงขาม แต่คนถูกมองกลับไม่รู้สึกเกรงกลัวเลยสักนิด

“มาโกดังของพวกฉันแบบนี้ไม่กลัวเหรอ ปกติไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาเหยียบที่นี่เลยนะ”

“ต้องรู้สึกกลัวด้วยเหรอคะ ฉันไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลย…” รอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าสะสวยกับคำตอบของเธอทำเอาเจคอปที่เอ่ยถามยกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจ หากเขามองไม่ผิดวีร่าเป็นผู้หญิงที่บ้าบิ่นและกล้าได้กล้าเสียไม่น้อย ไม่ต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงามราวกับนางพญา

“ฉันชอบเธอนะ ดูร้ายกาจดี”

“ไม่มีใครไม่ชอบฉันหรอก” ไม่มีใครเคยปฏิเสธผู้หญิงอย่างเธอเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง หากเธอสนใจคนพวกนั้นก็เตรียมคลานเข่ามาเป็นของเล่นของเธอแล้ว

“สนใจมาเป็นผู้หญิงของฉันไหม น่าจะดีกว่านั่งอยู่ข้างๆ ไอ้คิงแบบนั้นนะ”

“ชวนง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอคะ ถ้าฉันตอบปฏิเสธมันจะดูน่าเกลียดไหม?” วีร่ายกยิ้มที่มุมปากพลางมองเจ้าของคำถามด้วยสายตายั่วยวน ทำเอาอีกฝ่ายแค่นหัวเราะอย่างชอบใจ ต่างจากคิงที่ทำสีหน้าปลงตกกับท่าทางอ่อยเรี่ยราดของเพื่อนสนิท

“ไม่เคยมีใครปฏิเสธฉันเหมือนกันนะ”

“งั้นฉันเป็นคนแรกให้คุณดีไหม”

“แบบนี้ยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่”

“เลิกอ่อยหุ้นส่วนฉันสักทีวีร่า จะเข้าไปข้างในกับฉันไหม”

“ข้างในมันมีอะไรที่ทำให้ฉันสนใจมากกว่าผู้ชายไหม?” วีร่าโน้มเข้าไปเกยคางลงบนบ่าของคิง แต่ก็ถูกเขาดันศีรษะออกห่างแล้วทำหน้ารำคาญใส่

“ปืนล็อตใหม่ อยากได้สักกระบอกไหม?”

“ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบพกปืนแกก็รู้”

“งั้นก็นั่งรออยู่ตรงนี้ อีกครึ่งชั่วโมงฉันจะออกมา”

“ค่ะเพื่อนรัก” วีร่าขยิบตาด้วยท่าทางทะเล้น ก่อนที่คิงจะหยัดกายลุกเดินออกจากห้องโถงไป เธอดึงความสนใจกลับมามองที่มาเฟียหนุ่มทั้งสามคน ยกขาขึ้นไขว่ห้างอย่างมีจริต ส่งผลให้กระโปรงหนังร่นขึ้นมาจนเห็นสายรัดบริเวณขาอ่อน

เสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินเข้ามาในห้องโถงภายในโกดัง ส่งผลให้วีร่าละสายตาจากใบหน้าคมคายของมาเฟียทั้งสามคนหันไปมองอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนัก ทำให้ดวงตาของเธอปะทะเข้ากับดวงตาสีอำพันโดยไม่ได้ตั้งใจ จนกระทั่งเขาเดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้าม

“นี่ใคร?”

“เพื่อนสนิทไอ้คิง” ออสตินหันไปตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แล้วจึงหันกลับมามองวีร่าอีกครั้ง “มันชื่อไมเคิลเป็นหุ้นส่วนของเพื่อนเธอเหมือนกัน ส่วนไอ้ไมค์นี่วีร่า”

“วีร่า…” ไมเคิลพึมพำออกมาเสียงแผ่วเบา ขณะสายตาของเขายังจดจ้องใบหน้าสะสวยของหญิงสาวตรงหน้าไม่ละสายตา แวบหนึ่งวีร่าเห็นรอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา ก่อนจะเลือนหายไป

“…” วีร่าทำได้แค่มองคนตรงหน้าอยู่เงียบๆ ต่างจากทุกคนที่มองทั้งสองคนเขม็งเมื่อเห็นความผิดปกติบางอย่าง เพราะเธอไม่ได้ทักทายไมเคิลเหมือนครั้งแรกที่ทำความรู้จักกับคนอื่นๆ

พรึ่บ! ร่างเล็กหยัดตัวลุกขึ้นจากโซฟาอย่างแรงเมื่อทนสายตาน่ารำคาญของไมเคิลที่จ้องมองมาไม่ไหว ก่อนจะเหลือบมองเอเรสที่นั่งดื่มเบียร์อยู่เงียบๆ คนเดียว

“ฉันจะออกไปเดินเล่นข้างนอกนะเรส ฝากบอกไอ้คิงมันด้วย”

“มันอันตรายจะออกไปทำไม” เอเรสช้อนสายตามองวีร่าด้วยแววตาราบเรียบ

“ฮะๆ ฉันเคยกลัวอันตรายด้วยเหรอ? แกพูดเหมือนไม่รู้จักฉันเลยนะ” วีร่าแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน หันไปส่งยิ้มให้กับมาเฟียทั้งสามคนยกเว้นไมเคิล จากนั้นจึงกรีดกรายเดินออกมาจากโกดัง

“มึงสนใจ?” เจคอปเอ่ยถามไมเคิลหลังจากที่วีร่าเดินลับสายตาไปแล้ว คนถูกถามแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา

“คนรู้จัก”

“คนรู้จักหรือเมียเก่ามึงเอาให้แน่”

“ไม่ใช่เมียเก่า…” รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาแบบฉบับชาวยุโรป “…แต่อาจจะเป็นเมียในอนาคตของกูก็ได้”

“ไม่เคยได้ยินมึงพูดอะไรแบบนี้เลยนะ สงสัยจะถูกใจมากเลยใช่ไหม” เลวิสหรี่ตามองเพื่อนอย่างจับผิด แต่ไมเคิลกลับไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมามากไปกว่าความเย็นชาในดวงตาสีอำพัน

“มันไม่ใช่เรื่องที่มึงจะต้องใส่ใจหรอก” ไมเคิลบอกปัดเสียงเรียบ ก่อนจะหยัดกายลุกจากโซฟาเดินมาหยิบเบียร์ในตู้เย็น แล้วก้าวขาเดินตามวีร่าออกมาข้างนอก

“มึงจะไปไหนไอ้ไมค์”

“เรื่องของกู” มาเฟียหนุ่มตอบกลับโดยไม่ได้หันหลังไปมอง เขาหยิบบุหรี่จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจุดสูบพลางกวาดสายตาหาร่างเล็กไปด้วย เมื่อเห็นว่าเธอยืนหันหลังเล่นโทรศัพท์อยู่จึงก้าวขาเดินเข้าไปหาทันที

แม้เสียงฝีเท้าจะเบามากแค่ไหน แต่ก็ไม่รอดพ้นสัญชาตญาณของวีร่าอยู่ดี เธอหันกลับมามองเจ้าของฝีเท้าด้วยสายตาราบเรียบ ขณะที่เขาเดินตรงเข้ามาหาเธอใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่ได้เจอกันนานเลยวีร่า…” ไมเคิลเป็นฝ่ายทักทายคนตัวเล็กขึ้นมาก่อน เขาก้าวขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าวีร่าในระยะประชิดจนเธอรับรู้ได้ถึงกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ จากลมหายใจของเขา “…ได้เจอกันอีกครั้งตอนโตแล้วก็ดีเหมือนกันนะ ทำอะไรได้มากขึ้นเยอะเลย”

####วีร่าพร้อมหรือยังลูกกกก พี่มันมาทวงรักคืนแล้วววววววววววววว ? พี่ไมค์คือบอกไม่ใช่เมียเก่า แต่จะเป็นเมียในอนาคต ?? เพื่อนดูออกหมดว่าสนใจน้อง ?

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ?

????????