HURTS 4 | เหมือนกันหลายอย่าง

“…” คนถูกว่าทำหน้ามุ่ย แล้วพยายามหยัดตัวลุกออกจากหน้าตักแกร่ง ในตอนที่พนักงานเปิดประตูนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้

“เธอสั่งไวน์เหรอ”

“ค่ะ หยีชอบดื่มไวน์มากกว่าเหล้า”

“อืม” ฟาริสพยักหน้ารับรู้ แล้วกระชับท่อนแขนตัวเองมากกว่าเดิม ก่อนจะหันไปส่งสายตาราบเรียบไล่พนักงานชายออกจากห้องไป หลังจากที่จัดการเครื่องดื่มให้เขาเสร็จเรียบร้อย

“ให้หยีนั่งบนนี้ไม่หนักเหรอคะ”

“แล้วคิดว่าฉันหนักหรือเปล่าล่ะ”

“คิดว่าน่าจะหนักค่ะ หยีไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็ก”

“ฉันไม่ชอบให้ใครพูดกับฉันโดยไม่มองหน้านะ” ฟาริสเอ่ยบอกคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงเข้มขรึมคล้ายกับกำลังออกคำสั่ง ทำให้ยาหยีรีบเอี้ยวใบหน้าหันมามองเขาอย่างรวดเร็ว เธอผงะเล็กน้อยที่ริมฝีปากเฉียดแก้มของอีกฝ่ายไปเพียงแค่นิดเดียว

“ยะ…หยีขอนั่งที่โซฟาแทนได้ไหมคะ”

“วันนี้ชอบต่อรองนะ ไม่เห็นเอาใจฉันเหมือนวันนั้นเลย” มือหนาเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ของหญิงสาวขึ้นมาแกว่งเล่นเบาๆ

“อยากให้หยีเอาใจขนาดไหนคะ”

“ไม่รู้สิ เธอทำได้แค่ไหนล่ะ” สิ้นเสียงของฟาริส แก้วเครื่องดื่มในมือของเขาก็ถูกคนตัวเล็กแย่งไป ก่อนที่เธอจะกระดกไวน์ในแก้วจนเกือบหมด แล้วรั้งใบหน้าของเขาเข้าไปประกบจูบอย่างแนบชิด ป้อนไวน์เข้ามาในโพรงปากจนรับรู้สึกรสขมฝาดที่ปลายลิ้น

“เท่านี้พอไหมคะ” ยาหยีถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง เธอปาดไวน์ที่เลอะอยู่บนริมฝีปากตัวเองออกเบาๆ แล้วเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม

“กล้าดีนี่ จูบฉันเองเลยนะ” ฟาริสยกมือแตะที่มุมปากเล็กด้วยสัมผัสบางเบา ก่อนจะรั้งท้ายทอยเล็กเข้ามาใกล้แล้วแทะเล็มกลีบปากอวบอิ่มเป็นเชิงบอกให้เธอเปิดปาก เพื่อที่เขาจะส่งเรียวลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปด้านในได้อย่างสะดวก ยาหยียอมทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ส่งผลให้เขาและเธอแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มอยู่นาน “ที่เธอทำแค่นั้นมันไม่พอหรอก”

“…”

“ไม่ชอบจูบฉันเหรอ”

“ปะ…เปล่าค่ะ” ยาหยีอยากจะตอบกลับไปว่าเธอชอบมันมาก เธอไม่เคยจูบกับลูกค้าคนไหนแต่ก็รับรู้ได้ถึงความช่ำชองและร้อนแรงจากจูบนี้ของเขา

“เธอตัวสั่นแม้กระทั่งโดนจูบ ทำไมถึงมาทำงานที่นี่ไม่กลัวเหรอ”

“หยีต้องหาเงินนี่คะ แล้วงานนี้มันก็ทำให้ไม่ต้องทำงานเยอะเหมือนตอนเรียนด้วย”

“แล้วพ่อแม่?”

“หยีเป็นเด็กกำพร้าค่ะ ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติที่ไหน…ตอนนี้หยีเหลือตัวคนเดียวแล้ว” ฟาริสพยักหน้ารับอย่างเข้าใจโดยที่ไม่ถามอะไรให้มากมาย เพราะยาหยีตอบออกมาหมดแล้ว “แล้วคุณฟาริสละคะ ไม่มีภรรยาเหรอ”

“ฉันโสด”

“…”

“ไม่เชื่อเหรอ?”

“เปล่าค่ะ แค่แปลกใจว่าทำไมคนที่เพอร์เฟกต์ทุกอย่างอย่างคุณถึงโสด”

“ฉันไม่ได้เพอร์เฟกต์ไปหมดซะทุกอย่างหรอก”

“อย่างเช่น?”

“คนเพอร์เฟกต์อย่างฉันที่เธอบอก แต่กลับไม่เคยสมหวังในความรักละมั้ง” ฟาริสแค่นหัวเราะเบาๆ หลังจากพูดจบ บางทีชีวิตของเขาอาจจะเกิดมาแล้วก็ตายไปคนเดียวก็ได้ ถึงไม่เคยมีความรักที่สมหวังเลย

“เหมือนหยีเลยนะคะ แต่ต่างกันที่หยีทำแต่งานเลยไม่มีเวลาหาแฟน”

“เธอยังเด็ก มีเวลาหาแฟนได้อีกนาน”

“คุณฟาริสก็มีเวลาแฟนได้อีกนานเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เพราะคุณยังดูหนุ่มอยู่เลย”

“ช่างมันเถอะ…” ฟาริสบอกปัด แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “นั่งแบบนี้มันคุยสะดวกเหรอ ไม่ปวดคอหรือไง นั่งพาดขามาตรงนี้สิ”

“ขออนุญาตนะคะ” ยาหยีกล่าวแล้วเปลี่ยนท่าทางจากนั่งหันหลังให้กับเขามาเป็นนั่งหันข้างแทน พาดเรียวขาทั้งสองข้างบนหน้าขาแกร่ง เธอนั่งตัวลีบเล็กอยู่ในอ้อมแขนของฟาริสโดยยกมือข้างหนึ่งคล้องคอเขาไว้หลวมๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่กล้าสบตากับเขาตรงๆ

“ตัวสั่นอีกแล้วนะ”

“หยีไม่ชินน่ะค่ะ”

“ไม่เคยมีลูกค้าคนอื่นให้เธอทำแบบนี้เหรอ”

“หยีไม่เคยทำกับลูกค้าคนอื่นมากกว่าค่ะ” ถึงแม้ว่าเธอจะทำงานกลางคืน แต่เธอก็จำกัดขอบเขตของงานตัวเองไว้เสมอ “คุณฟาริสเป็นคนแรก”

“หึ” ฟาริสพอใจกับคำพูดของเด็กสาวไม่น้อย และเขาก็ดูออกว่าเธอไม่ได้โกหก ท่าทางสั่นกลัวราวกับลูกหมาตกน้ำก็ทำให้ดูน่ารักไปอีกแบบ

“ไม่ดื่มเหรอคะ”

“ถ้าไม่ดื่มเธอจะป้อนเหล้าให้ฉันแบบเมื่อกี้ไหม?” มาเฟียหนุ่มถามหยอกล้อ แล้วเชยคางมนขึ้นเล็กน้อยให้เธอสบตากับเขาตรงๆ

“ไม่ป้อนแล้วค่ะ”

“หึ เอาของเธอไปสิ” ฟาริสรินไวน์ใส่แก้วแล้วส่งให้กับเด็กสาว ก่อนจะหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันของตัวเองขึ้นมาจิบเบาๆ “เธอดื่มกับเพื่อนไปมากแค่ไหน ทำไมถึงหน้าแดง”

“ไวน์สองแก้วค่ะ”

“แค่นี้เมาแล้ว?”

“ยังไม่เมาค่ะ” สาเหตุที่ทำให้เธอหน้าแดงเป็นเพราะเขาต่างหาก การที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันมากขนาดนี้ยิ่งทำให้หัวใจของเธอมันถูกเขย่าตลอดเวลา

“ไม่มีคนเมาที่ไหนบอกว่าตัวเองเมาหรอก”

“หยีไม่เมาจริงๆ นี่คะ”

“ถ้าไม่เมาก็กินเข้าไป ฉันจะกลับก็ต่อเมื่อเหล้าทุกขวดหมด” ยาหยียอมยกไวน์ขึ้นมาซดราวกับน้ำเปล่าไร้รสชาติ ในขณะที่ดวงตากลมโตยังเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าของกลิ่นกายหอมเย้ายวนไปด้วย

“คุณฟาริสไม่ชอบดื่มไวน์เหรอคะ”

“ไม่ชอบ แต่กินได้”

“เหมือนหยีอีกแล้ว หยีไม่ชอบเหล้าแต่ดื่มได้”

“เหมือนหลายอย่างเลยนะ…” ฟาริสหยอกล้อ แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวเล็ก เขาจ้องมองเครื่องหน้าของเธอด้วยความรู้สึกแปลกๆ มันคล้ายกับเฮร่าหลานสาวของเขาอย่างน่าเหลือเชื่อ “…แล้วฉันหน้าเหมือนแฟนในอนาคตของเธอด้วยไหม”

“…” นี่มันเป็นคำถามร้ายกาจที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมาทั้งชีวิตเลย ไม่เคยคิดว่าเขาจะกล้าถามอะไรพวกนี้ออกมา…ไม่เคยเลย “ยะ…หยีไม่รู้ค่ะ”

—————————————————

###อยากให้จูบนักก็จูบให้เลยเป็นไง 5555555555 ฉันเป็นน้องหยีฉันตายนะ เจอคำถามแบบนี้ 

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ”