HURTS 2 | อยากเจออีก

“นายจะกลับเพนต์เฮาส์เลยไหมครับ”

“ไปคลับXX”

“ครับ” เจ้าของร่างสูงก้าวขึ้นมานั่งบนรถยนต์ลีมูซีนคันหรู เงยหน้าทิ้งศีรษะลงบนเบาะหนังราคาแพงพลางยกมือนวดคลึงขมับตัวเองเบาๆ นึกถึงหน้าเด็กสาวที่อยู่กับเขาเมื่อสักครู่นี้ไปด้วย…แววหนึ่งเขาเห็นใบหน้าของเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาหลงรักมานานหลายปีจึงเผลอตัวทำแบบนั้นลงไป…เพราะว่าเขาทำกับใครคนนั้นไม่ได้

“พรุ่งนี้กูไม่มีงานอะไรสำคัญใช่ไหม”

“ครับ วันนี้นายทำครบทุกอย่างแล้ว”

“อืม” ฟาริสครางตอบในลำคอเบาๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาจ้องมองอยู่สักพัก มันเป็นภาพถ่ายคู่กันระหว่างเขากับหลานสาวที่คลี่ยิ้มอย่างสดใส และใช่…เธอเป็นหลานสาวที่เขาแอบรักมานานหลายปี เขาชอบที่ได้มองดูเธอเติบโตอยู่ใกล้ๆ ชอบที่เธอให้ความสำคัญกับเขาในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง แม้จะไม่เคยเอ่ยปากพูดเรื่องความสัมพันธ์แต่เขาก็รู้ว่าหลานสาวก็แอบรักอยู่เหมือนกัน

หลายวันผ่านไป…

“ยัยหยี วันนี้แกหยุดงานเหรอ”

“อือ ช่วงนี้ฉันทำงานทุกวันก็เลยขอลาพักร้อนหนึ่งวัน” เจ้าของชื่อพยักหน้าน้อยๆ แล้วคว้าแก้วเครื่องดื่มสีอำพันของตัวเองขึ้นมากระดกดื่ม พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ คลับ แม้จะคุ้นชินทุกซอกทุกมุม แต่ก็ไม่เคยมานั่งอยู่ตรงนี้ในฐานะลูกค้าเลย

“แต่ก็ยังมาเที่ยวคลับที่ตัวเองทำงานเนี่ยนะ”

“ฉันได้ส่วนลดพนักงานตั้งยี่สิบเปอร์เซ็นต์เลยนะ” สำหรับเธอเรื่องการใช้เงินเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต เพราะหลังจากที่เธอออกมาจากบ้านเด็กกำพร้าตอนอายุสิบแปดปี เธอต้องดูแลตัวเองอย่างหนักตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

“แหมม~ แกทำงานได้เดือนละเป็นแสนสองแสน เรื่องแค่นี้ยังจะขี้งกอีกนะ” เพียงฟ้ากลอกตาไปมากับความขี้เหนียวของเพื่อนรัก แต่ถึงจะพูดแบบนั้นก็เข้าใจหัวอกของยาหยีเป็นอย่างดี

“กว่าฉันจะได้เงินเดือนเท่านี้ ฉันเปลืองตัวมากนะแกก็รู้”

“เจอลูกค้าประสาทแดกบ้างไหม แบบเอาเงินฟาดหัวอย่างเดียว”

“ไม่ค่อยนะ…” แม้คำถามของเพื่อนจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับภาพในตอนนี้ของเธอเลย แต่อยู่ดีๆ ทำไมใบหน้าหล่อเหลาของลูกค้าเมื่อหลายวันก่อนถึงฉายซ้ำเข้ามาในหัวเธออีกครั้งก็ไม่รู้

“ฉันสังเกตได้ถึงอะไรบางอย่างจากสายตาแก”

“อะไร”

“สายตาแกเหมือนกำลังนึกเรื่องอะไรดีๆอยู่ และดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องผู้ชาย”

“นี่แกเป็นเทพเหรอถึงรู้ความคิดฉัน” ยาหยีทำตาโตตกใจกับคำพูดรู้ดีของเพื่อน ทั้งที่เธอคิดว่าตัวเองไม่ได้แสดงออกอะไรมากมายขนาดนั้น

“พูดมาเลยค่ะ รอฟัง”

“อืมม…จะเล่ายังไงดีล่ะ”

“ขอเนื้อๆ เข้าเรื่องเลย” เพียงฟ้าเร่งเร้า ยิ่งเห็นสีหน้าเปื้อนรอยยิ้มของเพื่อนก็อดที่จะอยากรู้อยากเห็นไม่ได้

“เมื่อหลายวันก่อนฉันรับลูกค้าคนหนึ่ง เขาเป็นมาเฟียแต่ดูอบอุ่นมาก…”

“อย่าบอกนะว่าแกชอบเขาอะ”

“ไม่รู้เหมือนกัน…” ร่างเล็กยกมือเกาแก้มกลบเกลื่อนสีหน้าตัวเอง “…แต่ผ่านมาหลายวันแล้วฉันยังนึกถึงหน้าเขาอยู่เลย”

“แกชอบเขา อีฟ้าคนนี้ขอฟันธง!”

“ฉันไม่รู้ว่าชอบไหม แกก็รู้ว่าฉันไม่เคยมีความรู้สึกพวกนั้นกับลูกค้าคนไหน แต่คนนี้ไม่เหมือนใครเลย”

“หล่อขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงทำให้ยาหยีผู้ไม่เคยมีความรักถึงกับใจเหลวแบบนี้”

“เขาเป็นฝรั่งแต่พูดไทยชัดมาก มีอายุแต่ดูหล่อมากเหมือนกัน”

“ฟีลแด๊ดดี้ว่างั้นเหอะ”

“อือ น่าจะฟีลนั้น” พูดแบบนั้นก็คงไม่เกินจริง เพราะตอนที่เธอได้อยู่ใกล้เขามันอบอุ่นมาก ทั้งรอยยิ้มและแววตาที่เขาแสดงออกซึ่งแน่นอนมันต่างจากลูกค้าคนอื่น

“อีหยี แกรู้ตัวไหมหน้าแกตอนนี้อะคือยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว แกชอบเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ก็บอกว่าไม่รู้ แต่ก็รู้สึกอยากเจออีก”

“โอ๊ย! แกซื่อบื้อมากหยี นี่เขาเรียกว่าคลั่งรักแล้วอีบ้า ถ้าอยากเจอหน้าเขาแบบนี้น่ะ”

“เออ ยอมรับก็ได้ ฉันชอบเขาที่เขาเป็นคนอบอุ่นแล้วก็หล่อมาก” ยาหยีทำหน้ามุ่ยเมื่อถูกเพื่อนต่อว่าเสียงดัง ก่อนที่เธอจะหันไปมองใครบางคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในคลับพร้อมกับเป็กผู้เป็นเจ้านาย เขาหันมาสบตากับเธอตรงๆ โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว นั่นจึงทำให้เธอรีบหันกลับมามองหน้าเพื่อนทันที

“เป็นอะไร เห็นผีเหรอ”

“เปล่า…” ไม่ใช่ผี แต่เป็นผู้ชายที่อยู่ในบทสนทนาเมื่อสักครู่นี้ของพวกเธอต่างหาก ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกเสียดายที่เขามาในวันที่เธอไม่ได้ทำงาน “…อยากเมาจังเลย”

“อะไร อยู่ดีๆ ก็เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก ผีเข้าเหรออีหยี”

“ฉันเศร้าจังเลยแก”

“โอ๊ย! อีร้อยแปดอารมณ์” เพียงฟ้าทำสีหน้าเอือมระอากับอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปมาของเพื่อนรัก “ไหนบอกมาสิ มีอะไร”

“ผู้ชายคนนั้น…”

“คนไหน”

“คนที่ฉันเล่าให้แกฟัง”

“แกช่วยพูดให้จบภายในประโยคเดียวเลยได้ไหม”

“ผู้ชายที่ฉันเล่าให้แกฟัง เขามาที่นี่วันนี้ แต่มันเป็นวันที่ฉันไม่ได้ทำงาน…” ยังไม่ทันที่ยาหยีจะพูดจบประโยคเสียงของเพียงฟ้าก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน

“ก็เลยนอยด์?”

“อือ”

“โอ๊ย! อีหยีแกจะทำงานหรือไม่ได้ทำงานก็เข้าไปทำความรู้จักกับเขาได้ไม่ใช่เหรอ” เพียงฟ้าถอนหายใจอย่างเหนื่อยอกเหนื่อยใจ มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ใครก็คิดได้ แต่เพื่อนเธอกลับคิดไม่ได้ซะงั้น

“ได้เหรอ เขาอาจจะเรียกผู้หญิงคนอื่นให้ไปดูก็ได้…”

“ช่วยบอกบุญฉันทีว่าผู้ชายคนนั้นที่ทำให้แกเวิ่นเว้ออยู่ตอนนี้คือใคร” ยาหยีรีบหันขวับไปมองคนที่เธออยากเจออีกครั้ง แล้วตั้งใจว่าจะชี้ให้เพื่อนดู ทว่าคนคนนั้นเขากลับมายืนอยู่ข้างหลัง…โดยที่เธอไม่ได้รู้ตัว

“คะ…คนนี้…ไง”

—————————————————

###น้องหยีเจอแด๊ดดี้แค่รอบเดียวก็ชอบแล้วเหรอลูก เราใจง่ายไปไหม 5555555555 ? แล้วแด๊ดดี้มายืนอะไรข้างหลังน้องคะ เป็นผีเหรอ

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ”