FRIEND 7 | ถ้าไม่หยุด…

“มึงจะตามหึงหวงยัยมารีมันไปทำไม ลากไปขึ้นเตียงก็จบแล้ว”

“เพราะกูลากขึ้นเตียงแล้วไง ถึงได้หัวเสียขนาดนี้” วินซ์พ่นควันบุหรี่ออกมาจากปากอย่างหงุดหงิด เพราะไม่ว่าจะใช้วิธีไหนมารียาก็ไม่ยอมหยุดทำตัวน่าโมโหแบบนี้สักที

“มึงกับยัยมารีเอากันกี่ครั้งแล้ว”

“ครั้งเดียว”

“ครั้งเดียวนี่เรียกว่าผัวแล้วเหรอ น่าสมเพชฉิบหาย ไม่มีปัญญาหยุดมัน ทำได้แค่ตามหึงหวง” คิงแค่นหัวเราะเย้ยหยัน เขาไม่คิดว่าคนอย่างเพื่อนเขาต้องมาทำอะไรไร้สาระมากมายขนาดนี้

“มึงดูยัยมารีสิ กูพูดจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว ยังบอกว่ากูไม่ใช่ผัว น่าเย็Xให้ตายห่าจริงๆ” ร่างสูงสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาอย่างหัวเสีย แค่คิดว่าต้องทนดูมารียาไปกับผู้ชายคนอื่นก็อยากจะคลั่งเสียให้ได้

“ก็ทำให้มันเข็ดสักทีสิ”

“มึงคิดว่าคนอย่างมารีจะเข็ดเหรอ พูดเหมือนไม่รู้จักเพื่อนมึง”

“งั้นมึงก็ทำใจนะ เพราะคนอย่างมารีไม่ยอมให้ใครมาหยุดมันง่ายๆ หรอก” ทุกคนรู้ดีว่ามารียาไม่ชอบผูกมัดกับใคร ยิ่งกับคนที่เธอปฏิเสธความรักมานับครั้งไม่ถ้วนอย่างวินซ์ก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่

“ถ้ามีอีกกูไม่ปล่อยไว้แน่ ถ้าไม่หยุดดีๆ กูก็จะทำให้ยัยนั่นหยุดเอง”

“กูจะรอดูก็แล้วกัน…” คิงแค่นหัวเราะในลำคอ แล้วหยิบซองยาสีขาวขุ่นในกระเป๋าสตางค์โยนลงบนโต๊ะ

“ยาอะไร”

“…ก็ยาที่ทำให้มารีปฏิเสธมึงไม่ได้ไง”

“กูไม่ใช้ยานรกของมึงหรอก เก็บไว้แดกเองเถอะ” วินซ์เบือนหน้าหนีจากซองยาปลุกเซ็กซ์บนโต๊ะ แล้วยกบุหรี่ในมือขึ้นมาสูบระบายความหงุดหงิด

“กูไม่ได้ให้มึงแดก แต่กูเอาไปให้มารีมันแดก อยากเป็นผัวมันนักก็ย้ำอีกรอบจะเป็นอะไรไป…” คิงเลื่อนซองยาไปตรงหน้าเพื่อนอีกครั้ง “…ถ้าไม่ใช้ก็ทิ้งไป แล้วนั่งรอดูคนที่มึงเรียกว่าเมียไปกับชู้แล้วกัน”

หลายชั่วโมงต่อมา…

“วีร่า! วีร่า!”

“มีอะไร” ทั้งสามสาวหยุดชะงักขณะกำลังเดินมาที่โต๊ะนั่งเล่นประจำหน้าคณะ แล้วหันไปมองเพื่อนร่วมห้องที่ตะโกนเรียกด้วยน้ำเสียงดังลั่น

“เห็นข่าวหรือยัง ที่วินซ์กระทืบเดือนคณะแพทย์น่ะ”

“ยังหรอก แต่มันไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น”

“พวกเธอไม่ตกใจเลยเหรอ ข่าวใหญ่เลยนะ” หญิงสาวทำสีหน้าตกใจที่เห็นผู้หญิงทั้งสามคนไม่ได้มีท่าทีอะไรมากไปกว่าทำสีหน้าเรียบนิ่ง ราวกับว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องปกติ

“ต้องตกใจด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย” วีร่าแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ สิ่งที่วินซ์ทำมันไม่ใช่เรื่องน่าตกใจ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งที่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น และเดือนแพทย์ที่ว่าก็คงจะเป็นคนที่มารียามีความสัมพันธ์ด้วย นั่นยิ่งเป็นเรื่องปกติเลยล่ะ “พวกเธอก็ไม่ต้องตกใจไปหรอก เดี๋ยวก็ชิน”

“ไม่มีอะไรแล้ว พวกฉันไปนะ” เฮร่าเอ่ยบอกเสียงเรียบ ก่อนจะควงแขนมารียากับวีร่ามานั่งที่โต๊ะประจำของตัวเอง “ไอ้วินซ์มันไม่เหนื่อยบ้างเหรอวะ ตามกระทืบผู้ชายของอีมารีทุกคนแบบนี้”

“ถ้ามันเหนื่อยมันคงไม่ทำหรอก อีนี่ก็หาแต่เรื่อง”

“ฉันเนี่ยนะหาเรื่อง” มารียาชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเมื่อวีร่าหันมามองด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย “ไอ้แฝดมันทำของมันเองนะ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะแกมันจะทำเหรอ แกก็รู้ว่ามันหวงแกขนาดไหน”

“แล้วฉันไม่มีสิทธิ์จะยุ่งกับใครเลยหรือไง ทำไมฉันต้องแคร์ความรู้สึกของมันมากกว่าตัวเองด้วย”

“ดราม่าอะไรอีกอีนี่”

“ที่ฉันไม่มีผัวสักทีก็เพราะมันนี่แหละ” มารียากัดริมฝีปากอย่างหงุดหงิด ไม่เคยมีใครคุยกับเธอได้นานเลยสักคน สุดท้ายก็อันตรธานหายไปเพราะวินซ์อยู่เสมอ

“แกไม่ลองเปิดใจให้วินซ์มันดูหน่อยเหรอ มันรักแกนะ”

“ไม่ ฉันเห็นมันเป็นแค่เพื่อนมาตลอด”

“สงสารไอ้วินซ์มันนะ เสือกมารักคนไม่มีหัวใจอย่างแก” วีร่าแกล้งทำเสียงเศร้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินเพื่อพูดแบบนั้น แต่ก็เข้าใจว่าความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้

“พวกแกจะมาพูดเพื่อให้ฉันรู้สึกผิดที่ไม่รับรักมันทำไม”

“แกรู้สึกผิดเหรอ?” เฮร่าหรี่ตาถาม

“ไม่ได้รู้สึกผิด แต่ฉันไม่อยากให้มันมาหวังกับความรักลมๆ แล้งๆ ของฉัน” ยิ่งวินซ์พยายามเข้าหาเธอมากเท่าไร เธอก็ยิ่งยากออกห่างจากเขามากเท่านั้น

“ไอ้วินซ์มันเป็นประเภทที่อยากได้ก็ต้องได้นะ แกระวังตัวไว้ให้ดีเหอะ” วีร่าเตือนเพื่อนด้วยความหวังดี เพราะไม่มีทางที่วินซ์จะปล่อยให้มารียาหลุดรอดมือของตัวเองไปได้

“ฉันเป็นพวกยิ่งห้ามก็ยิ่งยุด้วยสิ ถ้ามันอยากเจ็บก็แล้วแต่มัน เพราะฉันไม่หยุดอยู่ที่มันง่ายๆ หรอก”

“ฉันว่าคนที่เจ็บน่าจะเป็นแกมากกว่านะ ไม่รู้นิสัยว่าที่ผัวตัวเองหรือไง” เฮร่ายิ้มเย้ยหยันให้กับคำพูดตัวเอง ยิ่งมารียาแรงกับวินซ์มากแค่ไหน วินซ์ก็จะยิ่งแรงกลับมามากกว่านั้น

“ว่าที่ผัวอะไรอีนี่ เดี๋ยวแม่ตบให้ปากหลุดเลย!”

“งั้นเป็นว่าที่น้องสะใภ้ฉันก็แล้วกัน” วีร่ายื่นมือไปบีบปลายคางของเพื่อนรักเบาๆ พลางนึกถึงภาพบางอย่างขึ้นมาในหัว “นึกภาพแกโดนไอ้แฝดมันเอาออกเลยนะ น่าจะสนุกน่าดู”

“อีวี แกอย่ามานึกอะไรประหลาดแบบนี้นะ ฉันไม่มีทางเอากับมันหรอก”

“ไม่ใช่ว่าเอากันไปแล้วหรอกเหรอ” วีร่าเท้าคางมองเพื่อนด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม เธอแค่โยนหินถามทางแต่ไม่คิดว่าท่าทีที่มารียาแสดงออกจะทำให้เห็นพิรุธบางอย่าง

“ฉันจะไปเอากับมันได้ยังไงล่ะ ก็บอกอยู่ว่าเป็นเพื่อนกัน!” คนถูกจับได้พยายามไม่แสดงสีหน้าเลิ่กลั่กให้เพื่อนเห็น

“แกดูมีพิรุธนะ…ไอ้วินซ์ไม่แซ่บเหรอ” เฮร่าผสมโรงขึ้นมาอย่างนึกสนุก เพราะมารียาไม่สามารถตบตาพวกเธอได้

“พิรุธอะไร ถ้าฉันเอากับมันจริงๆ แกคิดว่ามันจะปล่อยให้ฉันไปกับผู้ชายคนอื่นเหรอ มันคงป่าวประกาศไปทั่วแล้วว่ามันเป็นผัวฉัน”

“ไม่ได้เอาก็ไม่ได้เอาสิ ทำไมต้องเลิ่กลั่กขนาดนี้ด้วย”

“เพราะพวกแกกำลังมองฉันเหมือนคาดคั้นไง”

“เอากับมันก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แกก็ใช้มันปรนเปรอตัวเองสิ ไหนๆ มันก็หลงแกขนาดนี้แล้ว…ฉันอยากเห็นมันโดนปั่นหัว”

“ไม่เอาหรอก ถ้ามันได้ฉันจริงๆ ชาตินี้ฉันคงไม่มีผัว” แค่พลาดมีอะไรกันรอบเดียววินซ์ยังเป็นถึงขนาดนี้ ถ้าเกิดมีอะไรกันอีกครั้ง เธอคงมีแต่วินซ์วนเวียนไปตลอดชีวิตแน่ๆ

“ถ้ามันไม่ได้หัวใจแกแต่ได้ตัวแกก็ยังดีนะ ฉันอยากสานฝันน้องชายตัวเอง”

“แกไม่ต้องมายุ่งเรื่องฉันหรอก ถ้าโลกนี้ไม่มีผู้ชายแล้วเหลือไอ้แฝดคนเดียว ตอนนั้นฉันถึงจะเอามัน”

“อยากให้ฉันฆ่าทุกคนไปเลยไหม เธอจะได้มาเอาฉันสักที” เสียงแสนคุ้นเคยทำให้มารียาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ แล้วหันไปมองเจ้าของเสียงด้วยสายตาหงุดหงิด

“งั้นก็ฆ่าตัวเองไปด้วยเลยสิ อยู่ก็รกหูรกตาฉันเปล่าๆ”

“ปากดีนักนะ อยากให้ฉันเอาอะไรให้อมไหม” วินซ์เดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้างมารียา แล้วโน้มเข้าไปกระซิบข้างใบหูเล็ก แต่ก็ทำให้วีร่ากับเฮร่าได้ยินอย่างชัดเจน

“โชว์ของหน่อยไอ้แฝด เผื่ออีมารีมันจะสนใจ” วีร่ายุเสียงเรียบ แล้วมองดูปฏิกิรยาของวินซ์ว่าจะทำอะไรต่อไป

“ไอ้วินซ์!” มารียาโพล่งเสียงดังเมื่อวินซ์จับมือของเธอไปวางบนเป้ากางเกงของเขา สัมผัสได้ถึงความใหญ่โตภายใต้กางเกงยีนที่ยังหลับใหลแต่มีขนาดใหญ่ “ทำอะไรของแกฮะ!”

“ให้เช็กของก่อนว่าใหญ่พอไหม เวลาเห็นจะได้ไม่ตกใจ”

###ก็เช็กของกันไปเลยสิคะ 5555555555 โว๊ย! นี่มันมหาลัยนะ?

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ?

????????