FRIEND 2 | ตอกย้ำ

“แกไม่ต้องอุ้มฉันก็ได้” มารียาดีดดิ้นเบาๆ เพื่อให้อีกฝ่ายปล่อยเธอจากอ้อมแขน วินซ์เหลือบสายตามองเพื่อนด้วยสายตาราบเรียบ แต่ก็ยอมปล่อยเธอยืนบนพื้นอย่างว่าง่าย

“เอากุญแจรถมา”

“แยกย้ายกันกลับสิ”

“บอกให้เอามา” วินซ์เค้นเสียงลอดไรฟันอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อถูกมารียาขัดใจ

“อะไรของแกนักหนาวินซ์ เป็นผัวฉันหรือไง เอาแต่ใจอยู่ได้!” หญิงสาวโวยวายอย่างสุดทน ก่อนจะหยิบกุญแจรถยนต์ซูเปอร์คาร์ของตัวเองโยนใส่แผงอกแกร่งเต็มแรง คนโดนกระทำขบกรามเบาๆ แล้วกระชากร่างเล็กเข้าหาตัว

“อย่าทำให้ฉันอารมณ์ไม่ดีจะดีกว่านะ”

“ฉันก็อารมณ์ไม่ดีเหมือนกัน ยิ่งเห็นหน้าแกยิ่งหงุดหงิด” มารียาปัดมือวินซ์ออกจากแขนตัวเองอย่างแรง เขาทำหน้าเหมือนจะเข้ามาขย้ำเธอเสียให้ได้ แต่ก็ต้องระงับอารมณ์แล้วก้าวขาเดินไปรอที่รถยนต์

“เดี๋ยวครับ!” เสียงรั้งเรียกของใครบางคนทำให้มารียาหยุดชะงัก จากนั้นจึงหันกลับไปมองและเมื่อเห็นว่าเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาวัยเดียวกันก็คลี่ยิ้มหวานเป็นการทักทาย พลางเอียงคอถามด้วยท่าทางเซ็กซี่

“มีอะไรหรือเปล่าเอ่ย?”

“พี่มารียาใช่ไหมครับ”

“หืม? รู้จักพี่ด้วยเหรอ” มารียาเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าเล็กน้อย แล้วค่อยๆ รูดซิปเสื้อคลุมหนังของวินซ์ลงอย่างช้าๆ เผยให้เห็นชุดเดรสสีดำแสนเซ็กซี่บนตัวของเธอ

“ครับ ผมอยู่มหาลัยเดียวกับพี่”

“รุ่นน้องนี่เอง ว่าแต่มาทักพี่มีอะไรหรือเปล่า”

“เอ่อ…ผมขอเบอร์พี่หน่อยได้ไหมครับ”

“จะจีบพี่เหรอ”

“ก็ใช่ครับ พี่โสดหรือเปล่า”

“โสดสิ แต่พี่จีบยากนะ…อีกอย่างวันนี้พี่ยังไม่สะดวกให้เบอร์ ไว้เจอกันที่มหาลัยมาทักพี่อีกรอบแล้วกัน”

“ครับ”

“ว่าแต่น้องสุดหล่อชื่ออะไรนะ” มารียายกมือเกี่ยวผมทัดหูตัวเองพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเจือเซ็กซี่ ทำเอาเด็กหนุ่มตรงหน้ากลืนน้ำลายเอือกใหญ่

“ไปป์ครับ”

“พี่ชอบไปป์นะ น่าดูดดี…”

“คะ…ครับ?”

“…พี่หมายถึงไปป์ที่เอาไว้สูบน่ะ” มารียาแค่นหัวเราะด้วยความชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าเหลอหลาของชายหนุ่มรุ่นน้อง เธอมองออกว่าผู้ชายคนนี้อ่อนหัดมากแค่ไหน แต่เพราะหน้าตาหล่อเหลาเลยอยากจะเล่นสนุกด้วยสักหน่อย “พี่ไปก่อนนะ พอดีเพื่อนรออยู่”

“นั่นเพื่อนพี่เหรอครับ ไม่ใช่แฟนใช่ไหม”

“เพื่อนสนิทน่ะ ไว้เจอกันนะน้องไปป์” เจ้าของดวงตาเฉี่ยวขยิบตาส่งให้กับคนตรงหน้าเป็นการทิ้งท้าย ก่อนจะหมุนตัวเดินมาที่รถยนต์ของตัวเอง และเห็นว่าวินซ์ยืนพิงรถมองเธออยู่ด้วยสายตาคมกริบ

“คุยอะไรกับมัน”

“รุ่นน้องที่มหาลัยเข้ามาทักเฉยๆ”

“เหรอ” วินซ์หรี่ตามองมารียาอย่างจับผิด แต่อีกฝ่ายกลับกรีดยิ้มแล้วเดินเข้ามากระซิบที่ข้างใบหูด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันราวกับย้ำเตือนสติของเขา

“แกไม่ใช่ผัวฉันนะวินซ์ อย่าทำตัวก้าวก่ายชีวิตของฉันให้มันมากนัก”

“ฮ่าๆ” วินซ์แค่นหัวเราะในลำคอราวกับคนเสียสติ เขาเกลียดคำพูดนี้ของมารียาเป็นอย่างมาก มันเป็นประโยคที่เขาได้ยินบ่อยที่สุดตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาเลย

“หัวเราะอะไร แกเป็นบ้าเหรอวินซ์”

“แค่ขยะแขยงคำพูดของเธอนิดหน่อยน่ะ ไม่ต้องย้ำบ่อยก็ได้นะ ฉันไม่ลืมหรอก…ว่าฉันไม่ใช่ผัวเธอ”

“ไม่ลืมก็ดี แล้วช่วยจำไว้ให้ขึ้นใจด้วยล่ะ” มารียาทิ้งท้ายไว้ด้วยน้ำเสียงเย็นเหยียบ ก่อนจะเดินมาเปิดประตูรถยนต์ฝั่งตรงข้ามกับคนขับแล้วขึ้นมานั่ง พลางมองออกไปนอกกระจกเมื่อเห็นว่าวินซ์หันมามองเธอด้วยสายตาราบเรียบ

@คอนโดมารียา

“กลับไปได้แล้ว…” เจ้าของใบหน้าเซ็กซี่รีบยกมือขวางทางในตอนที่เพื่อนชายคนสนิทกำลังจะเดินตามเข้ามาในห้องของเธอ

“เอามือออกไป”

“แกก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันไม่ได้ลากใครมานอนกก ทำไมยังไม่กลับไปอีก”

“ฉันจะไม่พูดซ้ำนะ” วินซ์กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ผลักมารียาเข้าไปในห้อง ก่อนที่เขาจะเดินตามเข้ามาแล้วใช้เท้าปิดประตูจนเกิดเสียงดัง

“ไอ้แฝดห้องฉันไม่ใช่ที่สาธารณะนะ!” มารียาชักสีหน้าหงุดหงิดเมื่อวินซ์ไม่ยอมฟังที่เธอพูดเลยสักนิด แถมยังเอาแต่ใจตัวเองอีกต่างหาก

“จะโวยวายทำไม ทำเหมือนฉันไม่เคยนอนที่นี่อย่างงั้นแหละ”

“ถึงแกจะเคยนอนที่นี่ก็ไม่ได้แปลว่าแกจะนอนเมื่อไรก็ได้นะ นี่มันห้องฉัน”

“แล้วฉันบอกตอนไหนว่านี่มันไม่ใช่ห้องเธอ?” วินซ์เหลือบสายตามองมารียาด้วยหางตาราวกับเธอเป็นธาตุอากาศ ก่อนจะก้าวขาเดินเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเอามารียาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ด้วยความเหนื่อยใจ

“ออกไปนอนโซฟา อย่ามานอนบนเตียงฉัน”

“ถ้าไม่หยุดพูดมากคืนนี้เธอไม่ได้นอนดีๆ แน่”

“เวรกรรมอะไรของฉันที่ต้องมารู้จักคนอย่างแกนะ” มารียาสบถเสียงเบาอย่างหงุดหงิด พลางก้าวขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย ก่อนที่วินซ์จะหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่ในห้องแต่งตัวเดินออกมาใช้ห้องน้ำข้างนอก

แอดดดดด~ มารียาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาด เธอเหลือบสายตามองวินซ์ที่นอนเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียงส่วนท่อนล่างเขาสวมใส่กางเกงนอนขายาวสีดำสนิทของเขาที่เคยทิ้งเอาไว้ที่นี่ด้วยหางตาเพียงนิด แล้วจึงเลี่ยงเข้ามาสวมใส่ชุดนอนในห้องแต่งตัว

“เธอไปสักมาตอนไหน?” วินซ์จ้องมองรอยสักทีีไม่เคยเห็นบนหน้าท้องสุดเซ็กซี่พร้อมกับเอ่ยถามเสียงราบเรียบในตอนที่เจ้าของร่างเล็กเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดนอนลายลูกไม้ซีทรูกับกางเกงแบบเดียวกัน “ทำไมฉันไม่เคยเห็น”

“แกต้องรู้ทุกเรื่องเลยเหรอ คิดว่าตัวเองอยู่ในจุดที่ก้าวก่ายฉันได้หรือไง” มารียาเลิกคิ้วถามแล้วเดินมาที่เตียงอีกฝั่งหนึ่ง ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนขอบเตียง

“ย้ำเก่งจังนะ”

“ฉันย้ำบ่อยขนาดนี้ก็ควรจำให้ได้ด้วยว่าแกไม่มีสิทธิ์” เมื่อพูดจบมารียาก็จัดการปิดไฟข้างหัวเตียง แล้วสอดตัวเข้ามานอนอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกับวินซ์ เธอพยายามไม่หันไปมองว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังทำหน้ายังไง แต่รับรู้ได้ว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่ “แกควรนอน แล้วก็หยุดจ้องหน้าฉันสักที”

“เหมือนเธอจะลืมอะไรบางอย่างไปนะมารี”

“อะไร”

“ถ้าฉันเอาสิทธิ์กลับคืนมา…เธอใช้ชีวิตไม่สงบสุขแน่” ใบหน้าสะสวยหันไปสบตากับเจ้าของดวงตาสีฟ้าหม่นด้วยสายตาราบเรียบ แววตาของเขาทำให้เธอนึกถึงเรื่องคืนนั้น…คืนที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

#####อุ๊ยยยยยยยยย~ อะไรยังไงกันคะคุณสองคนนนนน ต่อมเผือกสั่นแล้วเนี่ยยยยยยยย ? ใดๆ ก็คือมารียายั่วเก่งมากกกก

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ?

????????