FRIEND 1 | ท้าทาย

“ฉันไม่ใส่!” มือเล็กจับเสื้อบนหน้าตักของตัวเองโยนลงไปบนโซฟาอย่างไม่ไยดี เธอรู้สึกหงุดหงิดที่ต้องถูกวินซ์ควบคุมทั้งที่มันเป็นร่างกายของเธอ “โอ๊ย! อะไรของแกเนี่ยวินซ์”

“บอกให้ใส่ ถ้าไม่ใส่ฉันจะจับเธอแก้ผ้าตรงนี้” วินซ์กำสายโซ่บนชุดของมารียาไว้แน่น ทำท่าจะกระชากมันออกแต่ก็ถูกมารียาห้ามไว้เสียก่อน

“อีวีเอามันออกไปให้ไกลจากฉันที วุ่นวายชะมัดเลย”

“วินซ์ปล่อยมันบ้างเถอะ แกไม่ใช่ผัวอีมารีมันนะ”

“เธอไม่ต้องยุ่ง”

“ฉันช่วยได้แค่นี้นะมารี มันไม่ฟังฉัน” วีร่าฉีกยิ้มกว้างแล้วเอนตัวพิงโซฟาพลางมองเพื่อนกับน้องชายฝาแฝดของเธอด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

“สาบานเหอะ ว่านี่แกตั้งใจช่วยฉันแล้วจริงๆ”

“สุดความสามารถ” มารียาหัวเสียกับคนรอบตัวไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็นวินซ์ที่วุ่นวายกับเธอเหมือนเป็นอะไรกัน หรือเป็นวีร่าที่ไม่ได้ช่วยห้ามปรามอะไรเลย

สุดท้ายมารียาก็ยอมหยิบเสื้อจากโซฟาขึ้นมาสวมใส่อย่างจำใจ สีหน้าของเธอบ่งบอกถึงความหงุดหงิดอย่างสุดขีด ในขณะที่เจ้าของดวงตาสีฟ้าหม่นกระตุกยิ้มพึงพอใจ

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย เธอมาเที่ยวคลับนะมารี”

“เพราะต้องมาเจอคนอย่างแกไงวินซ์”

“ฉันเสียใจจังที่รู้ว่าเธอไม่อยากเจอฉัน ทั้งที่ฉันอยากเจอเธอมากขนาดนี้” น้ำเสียงแหบพร่าที่กระซิบอยู่ข้างกกหู ทำเอาร่างกายของมารียาขนลุกซู่ “อย่างน้อยก็ควรรักษาน้ำใจ…บ้างก็ดีนะ”

“อย่ามาพูดอะไรไร้สาระแถวนี้ ถ้าอยู่เฉยๆ ไม่ได้ก็กลับไป”

“หึ” วินซ์แค่นหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันของมารียาขึ้นมากระดกจนหมดโดยไม่สนใจว่ามันจะผ่านปากเธอมาก่อน

“ฉันนึกไม่ออกเลยนะว่าถ้าแกสองคนได้กันขึ้นมาจริงๆ จะเป็นยังไง” เฮร่าที่นั่งมองเพื่อนอยู่เงียบๆ ก็เอ่ยขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“จะเป็นยังไงล่ะ ก็เป็นความผิดพลาดของฉันน่ะสิ”

“ความผิดพลาดเหรอ…” วินซ์เลิกคิ้วถามเจ้าของคำพูดเมื่อสักครู่นี้ผ่านสีหน้าราบเรียบ แต่แววตาของเขากลับฉายความไม่พอใจออกมา ก่อนที่เขาจะโน้มเข้าไปกระซิบให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคน “…ฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นความผิดพลาดนะ”

“…” หญิงสาวหันมาสบตากับเจ้าของใบหน้าแบบฉบับชาวยุโรปตรงๆ โดยไม่ได้พูดอะไรกลับไป เพราะแววตาของเธอมันบอกเขาไปหมดแล้ว จากนั้นจึงหันกลับมาสนใจวีร่าที่พูดประโยคถัดไปขึ้นมา

“พวกแกซุบซิบอะไรกันอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าแอบนัดกันไปผสมพันธุ์กันหรอกใช่ไหม”

“ผสมพันธุ์บ้านแกสิ ฉันไม่ใช่หมูใช่หมานะ” มารียาแวดเสียงเขียว ทำท่าทีฟึดฟัดไม่สบอารมณ์ “แล้วฉันไม่มีวันเอาแฝดนรกของแกเป็นผัวด้วย”

หลายชั่วโมงต่อมา…

“ให้ตายเหอะ เวียนหัวชะมัด” มารียาพึมพำออกมากับตัวเอง พลางยกมือนวดคลึงขมับบางเบาๆ ก่อนที่ศีรษะของเธอจะถูกวินซ์รั้งเข้าไปแนบแผงอกแกร่ง

“จะกลับได้หรือยัง”

“ยังไม่อยากกลับ”

“แต่ยัยเฮร่ากับยัยวีร่ากลับไปแล้วนะ”

“พวกมันทิ้งฉันอีกแล้วเหรอ!” หญิงสาวโพล่งออกมาเสียงดัง พยายามปรือตามองเพื่อนรักทั้งสองคน ทว่าตอนนี้กลับไม่มีใครอยู่นอกจากเธอกับวินซ์อีกแล้ว

“กลับได้แล้ว เธอเมาแล้วนะ”

“อยากให้กลับก็บังคับให้ฉันออกไปให้ได้สิ ถนัดนักไม่ใช่หรือไงเรื่องบังคับ”

“อย่าท้านะ”

“งั้นฉันจะท้า” มารียายักคิ้วลอยหน้าลอยตาท้าทายวินซ์ ก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาเขี่ยปลายจมูกโด่งคมของเขาด้วยสัมผัสบางเบา คนอย่างเธอไม่เคยกลัวอะไร…และชอบเล่นกับไฟอยู่แล้ว

เพียงแค่เสี้ยววินาทีเจ้าของมือบางก็ถูกรั้งใบหน้าเข้ามาประกบริมฝีปากอย่างแนบชิดอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ความตกใจทำให้มารียาเผยอปากให้วินซ์สอดเรียวลิ้นเข้าไปตวัดควานหาความหวานจากโพรงปากได้สำเร็จ รสจูบแสนดูดดื่มที่มัวเมาไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้เพื่อนสนิททั้งสองคนไม่ยอมละริมฝีปากออกจากกัน แผ่นหลังบางถูกดันแนบชิดลงไปบนโซฟาท่ามกลางเสียงกระหึ่มของเพลงภายในคลับ

“อื้อออออ~” มารียาครางประท้วงในลำคอเบาๆ เธอยกมือขึ้นมาขยุ้มผมสีเทาควันบุหรี่ของวินซ์อย่างแรงในตอนที่เขาลากไล้ริมฝีปากลงมาจนถึงซอกคอ “วะ…วินซ์พอก่อน”

วินซ์ชักสีหน้าอย่างหงุดหงิด แต่ยอมลุกขึ้นนั่งให้อีกฝ่ายเป็นอิสระ ก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้ข้อพับขาแล้วอุ้มมารียาขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินออกมาจากคลับ

####เพื่อนเขาจูบกันได้ด้วยเหรอออออออออ พวกเธอไวไฟกันเกินไปแล้วววววววววววว ?

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ?

????????