สอนการบ้านให้น้อง

15 : 50 น.

@บริษัท KF จำกัด

น้ำขิงเดินเข้ามาภายในบริษัทของตระกูลผู้ปกครองของเธอ เธอเดินเข้ามาในชุดนักเรียนโรงเรียนนานาชาติเอกชนชื่อดัง โดยมีเซนมือซ้ายคนสนิทของไฟเดินตามหลังน้ำขิงเข้ามาด้วยตามคำสั่งของผู้เป็นนายให้ไปรับน้ำขิงมาจากโรงเรียน

เหล่าบรรดาพนักงานภายในบริษัทต่างส่งยิ้มหวานกล่าวทักทายเด็กน้อยอย่างเป็นมิตรมันเป็นภาพประจำที่เห็นได้แทบจะทุกวัน เวลาที่น้ำขิงเลิกเรียนไฟก็จะมักให้ลูกน้องคนสนิทของเขาไปรับเธอมาที่นี่หรือวันไหนที่เขามีเรียนก็จะให้ลูกน้องคนสนิทไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยให้เขา

ก๊อก~ ก๊อก~

เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นทำให้ไฟละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้า

“เข้ามา” เสียงทรงอำนาจของไฟกล่าวอนุญาตทำให้น้ำขิงเปิดประตูเข้ามาอย่างเบามือ

“ไปเล่นอะไรมา ทำไมเสื้อผ้ามอมแมมแบบนี้” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามน้องสาวบุญธรรมเมื่อเห็นว่าเสื้อนักเรียนสีขาวของเธอเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสีดำราวกับเพิ่งไปคลุกดินมา

“น้องเล่นกระโดดเชือกกับเพื่อนมาค่ะ”

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนค่อยออกมากินข้าว” คำสั่งของไฟทำให้น้ำขิงเดินเข้าไปอาบน้ำภายในห้องนอนที่อยู่ภายในห้องทำงานของเขาตามคำสั่งอย่างว่าง่าย

“วันนี้มีผู้ชายมาคุยด้วยรึเปล่า” ไฟเดินเข้ามาหาน้องสาวพลางเอ่ยถามเสียงเรียบแต่กลับเต็มไปด้วยความดุดัน เขาจ้องมองน้องสาวยืนสระผมอยู่ใต้ฝักบัวพลางถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกไปด้วย ชายหนุ่มเดินเข้ามาหยิบสบู่ขึ้นมาถูฟองสบู่ตามเรือนร่างขาวผ่องให้น้องสาวโดยที่สายตาคมกริบจ้องมองเรือนร่างเล็กของน้องสาวอย่างกะลิ้มกะเหลี่ยไม่ปิดบัง

“ฉันถามก็ตอบ”

“ไม่มีค่ะ” น้ำขิงตอบเสียงเบาโดยที่ยืนตัวแข็งทื่อก้มหน้าเงียบ ก่อนจะถูกมือใหญ่ลูบวนตรงเนินสามเหลี่ยมอวบอูมมือหนาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ขนาดพอดีมือเบาๆ น้ำขิงในวัยเพียงเท่านี้ แต่รูปร่างกลับเจริญเติบโตเร็วกว่าเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอโดยเฉพาะหน้าอกที่ดูเหมือนจะใหญ่ผิดปกติ

“อ้ะ..พี่ชาย” น้ำขิงสะดุ้งเฮือกตกใจพลางยกมือเล็กขึ้นมาปกปิดของสงวนด้านบนและด้านล่างของตัวเองเอาไว้ด้วยความหวาดกลัว

“หวงจังนะ..ยังไงเธอก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่วันยังค่ำ..วันนี้ฉันจะใจดีปล่อยเธอไปสักวันก็แล้วกัน”

@วันต่อมา

15 : 00 น.

@คฤหาสน์สุดหรูของไฟ

“ออกมาเปิดประตูให้ฉัน” ไฟยืนมองบานประตูห้องนอนของน้องสาวต่างสายเลือดพลางออกคำสั่งเสียงเข้มยืนรอให้น้ำขิงออกมาเปิดประตูให้ตน วันนี้เขาจะทำการอุกอาจเหมือนครั้งก่อนๆไม่ได้แล้วด้วยผู้เป็นบิดามารดาของเขาอยู่บ้านทั้งวันไม่ได้ออกไปไหน

น้ำขิงที่นอนทำการบ้านอยู่บนเตียงนอนได้ยินเสียงของพี่ชายจึงเนื้อตัวสั่นเทาหวาดผวาขึ้นมาในทันทีด้วยความหวาดกลัวมือเล็กรีบหยิบโทรศัพท์บ้านบนโต๊ะข้างหัวเตียงนอนกดต่อสายหาผู้เป็นมารดาบุญธรรมทันทีด้วยท่าทางร้อนรนกลัวว่าพี่ชายต่างสายเลือดจะบุกรุกเข้ามากระทําชําเราเธอเหมือนหลายๆครั้งที่เขาชอบทำเวลาที่พ่อแม่ไม่อยู่บ้าน

“ฉันบอกให้มาเปิดประตูให้ฉัน..หรือต้องให้ฉันไขกุญแจเข้าไปเอง”

“ลูกมาทำอะไรตรงนี้..แล้วน้องสาวเราโทรลงมาข้างล่างทำไม” พริบพราวเดินขึ้นมาหยุดตรงหน้าห้องนอนของลูกสาวคนเล็กพร้อมเอ่ยถามลูกชายคนโตที่ยืนจ้องมองบานประตูห้องนอนของน้องสาวอยู่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“คุณแม่..” น้ำขิงเปิดประตูห้องนอนออกมาพบผู้เป็นมารดาพยายามเก็บซ่อนอาการสั่นเทาเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มไร้เดียงสา

“โทรลงมาข้างล่างมีอะไรรึเปล่าคะคนสวยของแม่”

“หนู..อยากให้คุณแม่ช่วยสอนการบ้านให้ค่ะ” ถึงจะไม่อยากโกหกแต่ก็ต้องทำเมื่อไม่มีทางเลือก มาเฟียหนุ่มที่ได้ฟังคำโกหกของน้องสาวถึงกับแค่นหัวเราะในลำคอหนาอย่างเย้ยหยัน เธอกลัวเขามากถึงขั้นขนาดยอมโกหกมารดาของเขาเลยหรือ

“แม่ก็นึกว่าหนูโดนพี่ชายแกล้งซะอีก..แล้วจะให้แม่ติววิชาอะไรให้คะ”

“คณิตศาสตร์ค่ะ”

“คณิตเลยเหรอแม่ไม่เก่งคณิตเลยน่ะสิ..งั้นให้พี่ชายสอนหนูก็แล้วกัน เดี๋ยวแม่ลงไปเอาของว่างขึ้นมาให้”

“จะให้ฉันช่วยสอนการบ้านไหม?” มาเฟียหนุ่มกล่าวถามพลางยักยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินผ่านหน้าน้องสาวเข้าไปภายในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ