บทที่2 หวงน้อง

@หลายวันต่อมา

“วันพรุ่งนี้ลูกว่างไหม” พริบพราวเดินเข้ามาเอ่ยถามลูกชายที่นั่งทำงานอยู่ภายในห้องทำงานใหญ่ของคฤหาสน์หรูพริบพราวอุ้มน้ำขิงนั่งลงบนตักของเธอเด็กน้อยเอาแต่จ้องมองพี่ชายต่างสายเลือดตาใสแป๋ว

“แม่มีอะไร” ไฟถามผู้เป็นแม่เสียงเรียบโดยที่สายตาคมกริบไม่ได้ล่ะไปจากเอกสารตรงหน้า

“พรุ่งนี้ลูกช่วยไปงานวันพ่อที่โรงเรียนน้องแทนพ่อเขาหน่อย”

“แม่จะให้ผมไปนั่งบนเวทีให้ลูกสาวคนโปรดของแม่ไหว้?” ไฟเงยหน้าออกจากกองเอกสารตรงหน้ากล่าวถามผู้เป็นแม่เสียงเขียว ให้ตายสิ เขาไม่ได้อยากจะเป็นพ่อเลี้ยงของเธอเสียหน่อย เขาอยากจะเป็นคนรักของเธอต่างหาก

@วันต่อมา

@โรงเรียนนานาชาติxxx

ไฟเดินอุ้มน้องสาวต่างสายเลือดแนบอกแกร่งเดินเข้ามาในหอประชุมใหญ่ของโรงเรียนผู้ปกครองต่างพากันมองมาที่เขาเป็นตาเดียวกันด้วยท่าทางที่น่าเกรงขามบวกกับอายุของเขาที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ปกครองที่อายุน้อยที่สุดในหอประชุมแห่งนี้

"เรียนเชิญผู้ปกครองของนักเรียนชั้นเกรดหกขึ้นมานั่งบนเวทีได้เลยค่ะ" คุณครูสาวสวยที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรพูดขึ้นทำให้มาเฟียหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินขึ้นไปนั่งรอน้ำขิงขึ้นมาไหว้พร้อมๆกับคุณพ่อของเด็กๆคนอื่นๆ น้ำขิงเดินเข้ามานั่งตรงหน้าของพี่ชายต่างสายเลือดพร้อมก้มลงกราบพร้อมๆกับเพื่อนคนอื่นๆของเธอมือเล็กวางพวงมาลัยดอกมะลิไว้บนหน้าตักแกร่งของพี่ชายต่างสายเลือด มาเฟียหนุ่มรับพวงมาลัยดอกมะลิมาไว้ในมือใหญ่พลางก้มลงมาหอมแก้มอมชมพูระเรื่อของน้องสาวพร้อมกับอวยพรให้เธอเหมือนที่คุณพ่อของเด็กคนอื่นๆกำลังทำกัน

"หัดเข้มแข็งอย่าร้องไห้บ่อย..และเป็นของฉัน" นั้นเป็นคำอวยพรจากปากของมาเฟียหนุ่ม

“ใช่..พรุ่งนี้พ่อเขาติดงานมาไม่ได้..ปีนี้ลูกก็ไปแทนพ่อเขาหน่อย”

“แม่จะบ้าเหรอผมเพิ่งจะอายุสิบเก้าปีได้ไม่กี่เดือนผมจะไปเป็นพ่อให้ลูกสาวคนโปรดของแม่ได้ยังไงผมไม่ใช่พ่อของเด็กทารกนี่นะ”

“ไปแค่แป๊บเดียว..ถ้าลูกไม่อยากไปเดี๋ยวแม่ให้เซนไปแทนก็ได้”

“ถ้าวุ่นวายมากก็ไม่ต้องไป..ไม่ไปโรงเรียนแค่วันเดียวคงไม่ถึงตายหรอก” วาจาห้าวห้วนไม่รักษาน้ำใจของไฟทำให้น้ำขิงเสียใจเด็กน้อยขอบตาแดงก่ำน้ำตาไหลรินอาบสองแก้มนวลจนดวงตากลมโตพร่ามัว

“ไอ้ลูกคนนี้นี่..เห็นไหมว่าน้องร้องไห้แล้วพูดอะไรไม่รู้จักคิด” พริบพราวเอ็ดลูกชายเสียงเขียวก่อนจะรีบอุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นมาแนบอกเมื่อเห็นว่าเธอสะอื้นร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ “โอ๋ๆๆ ไม่ต้องร้องนะลูกรัก..ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวแม่ไปแทนพ่อเขาเองลูกไม่ต้องร้องนะ” พริบพราวปลอบประโลมลูกสาวตัวน้อยด้วยความรักเอ็นดูทำเอาไฟพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายกับความขี้แยของน้องสาว

“วุ่นวาย” ไฟวางเอกสารสำคัญลงบนโต๊ะทำงานก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้ามาอุ้มน้องสาวต่างสายเลือดขึ้นมาแนบอกแกร่ง “ดาวพระศุกร์” มาเฟียหนุ่มเอ่ยกระแหนะกระแหนด้วยความมันเขี้ยวพลางลูบก้นน้องสาวเบาๆ เป็นเชิงปลอมประโลมจมูกโด่งหอมแก้มป่องอมชมพูระเรื่อเข้าปอดฟอดใหญ่ ทำให้ผู้เป็นมารดาที่เห็นภาพพี่น้องรักใคร่กลมเกลียวกันก็พลอยยิ้มตาม

“ไปกี่โมง” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเด็กน้อยในอ้อมกอด

"แปดโมงเช้า..แต่เริ่มไหว้ตอนเก้าโมง” เป็นพริบพราวที่ตอบคำถามแทนลูกสาวตัวน้อย

"ทำไมไม่พูดเอง น้ำลายบูดรึไง" ไฟเอ็ดน้องสาวทำให้ผู้เป็นแม่ส่ายหน้าน้อยๆอย่างละเหี่ยใจกับความป่าร้ายของลูกชาย

@วันต่อมา

@โรงเรียนนานาชาติxxx

ไฟเดินอุ้มน้องสาวต่างสายเลือดแนบอกแกร่งเดินเข้ามาภายในหอประชุมใหญ่ของโรงเรียนผู้ปกครองต่างพากันมองมาที่เขาเป็นตาเดียวกันด้วยท่าทางที่น่าเกรงขามบวกกับอายุของเขาที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ปกครองที่อายุน้อยที่สุดในหอประชุมแห่งนี้จึงทำให้เขาตรงเป็นเป้าสายตา

“เรียนเชิญผู้ปกครองของนักเรียนชั้นเกรดหกขึ้นมานั่งบนเวทีได้เลยค่ะ” คุณครูสาวสวยที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรกล่าวขึ้นทำให้มาเฟียหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินขึ้นไปนั่งรอน้ำขิงขึ้นมาไหว้พร้อมๆกับคุณพ่อของเด็กคนอื่นๆ

น้ำขิงเดินเข้ามานั่งตรงหน้าของพี่ชายต่างก่อนจะก้มลงกราบพร้อมๆกับเพื่อนคนอื่นๆของเธอมือเล็กหยิบพวงมาลัยดอกมะลิมาวางไว้บนหน้าตักแกร่งของพี่ชาย มือหนารับพวงมาลัยดอกมะลิมาไว้ในมือพลางโน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มป่องอมชมพูระเรื่อของน้องสาวพร้อมกับอวยพรให้เธอเหมือนที่คุณพ่อของเด็กคนอื่นๆกำลังทำกัน

“หัดเข้มแข็งหน่อยอย่าร้องไห้บ่อย.." มาเฟียหนุ่มกล่าวก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบข้างใบหูเล็กอย่างแผ่วเบาแต่ทว่าน้ำเสียงแผ่วเบากลับเซ็กซี่เกินต้านทาน "และเป็นของฉันแค่คนเดียว” ประโยคสุดท้ายคือคำอวยพรจากปากของเขาเด็กน้อยที่ได้ฟังอย่างนั้นจึงสะดุ้งเฮือกตกใจด้วยความกลัว

@หลายเดือนต่อมา

“กระโปรงเธอสั้นไปนะ” มาเฟียหนุ่มทักท้วงน้องสาวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเหมือนเคยแต่ภายในใจกลับหงุดหงิด “มีนมแล้วเหรอ” มาเฟียหนุ่มที่กำลังช่วยน้องสาวแต่งตัวไปโรงเรียนอยู่จ้องมองเรือนร่างขาวผ่องอวบอิ่มนุ่มนิ่มของน้องสาวด้วยสายตาหื่นกระหายอย่างเปิดเผย

“ยังไม่เป็นประจำเดือนใช่ไหม” มาเฟียหนุ่มกล่าวถามอย่างตรงไปตรงมาเด็กน้อยได้แต่ยืนทำหน้ามึนงงไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่ชายต่างสายเลือดพูด “เดี๋ยวเรียนสุขศึกษาที่โรงเรียนก็รู้เอง”

“แต่งตัวให้น้องเสร็จหรือยัง” เสียงของพริบพราวผู้เป็นมารดาดังเข้ามาใกล้ๆก่อนจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าลูกชายและลูกสาวด้วยท่าทางอารมณ์ดีเหมือนทุกวัน

“กระโปรงจะใส่สั้นเกินไปรึเปล่า” ไฟถามผู้เป็นมารดาเสียงแข็งพลางจ้องมองกระโปรงนักเรียนลายสก๊อตสีแดงของน้องสาวด้วยความไม่ชอบใจ

“หวงน้องเกินไปรึเปล่า ชุดกระโปรงเด็กโรงเรียนนานาชาติก็แบบนี้แหละ..ลูกเคยเรียนแต่โรงเรียนเอกชนชายล้วนจะไปรู้อะไร” คำตอบของผู้เป็นแม่ทำเอาไฟดันลิ้นหนาเข้าหากระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิดครั้งแล้วครั้งเล่า